y)nieuwe kortverhalen, schetsen in het kader van de bestanden beneden 'geloven is een zoektocht'

verschijnt binnenkort, in afwachting veel wijsheid, inzicht en plezier met deze blog
https://deblogfilosoof.blogspot.be/   vroeger http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be , verzamelblog voor een tal blogs van mij over alle domeinen van het leven in alle literaire en beeldstijlen, maar Proximus zou stoppen in ruil voor een pak geld van Wordexpress waarschijnlijk. (exportmogelijkheid die Skynetblogs aanbiedt). Culturele roof van duizenden mensen in feite. 

Filosofische traktaten,  psychologische schetsen, gedichten…                 

Kruis aan wand

Het kruis dat op de kist van het einde van m’n vader hing, hangt in de woonkamer tussen onze kunst.    Haar Beelden, mijn teksten.  Een fijne gouden kleur heeft het, het slanke magere lijden van een man in lendendoek.  Miljoenen ondergingen na hem op één of andere manier, hetzelfde lot.  Omdat haat en wapentuig, angst en onwetendheid, schaarste of overvloed regeerde, het blinde geloven in dwaze dingen.  Dagelijks ben ik bezig met het indijken er van, met alle middelen die ik verworven heb sinds ik hier in dit reeds menigmaal om zijn oorlogsellende beschreven dorp Wittebeek op de dag van de socialisten en de moeder van de man op het kruis in 1956 op de wereld kwam. In feite was ik er reeds veel langer, zoals in vorig werk in alle literaire stijlen beschreven al van eerder dan de eerste cel en zo ver terug dat je maar kan gaan.  Eigenlijk hoef je zo ver niet terug te gaan daar alles eeuwig NU is, maar dan in een andere staat van evolutie alles wat is bevat. Het zijn is er omdat zijn tegenpool ‘het niet zijn’ niet kan ‘zijn’.  In het zijn heeft het ene ook altijd zijn tegenpool, het andere…de positieve emoties de negatieve en omgekeerd bijvoorbeeld.  Wie de wetenschappen onderzoekt snapt veel van het zijn en het alles bepalende van de simpele vaststelling dat iets zonder inhoud niet kan zijn. ‘Niks’ kan nu eenmaal niet. Maar dat leerde ik niet in de lagere school en ook niet in de kerk.  Ik weet nog hoe men ons trainde om bij de eerste communie, waar je blinkende, zwart gelakte schoentjes moest voor hebben; stapje voor stapje naar het altaar te gaan voor het enige spiritueel mogelijke snoepje : de hostie.  We namen het heel serieus op, zo’n ritueel midden de nazaten van de oorlogsslachtoffers die op die moment, 18 jaren verder druk met het begin van de opbouw van de welvaartstaat bezig waren.  Men praatte niet meer over de oorlogsgruwelen, en ik wist nauwelijks wat er zich op onze mooie planeet eigenlijk al altijd ook aan gruwelijks had voltrokken.  Aan iedere ideologie leek me later wel wat te haperen en het woord God was een heel misleidend iets dat weeral eens voor verdeling tussen de mensen zorgde. Niet alleen binnen kringen van aan God gelovigen, maar ook daarbuiten.  Vooraleer ik mijn verhaal begin, nog even wat info rond die dingen.           Over generaties heen is er een evolutie bezig om van mensen meer sociale, culturele en spirituele wezens te maken.  Volgens mij is de oorsprong van materie inderdaad van spirituele aard, straling, ook een soort materie.     Zie mijn tientallen essays op één van mijn blogs (‘de blogfilosofen).         We evolueerden van straling tot cel tot ons eigen, maar in essentie zijn we dat allemaal nog alles te samen, steeds onder andere composities.            De ‘witte’ draad in deze evolutie van fysica en chemie naar biologisch leven is Darwins evolutieleer, de collectieve, rode draad het economische, het sociale en het politieke, in die volgorde.  De ‘blauwe’, centrale draad in het verhaal is wat er met mensen als individueel bewustzijn midden het samenleven met anderen gebeurt.  Of hun weg langs veel of weinig lijden zal gaan of niet, sommigen zullen meer levensvoldoening bereiken dan anderen.  Waarom ? Waarvoor ?  De persoonlijke levensverhalen van mensen zijn voor een stuk domino’s van wat er vóór hen gebeurde.         De nieuwkomers zijn eigenlijk een compositie van genen van allerlei oorsprong die vaak de passende puzzelstukken zijn op de verhalen die nog niet af waren en de nieuwe verhalen met andere gegevens en deze trekken dan weer de tegenpolen of zelfde polen aan om hun lessen te leren, door te geven, dingen, dialogen en zo verder op te starten.  In alles zit een soort hiërarchie die er eigenlijk geen is, het octaaf : do, re, mi, fa, sol, la, si, ; de kleuren in wit licht door een prisma, het leven : mineralen, cellen, verbanding, proeven, ruiken, zien, denken…en het geestesoog dat meer doet dan zien.  Het alles en het eigen.  Instincten, emoties, gevoelens, psychologisch evenwicht, denken, intuïtie en innerlijke communicatie…allemaal werktuigen van ons gedeeltelijk individuele geestesoog dat wel een eenheid met het collectieve bewustzijn vormen zal…maar dat is iets dat moeilijk langs de literatuur om aan te tonen valt.  Je kan zo maar niet bewijzen waar nu juist de spirituele energie zit, in sommige poëzie wordt ze gedragen door het licht, de lucht, het lichaam en zo meer dingen die met ons lichaam interageren.  Je kan niet bewijzen dat we bij de dood ook straling worden en niet alleen mineralen achterlaten, je kan niet weten wat er met je bewustzijn gebeurt. Daar gaat het niet om, het gaat om de wegen dewelke we nemen om tot meer bewustzijn te komen, niet alleen via de kennis, maar ook via de gevoelswereld, en het sociale.  Het lijkt wel of we voor een deel toch altijd geduwd worden in de richting naar waar we moeten toe evolueren en naar waar we nog ergens een rol te spelen hebben.  Bewustzijn, Geweten, Plannen en Lef hebben we nog meer nodig dan voeding.  ‘Ligt alles voor een stuk vast’ ? is een vraag die vele mensen zich stellen.  Hopelijk brengt m’n verhaal hier meer inzicht in.  Dagelijks werken aan inzicht en innerlijk evenwicht, een opdracht die niet voor eenieder het zelfde is, hoe meer bewust je je bent van het geheel, hoe intensiever het zijn op je inwerkt en je via een spiritueel positief onverschillig evenwicht en een psychologisch evenwicht moet zien ‘boven’ te blijven als observator van al hetgeen in je kleine en grote omgeving gebeurt.  Zelfs onze cellen weten wat ze doen en waar en waarom ze zich ergens bevinden…dus waarom zouden wij dat als besturend collectief van al die individuele cellen niet kunnen ?   De maatschappij op zich is ook zo een collectieve verzameling, ze rechtvaardig en wijs kunnen besturen en beheren hangt ook van U af.

Neem nu iets zoals het woord ‘democratie’…je kan democratie volgens een aantal verschillende wegen organiseren.  Onze democratie is een ‘burgerlijke’ via politieke partijen die een aantal groepsbelangen verdedigen maar in hoofdzaak speculatieve, geldelijke belangen; het woord ‘burgerlijk’ komt niet voor niets van het woord ‘bourgeois’ , ‘bevoordeeld’ eigenlijk, want diegenen met het grote geld bepalen wie werkt en wie niet en hoeveel de verloning daarvoor is.  Democratisch gezien zouden mensen geen oorlogskredieten stemmen om andere landen mee aan te vallen, de grote economische machten bepalen die agenda en zelfs de parlementen hebben weinig zeggenschap over militaire productie of ten oorlog trekken.  De dag van vandaag is het mogelijk om een aantal democratische eisen eindelijk door het volk zelf (via de telematica) van de politiek doen af te dwingen : internationale militaire reconversie (alleen de politie wapens), simpele sociale zekerheidssystemen, eenvoudige en rechtvaardige taks systemen, zinvol werk of basisinkomen, ecologische productie, afschaffing speculatie met bankproducten en…meer tijd voor een culturele en spirituele invulling van het leven.  Om hier deel te kunnen aan nemen moet men ook de moeite toen om het sociaal politieke reilen en zeilen te volgen en weten welke lessen men uit de geschiedenis moet trekken.  Politiek is de dag van vandaag verworden tot een spelletje mekaar verwijten zonder dat men weet wat men zegt.  “Gij bent een communist” bijvoorbeeld.  Hoeveel mensen weten dat dit voorlopig een soort utopie is, want zijn wij klaar om alleen te produceren en verdelen zonder loonarbeid en uiteindelijk na het administratief gebruik van geld zonder geld zelf ?  Nee…en waarom niet ? Omdat we via het geld nog aan ’t leren zijn van hoe we onze negatieve emoties best zoveel mogelijk in positieve gevoelens moeten omzetten, niet alleen via ’t geld trouwens, via de liefde, de vriendschap en vele fenomenen meer.  Toch probeert de geschiedenis ons het pad van het meer sociale op te krijgen en we moeten mekaar niet liggen uitmaken voor socialist of nationalist of wat ook, daar al deze ingesteldheden gewoon met meer of minder egoïstisch zijn te maken hebben, sommige verkiezingsuitslagen hoeven je dan ook niet te verwonderen.  Indien de politiek niet via een referendum en andere acties kan gedwongen worden van een koers voor de wereldvrede te volgen en een sociale politiek internationaal te veralgemenen zullen we van koers moeten veranderen en internationale stakingen of bezettingen voor reconversie in de wapenfabrieken moeten organiseren.  Daar moet ernstig over worden nagedacht want de ‘bourgeoisie’ heeft ons enorm verdeeld (en wij hebben ons laten verdelen) en heeft zo een lange armen dat een burgeroorlog of welke tegenreactie ook, vlug georganiseerd is.  Het is niet toevallig dat het begrip ‘oorlog’ altijd aan klasse- en groepsbelangen gebonden is geweest, nooit met het algemeen belang.  Alle verenigingen en partijen die wel voor het algemeen belang gaan en de wereld als een geheel zien, zouden zich moeten afvragen of ze niet dringend verder moeten gaan dan de standpunten die ze innamen en de methoden die ze gebruiken om hier en daar correcties op sociale verworvenheden of beperking van de wapenarsenalen te eisen.  Aangepaste drukkingsmiddelen dringen zich op, ook voor de vakbonden, meer overkoepelende eisen, minder werken per dag, de consumentenbonden kunnen aanraden geen producten meer te kopen van landen die andere landen aanvallen.  Mooi in theorie, maar wie durft er zijn nek nog uitsteken met het risico zijn welvaartspeil te zien dalen ?        Er zijn er, en er zijn er meer en meer, maar de overmacht van de macht van de klassieke media en het grootkapitaal, de aan de heersende ideologie aangepaste ontspanning overheersen nog altijd. Dat ligt voor een groot stuk aan ons. Indien we onze gewoonten veranderen en geen geweldfilms meer kijken bijvoorbeeld, maar leerrijke dingen met menselijke inhoud volgen.

Illusies loslaten, vaak een heel lang proces

Leren lossen. Illusies in mensen en hun systemen, wat hen wordt verteld voor waarheid maar een masker voor stoffelijke belangen is.  Ook die stoffelijke belangen hebben hun deel in het verhaal van wijs worden te spelen.  De bezielde belangen echter, de belangen van de ziel zijn gedeeltelijk van een andere aard, verbonden met onze bio, zoekend naar geluk al stort men zich daarvoor in zijn ongeluk bij wijlen.    De spirituele dingen, zijn nog moeilijker te beschrijven dan deze van de ziel. Ze hebben te maken met de gewone vertakte composities en her -composities van genen.  Een soort niet klassieke reïncarnatie via de genetische vertakkingen. Indien klassieke reïncarnatie op de één of andere manier ook zou kunnen ; zou deze wel bijna helemaal niet na te trekken zijn of bij momenten of bij momenten van helderziende intuïtiviteit  misschien ? Vaak op momenten van alleen maar concentratie na een zalige slaap met trage hersengolven en de dingen en mensen van de dag of jaren er voor die in een helderder perspectief voorbij komen als het ware.  Je kan zo wel tot een paar uur bezig zijn soms, lukt niet altijd, wie weet gebonden aan voeding, stress, telepathische factoren en zo meer.  Als je schrijver bent en je hebt schrijfuren in de dag ingebouwd lukt meditatie en terugblikken en vooruitlopen op de muze beter. In een wereld met een minimum aan werk zou hier meer tijd voor kunnen zijn.  Hoe bereik je zo een wereld ? Werktijdverkorting gekoppeld aan recht op werk systemen of zelf een manier zoeken om aan de helse superwinst machine te ontsnappen ?    Daar mensen dit soort behoeften in zichzelf onderdrukken scheppen ze ook spanning tussen hen.  Niet alleen het negatieve deel van de emoties van kinderen, vrienden, mannen, vrouwen, ouderen beïnvloed de kwaliteit van relaties tussen mensen, ook de werkdruk, de angst om niet voldoende inkomen te hebben en zo meer.  De schrik ook dat iemand met je zou breken op emotioneel vlak…je kan wel veilig schuilen onder elkaars vleugels en dat is maar best ook in vele gevallen, doch je eigenwaarde niet verbinden met het feit of iemand je nog ziet zitten of niet, dat leer je door je innerlijke sterkte en innerlijke vreugde weer te vinden en door de pijn te gaan.  Zo een beetje als stoppen met roken, achteraf vindt je het maar een vergifreuk, die niks met echt genot te maken heeft, al kan er wel eens goeie reuk uit een peuk of pijp komen…je wil niet meer op een droevige manier door de liefde ingepakt worden…al zijn er voor veel mensen de dag van vandaag veel meer niet te missen dingen dan de liefde in al zijn gradaties, vormen en verleidingen met eigenlijk, spiritueel gezien een educatief doel.   (uit mijn roman 'het Leven gaat nooit dood' onderdeel van vroeger http://hetvoortiijdigtestament.skynetblogs.be 

Nu :  https://deblogfilosoof.blogspot.com

Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin had

…en heeft.  ’t Zit toch allemaal in één punt samen en het blijft duren, je merkt het niet alleen aan je eigen leven.  Ook aan dat van anderen, niet alleen wanneer alles peis en vree is.  Maar vooral zie je het aan de kinderen die er bij komen en de ouderen die plaats maken, het leven dat blijft stromen.  Daar zouden we het met mekaar meer kunnen over hebben, gewoon over wat je van het leven vindt.

“Ga zitten en vertel me je verhaal” Wil vandaag niet weten wat je van het weer vindt. Wil weten wat je denkt over wat je hier komt doen. Wil inzicht in met wie je het leven waarom deelt. Wil dat je over je dromen in de dag en het donker praat.  Wil vernemen welke wegen je opgestuurd werd.  Wil levendig voor me zien, de paden die JIJ koos.  Wil er in komen van welke routes je veel verwacht. Wil delen wat er echt in je omgaat onder zon en maan. Wil komaf maken met wat je niet leuk vindt aan bestaan.  Wil uit je laten vloeien wat telt in jouw wezen.  Wil voelen wat er je echt beroerd.  Wil geen prijzen of lonen bespreken.  Wil op jou zelf afgaan en jou laten komen. Wil de mensen kennen die je me voorstellen wil”.  Eigenlijk, spreekt voor zichzelf, wij zijn zo een gesloten boeken voor mekaar omdat onze schaduwzijden en drijfveren niet altijd in het licht mogen komen misschien, en altijd dat schrik hebben om mekaar te kwetsen.  In vele gevallen maar beter zo, er zijn altijd uitzonderingen; niet alles moet omgespit en uitgelegd worden, ’t leven oppervlakkiger beleven kan ook best leuk zijn waarschijnlijk, hangt van eenieders persoonlijke opdrachten af.  Moet eenieder alleen en met mekaar proberen uitvissen hoe dat ligt.

                   Het leven gaat nooit dood. Filosofisch Verzet is mijn naam.  Verzet betekent zowel weerstand als ontspanning en versnelling, doe ons Nederlandstaligen dat maar eens na.         Ik zal jullie dat proberen brengen.      Ik ben zo oud als jullie, van vóór de Big Bang zelfs, zijn we vertrokken en we hebben ons gigantisch vertakt onder al die handtekeningen dat het licht via haar regenbogen zette.  Hoe laat is het ?  Vijftien miljard jaar na bijna nul.    Nog altijd dat ene moment waarop alles in cyclussen van oer ontploffingen weer ontstond om weer aan evolutie te beginnen : straling, fotonen, cel, celdeling, organen, organismen, soorten, wij.  Ieder nieuw wezen doorloopt heel dit toneelstuk telkens weer voor het ter wereld komt.  Omdat we heel deze natuurkundige, chemische, biologische, maar vooral spirituele (straling) erfenis zélf zijn, hebben we geen andere keuze dan het in het nu opgeloste verleden in het dagdagelijkse heden voor te zetten (toekomst).  Verleden, heden en toekomst is ook een gedachtenconstructie, daar ze eigenlijk in het eeuwige punt nu zitten, ze helpen ons alleen maar bij het denken.  Oorspronkelijk deelden cellen zich niet en moest hun opbouw altijd van bijna zero beginnen, later, volgens mij via de intuïtie van de afgestorven stralingsmateriaal, later ook volgens het vrouwelijke XX principe, tot één X een Y werd.  Op alle mogelijke manieren die de literatuur, de fotografie, de filmkunst, het internet, en het leven tussen mensen ons aanreikt probeerde ik deze dingen en alle andere deelfacetten van het zijn over te brengen. U kan dit allemaal terugvinden http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be .  Vandaag gaan we weer via dit schrijven een stap verder. Nee, het leven gaat nooit dood, het IS.  Het veranderd van vorm en inhoud en energie en mogelijkheden en bewustzijnsniveau.  Maar waarom dan, zal U zich afvragen?  Om het negatieve zo veel mogelijk uit onze individuele relaties en het collectieve bestaan te krijgen.  Oorlog, armoede (geestelijke en andere).       Hoe dit allemaal op natuurkundig en sociaal-politiek vlak in mekaar zit, daar is al genoeg over geschreven en ik schreef er al heel veel over, zowel de theoretische als de praktische aspecten liet ik in mijn werk de revue passeren, letterlijk als figuurlijk (tentoonstellingen, vergaderingen, voordrachten).   Nu beginnen we bij de vraag die eenieder van zich eens moet stellen : zit er een leidraad in je leven, een soort voorbestemming ?  Ligt omwille van de persoonlijke domino’s en de omstandigheden uit de geschiedenis alles of veel reeds vast én in welke mate hebben we een keuze in dit theater van het leven.  Met andere woorden, reageren we gewoon op de factoren in de buitenwereld zoals spelers die hun eigen lot bepalen of zich noodgedwongen door mensen en omstandigheden moeten laten manipuleren of is alles een toneelstuk waarbij alles op voorhand geschreven is ?  Even praktisch duidelijker maken ?

Brief aan de toen 59 jarige vader van toen

Geschreven door de zoon die er nu zestig is, door de ogen van toen.  De  vader is intussen overleden, maar dit schrijven en het kloppen van mijn hart en zo meer getuigt nog altijd van het feit dat hij van het NU deel blijft uitmaken. 

“Het is niet makkelijk om een beschouwing te wijden aan iemand waarvoor ik een heel apart soortbewondering en respect koester : U, onze vader.  Ik heb je altijd gekend als enorm hardwerkend en als iemand met een zeldzaam rechtvaardigheidsgevoel.  Je bent bovendien iemand  die zeer nauw met de natuur verbonden leeft gebleven. Een praktisch denker ook, een gevoelsmens ook, maar dat laat je niet gauw toe.  Ik ben je dankbaar pa dat ik zo een gelukkige jeugd had.  Al had ik misschien op veertien best te voet de wereld in getrokken, heb ik geen spijt dat ik in de schoolvakanties thuis hard gewerkt heb.  Hoeveel beroepen heeft het me niet aangeleerd, de boerderij van je vader heb ik nog helpen afbouwen toen de mens ziek werd en de schapen en koeien van je schoonvader, daar had je weinig tijd voor om dat allemaal alleen te doen met die binnen-en buitenlandse handel van jou en je broer er nog bij”.  Ik heb de hele evolutie meegemaakt, opgegroeid in een omgeving met veel ruimte rond de kapel van Spikdoorn, later de watertorens met zicht op Bekkevoort in het Oosten , ATTenrode in het Zuiden, Binkom in het Westen en Winge in het Noorden, Meensel, Mensela, ons dorp als gemeenschappelijke woning in het Midden.   (Mensela betekende tien eeuwen terug bij de stichting al ‘gemeenschappelijke woning’.  Ik zou daar met de titel “Kiezen voor Mensela”, de aarde als gemeenschappelijke woning, zeven jaar na deze brief nog een theaterstuk over geschreven).  Al wilde je naar Congo emigreren, vanwege de Bourgeois hun crisis en eerst werk zocht in de staalfabrieken van de Walen (het boerderijtje van je ouders was te klein voor drie zonen en twee dochters)  je bleef in Meensel, ook na het behalen van je diploma koloniale landbouw.  Had ma meegewild, dan zou ik in Congo aan een betere wereld aan het werk geweest zijn. Maar toch maar beter hier achteraf gezien.  Ach het leven, uit het Bekken komt het Voort, het wordt bepaald door de Verbindende Rode wetten van de natuurkunde en chemie , bij je biologische BINnenkomen verwelkomt de groene natuur je met koeien of andere melk opdat je sterk zou worden en de obstakels in het leven zou ‘overWinnen’ .    

“Boomgaarden, velden, frigo’s, magazijnen, tractors, camions, sorteermachines…dat alles heeft mede mijn karakter gevormd, leerde me initiatief te nemen, vol te houden, respect voor medearbeiders te hebben, niet vies te zijn van de handen vuil te maken.  Ik denk nu aan al die keren dat ik samen met U naar Duitsland en terug reed van in de jaren zestig, twintigste eeuw.  Alhoewel je er op die momenten zelf niet van bewust was, keek ik dikwijls naar jou terwijl je reed.  De expressie die je altijd op je gezicht had, is onvergetelijk voor mij.  Het was het gezicht van iemand die 100 percent geloofd in wat hij deed en die daar 100 percent mee tevreden was.  Wat kan je nog meer wensen in ’t leven ?   Deze gemotiveerdheid ging bij jou gepaard met een doorzetting en uithoudingsvermogen dat ik tot op heden nog niet tegengekomen ben.  Het is daarom des te meer te bewonderen dat je ondanks je harde leven op je 59 jarige leeftijd overwegend nog dezelfde energieke uitstraling hebt. 

Toch ben ik van mening dat je een aantal aspecten in je herbergt die je benadelen.  Ten eerste treedt je door te hoge werkdruk soms te hard op tegenover je omgeving.  Jij die in feite een zachtaardig iemand bent.  Die buien choqueren me eigenlijk nog zelden, daar ik en de rest van de onderneming het gewoon zijn gaan vinden.  Koelt wel af denken we dan begrijpelijk.  Daar staat dan soms tegenover dat je soms té toegevend bent en te zeer bereid bent om compromissen te sluiten als mensen soms door eigen toedoen in de problemen geraakt zijn.  Dit komt omdat, denk ik, je op je rustige momenten in eenieder alleen een bron van onbegrensde goedheid ziet.  Ik moet daar ook mee opletten, wij zijn eigenlijk niet sluw genoeg voor deze wereld.  Maar langs de andere kant, heb je over mensen een scherp inzicht, maar ook onnodige vooroordelen…laat ons gewoon zeggen dat je geweldig op je hoede bent.  Het is daar, denk ik, dat je rechtvaardigheidsgevoel botst met de alledaagse realiteit. 

Een zaak die ik mij, als ik subjectief, gevoelsmatig voel, verwijt; is dat ik niet in jullie firma blijven doorwerken ben.  Dit houdt mij bezig omdat ik niet weet of het je pijn doet of dat je er gelukkig mee bent.  Objectief, rekenkundig denk ik dan weer dat het op termijn, omdat er al een paar andere kinderen in de zaak werken, economisch niet haalbaar is; we leven nu eenmaal in een speculatieve geldwereld, gebaseerd op handel en niet op gewoon produceren en verdelen zonder te veel druk leven gewoon.  Eén ding weet ik echter zeker : het gedeelte landbouwbedrijf dat  je op een dag zal achterlaten, gaat verder gezet worden. Ik heb ander werk gezocht, niet omdat ik niet graag aan fruitteelt en alles wat er bij hoorde deed, maar ook om de andere kanten van het leven te leren kennen en de dingen te doen die MIJ in het leven te doen stonden. Bovendien, de marktsituatie voor de tussenhandel in de fruitteelt gaat achteruit, de kleine winkeliers, net als de kleine boeren verdwijnen meer en meer en de grote warenhuizen gaan hun fruit zelf opkopen in de veilingen, de grote kapitaalgroepen gaan met de grote winsten lopen en de grote boeren worden er een soort moderne slaaf van, net als van de banken. 

En waar sta ik nu ?  Gelukkig getrouwd, al twee kinderen waar ik ook al dingen van hun grootouders in ontwaar, én toch verschillend, alsof zoals in maatschappijevolutie de thesis de antithese oproept.”  (Het slavernijsysteem  ging over in het feodale systeem en dan kwam de bourgeoisie dank zij de strijd van het proletariaat aan de macht…en zullen ‘de laatsten ooit de eersten zijn’).

“Materieel heb ik weinig tekort, maar ik heb het gevoel dat jij denkt dat het belangrijkste dat je mij hebt willen meegeven, de godsdienst, dat ik dat niet in me heb.  Het feit dat ik weinig  naar de mis ga, wil niet zeggen dat ik over die kant van de zinnen van het leven niet denk en voel”.  Ik stel me enkel maar neutraal op tussen ‘godsdienst’ en wetenschapen zou dat woord godsdienst maar gewoon vervangen door het woord ‘spiritualiteit’.  Zelf de tegenstelling atheïsme -theïsme vindt ik voorbijgestreefd omdat de moderne wetenschap eigenlijk deeltjes ontdekt heeft die bijna van uit het niets materie kunnen scheppen. Zie mijn 56 essays daarover in de blog ‘de blogfilosofen’.

“Vader, de evolutieleer verklaart het leven als een groeiproces van minuscule ééncellige organismen tot meer ontwikkelde vormen van leven.  Ik vind dat ik mij meer dan de meesten als Christenmens gedraag door overal de maatschappijvisie die ik verworven heb te verkondigen en te verdedigen.  Daar ligt nu juist mijn geweten.  Ik moet voor meer rechtvaardigheid in de wereld opkomen omdat een flink deel van de mensheid van welk geloof of overtuiging dan ook dit niet doet, of niet weet hoe ze het moeten doen of in het moderne mediacircus of in negatieve emoties en gewoonten gevangen zit.  Zich achter een abstract beeld van een god of nihilistische vormen van filosofie verschuilen, heeft geen zin. Ik hoop dat ik je door dit schrijven meer plezier doe dan met een klassiek cadeau voor je verjaardag.  Door tijdsgebrek hou ik nu op en wens je in naam van je kinderen een gelukkige verjaardag”.

Toen wist ik nog niet dat ik een heel oeuvre ging bijeen schrijven, in alle mogelijke literaire vormen, lezingen en tentoonstellingen zou geven, opkomen bij verkiezingen en zo meer.

Blijven Bedenkingen Bouwen verhoogt weerbaarheid
Een dikke vijftig en veertig jaren geleden, begon ik aan een ontdekkingstocht. De wereld was al wel verkend en hij bleek tegelijk simpel en complex in mekaar te zitten. Voor een dikke ronde sik (kauwgom), had je een groot stuk metaal met een gaatje in het midden nodig, ‘geld’, noemde men het. Voor een pak slaag moest je zo’n geldstuk nemen en betrapt worden nadat je het zonder vragen genomen had. Was je een zoon van zelfstandigen, dan moest je in je vrije tijd heel hard werken, terwijl andere kinderen konden shotten en ravotten.
Ging er iemand dood, werd hij nog in zijn eigen huis opgebaard, want begrafenisondernemers, waren nog geen multinationals. Nu mag je, zoals in Leuven nog geen schop aarde meer zelf op de kist werpen en vindt haast niemand het nodig om nog een bloempje op de neergelaten kist te werpen, zo haast men zich naar de koffietafel…waar vreemd genoeg, haast niemand meer over de overledene spreekt. Zalig erfgenamen die geen ruzie om het achter gelaten maken, want die snappen er helemaal niks van.  Maar ja, wat er nu eenmaal ter evolutie van de menselijke karakters gebeuren moet, gebeurt nu eenmaal.
Alle vragen die door mij aan onderwijzers en pastoors werden gesteld, kregen altijd wel een antwoord, …niet altijd heel bevredigend en vaak nieuwe vragen oproepend. Waar men die antwoorden  dan wel vandaan had gehaald, was mij ook niet altijd duidelijk.  Veel touw kon ik niet knopen aan die visie van alle doden die op de dag van het laatste oordeel uit hun graven gingen komen. Ik ben dus noodzakelijkerwijze meer in mezelf gaan geloven en hopen. Wat was, zo vroeg ik me af, de zin van het bestaan, buiten al dat ‘gewerk’ om centen en de ‘dood’ die ik bijvoorbeeld in essays en theaterstukken, met hulp van de wetenschap ‘dood’ verklaarde, om ?
Gedreven betrad ik de paden der wetenschap en kon dus geleidelijk, hopelijk de eerste helft van mijn leven, op meer en meer vragen een antwoord geven. Voor diegenen die mijn theoretische uitleg te moeilijk vonden, schreef ik al eens een gedicht, een theatermonoloog, enkele romans, brieven of korte verhaaltjes. Was er veel oorlog en sociale onrust, spitste ik me meer op de geschiedenis en actualiteit toe dan op psychologische studies en items, dingen  die me dan weer meer aantrokken toen ik merkte dat mensen meer met emotionele dan met sociale problemen bezig waren. Ook op dat vlak was er een voortdurende wisselwerking tussen theorie en praktijk waar uit te leren viel.  Zoveel, dat je er best niet alles van onthoudt, want het leven zet niet altijd aangename scenario’s in de steigers en niet iedereen kan niet alle ‘waaroms’ en waarvoors’ in zijn eigen leven aan. 
Een mens moet altijd verder immers, en gelukkig is de mens die weet dat wanneer de liefde voor de medemens geduldig is, dat die dan op termijn zijn of haar vruchten draagt. Ook een beetje filosofisch met de mensen omgaan en hun diepere zelf leren kennen en er al relativerend kunnen mee omgaan, helpt al wel eens.  De andere praktijk, de opvoeding van kinderen, was er destijds dan ook nog dagelijks, jaar in , jaar uit weer, om me eraan te herinneren dat je daar zeker nog het meeste uit de praktijk leren kan.
Natuurlijk zijn er dingen waar een mens niet altijd aan uit kan. Als het om persoonlijke, menselijke contacten gaat, zie je onder invloed van steeds wijzigende omstandigheden , steeds weer dat mensen hoe dan ook het negatievere tussen hen achter zich willen laten, breken met het donker, op naar het licht-ere. Het zwaardere van anderen en jezelf lichter maken, de ontstane vreugde delen.
Je kan  dit niet altijd met je verstand alleen. Het hart en de geest in zijn totaliteit werken ook langs andere wegen. Als je honderd bomen hebt, kan je die in rijen van tien planten, of je laat de bomen op een braakliggend, ontboste grond, zelf het werk doen om te beslissen waar ze naar het licht zullen zoeken…nooit zullen ze in rijen van tien staan…zo een manier van denken is goed voor mensen in een koekjesfabriek misschien, maar zuiver persoonlijk, kom je er niet ver mee om mensen in hokjes in te delen en op voorhand te oordelen en veroordelen.
‘Voedsel voor de Geest’, het leitmotief van filosofisch verzet, is in onze maatschappij voor te veel mensen iets bijkomstig aan het worden. We riskeren alleen consumenten te worden, wezens zonder eigen mening en gedachtengoed…zelfs de weerbaarsten onder ons. Net zoals je met van die straffe lantaarns in het donker kunt schijnen, kunnen we best af en toe ons licht eens laten schijnen op al wat er in onze grote en kleine wereld op ons afkomt. Weerbaarder worden verhoogd de immuniteit tegen een aantal kwakzalverijen en is biologisch ook wel heel gezond als je tenminste de kunst onder de knie of maag krijgt, van je niet teveel aan dingen en mensen te ergeren. Doe je dat toch, dan heeft dat vaak wel een reden, waarvan je als je ze door hebt, ook zelf beter van kan worden. 

Dagboekreeks eind 2017-2018

-In alle stijlen van de literatuur en ook via de visuele kunsten biedt ik als ‘blogfilosoof’ via een 24 tal voor een stuk vertaalde blogs objectieve en subjectieve antwoorden voor diegenen die naar alle mogelijke zinnen van het leven op zoek zijn.  Naast de tentoonstellingen in open lucht (spandoeken) en binnen (canvassen) samen met kunstfotografe Thea Swinkels (teksten mezelf), geef ik ook lezingen rond waarom we niet van het fenomeen ‘oorlog’ af raken.  Voor de lezing in de Bottelarij ben ik van plan dit onderwerp beperkter in tijd te brengen en het aan te vullen met de filosofie achter ons ‘filosofisch verzet’ project Fotofilosofie  en een aantal gedichten en vertelsels rond elk domein van ons individuele en collectieve bestaan.  Zo zal U hopelijk merken dat ‘Verzet’, niet alleen ‘weerstand’, maar ook ‘ontspanning’ en ‘versnelling’ (van bewustwording) betekenen kan.  Hopelijk tot genoegen.  Centrale Blog  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be   Octaaf Coeckelberghs

-Keek van de morgen van uit mijn bed naar de zoveelste, telkens andere zonsopgang en zag hoe het Oosten ook in ’t Zuiden zijn lichtnuances bracht.  Bedacht dat er toch een verschil is tussen landschappen in ’t echt en op TV scherm.  Prima aanzet voor een opstart van mijn ochtendlijk denken dat dra oversprong naar al die mensen die vandaag opstaan en niet gaan doen wat ze willen doen.  Omdat winkels in kleine dorpen niet ‘leefbaar’ meer gemaakt zijn, omdat we meer naar een wereld gaan die de werkgelegenheid automatiseert, soms niks mis mee ware het dat ons niet aangeleerd wordt onze tijd aan zinnige dingen te besteden.  Zoals ?  Meer filosofisch te denken en ook ons sociaal geweten te volgen en ons af vragen waarom op een planeet waar 99,9% van de mensen tegen oorlog is; we daar toch niet van af raken.  Even een wereld referendum organiseren rond militaire reconversie, mogen en doen we niet.  En wat onze sociale bescherming betreft, indien we ons laten doen, zullen we mekaar meer en meer moeten ondersteunen aan de basis van de sociale piramide.  Het oude speculatiesysteem heeft immers geen geweten.  Zie mijn zeven eisen rond een andere aanpak van aan politiek doen.   23/11/2017 donderdag

-Eén van reeds zovele van m’n woorden in het Gelaatboek voor de vrienden geplakt : -communisme : de vraag is of een pak mensen er klaar voor is, want eigenlijk betekent het afschaffing van loonarbeid en handel, gewoon productie en distributie------zonder vrijheid om buiten de grote in gemeenschap gebrachte sectoren te ondernemen en zonder wil om zijn deel van het werk te doen zal het niet lukken...de telematica kan hier een erg ruime objectief bestuurlijke rol in spelen///////bijkomend probleem : de 1 percent zal alles doen, desnoods burgeroorlog organiseren en invallen van uit het buitenland, economische sabotage om de boel te saboteren ---mijn plan voor een wereldreferendum, afdokken wie stinkend rijk is, wereldwijd dezelfde arbeidsvoorwaarden en sociale zekerheid, zinvol werk, ecologische productie en afschaffing van alle speculatie, lijkt me een veilige tussenoplossing; dan hebben we eindelijk meer tijd om bezig te zijn met relaties, spirituele dingen, filosofie, kunsten, literatuur, reizen, basisinkomen … .

de zeven G’s :  Geloven, Geluk, Genieten, Geweten, Graaien, Geweld, Genoeg

Wat een wereld. Al die G’s helpen om ons voor een groot deel om ons hopeloos verdeeld te maken. 

Geloven, in de wetenschappen geloven, gekoppeld aan het feit dat daarin in feite ook een prachtige wereld en eventueel oneindigheid in te ontdekken is, zou al genoeg moeten zijn.  Echt spiritueel goed bezig, ben je indien je een goed mens probeert te zijn en niet indien je haatpredikers tegen muziek toch zo ok vindt. Om een goed mens te zijn moet je de kracht van de vreugde in jezelf vinden en die met anderen delen.  Dat kan alle kanten uit.  Je kan in je gezin op je werk, met je vrienden echt menselijke waarden waar maken, je kan je ageren tegen allerlei soorten wereldproblemen, oorlog bijvoorbeeld.

Dan ben je klaar voor Geluk en kan je Genieten want je zal ontdekken dat dingen voor een ander doen je zeer bevredigen kan.  Het probleem met genieten is dat het tegenwoordig zo een door het grote geld opgefokt gedoe is dat genieten meer iets zuiver stoffelijk wordt…waarom moet er zoveel geproduceerd worden eigenlijk, terwijl we het met veel minder kunnen doen indien we de samenleving anders zouden beheren.  Het moet geen dogma blijven dat er steeds meer jobs geschapen worden, want dat anders de economie in mekaar stort.  Binnen dit systeem wel natuurlijk.  Genieten is ook iets dat binnen een zekere moraal moet gebeuren; de omgang tussen mensen is geen mechanisch iets, maar een fenomeen van de ziel, en indien we de band met spiritualiteit niet inbouwen krijg je zo van die toestanden zoals op TV : programma’s over ‘spuiten, slikken, doe maar op seks…’ en geweldfilms en onzinprogramma’s à volonté.  Dan komt het Geweten om de hoek kijken…we moeten meer gaan bestuderen waarom er nog her en der oorlogen zijn en armoede en ook daar onze verantwoordelijkheid opnemen, het Graaien indijken…en heel het systeem dat uiteindelijk Geweld in gedurende heel de Geschiedenis  voortbrengt…daar Genoeg tegen zeggen.  Het kan anders !

dessertje :   En dan is er weer de Hagelandse Wijnen Feestdag.  Wij hebben hier een prachtig landschap voor Noordelijker wijnen, niet alleen willen wij eigenlijk zoals het onderbemande comité “het Hageland wil niet meer voor oorlog betalen” geen twee procent van de nationale productie aan de steenrijke aandeelhouders van de wapenfabrieken of de NATO burocratie en de politiek overdragen of aan diegenen die de commissies onderweg opstrijken; wij hebben alle soorten behalve exotisch fruit in deze met allerlei weer en spelingen van licht en wolken gezegende streek.  Als je er om achten toekomt “s avonds, zie je een pak mensen al en een zevental standen van wijnboeren waar je voor een euro een proevertje in een speciaal voor de gelegenheid ontworpen Hagelands wijnglas kan nuttigen, voor twee euro heb je een heel glas, maar dat is niet te doen op den duur, vooral niet als je met vier wielen komt.  Naarmate de tijd er zonder te bestaan verstrijkt, hoor je de babel babbel in crescendo gaan van aanvankelijk een zacht gezoem tot iets wat lijkte op de drukte in een bijenkorf.  Aanvankelijk ben je nieuw toegekomen buitenstaander, langzamerhand wordt je via enkele vertrouwde gezichten en het openen van de hekjes naar onbekenden toe deel van het collectieve gebeuren dat een eigenlijk een feest van dankbaarheid is naar wat dit deel van de aarde dees deel van de wereldbevolking schenkt. Dat eenieder er zijn brood en zijn deugd maar aan heeft.   Zaterdag 25 november

-Dromen kunnen toch zo een zegening zijn, gezonden of verzonnen beelden van alles wat een deel van je leven niet in ’t echt kan zijn soms; om miljoenen redenen die je niet moet achterna zitten; want totaal begrijpen is iets voor wiskundigen en boekhouders van de ziel en ik persoonlijk heb er niet veel aan. Ze laten het deel fantasie dat niet in dag zelf geboren werd even vluchtig of in droomreeksen aan het woord of proberen in beelden die gevoelens oproepen stukken van je eigen leven of én dat van anderen te scheppen.  Maken ze eigenlijk ook geen deel uit van het telepathische geheel van gelinkte relaties die zich tussen de mensen voortdurend blijft vertakken zoals bloedvaten zowel als boomkruinen dit doen, zichtbaar vooral in hun winterse naaktheid.   Zonnige zon Dag  ! op nummer 26 van maand elf

onderzoek naar de zin van veranderingen

We vertrekken van uit de aarde als geheel.  De natuur, zijnde het universum heeft de techniek van de celdeling ontworpen en heeft van uit zijn energie en dynamiek altijd al geweten dat een verdere groei naar organismen en soorten onmogelijk zou zijn zonder steeds herorganiseren van zijn kunnen. De natuur, zichzelf baserend op zijn eigen eigenschappen, de fysica en chemie in haar heeft zichzelf dus biologisch leren voortplanten; eerst volgens het vrouwelijke XX principe, dan via de mannelijke ent ervan,  XX-XY. 

De oer-kern van wat en wie wij nu zijn; bestond toen al.  Achteraf bekeken is  het alsof de energie van de materie (laat ons die gerust de ‘bezieling’ van de natuur noemen…altijd al naar ons bewustzijn op zoek geweest is.  Net zoals dat bewustzijn van ons nu hartstochtelijk op zoek is naar ons geweten : het uitkienen van hoe we met zijn allen aan een humaner wereld kunnen werken.  Zover waren we nog niet : de natuur moest zich  eerst  van zijn diverse dierlijke krachten bewust worden en via allerlei mutaties en door zijn eigen energie gerichte toevallen gaan werken aan een ander model van bestaan.  De natuur had uit nieuwsgierigheid het water al verlaten en ondervond dat het beter was een vogel te worden, dan een dinosaurus te zijn.  Het zijn der natuur zat tenslotte ook in de aapachtige wezens en werd het een beetje beu van alle dagen tegen het klimaat en tegen andere individuen en groepen te moeten vechten om te kunnen overleven en besloot telkens na vaak vele bloedige omwegen toch maar om als groep de strijd om de overleving voort te zetten. 

Duizenden jaren van evolutie verstreken.  De mens in wording had het vuur bedwongen en het gebruik van metaal en het leven in permanente nederzettingen ontdekt.  De filosoferende mens kon aan zijn ontwikkeling beginnen.  Uit emoties en kreten en machtsverhoudingen werd langzaam de taal geboren.  Kreten werden woorden, woorden zinnen, zinnen verhalen, verhalen tekeningen.  De sterren, de zon, de maan, de ‘elementen’ waren de ‘Goden’; een woord  voor dingen uit het leven en de dood die hij niet begreep.  De natuur volgde zijn eigen logische politiek al sinds ZIJN, ontstaan uit ruimte die niet NUL wou worden ontplofte.  Wij zijn de natuur, maar hoe vaak voelen wij die enorm belangrijke band met wie en wat voorafging en in feite nog is, nog aan ?  ‘Tijd’ is een mathematisch iets dat ons toelaat van te begrijpen, maar in feite is er alleen steeds evoluerende inhoud van materie en al wat deze aan bezieling voortbracht.

Wij werden in geschiedenis onderwezen van uit de stelling dat het gewoon een opeenhoping van gebeurtenissen was, zeker geen evolutie van productiemethoden die steeds nieuwe klassen voortbracht én God had de natuur geschapen en aldus zaten we met een nieuwe ons verdelende tegenstelling, atheïsten tegen theïsten; eigenlijk gewoon een oorlog van denkbeelden; één van de technieken om de bovenste laag oorlogen en armoede en rijkdom en aldus zijn gezag in stand te laten houden.  De wetenschap heeft de deeltjes ontdekt die materie kunnen scheppen, de ‘godsdeeltjes’, wil iedereen daar alstublieft mee tevreden zijn en het levensbeschouwelijke vooral toespitsen op de kwaliteit van zijn of haar persoonlijke relaties ?  Daar ligt pas, naast de sociale dingen echte persoonlijke en collectieve zingeving in…om daar te geraken, laat het ons zo stellen, hoefde de natuur ons zelfs niet te scheppen, wij zijn natuur; eeuwig op zich, we komen van straling en wat er daarmee mee gebeurd na de dood, wel: niemand die het weet; gewoon een intuïtieve energie zoals in de tijd van die allereerste cel die niet meer telkens het lange proces van cel te worden moest herbeleven door zich gewoon te delen, voort te planten.  We zijn sinds toen nog één genetisch vertakt wezen eigenlijk met ten gevolge van onze collectieve geschiedenis en andere domino’s de uitdagingen waarvoor we vandaag de dag staan.   In onze natuur ligt het van van uit de puinhoop die onze wereld op tal van plaatsen op verschillende manieren is te werken aan verbetering van de kwaliteit van levensomstandigheden op aarde, niet alleen stoffelijk, maar ook materieel. We hebben een persoonlijk en een sociaal geweten, dat sociale geweten vooral, wordt door de huidige culturele omstandigheden te veel opgeofferd aan de belangen van een piepklein percent die de wereld wie weet naar nog erger oorlogen voert dan deze heeft gekend.  Laat ons hopen van niet.  Maar blijf U informeren en organiseren, gebruik Uw stem.  Zie ook http://filosofischverzet.skynetblogs.be http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be     en de er aan gelinkte wereldreferendumblog   http://bloggen.be/conscience2008                      7/12/2017 donderdag  (herwerkte tekst van 17/04/2002)

Gedicht voor cellen & gameten  (een symbolisch filosofisch gedicht)

15 miljard jaar geleden, na de jongste big-bang.

Vanuit één punt; weer een explosie van belang.

Stralingsdeeltjes herkenden, zochten  mekaar.

Die van jou en mij in mekaars buurt voorwaar.

Ze werden vaste materie, ons eerste atoom was klaar.

Onze stukjes verspreiden, op zoek naar ’t eeuwige nieuwe waar.

We hebben zo op de duur sterren en planeten bij mekaar gekregen.

Toen wilden we weer ergens met zijn tweetjes bijeenkomen.

Zijn van de bouw van de eerste cel beginnen dromen.

Weer wilden we ons in stukjes delen.

Om uiteindelijk verspreid in planten en dieren te leven.

Wat was dan daarna de zin van ’t leven als Sapiens ?

We gingen op zoek naar beschouwing, ‘mens’.

Via de verbonden genetica ook van anderen dan onszelf,

Kwamen we vaak in de buurt van kennis, gevoel, hemels gewelf.

Menige muze hebben we ondertussen overal door gestraald,

uiteindelijk het na miljoenen jaren het leven in een dorp gehaald.

Weer jaren later zijn we volgens universele wetten andere banden aangegaan.

Samen leven op grotere schaal werd vaak chaotisch, misbruikt door hebzucht !

Uiteindelijk komt alles wel goed met een opwaardering van het sociale geweten.

Zodat onze persoonlijke levens wat makkelijker om te leiden worden.

Zie ook    http://snarenenwoorden.skynetblogs.be                                             voor andere gedichten en thema’s http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  overkoepelende blog 

Even alles maar weer op een rijtje zetten

Altijd permanent is alles nieuw doordat het verleden naar de toekomst verlangt
Vermits tijd een meetkundig iets is, een verstandelijk instrument om ons te helpen te interpreteren, kan je van uit het punt NU het beste observeren.  Indien je aanleg en kennis genoeg hebt om te volgen wat er allemaal op elk domein aan evoluties aan het gebeuren zijn is het nog de kunst om daar heel rustig kunnen onder te blijven.  Terwijl de bommen om je hoofd tot op je TV ontploffen, X bij Y weg gaat en je de onzin uit allerhande media haalt, bedrijven mekaar stuk concurreren en vele mensen in een sleur op allerlei vlakken zitten; heb je ook nog het persoonlijke stuk in je leven te begrijpen en er emotioneel invulling (in-voeling) aan te geven; te werken om den brode, te schrijven, de artistieke vruchten van anderen te volgen…en gelukkig te genieten van de natuur en alles wat dit stuk van jezelf eigenlijk, te bieden heeft.
Op velerlei domeinen in het persoonlijke leven van mensen is ingaan op de achtergronden van de negatieve emoties die men met zich draagt, veel te zwaar.     Er zouden veel minder emotionele problemen in mensen hun innerlijk en tussen mensen onderling zijn indien men de vreugde in zijn eigen innerlijk zou ontdekken en van daar uit de kracht zou vinden om met mekaar van uit goede wil om te gaan.  Mekaar te vergeven en het positieve in mekaar aan te moedigen. Soms is dat bijna helemaal onmogelijk dat vergeven bijvoorbeeld omwille van het feit dat men in de eigen leugens ter bescherming van de eigen fouten blijft geloven.  Fouten zijn beslissingen die niet in de lijn liggen van wat positief voor je is…als je er niet van leert dan ga je gewoon verder leven in functie van het jezelf fout afreageren tegen over anderen. Nu kan het zijn dat de oorzaak van je negatieve attitude een paar generaties of langer terug gaat en zich op een genetische en opvoedkundige manier door de soms barre omstandigheden van de geschiedenis in stand houdt. Goed met mekaar omgaan is de beste garantie op een eerlijk en gelukkig leven vol goeie herinneringen.  Terugdenkend aan sommige ervaringen uit mijn leven tussen mensen en hun persoonlijke emotionele problemen merk ik wel dat niet alles met innerlijke tevredenheid en goede wil op te lossen is.  Soms is de aversie, de tegengoesting in bepaalde mensen nauwelijks te overwinnen, alhoewel in het geval van diegene die er qua wijsheid en groei het meeste baat bij zou hebben er op zou voor uit gaan indien hij de dingen beter zou snappen.  Het lijkt dan wel of er genetisch onafgewerkte verhalen bezig zijn waar je als goedwillend mens toch niet tegen op kunt.  Dan heb je gewoon te maken met een wezen met bij wijze van spreken een DNA combinatie die nu eenmaal zo in mekaar zit en de erfenissen uit het verleden vertegenwoordigt en tegelijkertijd de evolutie in de relaties van de verwekkers symboliseert. In conflicten iedereen wel zijn waarheid meegeven, maar hen er toch op wijzen dat er altijd nog hoop is, indien ze zelf zouden willen.
Al zouden mensen indien ze door de samenleving meer kansen op een zinvolle job en goed inkomen geboden werden er ook op emotioneel vlak op vooruit gaan…dat zou zelfs niet altijd toereikend zijn.  Mensen moeten op alle vlakken meer leren samenwerken…of ze zullen blijven uitgebuit worden door de zweep van het systeem van het speculatiekapitaal en zijn in meerderheid onzinnige bezigheden.  Om te kunnen leven heb je geen miljarden auto’s, 95 soorten mayonaise, militaire industrie, honderden financiële producten en een Star Wars games cultuur nodig.  Geen politiek systeem dat de mensen wil doen blijven geloven dat er niet genoeg ‘geld’ is, terwijl het eigenlijk om de digitale waarden 0 en  I gaat die je kan aanwenden en verdelen zoals je wil.  Mensen worden eigenlijk afgehouden van te doen wat ze graag willen.  Zonder dat de ecologische grenzen overschreden worden is er heel veel mogelijk.  We kunnen geen struisvogels blijven terwijl Baron Oorlog en Master Grote Poen regeren.
Ach wat.  Vergeet het negatieve, rakel het niet op en richt je op toekomstige positieve projecten.  Persoonlijk en Collectief.
Het leven is voor een groot stuk het beheren en leren uit innerlijke, intermenselijke en samenlevingsconflicten

We steken daar zoveel tijd in dat er minder tijd voor genieten over blijft.  Terwijl ik geniet van de 44^ste of zo, leesbril van vijf euro en onlangs meer, want de twee vorige zijn niet scherp genoeg meer ga ik eens samen vatten hoe dit denkmoment met schrijfmotief in mekaar zit en welke uitdagingen het me stelt. Telkens je uit de stroom van dingen die je emotioneel aangrijpen stapt en alles van uit een onverschillig evenwicht probeert te benaderen en er voor de zoveelste keer versterkt uitkomt en kijkt hoe het verder moet, kom je als schrijver filosoof op een moment als dit dat het bewustzijn van het al je weer omarmt en je je laat drijven op een intuïtie, een muze, een moeten en toch een ontmoeten met die kracht in je die wil mededelen wat zal meegedeeld worden aan iedereen die oprecht naar de zinnen van ’t bestaan zoekt. Indien je daar niet te abstract wil over blijven doen moet je ook van je hogere bewuste ingevingen naar de oppervlakkige verstand- en gevoelsverhoudingen tussen mensen afzakken en zo weer naar boven of omgekeerd.

Op tijd een aantal illusies laten varen. Zelfs als het om diegenen gaat die normaal het kortste bij je staan.  Zijn ze niet, familieleden bijvoorbeeld of zogenaamde vrienden; bij gebrek aan levensvreugde te zeer in de ban van de god van de moderne samenleving, het ‘geld’ en zien ze hun medemensen niet teveel als middelen om hun eigen kleinburgerlijke doeltjes te bereiken ?  Vele artiesten bijvoorbeeld kennen dat, een categorie mensen rondom hen die geen oog hebben voor hun kunstenaars bezigheden; voor zinvolle politieke boodschappen, geen zin ook in verdieping van de dingen waar ze zelf emotioneel mee zitten en die hen belet van het leven echt op een waardevoller manier te gaan beleven. Vele familie bijeenkomsten op ’t eind van ’t jaar verzanden in een soort dialogen of zwijgzaamheid waar een normaal mens van goede zijn warm hart naar anderen toe dreigt van te verliezen.   Wees toch gewoon de aardige man of vrouw in jezelf en wordt weer wat meer kind in de beste betekenissen van het woord.

Wat ons overkomt is een Aaneenschakeling van gelinkte dominosystemen, vertrekkend van meerdere personages, ook van jezelf;  met als doel inzicht voor sommigen meer dan voor anderen ’t Rare van het leven is dat alle dingen die je overkomen, ook de minder aangename je toch in veel gevallen op de weg zetten die je eigenlijk te gaan hebt. Al voor de eerste straling het eerste atoom maakte, was de innerlijke vreugde er misschien al en als het dan toch moet, laat ons die in onze strijd tegen eigenlijk dierlijk verdriet, maar ‘God’ noemen als je die naam in Uw filosofische wereld dan toch nodig hebt.

Ik herhaal even, zin zoeken via vraagstelling kan je via de volgende vragen uit één van mijn teksten, velen stellen ze zich, maar te weinig of te oppervlakkig (gelukkig maar in sommige gevallen)

Mijn grootmoeder :  “Heb je nog maïs voor je duiven jongen” ?  Zij betaalde de zak duiveneten en regelmatig smeet ik dan maïs of gemengde granen over de vloer van ’t geleig voor een pak door mekaar dwarrelende pikkende, met de vleugels slaande vredessymbolen.  Het geld dat ik voor hun jongen kreeg was voor mijn spaarpot.  Heb er nog warme herinneringen aan.  Veel van geleerd van het boerenleven van mijn grootouders, keihard gewerkt in fruitkwekers middens en de eraan verbonden handel.  Te lang gedacht dat ik die moest verder zetten, terwijl de hele opzet eigenlijk was dat ik op termijn zou kunnen doen wat ik al zo lang doe, werken aan http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  en al zijn blogs over alle domeinen van het leven en de hellen en hemels die je soms door moet om alle facetten er van te verstaan. Je kan natuurlijk ook tevreden zijn met een Vaag Vuurtje, geen avontuur en risico’s, de tien geboden volgen helpt ook al heel veel. Ik heb er twaalf moeilijker. Samengevat : objectieve kennis opdoen en solidair zijn en volgens je geweten handelen, de tijd nemen om in de natuur te zijn en geld bijzaak te vinden, maar vooral de vreugde in je eigen te vinden en je deel van het werk te doen onder meer. De zes anderen komen vanzelf, zoek ze maar een op via

108 JAAR !  ’t Schijnt dat ik de oudste mens ter wereld werd vorige week, 1 mei 2064.        Wat een viering.  Nee, niet zoals vroeger met tientallen cameraploegen van over de hele wereld die het bergpad naar mijn Zweedse dorpschalet in vroeger tijden zouden hebben geblokkeerd, nee, de wereld is nu veel efficiënter georganiseerd.  Elke gemeente in de wereld maakt deel uit van één wereldwijd verbonden medianet.  Alle mensen die daar in een gemeente willen aan meewerken sturen bepaalde niet tot de regio beperkte onderwerpen door naar een centraal mediapunt in Zweden dat voor de verdere verspreiding zorgt.  Tegenover de twintigste eeuw en de eerste decennia van de volgende eeuw, is het  verschil met hoe mensen de samenleving van nu besturen enorm.   Eenieder die dat wil is aan één of meerdere projecten van het samenlevingsbestuur verbonden.  Ieder project heeft zijn deelsectoren.  Voor een job kan je terecht bij : Huisvestiging, Energie, Telecom, Voedsel, Onderwijs, Leefmilieu, Cultuur, Gezondheidszorg, Grondstoffen, Goederenproductie, Goederendistributie, Geld, Ontspanning, Veiligheid, Transport  en Media.  (H.E.T.V.O.L.K-gggggOVTM).  ‘Het Volks GOVernemenTm’ maakte er men in Vlaanderen van.                         Het ‘overnemen’ van de klassieke macht.  Zal hieronder later eens vertellen hoe dat ik dat aankomen zag, die omwenteling. 

Elk project heeft trouwens zijn eigen opvolging binnen het project Media.  Het project ‘Samenlevingsbeheer’ coördineert de 17 projecten al sinds de internationale omwentelingen rond 2024 die een einde maakten aan alle heersende vormen van onderdrukking en barbarij en andere absurditeiten; koersveranderingen die de mensheid de kans gaven meer menswaardige levens te leiden.  Bijna was de aarde ten prooi gevallen aan de hebzucht van een kleine groep miljardairs en hun politieke en militaire bondgenoten die de wereld weer aan hun oorlogszucht wilden overleveren.

Ons huidig besturingssysteem maakt het voor ieder mogelijk de job van je keuze uit te oefenen.  Wij hoeven niet steeds meer economische groei te hebben opdat het economische systeem zou overleven, wij produceren geen miljoenen vervuilende auto’s meer bijvoorbeeld, de meeste straten zijn net als de intercontinentale snelwegen via een magnetisch aangedreven systeem van openbaar vervoer verbonden.  Een onkreukbaar computerprogramma berekent per project hoeveel banen aangevraagd zijn en alleen op basis daarvan wordt de prijs van de abonnementen op veertien van de zeventien projecten berekend.   Grondstoffen zoals water, gas,…en voedselgrondstoffen zijn gemeenschappelijk bezit kunnen worden bijvoorbeeld onder meer omdat de boeren een goed door het systeem gegarandeerd inkomen krijgen.  Zo zijn er wereldwijd weer vele mijloenen boeren bijgekomen in een wereld waarvan de landbouw en veeteelt bijna aan schaalvergroting ten onder aan ’t gaan was.  Privé grondstoffen eigenaars zijn nu al of niet medewerkers in één van de vele sectoren van het project Grondstoffen.  Het belangrijkste evaluatiecriterium is in de eerste plaats niet hoeveel je presteert, maar hoe goed je je in je job voelt.                        

Qua goederenproductie en distributie van goederen bestaat er geen abonnementensysteem en de ondernemers en grootwarenhuizen zijn aan een strikt rechtvaardig wereldwijd taxatiesysteem gebonden.  Gewone zelfstandige kleine winkeliers zijn ook in aantal toegenomen en krijgen vanwege hun sociale functie ook een loon.  Producenten zijn verplicht van per product één kapitaalgroep te vormen en hebben dus geen concurrentie meer.  Fabriekssluitingen zijn dan ook een anachronisme geworden, niet meer van de tijd. 

Internationaal verbonden computersystemen berekenen de vraag en de prijs houdt rekening met het loon van de loontrekkenden.  De echte loonarbeid in zijn oorspronkelijke betekenis zelf hebben we dus in de sectoren productie en distributie van goederen niet kunnen afschaffen.  Het proces om de grote multinationals en de in gemeenschapsbezit gebrachte bankwereld tot reorganisatie per aard van product te dwingen, leidde immers tot teveel risico op uitgelokte sociale gewelddadigheden van uit de conservatiefste hoeken van het oude systeem.  De afschaffing van het oude speculatiesysteem via de beurzen en financiële beleggingen hebben ze wel moeten slikken !  De begrippen ‘loonarbeid’ en ‘handel’ hebben dus wel een hele andere betekenis gekregen.  De loonarbeid en het geld dus aanschaffen, daar zijn we nog niet aan toe.  In het onderwijs leggen we al wel de nadruk op het feit dat het afschaffen van de loonarbeid alleen kan indien de overgrote meerderheid van de bevolking al van kindsbeen beseft dat overmatig consumeren zelfs een ecologisch ingesteld productiesysteem kan vernietigen en dat producten zonder de basis van het fenomeen ‘geld’ eerlijk verdelen, niet zo makkelijk is, je zou dit wel digitaal kunnen regelen via een computersysteem dat digitaal bijhoudt wat een individu of een wooneenheid zich al heeft aangeschaft, maar zoiets is meer menselijk en waardevol indien het uit het gevoel en de houding zelf van de inwoners voortkomt.   Om kort te gaan, geld gebruiken we hier alleen nog voor onze aankoop van goederen, voor al de rest hebben we een abonnement, zelfs voor de door de overheid betaalde sociale huren voor diegenen die geen huiseigenaar zijn.   De overheid maakt zelf het geld aan, het bestaat alleen nog in digitale vorm en daarom heeft de overheid ook geen tekorten meer. 

Militaire productie bestaat gewoon niet meer, alleen de politie heeft wapens.  Zo is de omwenteling in de jaren voor 2024 eigenlijk begonnen, de mensen hadden wereldwijd de buik vol van diegenen die hen in naam van de grote bourgeoisie van de wereld regeerden.  Steeds meer groepen klaagden de miljarden verslindende oorlogsindustrie en de parasitaire praktijken van de miljoenen verdienende groepen en individuen aan.  Temeer omdat ze bijna overal het hele staatsapparaat en niet alleen de wereld van de multinationals  in hun macht hadden en de wereld met zijn enorme productiemogelijkheden al decennia in oorlog en armoedetoestanden hielden.  Meer en meer collectief geld ging naar de zakken van de bankwereld die alle taken van de overheid wou overnemen, pensioen, ziekteregelingen en zo meer.  De privatisering van instellingen voor oude van dagen werd onder privébewind een financiële ramp voor de gepensioneerden.  Meer en meer deed men voor taken in de gezondheid -en verzorgingssector, zelfs voor de veiligheidsdiensten en zovele andere diensten meer een beroep op onderbetaalde ‘vrijwilligers’.  Het uitgespaarde geld vonden de regeerders en industriëlen handig om aan militaire wapens en andere onzin te besteden.  Recht op werk was toen een lachertje.  Iedereen werd op de één of andere manier tegen mekaar opgezet om toch maar de verdeling tussen mensen in stand te houden.   Na de bankencrisis in 2008 raakte de imperialistische belangen van de meest tot de tanden bewapende regimes steeds meer met mekaar in de clinch via oorlogen in andere landen. Bezuinigingen en allerlei absurde oplossingen van schijnproblemen konden de ware aard van de toestand van de oude vormen van democratisch bestuur niet meer redden.  Armoede, oorlog en de drang naar meer welvaart joegen miljoenen mensen richting US en Europa vooral.  Deze situatie was de conservatieve burgerij niet onwelgevallig, daar ze voor een verrechtsing van de verkiezingsresultaten zorgde.  Ook oorlogsstoker nummer één, de United States onderhandelde van oudsher liever met rechtse regimes, niet met naar het socialisme neigende zeg maar.  En links ?  Links beperkte zich tot defensieve voorstellen binnen het systeem van het grote uiterst kapitalistische denken.  Veronachtzaamde de subjectieve redenen die de moderne mens van het zich rebbeleren afhielden en bood niet echt een filosofisch antwoord aan diegenen die niet voor links kozen om bijvoorbeeld het feit dat dit tegen hun godsdienstige wereldbeschouwing inging of omdat ze dachten dat geen enkel ander systeem dan het systeem van de speculatie met het grote geld en het kapitalisme hen op het welvaartsniveau van na de tweede wereldoorlog kon brengen.

Allerlei groepen waren wel met tal van deeloplossingen bezig, maar niemand bood een globaal alternatief aan.  Van betogingen waren de machthebbers niet bang genoeg.  Het was wachten op meer en meer mensen die, gewapend met een groot sociaal geweten zich echt wilden engageren om een organisatie te vormen die via de moderne middelen het gemiddeld sociaal bewustzijn van de massa’s omhoogtrekken kon.  Meer en meer mensen zagen in dat die gruwelen der oorlog stokers en die bezuinigingen op en afbraak van al wat sociaal al bereikt was een halt moest toe geroepen worden.  Ze organiseerden zich in plaatselijke groepen die een wereldreferendum rond de voornaamste wereldproblemen eisten…

zoals ik dit reeds in mijn blogwerk eind 20^ste begin 21^ste eeuw aan hen voorstelde.

Foto http://fotofilosofie.skynetblogs.be   http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be

Ik kon sommigen van hen ook overtuigen van hun versnipperde krachten te bundelen in een organisatie die ik CONSCIENCE doopte.  De Engelstalige afkorting voor ‘Groepen voor een ander soort van verkiezingen , internationale projectverkiezingen, nodig voor meer gelijkheid en progressieve vooruitgang’. 

De idee was van meer en meer mensen in hun vrije tijd actief  betrokken te krijgen rond sociale en politieke problemen. En meer en mee mensen hadden vrije tijd, uitgespuwd door het superwinsten systeem als ze waren.  Ze uit hun game cultuur weer aan het lezen en organiseren krijgen was niet makkelijk maar de politieke context van sociale achteruitgang en armoede stond aan de zijde van de doorzetters.  Het politieke establishment kreeg meer en meer argwaan voor de vernieuwers en bond meer en meer in en de aanhang van diegenen die voor een omwenteling waren steeg niet alleen in de rangen van links van klassiek centrumlinks maar ook bij meer en meer  niet politiek gebonden mensen die meer en meer begonnen geloven in het soort democratie van eerst de programma’s  te verkiezen en dan de dirigenten.  Toen dit idee meer en meer populair werd probeerden de klassieke burgerlijke partijen hun soort van oude verkiezingen nog te redden door coalities van nationale eenheid te vormen en de bevolking te beloven dat voortaan alle partijen in de regering zouden worden opgenomen en rekening zouden houden met een aantal DOOR HENZELF te houden referenda.  Maar het hek was van de dam.  Waarom indien mensen met hun gsm de uitslag van een Eurosong festival bijvoorbeeld konden bepalen, zouden ze dat niet doen met eindelijk hun zeg te hebben over thema’s als bijvoorbeeld ‘militaire productie’.   Het referendum van CONSCIENCE had een dusdanig succes dat het uiteindelijk leidde tot een internationale ontwapeningsconferentie van de militaire productie, inclusief plannen om goederen te maken die de armste delen van de wereldbevolking direct ten goede zouden komen.  Uiterst linkse partijen namen de ideeën voor een andere vorm van samenlevingsbeheer over en wonnen er wereldwijd verkiezingen mee, waarna van na 2024 vooral, ze mede de fundamenten legden voor onze wereld anno 2064.

xxxxx-found about a hundred anti-military sides of organisations and send the above text by mail during the week up to Christmas

War : what to do about it ? but what to do about it? to allow the workers in the arms industry to strike comfortably for worldwide reconversion of the arms industry ... or wait until the world is ruled by a strong left ... and start a telematic world referendum ... or all three at once ... and how and by who ? well start by yourself ---    I translated a text into ten languages ​​--- (translated the first into English and the translation into other languages ​​is quite good these days) I wrote it in Dutch originally, translated it in English, French, German, Spanish, Italian, Greek, Turkish, Russian, Chinese, Arab and Portugees. See  : http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be

I wrote a little futurist story of three pages to explain a new approach in dealing with the main world problems :

main tool : international referendum on military reconversion --hope you will find some inspiration--Greetings from Belgium   referendumblog http://bloggen.be/conscience2008

Zie ook http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be  en ook wel de delen     A. Geloven is een Zoektocht  (B. Filosofisch Verzet) C.  Gedichten  D. Kortverhalen

                   E.  Herinneringen en zo            F. Ach ja, de Liefde     G. Filosofische Achtergronden

                    I.  (English Texts)                         ( K.Theatermonologen)

Levens en symboliek

Er is een hele symbolische betekenis te ontdekken, schuil gaand, soms zich openlijk tonend, achter de mensen en gebeurtenissen, als ook  via de dieren en het reilen en zijlen van het al in de micro -en macrowereld.  Achter verzonnen en echte verhalen.  Opduikend uit leugens en verzinsels, fictie en realiteit.  Verzinsels zijn van een hele andere aard dan leugens.  Aan U om de symboliek van het leven te ontdekken, onderscheiden te maken, verbanden te zien.  Je bent vaak meer of minder vlug in de ban van een bepaalde illusie of ze je nu korter of verder van inzichten brengt. Voorbeelden :

Het herdenken van de oude oorlogen

Een dorp met reeds twee museums om de doden van de door hen naar buiten toe nooit openlijk als een imperialistische slachtpartij van het grootkapitaal voorgestelde zoveelste wereldoorlog te herdenken.  Als je hen uitnodigt voor kunst, info, actie rond de voorbereidingen van de huidige oorlogen, zie je ze niet.  Hoe verdienstelijk ze de 70 doden in ’t kleine dorp ook hebben herdacht met een eigen film, jaarlijkse missen, tentoonstellingen, onderricht naar scholen toe, internationale bezoeken aan concentratiekampen, en veel meer…ze vertegenwoordigen de zwijgende meerderheid die zich maar wat laat wijsmaken via de klassieke opvattingen over de wereldoorlogen bijvoorbeeld.  Het woord ‘socialisme’ wordt voornamelijk genoemd als het over de benaming van de nazi’s van vroeger hun partij ging, daar stond dat woord toen ook in samen met het woord ‘arbeiders’, gewoon omdat de sociaal democraten en de communisten heel populair waren in het Duitsland van na de eerste wereldoorlog.  Handige zit om als fascistische partij de burgerlijke democratische verkiezingen te winnen en door de stommiteit van  het niet samenwerken van de twee andere genoemde partijen, de fascisten de kanselier te laten leveren.  Er komt dus een nieuw museum op 150 meter van mijn deur.  Ben altijd bereid nieuwsgierigen naar het fenomeen ‘oorlogen van nu’ te woord te staan, wel zodanig dat ze zich realiseren dat de partijen die zij gewoonlijk meestal aan de macht brengen al decennia lang de oorlogen steunen die voornamelijk door landen als de VS, Engeland, het Saoedisch koningshuis en anderen in gang worden gestoken.  De welvaart maak intellectueel lui !  Indien België en andere landen de grootmachten niet in hun militaire avonturen en hun bewapeningsmanie hadden gevolgd, waren we nu voor een stuk een betere weg aan ’t bewandelen dan diegene die leidt naar uitputting en verkeerde aanwending van menselijke middelen en grondstoffen.  Met hulp van het Westers imperialisme werden bijna alle lekenregimes in Noord Afrika en in de Arabische wereld geliquideerd, om van Afrika en Zuid Amerika maar te zwijgen.  We zitten met een gigantische ‘collectieve erfzonde’, veroorzaakt door militairen en de misdadige hebzucht van een deel van de elite met de grote poen die het om maximale winst te doen is, niet om sociaal geweten.  Zij bepalen grotendeels wat U leest en ziet en hoort.  Ze zouden wat graag hun ideologie aan U opdringen, en dat hebben ze voor een groot stuk ook gekund.  De meerderheid verzet zich niet meer via de stembus tegen gigantische lonen en rijkdom al protesteert men wel via een aantal klassieke en nieuwe wegen.  De oorlogen van onze elite hebben vluchtelingen en terrorisme gebracht, net wat de leidende klasse nodig heeft om zodanig te blijven regeren dat men kan verdelen en heersen en nog het liefst van al de onderste lagen blijft aanvallen, wat in één op twee gevallen tot verrechtsing leidt.  Indien we onze persoonlijke geschillen (ook vaak een soort erfenissen van vroeger)niet gewetensvol oplossen en ons verenigen…gaan we steeds nieuwe oorlogen moeten blijven herdenken en museums bijbouwen.  Mijn initiatief is gratis, ik heb er geen 100.000 euro ‘crowdfunding’ en 200.000 euro steun van de overheid voor nodig.  Alleen Uw goeie wil en bereidheid tot minder tijd verliezen aan het soort dwaze cultuur waarmee onze schermen overspoeld worden.  Wij, onderaan, hebben na eeuwen van verzet nu wel een goed leven, algemeen gesproken en we hebben het na al die armoede en ontbering wel verdiend.  Het is de hebzucht aan de top die alles om zeep helpt !  Di26/12/17

Feestdisjes

Mensen organiseren graag eetfeestjes.  Je koopt een cadeau en gaat knabbelen en iets drinken.  Niks mis mee, bevorderlijk voor communicatie en inzichten…als het maar geen doordrammen en tateren en kwetteren en aanklagen van prijzen wordt of het zonder inzicht over politiek willen praten. Soms krijg je de vraag “wanneer organiseer jij eens iets” of “daaraan zou die groep  van jullie toch iets kunnen aan doen ? Gewoonlijk van iemand die je nooit zag op een van jullie eigen exposities of lezingen of vergaderingen.  Zo is het leven inderdaad.  Ik las ergens dat je om gelukkig te zijn iedereen en de wereld moet accepteren zoals hij of zij is.  Als je dat allemaal wil doorgronden of je bent er grotendeels achter gekomen hoe de wereld en zijn mensen in mekaar zitten, dan moet je het zware stuk van dat alles nog leren meedragen, loslaten ook voor je het lichter kan maken, misschien verbeteren kan…medewerking krijg je niet altijd ! 

Oer Noorkaap Steen met mos

Op de modem voor mijn telefoonsysteem in ’t huidige kwadraat daarvan, ligt hij, de steen met kleurrijke resten van zij, ‘mos’ op.  Hij en zij, overal in ‘het’ aanwezig.  Ik vond de combinatie tussen heel oud en huidig zo fascinerend.  Vandaar zijn huidige locatie.  Al zijn beiden verwant en even oud eigenlijk.  Maar dat heb ik al voldoende al schrijvend en vertellend uitgelegd op zovele manieren.  Zoals alles moet je hem echt komen zien, zelfs een foto bij deze woorden op een blog zeggen niet alles…er steekt een heel verhaal achter over mijn vijfde, onze tweede, reis naar Scandinavië, die keer dat we bijna helemaal boven geraakte.

Het altijd opnieuw willen beginnen

Op een blanco blad.  Maar dat is het nooit.  Het is altijd beschreven en uit het één volgt het ander.  “Laat dit niet zozeer een politiek, dus economisch schrijven worden”, zeg ik tegen mijn eigen onder de lamp die ons ma maar wat té zacht schijnen vond vroeger, ze was eerder voor klaar licht dan dat donkerder gezellige. ‘Gezellig was trouwens een woord dat uit Holland komt, niks voor mensen die alle dagen hard moesten werken…waarmee ik niet wil zeggen dat Hollanders niet werken…of ik zou vervallen in de aard van discuteren die menig mens nog aankleeft…veralgemenen.  Wat zou ze denken van de kerstboom van mijn partner, met het mooie blauwe kerstbollen ensemble vol meetkundige figuren, kristalstructuren achterna ?  Jaren heb ik geabsorbeerd hoe schrijvers, denkers, journalisten en opportunisten van allerlei slag de wereld en wat er gebeurde zagen; maar qua concrete alternatieven doen ze er weinig mee.  Ze zijn ook niet geneigd te luisteren naar mensen met een filosofisch spiritueel aanvoelen, de wereld is kil geworden op dat gebied; minder plaats voor poëtisch en prozaïsch aanvoelen, nee, dat vinden ze te idealistisch…tenzij het van een aan de bourgeois heerschappij doordrongen nihilisme getuigd.  Voor diegenen die het woord ‘nihilisme’ niet begrijpen, in dit geval  betekent het zoveel als ‘niks heeft zin, alleen zoveel mogelijk geld hebben en materieel profiteren tot de dood er op volgt’.  Ik ben niet echt een romanticus, verre van, al kan ik die tak van de literatuur ook wel aan, nee, voor romantiek is dit een té rauwe wereld geworden.  Denken en voelen literair verwoorden, ligt niet zo goed in de markt, maar doe het toch maar.  Het wordt niet echt als een beroep gezien, maar als het in je zit…doen, spiritueel is het een belangrijk middel tot groei, al doen mensen het soms voor hele beperkte kringen…het veranderd de kringen der spirituele golven, zoals de manier waarop je een steentje in het water gooit.  Maar in het huidige klimaat vindt men met de graafmachine een paar ton in het water gooien koeler !

Het boekje van Multatuli

Ooit vond ik een klein boekje van hem in een verwoestte bibliotheek in een vakantie centrum van de Post in Barvaux dacht ik.  Allemaal bedenkingen van een regel of tien, genummerd.  Door het verhuizen, zoek geraakt.  Ook een klein boekje nam ik mee, met uitleg over de getallen 888 en 666, maar dan door een auteur die alleen de Bijbel als inspiratiebron had.  De 666 als duivels terwijl het getal eerder de verbondenheid met het aardse illustreert, veel zwaarder, maar minder zwevend dan de 9 die dan wel meer licht is dan de zes, maar teveel rekenen (of juist niet ?) en te weinig gevoel.  De mens lijkt precies dat heerlijke spel van aantrekken en afstoten nodig te hebben…maar het spelletje eindigt veelal met ‘niet kunnen uitstaan’.  Nog maar even van genieten van dit leven voor ook mijn verhaal stopt zoals de trein in Oostende.  Maar daar begint weer een andere dimensie waarschijnlijk, of wellicht is die al bezig voor sommigen die meer aanvoelen kunnen, een dimensie met nog bewuster dingen dan diegene(n) die je altijd al hebt willen overbrengen.    Maar zelfs de reuk van doorgezaagde houtsoorten, de frisse lucht, het speelse van jonge honden en het bezadigde van een oudere hond is me al genoeg.             

Zie ook http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be

Voor de nieuwjaar zangers

Binnen enkele dagen staan ze weer voor de deur.  In de streek rond Keerbergen, Tremelo…, liep al zo ons ma rond met een zakje rond haar nek om de mandarijntjes of appels en koekjes in te doen. Het prangde nogal op ’t laatst naar ’t schijnt.  Hier, onder de Kempen zingt men voor centjes, al is het gebruik bijna verdwenen precies.  Dit jaar zou ik eigenlijk de kinderboeken die ik hier nog liggen heb willen weggeven of lege ongebruikte schriftjes om de jeugd op een ander been te helpen zetten dan de geweldgames industrie de wereld in het verlengde van een verkeerde, verouderde wereldpolitiek te bieden heeft. “Çoit”, zegt de Waal.  Zing maar kinderen en vindt een nieuwer, zachter, simpeler wereld uit; waar werken om den brode niet het voornaamste is en ’geld’ een administratief ding, niets speculatiefs.  Waar je je niet in de schulden moet steken om te wonen en je te verplaatsen en zo meer.

Heimwee naar vulpen en inktpot

Het stiftje van de Hema doet zijn best.  Ik zie de inkt zienderogen slinken.  Het is van plastiek, zoals vele andere rest dat moeilijk kan zinken.  Waar is de tijd van het houten stokje en de ijzeren pluim om er in te steken.  De lekkere geur van Pelikaan inkt.  De juf met de grote borsten die je schrift met groen inkt toen nog prees, de houten lessenaar met een inktpot in ’t midden.  Voor jezelf en je buur.  Gewoonlijk een jongen, want meisjes waren nog uit ‘den boze’.  Ik schrijf dit rechts, bevolen door mijn linker breinhelft naar dat het schijnt.  Logica en gevoel versmelten bij mij nochtans samen.  Leunend met mijn linkerarm op de gesloten computer.  Amaai, wat een weg legde ik nogal af.  Ondertussen 10 boeken af, talrijke blogs, foto’s, tekst voor filmmuziek, alle facetten van de literatuur beoefend, soms in meerdere talen, nog niet via E-reader of grote drukkerij.  Het leven, wat een les in lessen krijgen en geven.

Lessen te geven

Over hoe ingewikkeld en mooi en toch simpel alles is.  Over die mix van figuren die je telkens in andere omgevingen in hun punt van evolutie ontmoet.  Zoals in de tijd in Sint Joris Weert aan mijn voor 648 euro onteigende chalet (prijs van de bosgrond) .  Zie er me nog zitten, weergekeerd nadat iemand er twintig jaar gratis mocht wonen na bijna afbetaling van een klein prijsje voor de chalet.  Als gasten had ik toen de dappere overlevenden van de uitdrijving van wat eens een toffe camping was, maar met wanbeheer en obstructie door de Staat vooral die het op de illegale bewoners er van gemunt had.  Berooide mensen, welstellender mensen, konden het wel over ’t algemeen best met mekaar vinden, sommigen geen geld om huur te betalen, anderen een tweede woonst; ’t viel daar wel mee als je de negatievere uitwassen tussen hen wegdenkt; het waren niet dusdanig de sociale verschillen maar de emotionele negatievere kanten die al eens voor hommeles van de bijna homeless zorgden.  En ‘jij’ , zo noem ik mijn eigen nu even moest daar eens aan de witte Michel en Michel de Waalse Normandiër en hun wederhelften of vrienden en vriendinnen gaan uitleggen dat het leven niet dood gaat, ook wetenschappelijk gezien niet en dat er meer in ’t leven is dan je over zakelijke dingen druk te maken.  Ze hadden dat idee al veel te lang in henzelf begraven, vreesde ik.  Toch ligt er iets echt waardevols kunstzinnigs in het leven dat ze daar soms in afzondering leden.  Clochard of parvenu, beiden sjiek om volgen.  De echte verhalen zijn beter dan die van TV soms.  Zo zag ik gisteren nog iemand afscheid nemen van zo van die steunen die muziekpartituren dragen omdat hij na een operatie niet goed meer kon zingen en symbolisch zijn vroegere hulpmiddelen in een onderdeel van een tv programma letterlijk de lucht in liet vliegen…waarom verdorie niet weggeven aan iemand in plaats van te vernietigen ?   Minder kijkcijfers ?  Toch bedankt voor de mooiere momenten hoor programmamakers.

Wandelend door de fruitboomgaarden

Er is veel werk aan geweest.  Kan er van meespreken, heb alle handelingen zelf nog als beroep gedaan.  Wat vroeger in de ‘oude tijd’ hoogstambomen met koeien er onder waren of akkers weid en zijd, zijn nu op vele plaatsen in ’t Hageland plantages vol met laagstammen, in tientallen soorten, rijen lang, berg op berg af en vlak wisselen af met steeds weer andere panorama’s op weg naar Uw boodschappentas.  Zoals de druiven in bijvoorbeeld ‘de Provence’, wachtend op de smaak  in uw mond.  Heerlijk je te bevinden in een landschap en op tijd terug denken aan al die plekken in ’t echt beleefd of via TV.  Ontelbare indrukken, iedere dag weer opnieuw.  Je vertelt ze door op allerlei manieren, die van vroeger en die van de beeldtechniek van nu.  Toch, het innerlijke beleven in die grote en zoekende tocht die het leven is, geeft je veel intenser vleugels en zet je telkens weer veilig neer op momenten dat je weer alles aan het leven relativeert, in je zoeken naar het ‘meer’ en het ‘er achter’.

Reptielenbrein erfenissen

Al enkele of wie weet al niet hoeveel meer keren, mensen tegengekomen die je hun problemen vertellen en vermits zelf ook al heel veel echt doorleed en van vele wateren thuis, vertel je dan ook dingen die ook over wat zij vertellen gaan.  Op dat ze zich niet zo alleen met hun probleem zouden voelen, vertel je dan gelijkaardige dingen, je leeft je in, je leeft mee, je geeft een stuk van je ziel mee en waar je soms best een oordeel zou over uitspreken, veroordeel je zelfs niet om hen te sparen.  Verkeerd in vele gevallen.  Zoals ook het geval met teveel ondersteuning aanbieden of teveel geduld hebben.  Als response uiteindelijk in vele gevallen, blijkt  dat het hun toch maar te doen is om jouw info in hun praktische kader te gebruiken.  Ze spelen gewoon van achter hun maskers al eens een spel, of ze nu jong of oud, man of vrouw zijn; ’t is niet altijd echt gemeend.  Ze gebruiken nog teveel het deel reptielenbrein waar wij allen nog mee rondlopen van in dat tijdsbestek van onze evolutie.  Ze zoeken zich een prooi in feite, niet voor hun spirituele groei, maar veelal voor hun stoffelijke gewin of voor een troost bij het verwerken van de dingen die ze zich eigenlijk door zo te leven op de hals hebben gehaald.  Armen van geest.

Blijven doordenken

Geen evidentie.  Misschien stopt het wel eens !  Ons bloed moet blijven pompen en 10 000 dingen meer.  De ziel op zoek naar zijn eigenlijke spirit.  Wat tof eigenlijk en dat allemaal in zo een gehaaste, door oorlog en armoede overschaduwde wereld om van die akelige relatieproblemen maar te zwijgen.  Oef, wat geven landschappen en innerlijke rijkdom toch een rust midden die lompheid, onnozelheid en ijdelheid der dingen !  Voortdurend moet je je eigen en anderen blijven motiveren, animeren, soigneren… .   Zien dat alles betaalt raakt is voor velen bovendien iets dat zoveel spanningen meebrengt dat ze niet meer aan het leuke van het denken  over henzelf en de wereld toekomen.  Neem je tijd en denk er eens over na !  Bemin het leven ! Maar vooral :  ontdek of herontdek je innerlijke vreugde !!

Zicht op bebouwing.  Kortbij.  Veraf

Je ziet de boerderijen van ver , de huizen.  Bewoond door deelnemers aan ’t leven.  Allen mensen, gelijktijdig levend.  Uit mekaar al eeuwen voort aan ’t komen.  Vroeger meer onder mekaar levend.  Er was nog geen tv, wel 27 cafees per dorp. Zomeravonden om te buurten. Al waren er ook al eenzaten en eenzamen, eenzaam zijn was moeilijker, met te velen is dat altijd al geweest.  Vervreemd van je werk en de mensen ? Niet zoals vandaag, ’t moest allemaal meer plaatselijk gedaan worden en met meer handen, dus aan de slag !  Vrije tijd en werk liepen nog door mekaar.  Het was allemaal niet beter, het was anders.  Anders dan in Egypte of waar dan ook.  Anders dan in nog vroeger tijden.  Anders dan bij de buren.  De ene deed het zus, de ander zo of maar zo.  Houten karren werden rijdende fabrieken.  Paarden werden een soort nieuwe gigantische locomotieven.  In de hooimijt met een meid ?  Hopelijk bestaat dat ten minst nog.  Wie weet ?

Ik zet me schrap

Maak gezonde combinaties van dingen der aarde klaar.  Beetje afwisselen, ene dag met friet dan spagetti of rijst, een falaffel en eens uit eten of vasten.  Sinaasappelvruchten uitpersen, beter dan fabrieksdingen.  Zal toch waarschijnlijk nog een aantal jaren voor de boeg hebben, vandaar er beter gezonde jaren van maken. Ik zeg dank aan de dingen die ik verorber en aan diegenen die ze maakten.  Vergelijk in gedachten een appel met moeder en vader ‘zon’.  Mijn belastingen betaal ik met plezier, behalve de 1,6% voor ‘defensie’, maar in feite voor oorlog, want we werden niet aangevallen.  Die belastingen toch, je moet hun berekeningen eens zien, hoe ze tot een uitkomst komen zeg, te gek voor woorden in deze tijden waarin alles simpeler kan.  Niet te doen.  Maak het toch eenvoudig en gestandaardiseerd voor heel de planeet zodat we op termijn niet alleen het speculatieve maar ook het administratieve gebruik van geld kunnen afschaffen.  Werken kan leuk zijn, maar de mens heeft gewoon te weinig tijd om met kunst, letteren, communicatie met anderen, de natuur, reizen en zo meer bezig te zijn.  Het openbare en privébeleid ziet ons te veel als productieve dingen, minder als mensen soms.  So be it.  Heb mijn weg gevonden, nu U nog.  Zie ook http://philosophicalresistance.skynetblogs.be     In 12 talen vertaald.  Smiley.

Woord zoekt beeld  (foto’s T.S. 2015-2017; teksten ’filosofisch verzet’, blogfilosoof

De essentie waar mijn huidige levensgezellin-fotografe en ik naast het praktisch leven mee bezig zijn, hebben we proberen te vatten in een tentoonstelling ‘woord zoekt beeld’.  Ook te zien via de link op het einde van dit werk.  Onze canvas reeks schetst het ontstaan van het zijn van af de oerknal en zo verder de schepping in, Fysica die Chemie en die dan weer Biologie deden geboren worden.   De mensheid is op een punt gekomen dat alles wat objectief kan worden begrepen in kaart gebracht is.  Het is allemaal zo fenomenaal en toch is er relatief gezien niet zo veel interesse voor.  Terwijl er nog zoveel wereldproblemen aan een oplossing toe zijn; is een te groot deel van de wereldbevolking om allerlei redenen niet echt bezig met de oplossing er van, gevangen ook in hun subjectieve situaties.                 

Wat hebben ze aan mijn bij de foto’s horende woorden veelal ?  Indien er geen woorden bij hoorden zouden ze nog minder hun belangstelling trekken. 

“ZIN.  Zin, als jij Onzin tot zijn ware proportie kan herleiden zal ik je soms ‘God-te-ergens’ noemen en je vragen of je die hele reis van straling tot atoom en cel wél nodig gehad had voor een bewustzijn als het onze”.  Hiermee probeer ik gewoon te zeggen dat de tegenstelling tussen theïsten en atheïsten eigenlijk maar een ‘denk’-tegenstelling is…te verkiezen valt een neutraal beschouwen en observeren van wat nu eigenlijk de bedoeling van het leven is…door veel kennis op te doen en zelf te ervaren wat het leven nu met het heelal en ons wou, wil, zal willen.   De theorie heb ik in deze al voldoende behandeld, de praktijk al op tal van manieren proberen aan te tonen.  Ik zal via de teksten die bij de canvassen horen nog het één en ander op een rijtje proberen zetten en nog wat bijhorende uitleg geven, voor dat ik met het verhaal van dit schrijven concreet doorga; want als je wil lezen, moet je wel weten wat letters zijn.

 De volgende teksten of delen van teksten, gedichten,  zijn zo van die axioma’s, letters, woorden die veel studies en wijsheden samenvatten en die helpen bij beeldvorming rond de zin van het leven.  Best probeer je bij filosofische vragen door te dringen tot de kern van wat iets is, wie iemand is, wat van waar komt, wie wat achter de rug heeft, wat er met wie nog te leren valt.  Op de achtergrond van wie we nu zijn, speelt tegelijk de melodie van wat was.  Collectief bezien betekent dat :

 “Vader Fysica en Moeder Chemie : opa Big Bang keek naar dochter Straling, verliefd op het atoom, Fotonen vlogen om haar oren er kwamen Moleculen van.  Oma Mater, vond haar draai rond Ster Zon.  Ze smolten hun goedjes in mekaar, de eerste celletjes waren klaar.  Ma Organo deed het in zee volgens XX.  Organos werden Organisimos en toen kwam ’t voortplantingssysteem systeem van Pa XY.  Samen kropen ze aan land om aan recentere kunst te beginnen.  Nu is alles precies af dacht de familie natuur.  Er is genoeg voor iedereen.  Maar zie het grote geld daar en daar toch oorlog voeren om meer.  Gedenk het principe van de Cel, was oorspronkelijk DELEN.”  De hele evolutie, niet alleen van uit de fysica naar de chemie toe en van daar naar de biologie is één ontzagwekkend gebeuren, iets wat we zelf zijn en in tot in onze vezels kunnen leren aanvoelen door ons er meer en meer bewust van te worden; wij maken er deel van uit, wij zijn het !  We zijn ondertussen al veel minder de aap die de anderen domineert (alhoewel) maar toch, ondanks al onze ontwikkeling staan we nog maar aan het begin van het totale plaatje van onze collectieve maar ook vooral individuele evoluties te begrijpen.  De mate waarin we verstrikt zitten in allerhande dingen die onze persoonlijke relaties geen goed doen en daardoor soms uiteindelijk wel; bepaald onze zin om daar allemaal mee bezig te zijn, ook met ons sociale betrokkenheid naar het sociale en politieke stuk van die relaties met de buitenwereld toe.  In feite is er nog oorlog tussen multinationale firma’s eigenlijk en landen in de tweede plaats omdat velen onder ons geen weerbaarheid aangeleerd hebben tegen de heersende ideologie van plat brood en spelen; waardoor we ons hoogstens in verspreide slagorde organiseren om de grote wereldproblemen aan te pakken.  Later meer hier over. 

Een volgende canvas : “Filosofische Invalshoek.  Niet-bestaan is onmogelijk.  Alles bestaat.  Niks kan niet bestaan.  Als een situatie, iets, iemand, van veel bijna niks wordt, ontploft ze.  Big-Bang van materie en relaties.  Bestaan, voortdurende beweging, strijd tegen onzin…inhoudsloosheid.  Doordat alles iets en niemand niet ‘iemand’ wil zijn…is er ook veel venijn.  Teveel willen bezitten, te jaloers, te ego, te vol zelfbeklag, teveel angst, te rijk, te arm…en te arm van geest.   Niet waarom denk of doe ik dit of dat…maar ‘heb ik al genoeg van dit of dat gehad’…beheersen ons leven.  Sta soms eens even stil bij wat een mens als nu eigenlijk gewoon wil. “  Een mens als nu, de heden ten dage mens, produceert en distribueert niet gewoon logischer wijze in functie van wat nodig is, hij zit in een systeem van loonarbeid gevangen; een speculatief systeem dat de arbeidende bevolking, de zelfstandigen en middelgrote ondernemingen tot en met tegen mekaar opzet en tot overconsumptie en oorlogen om grondstoffen en strategische posities leidt.  Nooit wort hem in een telematisch referendum gevraagd of hij militaire productie en onrechtvaardige belastingen wil.  In feite wil hij op zijn gemak werken, een beroep doen wat hij graag doet, afwisseling, reizen, leren in ’t beste geval…maar het oude korset van de dingen maakt hem oh zo afhankelijk van misschien volgens onder meer Oxfam en andere studiebureaus 1% van de wereldbevolking hun bankrekeningen.  Eigenlijk speelt hij dat domme spel mee omdat het zich uitstekend leent tot mekaar domineren en onderdrukken en zich afreageren op diegenen die het zogezegd ‘beter’ hebben.  Het is ook een filosofisch niet begrepen gevecht met de eindigheid van het persoonlijke bestaan, genieten, genieten maar, tot zuipen en zwelgen en geld over de balk gooien toe: zo min mogelijk lezen, relaties uitdiepen, de wereld helpen verbeteren.

“In order to …Feel what life is about…have a love for matter and it’s history.  One has to use all one’s senses, obtain knowledge as well to feel.  To see how everything is alive.  One has tob e in close encounter with all the living, dating back to radiation and our cells.  In order to… Be alive, one has to understand a great deal about each and everyone’s role and evolution.  One has to have an idea of further stories to be prepared.  One has to be prepared for future developments.  In order tob e happy one has to give and enjoy the receiving.  In order to be eternal one has to know a lot of the stuff… eternity is made of.”  Dus, “ Om te voelen wat het leven is, ontwikkel een liefde voor de ontstaansgeschiedenis van de materie, die uit de eterie, straling…voortkwam.  Men moet al zijn zinnen gebruiken, kennis verwerven ook om te kunnen voelen hoe zeer alles van leven doordrongen is.       Men moet in nauw contact staan met al het levende, teruggaand tot de straling en onze cellen.  Om echt te collectief en individueel het leven te verstaan moeten we een groot stuk van de evolutie van alles en de rol van velen in ons huidige nu daarin begrijpen; want alles heeft zin tot het onzin dreigt te worden.  We moeten onze intuïtie  verfijnen en toekomstige evoluties kunnen aanvoelen en ze met geduld leren voorbereiden.   Men weze best op toekomstige ontwikkelingen voorbereid.  Om gelukkig te kunnen zijn moet men kunnen geven en genieten van het ontvangen.  Om eeuwig te kunnen zijn moet men veel weten van de materie en eterie waar de eeuwigheid van gemaakt is en dat allemaal leren aanvoelen. “

“Intuitie staat symbool voor waar de ziel het spirituele raakt”   Toen ik  een jaar of negentien was schreef ik de volgende tekst, waarvan ik mij nu ik verleden week zestig geworden ben afvraag, ‘hoe dat ik dat toen al kunnen weten had, met bergen kennis en ervaring minder. Nu begrijp ik hem ten volle eerst.  Leg dat maar eens uit : 

“Ode aan een punt. Vederlicht, immens zwaar, zou ik willen toeven in het punt van waarheid, echtheid, waarrond alles cirkelt, dacht ik zo…behoed het willen weten van verscheurd raken…behoed de ontsluierende kracht van zich in te willen graven…kijk uit voor het teveel verlangen naar de overkant.  Troebel witte stilte, vertel me van het luisteren, sterre verre draagwijdte, eindeloze ontwikkeling, kijk uit naar een brug naar ergens, vraag een eeuwigheid stilte voor onvatbare dingen, leef, mens leef, weef mens weef, te midden het stille, eenvoudige en goede; dankbaar voor al het goede en mooie, zelf te zien, zelf te zoeken; dwars doorheen kortzichtige onwetendheid. “  Bewustzijn is iets  alom tegenwoordigs dat wie weet te maken heeft ook met vergane biologische energie, terug te herleiden tot straling, mineralen, de microwereld… .  Daar bij komt dan nog eens de wisselwerking met het individuele bestaan en zijn relaties en het voortdurend inschatten hoe een situatie is en wat je er mee kan doen.  Het spel van logica en intuitie, de gevoelswereld, de positieve en nog te overwinnen negatieve emoties bepalen het bewustzijn voor een groot stuk.  Wit kan opeens troebel worden, luisteren moet je leren. Weten wat je te doen staat, woorden wikken en wegen…je zou er voortdurend beter in moeten worden, dan ga je minder in onzinnige gedachtengangen gevangen zitten.  Over de moeilijker lagen van dit gedicht later in het verhaal zelf meer.

“Doorgeven.   Wat licht aan mekaar…om kunnen blijven verder te leven…van dat licht, verwant met de glans in ogen die door onze woorden en aanrakingen geboren wordt.  Doorgeven.  Wat lucht aan mekaar…om ons blijvend fris te houden.  Van die lucht, vol van geesten die nog graag beneden mee feesten. Doorgeven.  Wat stilte, weinig of veel; om onze kalmte te bewaren.  Van die kalmte, verwant aan het alles, verstrikt in het niets.  Doorgeven.  Wat water en mineralen…om ons te laven en ‘ t overbodige weg te spoelen.  Van dat laven, niet te veel of te weinig, juist wat nodig is. “   Zelf leren beseffen op welke wijzen je best bij dit soort mediteren over al die wondere constataties die er bij het leven te maken zijn, raakt.  Je gaat er het dagelijkse leven intenser door beleven.

“Roodborstje noem je Veel meer dan met je naam.  Duik je al eens op.  Op een uitgekozen moment.  Op een tafeltje in herfstzon.  Maar elders ook, altijd onverwacht.  Lijkt wel of je blijft staan of hangen.  Om dialoog aan te gaan.  Die korte momenten tussen ons.  Even geluk in mij en jou vangen.  En vrijer kan niet.  Je staart en pikkebekje zo  fijn.  Met al je opgepoetste kleuren.  Ben je aanmoedigend nieuwsgierig zijn.  Je lijkt wel een postbode uit de hemel.  Spaarzaam met ook jouw unieke lied.  Ons aan domheid van onrust herinnert. Ons met je danspasjes op een andere voet zet.  Voor je weer je hoofdje draait.  Om je volgende luchtduik uit te meten. “ Dichten is het resultaat van én mediteren…zoals een fotograaf de lens op het juiste moment open zet.

“Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin heeft gehad” zo van die momenten dat alles in mekaar lijkt te passen, des te beter observeerder je wordt, des te meer van die momenten ge je hebben en des te kalmer je wordt…en hoe meer kalmte, des te betere inner-communicatie, meditatie, wijs geluk en binnenpretjes.

“Dit is ons leven Dit is jouw leven.  Teruggeven onmogelijk.  Zijn heeft vele redenen.  Er doorheen en beleven.  Het zware op tijd achterlaten.  Omvormen tot het ware van binnen.  Zijn, verhelende, verhelderende rijkdom.  Afzondering en reünie.  Maar steeds uitwisseling.  Zij het met wijsheid gewogen.  Zij het uit toorn geboren.  Terecht of onterecht.  Uit liefde en blesserend zegen. Bless your blessings. “

“Ga zitten en vertel me je verhaal”  (bis)- Wil vandaag niet weten wat je van het weer vindt. Wil weten wat je denkt over wat je hier komt doen. Wil inzicht in met wie je het leven waarom deelt. Wil dat je over je dromen in de dag en het donker praat.  Wil vernemen welke wegen je opgestuurd werd.  Wil levendig voor me zien, de paden die JIJ koos.  Wil er in komen van welke routes je veel verwacht. Wil delen wat er echt in je omgaat onder zon en maan. Wil komaf maken met wat je niet leuk vindt aan bestaan.  Wil uit je laten vloeien wat telt in jouw wezen.  Wil voelen wat er je echt beroerd.  Wil geen prijzen of lonen bespreken.  Wil op jou zelf afgaan en jou laten komen. Wil de mensen kennen die je me voorstellen wil”.  Eigenlijk, spreekt voor zichzelf, wij zijn zo een gesloten boeken voor mekaar omdat onze schaduwzijden en drijfveren niet altijd in het licht mogen komen misschien, en altijd dat schrik hebben om mekaar te kwetsen.  In vele gevallen maar beter zo, er zijn altijd uitzonderingen; niet alles moet omgespit en uitgelegd worden, ’t leven oppervlakkiger beleven kan ook best leuk zijn waarschijnlijk, hangt van eenieders persoonlijke opdrachten af.  Moet eenieder alleen en met mekaar proberen uitvissen hoe dat ligt.

“Speels tussendoortje Zacht roffelend met vingertoppen.  Langs kleurige tepelvelden.  Stroompjes welven naar het buikje.  Maken even een ommetje langs ruggenmerg.  Om via de geest uiteindelijk.  Op de Venusberg aan te landen.  Alwaar wie weet alweer. Wat zal doen branden. “Caresses érotiques. Elle l e rend si fort si doux.  Me veut dans son corps.  Pour sentir encore et encore. Dans nos yeux, jeus on s’ex-plore.  Il veut, désire qu’elle vient.  Sur cent façons avec ses mains.  Aussi les pensés, pensées jouent avec.  Quelle femme, quel mec.  C’est plus que se faire plaisir.  C’est sentir qu’aimer la vie c’est aussi jouir.  Ce n’est pas banale. C’est comme un grand orchestre et un bal.  Passé et présent tout, toutes, tous uniuies.  Cherchent à se combiner dans un lit. “   Ook een pak erotische gedichten geschreven ooit,  gedichten over dieren, mensen, fysica, filosofie, doden, natuur, spiritualiteit, politiek, wereld van de arbeid… .  Over de eigenlijke en symbolische zin van de erotica later en in een aantal linken via de link achteraan meer.  Als je ’t allemaal door hebt schrijf je een gedicht als dit maar weer : “Zonneschijn schijn maar zon, op het schijnbare en het echte, op de herwonnen deugdzaamheid van de hij en zij ziel, op alle onnodige en nodige omwegen, op het niet opofferen van integriteit, op mensen die alle soorten emoties nodig hebben, om dit telkens anders te zeggen”. 

“Na de dood Stilte, is allen die niet meer bestaan, is opkomen en overgaan, is terug naar onze essentie, in stille beelden blijven we voor de levenden achter, wat we onszelf wijsmaakten verdwijnt, wat blijft, onze menselijke waarde; licht, schijnend in licht, Licht, is ook die die er niet meer zijn…Lucht, doet niemand pijn. Tijdens de zwaarte van het leven reeds even stilte, lucht en licht zijn, ze zijn wie de heengeganen waren”.  Ruimte en Tijd, relatiever dan we zouden kunnen veronderstellen.   Waar kosmologen en andere wiskundigen en fysici, biologen,filosofen en zo meer mee bezig zijn…ze vergeten te vatten dat ze eigenlijk het bestaan van het eeuwig leven aan ’t bewijzen zijn.  En wat dan de achterliggende bedoeling is :  Je kan iemand tips geven, maar het stuur van je leven heb je zelf vast. Een aantal wijsheden moet je via je eigen leven zelf zien te beleven en vatten.  Hoe meer mensen dit doorhebben, hoe meer bereidheid er gaat komen om problemen zoals oorlog en armoede en vervuiling en uitbuiting aan te pakken; omdat de ideologie die zegt dat leven tot produceren en winst maken te herleiden is, dan onzinniger wordt.

“Questions for workers  Waarom worden we nog altijd door de wereld van de geldspeculatie geregeerd ? W werken er zo velen te hard en mogen anderen niet aan de slag ?  W is  recht op werk geen recht ?  W kunnen we niet makkelijk een nieuwe job vinden, er is toch werk genoeg, zoveel te doen, zoveel onnuttige bureaucratie en productie in stand gehouden ! W zijn grote economische sectoren zoals telecom en vervoer en energie en de bankwereld en zo meer niet collectieve eigendom ?  W geen productie gebaseerd op de primaire behoeften om te beginnen. W te weinig ecologisch verantwoorde productie ?  W hebben sommigen onder ons de ideologie van de discipline door de zweep van de loonarbeid nodig ?  W moeten wij, niet de 1% schrik hebben van één administratief , niet speculatief te gebruiken wereldmunt ?  W is armoede een officiële vorm van slavernij ? W controleren zo weinigen zoveel weelde ?  W bevelen enkele politiekers en militairen hele legers ?  W zijn godsdiensten niet zo spiritueel als onze eigen te ontdekken innerlijke energie ?  Waarom noemt imperialisme oorlogen ‘humane hulp’, ‘vrije wereld’ en ‘democratie’ brengen ? W kunnen criminelen delen van de economie controleren ? W volgen vakbondsleidingen de spelregels van het grote geld ? W begrijpen we te weinig dat ‘vreemdelingen’ ook werkzoekenden kunnen zijn ?  W worden er nog steeds massaal wapens gemaakt om onze klassegenoten te doden ?  W bestaan er nog altijd koningen en koninginnen ?  W de technologie en technocratie niet gebruiken om een mooier wereld te maken ? W betalen we taxen om mijnen te leggen en te ontmijnen ? W sluiten bedrijven en diensten wanneer de vraag  er naar op wereldgebied toch nog groot is ?  W worden er boeren betaald om niet te produceren terwijl er zoveel honger is ?  Waar om worden boeren verplicht tot het kopen van niet hun zaden ?  W is er zoveel tekort aan woningen .  W eten onze honden en katten meer dan sommigen verdienen ?  W overleeft Hun systeem door crisis en oorlogen en uitbuiting en speculatie…en hoe lang nog ?  W blijven we colaboreren via de klassieke stembus terwijl het moderne fascisme zo sterk is ?  W berichten de grote media in Hun voordeel ?  W is het klassiek model van verkiezingen het recht om JA te zeggen tegen het oude systeem ?  W leggen we geen eigen programma ter stemming voor ?  W verdedigen we onze alternatieven niet in de bedrijven waar we werken en bundelen we alle deeleisen in de plaats van te staken, kunnen we misschien trager gaan werken en minder gaan kopen, de regeringstelefoons gaan roodgloeiend rood komen te staan.  W de joblozen niet top de vergaderingen van de werkenden uitnodigen?  W geen nieuwe strategie ontwikkelen om aan rechtvaardigheid te kunnen doen ? http://filosofischverzet.skynetblogs.be    http://bloggen.be/conscience2008 (verkiezingsblog)///de bij de teksten horende foto’s en meer niet afgedrukte teksten zoals hierboven ?   http://fotofilosofie.skynetblogs.be  en 24 ANDERE blogs

Gedichten : http://snarenenwoorden.skynetblogs.be

Voor wie nu nog niet, …na mijn selectie van 1418 A4 bladzijden doorheeft dat het leven de moeite is en ons van alles wil zeggen   : google de blogfilosoof skynetblogs en lees dan hier verder                                  Wereldgenoten,

Mijn werk bestaat uit vijf delen en behelst iedere vorm van literatuur, zoals het deel 'filosofisch verzet' voornamelijk columns tussen 2006 en 2010 geschreven voor de dagelijkse hoofdpagina van Skynetblogs. Er zitten ook een aantal essays tussen over wat er met onze democratie internationaal aan de hand is tussen , en vooruitkijkend enkele denkoefeningen rond het democratisch gebruik van de telematica naar de toekomst toe.  Dat deel dus, Filosofisch Verzet, 370 A4 pagina’s, is ook een getuigenis van hoe de grote media de dagdagelijkse gebeurtenissen internationaal heeft gemanipuleerd en een ervaringsverslag van mijn jaren werking in de Telecomsector, tegen de privatiseringsrage destijds. Nog altijd zijn dezelfde mechanismen om bewustwording tegen te gaan werkzaam. Nog steeds heeft de meerderheid van de bevolking niks te zeggen over deelname aan oorlogen, militaire reconversie, eenvormige, eenvoudige en internationale sociale statuten en gestandaardiseerde eenvoudige taxatiesystemen.  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be met actueel werk en archieven, is raadpleegbaar via de internet linken van mijn blogs (een deel ook in het Engels vertaald), niet alleen sociale analyses maar ook vooral artikels en essays rond zingeving van het leven; niet van uit een godsdienstige maar van uit een filosofisch-wetenschappelijke benadering, die ruimte laat voor de geestelijke en psychologische noden van de mens, vertaald in alle literaire stijlen met eigen foto en videowerk. Na 2010 heb ik het schrijven van columns aan anderen overgelaten en nu verspreid ik naast eigen korte commentaren via Facebook en Philosophical Resistance (Google pagina) een aantal progressieve auteurs, werkzaam rond de chaos van de huidige wereldpolitiek en alternatieven ook, naast diegenen ter linkerzijde van klassiek links ook mijn toekomstgerichte  alternatief http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be Het totaalwerk geeft een globaal overzicht, met linken naar de gedichten en 56 filosofische essays, sociaal psychologische inzichten in theorie en praktijk en een drietal theatermonologen rond een linkse kijk op schepping en het psychologische en sociale leven van de mens, een kijk die de weerstanden van mensen die soms door de Godsdienst van het sociaal progressieve denken afgehouden worden, doorbreken wil . Religie, 'van relier', ‘verbinden’, is veel breder dan filosofieën die op een Godsbeeld steunen. Wat de termen 'atheïsme' en 'theïsme' overbodig maakt eigenlijk. Tot daar een schets van mijn alle domeinen van het mens zijn omvattend literair, maar vooral sociaal en menselijk project.                   Ook raadpleegbaar via een andere overkoepelende blog met andere lay-out, die ook naar de 24 andere bloggen leidt. http://blogfilosoof.skynetblogs.be
              De verzamelblog http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  1148 pagina’s, bijna alles voor mensen met interesse in filosofie, geschiedenis, politieke actualiteit & analyse & cultuur & eigen bloglinken daarnaar met honderden eigen columns, artikels, essays en honderden linken, foto's, film...,kunsten en reisverslagen, tips, annonces, sociale strijd, actuele toestanden in de wereld, vanuit een filosofische hoek.         Als blogfilosoof op sociale media brengt ‘Filosofisch Verzet’ het verslag van  een meer dan vier decennia lange speurtocht via artikels, proza, poëzie, essays, pamfletten, citaat boeken-en filmtips, voornamelijk over hoe een planeet één natie  kan worden.  Over hoe filosoferen ook persoonlijke emotionele en spirituele zingeving wordt. Over hoe ‘graag leven’ meer mogelijk wordt.  De sinds enkele jaren haar omgeving met kunstfotografie verblijdende fotografe Thea Swinkels vond een deel van haar inspiratie voor haar werk van de paar laatste jaar in citaten uit het bovengenoemde werk van Octaaf Coeckelberghs.       Tot op heden stelden ze op een meerdere plaatsen tentoon, alsook bereiken ze via de sociale media en al reizend een ruim publiek.  Onder andere op Facebook Fotofilosofie  kan U hun tot op heden tachtigtalwerken bekijken.  Een 28tal is op spandoek afgedrukt.  En meerdere op canvas. Geniet ook van de tentoonstellingen.                Filosofeer er over !

Het veranderende uur

Een rare uitvinding van een dertig jaar geleden laat het plots een uur vroeger en vlugger donker en bij ochtend vroeger klaar zijn.  Zes maand later volgt dan de omgekeerde beweging.                                                 We hadden niet alleen die tijdsaanpassing maar ook bijna al die heiligen en al die zielen te vieren ook al, ’t is te zeggen morgen en overmorgen.  Dan die Halloween bedoening nog links en rechts maar weer laten voorbijgaan voor wat het is…gewoon in dankbaarheid om de warme oktoberzon de fiets op naar de surf put en verder op naar de steigertjes.  Lang uit lagen we aldaar, beurtelings op buik en rug en zijdelings, rustend van de zeil garage voor de oude camper te maken en zij van het bezoek aan de herstellende moeder, tijdelijk ver aan zee.  Ze praten en ze praten, over honderd dingen die ze zagen, kleuren van wel twintig verschillende soorten inheemse, noordelijke en zuidelijke bomen.  Over  insecten een ietsje pietsje groot die als kleine motorvliegtuigjes over het water zweefden of er tot eetlust opwekkend plezier van de vissen in vielen.  Spijtig dat ze hun visnetje van een abrikozen plastic potje niet bijhadden om zoals die dag in Noorwegen of Zweden toen al  te ‘hengelen’.  Onder hen wat witte zandkorrels, kwarts, wereldberoemd als grondstof voor glas en glasvezelkabels onder meer, bijna zo oud als het universum, men blaast het van in Dessel naar Lommel door reuze stalen pijpen.  Het zand lag er in de streek gewoon te wachten tot de mens de vensters en het transporteren van computergegevens en zo uitvinden zou.   Ach dat veranderende uur, laat er ons gewoon twee nieuwe feestdagen van maken dan !  Ongewoon veel wandelaars langs de steigers en verder op in het bos.  Misschien een idee om met de Fotofilosofie tentoonstelling aan de boorden van het glimmende water hier te komen staan, dachten we.  We reden tot aan de fabriek richting het vijfde Sas waar de waardin met bijna dezelfde naam met het traditionele ronde dienblad in de deur stond aan de overkant van één van de kanalen.  Drankjes, voor sommigen een teveel aan spirit waardoor ze gaan verloederen, voor de gebruikers met mondjesmaat een even wat vlotter bij een dieper gevoel raken, voor nog anderen gewoon lekker en uitkijken voor teveel er van.  

Wat nog bijblijft van het verhaal van gisteren ? De voorspellingen van de non over wachten op de diegene met een aparte roeping en wat ze zei rond de dood van een vriendin en haar geliefde die haar dan een maand later volgde.  De gesprekken met de andere boerendochter en haar vriend over streek gewoonten onder meer, verschillen tussen Kempen en Hageland en hun mensen.  En dan weer onder ons alleen, reflecties over het hebben van kinderen en van waar en waarom ze hier komen en hun verhouding en reacties tegenover mijn filosofische en intellectueel artistieke zoektochten.  Over wanneer ze kwamen ook, over zij die eventueel nog komen gaan… .  Te koesterende conversaties op deze veranderde uur dag. Op naar de toekomst ! De meerpalen voor de boten waren juist Guinness pinten, wit vanboven en donker beneden en de waard, waardin en hun helpster hun rust kwam er weer bijna aan.  Het juiste medicijn bij de juiste patiënt brengen, haha…gelukkig waren de meesten per fiets en was er ook veel soep en frisdrank en…paprika !  Er werd niet alleen Sint Bernard en ander Belgisch lekker verzet, er wandelen ook honden met die naam door, de wereld, het leek wel of hij overal in vrede was…terwijl het land zelf werd bestuurd door onverstandige lieden die de desastreuze interventie avonturen van de vertegenwoordigers van de big business wereld onderschreven en al zo vluchtelingen stromen op gang brachten en steden en dorpen tot puin herleiden… en alleen groepen fanatiekers de schuld gaven, … en het belang van hun stemgedrag met betrekking tot het buitenlands beleid… vergaten !  Morgen weer een dag

Mag ik eens een paar uur uw kerk lenen padre ?

Allemaal goed en wel en dwaas die Halloween toestanden die én willen vieren én willen verbergen dat de dood een onbegrepen taboe is.  Maar er was rond deze Allerheiligen en Allerzielen ook weer een herdenking mis voor de overledenen van dit jaar. Vier foto’s van een doodsprentje met ongeveer leeftijdsgenoten, mensen die in een oorlogsdorp van weleer eenzelfde bestaan deelden in goede en minder goede dagen.  Ik was er voor eens stuk getuige van, het deel na de tweede wereldoorlog dan, zij waren tieners of een jaar of kind van toen.  Je kan dat allemaal literair niet verwoorden want je zou al die mensen en hun omgeving en levensomstandigheden en de tijdsgeest moeten gekend hebben.  De priester, een autoriteit in ethische vraagstukken aan de universiteit, vroeg of er heiligen in de kerk zaten, ze mochten opstaan.  De kerk heeft een andere definitie van heiligen dan ik, dacht ik, vele zielen overkomen hele moeilijke dingen en ondanks alles blijven ze in de heiligheid van het leven zelf geloven, niet dat ze hun moeten opofferen, maar ze doen het dan toch maar !  Ze verdedigden niet zo maar het instituut Kerk; maar vooral de lijdende naaste…het waarom van het lijden, een hele multidisciplinaire aangelegenheid, die men in de Kerk te eenzijdig benadert. Op mijn terugweg naar huis  passeerde ik in Averbode een kerkhof voor en van een paar honderd paters, allen bijna minstens zeventig, tachtig of meer geworden…een tiental hadden een bloempje gehad.  Interessant gegeven weer, er passeren er dagelijks niet weten hoeveel door een mens zijn hoofd, dingen van dagelijkse mensen met hun problemen, dingen uit de wereld van de TV, onrecht allerhande waar hier en daar mensen dan toch iets proberen aan te doen,…zoals die Nederlanders die de politie in Manilla hielpen van een begin te maken met oprollen van netwerken van cybercriminaliteit (in dit geval prostitutie van kinderen !!!).  Chapeau voor die mensen en de mensen van de politie ginder.

Even de Eerwaarde aanschrijven  Sta mij toe je een link te sturen, die zich vertakt in een 24 tal linken die allen met de zin van het leven te maken hebben. Van uit Uw publicatiedomein, is de link ‘de blogfilosofen’, waar ik zoals Teilhard de Chardin verbanden tussen wetenschappen en het spirituele naspeur misschien interessant.  Maar minder theoretische lectuur vindt je op tal van plaatsen, allen onder de noemer ‘geloven is een zoektocht’ en ‘herinneringen’.  Ook een hele brok verzet tegen oorlogen en politieke onzin onder de noemer ‘filosofisch verzet’, titel die ik ontleende van wijlen een collega van U die mijn grootvader in een publicatie rond de oorlog tegen het fascisme zo omschreef.  Gisteren wisselde ik een paar woorden met U aan de uitgang van de kerk waar ik de herdenking van onder meer mijn moeder bijwoonde.  Ze was een hele goed buur en vriendin van uw nicht denk ik.  Ze vertelde mij vroeger hoe zij met haar vroeger per fiets naar ‘den Heinkesberg’ in Wever reden voor een gunst voor de klein mannen .    Mooie kapel trouwens, nog gebouwd in opdracht van een Dyonisus Vicca waar van onze tak van de familie gedeeltelijk van afstamt volgens onderzoekwerk van een overleden oom van mij.  Mijn vader, fruitteler en fruithandelaar zoals U wel bekend ook vaak te vinden, niet alleen op de camions maar ook op de tractor zoals uw broer geloof ik.  Bon genoeg gesitueerd, hopelijk heeft U iets aan dit 1418 bladzijden tellend werk, met U er bij gisteren 1419.  U had het over heiligen en opstaan…ik dacht aan een zus van mij die ons ma jarenlang verzorgd heeft, ons ma die samen met een oud Boerenbond man de bejaarden vroeger altijd ging bezoeken.  Negen jaar heeft je nicht het op haar ziekbed volgehouden en wij kregen bij bezoek aan ons ma altijd een verslag.  Deze dingen maken het leven echt de moeite.  Bedankt nog voor de mooie herdenking van gisteren; aangepast aan het soort reflectie dat ten gevolge van onze tijdsgeest nog steeds doet.  Tijd om de parochianen eens ten volle op hun ook sociale en politieke verantwoordelijkheid te wijzen vind ik zelf. Dank U voor de aandacht.  Octaaf Coeckelberghs (die met zijn lange haren)…al in oorlogsverzet van in de tijd van Vietnam versus USA…en nu nog altijd in de tijd van 66 legers tegen Syrië en bondgenoten… veel over geschreven, eerlijke journalistiek, zoals ik gisteren bij terugkeer bij een stop in Averbode las op een affiche.  Hier is de link  :    http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be/  Beleefde Groeten, Uw werk is heel heel nodig, het is wraakroepend en hemeltergend dat er onder meer medicamenten van embryo’s zouden worden gemaakt !!  (en dat de overgrote meerderheid zich niet actiever met binnen-en buitenlandse anti-oorlogspolitiek inlaat !

Droomtoestanden      

Zag ze in enkele scènes terug, niet in de tijd, maar in het nu eerder…of een nu dat ergens aan een andere kant wordt opgebouwd.  ’t Kwam erop neer dat er eerst nog wel die felle lot- band van onze onderscheiden voorouders ook vroeger was, bindingen die we destijds rond 2006 meer tot de krijtlijnen van het realisme terug brachten; het soort realisme dat mensen die vroeger buren waren, later bed deelden en nu weer buren.  Maar reeds na deze enkele seconden durende droomopname kwam er al een verkoeling, teweeg gebracht door de illusies waar haar leven haar had laten in verzeilen.  Je kan iemand wel in ’t leven wel laten proberen van wezenstoestanden doen te vatten (en andersom) maar je reist gewoonlijk verder naar een andere bestemmeling of bestemmelinge die het volgende deel of het definitieve deel van de puzzel is.   Over generaties heen blijven eerst emotionele evoluties naar spirituele inzichten verlangen.  Ging iemand té patriarchaal met zijn kinderen om gaan reageerden die kinderen anders, weg gaan, zich te soft opstellen of al wel eens als frustratie bij stress zich zelf van zijn te kwade kant laten zien…en dan een generatie daar achter ga je dan weer een toestand hebben waar kinderen te veel vrijheid krijgen en de ouders navenant een pak problemen er bij.  In het geval van de droom was het niet zo zeer iets van vorige generaties, maar eerder iets tussen haar en haar te strenge ex…hij, te streng, zij later te zacht.  Ingewikkelde droom, bij het opstaan wist ik er nog weinig van, maar na een fietsrit in het bos met de honden kon ik dit blad toch wel weer iets verkonden. 

Nog een wonder dat ik niet van iemands schoonmoeder droomde, nadat ik in de week iemands verhaal daarover had gehoord.  De schoonmoeder kon niet luchten dat de man van haar dochter haar niet totaal gehoorzaamde zoals haar eigen man dat uit schuldgevoel over het zich vergrijpen aan de jeugd van zijn dochter deed.  Zij maakte de dochter en later haar kleindochters wijs dat de hun man en pappa niet naar vergaderingen of sporten ging maar op café zat of een ander had of zelfs voor anderen betaalde, geweldige tactieken om mensen uit mekaar te krijgen.  En dan moet dat allemaal achteraf vergeven worden ?  Dat moet dan bovendien dan nog allemaal opwegen tegen de goede dingen die ze wél deden ?  “Wat er dan wel van waar was “, zei me de vriend, “toen mijn vrouw een andere vrijer had en door hem onder druk kwam te staan en onze ménage achteruit ging, heb ik ooit eens gezegd bij het aanvoelen dat er iets loos was “zal ik dan maar naar de bar gaan” ?  Dat ene zinnetje zal na onze scheiding wel opgeblazen geweest zijn en een eigen leven gaan leiden zijn, met weinig stichtelijks tot gevolg…. “.   Wat een ellende er soms uit mooie dingen kan komen, het lijkt wel of de liefde in vele gevallen gebruikt wordt om ons met de neus op de feiten te drukken.  Heb genoeg van die dingen die men doorheen een toegeven aan negatieve gevoelens… toch zoooo  complex maakt in plaats van gewoon te doen. Tegenstrijdigheden ook als aanvulling te zien, net als gewoon goed bij mekaar passen.          De kaarten liggen niet voor iedereen hetzelfde op vlak van emotionele evolutie en hoe anderen daar al of niet in passen. Gekoppeld aan de leefomstandigheden en het tevreden zijn met gewoon genoeg of het nooit tevreden zijn en geconfronteerd met die en die personages die wel lijken ‘op het lijf geschreven te zijn’ in hele mooie soms tragische soms komische theaterstukjes of stukken (naargelang tijd en inhoud); loopt het persoonlijke  leven voor eenieder anders, maar vertaald zich ook voor een stuk naar de sociale en politieke leefwereld toe : met hoe velen gaven we om het feit dat er teveel armoede en al die oorlog is en hoe sterk waren we er mee bezig opdat dat zich in een gunstiger kiesgedrag of een andere manier om aan verkiezingen te doe, zou vertalen ?                                               

Het leven en wie het is    Vindt sterkte in de vreugde in U zelf.

Kon me de voornaam niet herinneren, van de koster in ’t dorp, goed in de negentig, oudste man in het dorp, al koster sinds zijn zestien, zoals zijn vader Constant in de negentiende eeuw geboren vóór hem al was.  De rijzig kalme organist-zanger stond op de oprit van zijn herenboerderij van weleer, hoedje op, licht hemdje met korte mouwen.  In dorpen anno 2017 leven de meesten buiten het verenigingsleven om toch wel  veel op zichzelf en met grote broer Media die hen veelal een vertekend beeld van de  werkelijkheid geven.  Toch weer toevallig dat hij daar stond toen ik op één van mijn tweewielers aangereden kwam.  Ik had net twee bejaarde dorpsgenoten bezocht in twee verschillende geprivatiseerde homes waar je op zondag hooguit drie personeelsleden tegenkomt.  De verpleegster die ik er over aansprak, stond er van halfzeven ’s morgens en het was halfzes ’s avonds reeds. Oud worden, sterven…alles moet maximum opbrengen.  Gewoonlijk als ik me iemands naam niet meer kan herinneren komt die ’s anderendaags wel in de loop van de dag weer naar boven.  Je hoeft iemands voornaam eigenlijk niet te kennen, je kent immers de mens, je hebt hem in je ingeleefd en waardeert hem om hoe en wie hij of zij is.  Vertelde hem over mijn reis naar Scandinavië met mijn vriendin en onze camper.  De meest voor de hand liggende dingen, de Noordkaap, de 8000 kilometer, de prachtige soorten kerken, de ruimte tussen huizen en dorpen, de dingen die er anders zijn, maar ook over het poollicht bij wijlen en het verschil tussen de golven van de heuvels van het Hageland en de zuid Deense bolle korenvelden.  Ook over het feit dat die heerlijk koerende dikke bosduiven slechts voorkomen tot boven in Zuid Zweden omdat daar de graanvelden ophouden.  De koster genoot duidelijk van mijn uitleg.  Zelf had hij ooit per cruiseboot een reis naar de ontzaglijk mooie fjorden gemaakt, van uit Hamburg aan de Elbe, de Elbe een stroom met vertakkingen richting een concentratiekamp waar een zeventigtal mensen uit het dorp nooit van weerkeerden.  Toen ik hem zei dat ik daar bijna altijd nog eens langs ga, want het is ondertussen een herdenkingsplaats en museum geworden, herinnerde hij zich waarschijnlijk de dingen die hij tijdens de laatste jaren van de oorlog zelf meegemaakt had net op het moment dat ik gelukkig over die prachtige natuurdocumentaires op TV begon, want over de oorlog wilden we beiden eigenlijk niet praten die moment…de oorlogsverzakers van vroeger en nu hun diabolische invloed moest niet op deze mooie ontmoeting doorwegen.  Herhaaldelijk benadrukte de koster de oneindigheid van die schoonheid van de natuur, het wonderbaarlijke in alles.  “Dan moet je zeker eens naar onze reisfoto’s komen kijken”, maande ik hem aan “of naar onze tentoonstelling in mijn tuin, mijn vriendin haar foto’s op canvassen en spandoeken; met teksten om over na te denken van mij”.  Benieuwd of hij gaat komen.  Weinigen doorbreken hier hun huiselijke cocon, zo merkte ik al na enkele jaren gedeeltelijke en een paar jaar volledige afwezigheid in mijn eigen huis.  Na mijn opknapbeurt aan mijn huis vond ik het dus wel tijd dat er een filosoof in ’t dorp kwam, er is haast geen bank meer, geen coiffeur, geen winkel, nauwelijks een café, gelukkig een frietkot, geen pastoor, geen horlogemaker of noem maar op meer, van de vele kleine fruitbedrijven en fruithandel zaken en de tientallen kleine boeren, blijven er in elk dorp gemiddeld nog een drietal grote ondernemingen over.  Maar de koster blijft zingen, niet meer om de pastoor te begeleiden, maar een ploeg leken die de mis doet volgens de richtlijnen van Rome, hun goed recht; maar afgezien van de ethische en morele waarde van sommige teksten uit de testamenten die we hebben geërfd uit streken waar men nu nog mekaar militair naar het leven staat…is het niet hoog tijd dat we onze horizon gaan verbreden met wat de wetenschap en het niet wiskundige gebruik van de filosofie ons te bieden heeft ?  Ik vertelde de koster over de geschiedenis van de Denen, Zweden, Finnen, Noren…die mekaar ook meermaals tijdens hun vorstendommen periodes de kop hebben ingeslagen…en dat ik mezelf wenste zo oud te worden als hij en dan te mogen meemaken dat er een zelfde vrede in de wereld zou heersen als nu in Scandinavië bijvoorbeeld. Tijdens mijn reizen in Europa liet ik me vaak ontvallen dat Brussel het verdiende hoofdstad van Europa te zijn, want heel Europa heeft onze regio’s tijdens dit of ’t gene tijdperk aangevallen, wij zijn er nooit gewapenderhand op uitgetrokken op het familiebedrijf van koning Leopold de tweede in Congo na en de meer recente deelname aan die absurde NATO oorlogen van eind vorige eeuw en begin deze na.  Niet de oorzaken daarvan worden als een op te lossen probleem voorgesteld, haast alleen over de vluchtelingen heeft men het. 

’s Anderendaags, bij ’t ontwaken lig ik weer te denken over de voornaam van de koster en laat een reeks klassieke voornamen van mannen van die generatie in mijn hoofd passeren : Jef, Jos, Karel, Gust…en nog enkele anderen. Ineens propt er daar toch wel een vraagstelling in me op : ‘’’hoe heet je ex schoonvader’’’?. Het was niet precies een gedachte van me zelf, maar eerder een vraag in mijn geestelijke zijn aan mezelf gesteld, door een stuk van de combinatie van al die genen van overal die mij tot mezelf maakten. Daar die ex schoonvader zijn naam met A begint, wist ik ineens dat de koster Alfons heette, Fons, maar voor iedereen ‘de koster’.  Fons, net als iemand anders in ’t dorp die de bezoeken aan de mensen in ’t dorp die in een home zit organiseert, of nog een andere met die naam die in de fusiegemeente mee aan de basis ligt van talrijke sociale woningen.  Zo onthoudt je van iedereen wat en “als je overal in Europa reist”, zo vertelde ik de koster nog, kom je gezichten tegen die je aan iemand hier bij ons doen denken.  Met al die bezettingen en andere economische omstandigheden, kom je hier ondertussen de hele wereld tegen.  “Zeker in Brussel” vond de koster, op een hele neutrale zachtaardige manier.

Ik vertelde Fons over een oom van mij, een man met een fluwelen hart; die onze stamboom heeft opgesteld.  Een vierhonderdtal jaartjes geleden kreeg een generaal van de voor het Spaanse koningshuis en de burgerij de ‘ketters’ bestrijdende Alva een stuk grond in Wever, alwaar hij een kapel bouwde op de ‘Heinekensberg’  en met een Germaanse van hier trouwde.  Zijn naam was Dyonisus ‘Vicca’, zoals een gemeente in Zweden waar men in een ik weet niet hoe dikke eeuwenoude kerkdeur het Vikingenalfabet gebeiteld heeft.  Zijn voorouders reisden met hun boten tot aan en op de rivieren in Spanje al van in de tijd dat één van de broers van Jezus Christus daar leefde.  De voorouders van Dyonisus Vicca vestigden zich in Spanje en vermengden hun genen aldaar.  Dyonisus zelf beging de stommiteit van tegen de Noorderlingen die Protestant wilden worden te gaan vechten.  Verder dan ‘zij’ en ‘wij’ dacht men toen ook nog niet verdorie, de menselijke geschiedenis was al naar de botten toen de sterksten en slimste het geld uitvonden en een geldelijke waarde aan alles gingen toekennen en met de meerwaarde van de overschotten aan goederen wapens begon te maken om de eigen soort te veroveren en of uit te roeien.  In de vroegste samenlevingen in andere tijden verdeelde men alles onder mekaar, ook al vocht men er bij wijlen ook al voor hoor, maar alles kreeg een grootschaliger in plaats van een grot-schalige dimensie.  Clans, Clerus, Vorsten, Multinationals…tot en met topvertakkingen van de Bourgeoisie van nu, van hier en elders , bepalen nog steeds  de krijtlijnen van de buitenlandse politiek.  Een echte cultuur waarover er door meer en meer mensen over collectieve ontwikkelingen kan worden gepraat, is er nog altijd niet hier te lande en elders…en ook aan het individuele menszijn en de overkoepelende zin van de levens van al die mensen die men persoonlijk kent worden niet teveel woorden gewijd.  Alles moet meer en meer actie zijn voor velen en oorverdovende muziek, soms te horen bij techno muziek avonden op het plein naast de koster.  Wat moet hij daar van niet denken zo achter zijn piano in zijn huis, denkend aan zijn orgel in de dorpskerktoren ?  De menselijke, ik schreef bijna Meenselijke soort is me nogal een fenomeen.  In feite zijn we één grote familie.  Hier leven we in ’t Hageland, ginder boven heb je ook Hagelanden, maar dan met drie andere klinkers als tweede letter.  Natuurlijk zijn we meer familie van de één als van de anderen, men kan dit de dag van vandaag zelfs in DNA percentages gieten.  Het overleven van de ganse soort hangt van de samenwerking van de onderdelen er van af, het uitsterven er van hopelijk niet van enkele fanaten die atoomwapens kunnen doen afvuren. 

Maar daar over heb ik zelf al genoeg geschreven, zie één van mijn 24 blogs ‘filosofisch verzet’, onderdeel van ‘het voortijdig testament’. Met ook meer uitleg via kortverhalen, poëzie, analyses, columns, foto’s, films en alle andere takken van de kunst, alsook over alle andere personages of bewegingen in deze roman die verder wil gaan dan de blogroman die de verzameling geschriften uit ‘het voortijdig testament’ is  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be .  U zal er zelfs alternatieven vinden om de  grootste politieke problemen van NU te lijf te gaan. Wereldwijde miltiaire reconversie. Simpele gestandaardiseerde Sociale zekerheid Systemen.  Eén Simpel Internationaal Taks Systeem, progressief en rechtvaardig.  Zinvol werk. Ecologische productie.  De Verenigde Naties zou hier kunnen een referendum over uitschrijven…maar zal daar moeten toe gedwongen worden want onze internationale OverHeden zijn eigenlijk OverVERLEDEN…anachronistisch, niet met hun tijd mee…we zouden immers wereldwijd telematisch kunnen beslissen of onze bommenwerpers al of niet landen mogen gaan bombarderen…tot zelfs eerst de voornaamste programmapunten zelf bepalen en dan de dirigenten ervan verkiezen…op projectlijsten of partijlijsten, al naar gelang wat de geschiedenis in al zijn facetten nog gaat voort brengen. 

Er groeit een nieuwe houding tegenover het politiek establishment zoals we dat tot nog toe gewend zijn, één die meer de nadruk op GEWETEN legt dan op GEWIN.  De wereld is toe aan een basiswerking van onder uit, in en buiten de traditionele politiek.  CoNSCIENCE groepen  : comittees for new simultaneous international elections, necessary to create more equality. Maar ik ga daar maar over ophouden of deze roman gaat de wegen van mijn vroeger werk op.  Wat ik samengebald tot nu toe wilde meedelen aan het beperkte publiek dat er oor voor heeft, kan U het best overschouwen via het fotowerk van mijn vriendin.  Zie Fotofilosofie Facebook.  Facebook, alwaar ik naast culturele dingen en gewone foto’s wat belangrijke boeken rond geschiedenis of leerrijke artikels van anderen promoot, maar niet het soort columns die ik jarenlang zelf op de sociale media onder ‘filosofisch verzet’ schreef.  Al voor dat Facebook bestond. 

Ik werd uiteindelijk het gezever van zij die veel te weinig geschiedenis bestudeerd hebben en hun vooroordelen beu en ontdekte dat velen eigenlijk eerst nog toe zijn aan het overwinnen van hun emotionele problemen bovendien en zeker aan het zich interesseren voor wetenschap en filosofie, op een ondogmatische manier om zodoende niet in de fouten van vorige tijdperken te vervallen. 

Om dit concreter te maken, even enkele van mijn uitgangspunten er bij halen :

°De ene oorlog is nog niet gedaan of de volgende wordt al voorbereid. We geraken er maar niet vanaf.  Als wereldburger zouden we ons hiertegen TELEMATISCH  kunnen  uitspreken. De drang om de  wereld economisch en militair te beheersen,  vanuit eender welke, altijd te relativeren ideologie of regime, is een bedreiging  voor de mensheid.  Veel Belgen weten niet dat we momenteel betrokken  zijn bij 2 oorlogen. Het sturen van gevechtsvliegtuigen  naar het Midden Oosten en  Libië is één van de oorzaken van het huidige vluchtelingenprobleem.  We moeten onze politieke vertegenwoordigers, over de partijgrenzen heen, erop wijzen dat we deze waanzin een halt moeten toeroepen.

Een minuut stilte rond wereldbol, en een minuut om eens stil te staan bij wat die bol aarde is en wat een prachtige geschiedenis hijzelf achter de rug heeft om het leven er op mogelijk te maken en een minuut stilte om al diegenen die een gewoon normaal leven wilden en door etnisch, economisch, sociaal, politiek, ideologisch of wereldbeschouwelijk of persoonlijk geweld vervolgd werden of omkwamen

Intro kortverhaal “er was dus toch leven na dood” zie vroegere boeken

Ondertussen niet zo'n tien, twaalf, maar twintig jaar geleden schreef ik de volgende zinnen :

"Er zal vrede komen in het hart van diegene(n) met een eerlijke ziel.   Behoedt de wereld van vernietiging en leidt de mensen naar betere levens. Vergeet nooit dat de wereld onverdeelbaar is.  Er is maar één leven en één wereld, neem verantwoording en leef zo intens mogelijk. Wees licht om te kunnen gidsen. Ga naar de mensen toe en spreek over toekomstige vreugden.   Jouw plaats zal zijn waar jij je vrij zult voelen. Leg hun het verschil tussen de materiële wereld en de spirituele materie uit.  De waarheid is eenvoudig.     Ze verbergt zich in het verleden, leeft in het heden en heeft de toekomst nodig.                                                                                 Waarom vindt men zo weinig vreugde tussen veel mensen ?   Mensen verwonderen zich niet genoeg over wie ze eigenlijk zijn en over wat het leven dat ze leiden eigenlijk betekent.                                                                          Ze zouden meer filosoof dan materialist moeten zijn, ze zouden zich de vraag moeten stellen waarom ze in een wereld van rijkdom en armoede, oorlog en vrede, stress op het werk en werkeloosheid leven.    Maar er zijn andere redenen voor het gebrek aan vreugde...redenen waarover men nog niet kan schrijven en redenen waarover niemand kan schrijven.”

De titel zou eigenlijk moeten zijn : “er was dus toch geen dood”.

Laat ons het leven proberen te overleven     Een vooronderstelling

Vermits elektronen onvernietigbaar zijn, zijn mineralen en straling dat in essentie ook.  In de veronderstelling dat er reeksen van big bang cyclussen zijn, zou het kunnen dat alle verzamelde essenties van alles weer bijeenkomen als straling en na teveel druk weer aan een alfa-omega reis beginnen…straling…atoom…planeet…cel…straling…voortplanting door deling.  Straling, evolutie van straling tot onze ziel en weer geest…straling.

Wat valt er zo al te observeren en filosoferen ?

Ongelooflijk veel individuen zijn als mix van voorouderlijke composities reeds door het leven gegaan en vergaan…toch werden hun verhalen genetisch, sociaal, politiek, emotioneel en spiritueel verder gezet in reeksen van nieuwe verbindingen die soms wel heel verdacht veel lijken gebaseerd op tegengestelde karakters die mekaar beurtelings aantrekken en afstoten, storen en beminnen; resulterend in weer pro en contra manieren van tegen of voor mekaar stelling te nemen.  Op grote collectieve schaal mondt dit uit in partijen en klassenbelangen, vrede en oorlog.  Al van vóór het kapitalisme is deze waanzin al aan de gang, de eeuwige begeleider van het wezenlijke in dit leven; het overkomen van onze negatieve emoties, samen met anderen.  Dit heeft niet alleen een economisch en sociaal luik (in die volgorde), maar daardoor juist ook een politiek verlengstuk.  Je kan je helemaal terug trekken uit deze werelden en op je eentje gaan leven, maar net zoals in de micro fysica werelden zal je perioden van absoluut evenwicht en neutraliteit moeten afwisselen met verbindingen maken met de buitenwereld, dingen ondergaan, leren, beïnvloeden.

In iedere situatie liggen een aantal antwoorden waarnaar je bewust of onbewust op zoek naar bent.  Gewoonlijk blijf je in die situaties zitten tot dat je door hebt waar je je blind op staart…of wat je nauwelijks opmerkt.   Iets in ons geeft begeleiding bij al hetgeen we doen.  Lucht heb je nodig om te kunnen leven, dat ‘iets’ hebben we ook nodig.  Zoals lucht een samenvoeging is van elementen die lucht vormden, zo zijn wij ook het resultaat van splitsingen en samenvoegingen waarvan de componenten op iedere verschillende situatie via de samenwerking van die componenten gaan reageren…(of via de afzonderlijke ego’s gaan handelen).

Het zich inleven in groepen of individuen, de goede en de minder goede ervaringen; leiden op de duur tot het aantrekken van diegenen die je nodig hebt voor de dingen die jou specifiek te doen staan.  Vaak al voor je geboren wordt is de voorbereiding eigenlijk daarvoor al bezig.   Sommigen komen hier om strijdbijlen op te graven en oude rekeningen van vroeger te vereffenen, er zijn er ook die gewoon de sfeer op een boerderijtje nodig hebben om weer in hun onschuldige kindertijd te belanden en zoveel mogelijk omwegen kunnen vermijden; kalme mensen tegen over te drukke; ze vullen mekaar aan; maar bij mekaar… .  Door aandachtig te observeren weet je meteen wat je te doen staat en met wie en met wie voorlopig niet.   Net zoals je probeert voor een nest jonge honden met ieder hun verschillend karaktertje een gepast baasje te zoeken, zo lijkt iets groter, een voorzienigheid ook wel met ons bezig en gebruikt, liefde, vriendschap, handel en wandel hier bij als zoetigheid om ons uit onze tent te lokken.   Aanvaarden zoals de andere is, geeft mooie dingen als dat ook in de andere richting toegelaten wordt.   Krijgen en geven, leven en laten leven, complimenten en kritiek, een lach en even doorbijten.  Heb je zelf voordelen ?  verdraag dan dat een ander er ook heeft…(overdrijven wordt wel te veel toegestaan in de huidige samenleving).  Niets is voor eeuwig, maar wat je goed gedaan hebt, dat geeft pas echte rente ! Ach, je mag nog zo duidelijk en beknopt of uitgebreid iets uitleggen aan iemand; alleen jij weet hoe het geweest is; maar ben jij geen wijs en bewust iemand, weet je zelf ook niet echt helemaal waarom wat wanneer met wie was wat het was en in welk kader wat voorviel niet vermeden kon worden, …gebeurde. Een talent moet je leren vervolmaken, het is iets dat niemand op jouw manier voor jou kan invullen.  Men zegt wel eens “kon ik maar op meerdere plaatsen tegelijk zijn”. Onze voorouders van duizenden jaren terug , zijn zij niet op meerder plaatsen tegelijk onder al die deeltjes die wij nu samengesteld zelfstandig zijn ?  Cellen die groeien kan vermoeiend zijn, want jonge honden slapen veel…cellen die ouder worden, kan ook vermoeiend zijn.  Zijn onze huisdieren niet te verwend ?  Maar ja, wie kan er de deur open zetten en zijn honden en katten terug laten jagen met al dat verkeer en de kippen van ook de buren…voor sommige dingen is het te laat, want we zitten zelden in een omkeerbaar verhaal.   Altijd is alles vol van zijn en verandering, opkuisen, hervormen, verder gaan …ieder moment is als zomers warm, opzettende wind, regen of bliksem op weg naar donder. De personages die je kende, kent, ken je niet zo maar; ze zijn symbolen van wat individueel en collectief in een aantal levens gebeurde…het begrijpen van de symboliek er achter moet je zelf uitzoeken.

“Van straling naar cel en weer naar straling, geest.  Innige deelneming”, schreef ik daarnet aan iemand, “iedereen heeft een andere mysterieuze verdwijndatum”.  Gewoonlijk verwijs ik dan naar één van mijn blogs; doch niet alles is uit te leggen; maar als we ons niet meer kunnen verwonderen, zien we de magie niet meer.

Het Nieuwe Schrijven . WAT VOORAFGING :

mensen die absoluut in godsdienst willen blijven geloven zouden zich beter meer op de wetenschap en het filosofische agnostische denken oriënteren en maatschappelijk aan een ander model van verkiezen en beheren beginnen denken dan het 2500 jaar oude model van burgerlijke verkiezingen ...nog een beetje en overal komen er nu ook "islamitische" partijen op die net als "onze" 'christelijke' partijen, bepaalde klasse belangen

De vernuftige wijze waarop  veel toch werkelijkheid wordt

Elke dag weer een dag na een andere

Zevende van de zevende in het jaar 2016. Omwille van het begrijpen van wat vooraf en wie vooraf aan me ging bevind ik me nu waar ik me nu bevind en probeer ik aan de hand van de verschillende soorten puzzels me door diegenen die ons zogezegd verlaten hebben en de nog effectief levenden aangereikt te oriënteren. Of ik dat nu alhier moet doen bij de Nederlandse grens ongeveer of al reizende, wat voorafging legde dat al grotendeels vast. Heeft er iets absolute prioriteit in het deel leven dat me nu op mijn zestigste nog rest ? Wat zou je hier de aarde nog willen meegeven ? De internationale stopzetting van alle militaire productie denk ik. Alle oorlogen van nu zijn een gevolg van het imperialisme van vooral een aantal grote staten. Toch zijn er al vóór het grootkapitaal oorlogen ontketende oorlogen geweest, ook onder andere samenlevingssystemen, net zoals honden onder mekaar ook wel eens vechten zeker. Hier achter de statige dennenbossen met het loofwoud terug in opmars is het mooi vlak met geografische verassingen toch fietsen of langs de kanalen heen. Niet alleen het loofbos begint terrein te winnen; ook de militarisering van de planeet, de fabrieken die men wil doen blijven draaien door de zogezegde ‘tegenstelling’ met Rusland via de NATO aan te wakkeren. Oude anachronistische tendensen, net als de oefenvluchten van de bommenwerpers vliegtuigen boven deze grensstreek en de toename van de verwerking van de radioactieve afval alhier in een tijd waar zonne- en windenergie in alle behoeften zouden kunnen voorzien indien men maar op andere basis dan die van de vlugge maximumwinsten aan planning deed.   Goed dat ik in ’t Meerdaalwoud een paar bronnen weet met heel lekker gezond water, want wat hier uit de kraan komt, betrouw ik niet zo goed. Bij wekenlange regen en overstromingsgevaar loost het kernenergiebedrijf dat het nucleaire afval verwerkt immers minder afvalwater want anders zou er bij overstroming in Ezaart wel eens straf water in de mensen hun tuin kunnen terechtkomen. Waar is de tijd van de zuivere stroom de Nete, niet te verwarren met de Nethe die door Sint Joris Weert en Grez Doiceau loopt, in Nethen onder andere ? ! Het stoppen van de waanzin rond oorlogsproductie heeft natuurlijk alles te maken met de desinteresse voor de internationale politiek van het grootste deel van onze medebewoners. Jarenlang de politiek van dollar -en andere Staten volgen en regimes in andere landen proberen te vervangen, de tol betalen we nu meer en meer voelbaar. Het onder andere Belgische stemgedrag van de meeste kiezers wordt niet bepaald door de buitenlandse politiek die de grote klassieke partijen of zelfs de recente nieuwkomer nummer één innemen, maar door de buik en de eigen kortzichtige belangen eigenlijk van tegen mekaar opgezette sociale groepen. Bijna hopeloos om me daar nog eens veertig jaar willen gaan mee te moeien, omdat het me zo moe maakt de laatste tijd eigenlijk. De meeste mensen zitten ook in overwerkte toestanden, onnozel gehouden door de glitter der cultuurdingen die vooral niet tot kritisch denken wil aanzetten.

Het relationele leven van velen is vaak over complex en allerlei pogingen om aan negatieve spiralen te ontsnappen leveren niet steeds een evolutie op die tot meer innerlijke rust leidt, zodanig dat de ‘innercommunicatie’ er op verbetert. ‘Innercommunicatie’, we hebben er niet eens een woord voor, net als voor diegenen die ons reeds ontvallen zijn, de ‘heengegaanen’ , bestaat volgens deze computer ook niet als Nederlands woord. Nog meer dan de in vorige zinnen opgesomde dingen, zou ik me met dat raadsel van leven en dood eigenlijk en de innerlijke relatie van mensen en hun persoonlijke relaties onderling willen bezig houden om het één en ander in zijn geheel willen te doorgronden, zoals ik dat reeds 1944 pagina’s hiervoor deed…maar het lukt me niet altijd, wel in het dagelijkse leven via minuut tot minuut indrukken, maar literair, dat moet je kunnen opbouwen zoals ik de voorbije dagen deed…en ja, hier zit ik dan weer aan ’t schrijven voor ’t nut van ’t algemeen en ’t plezier van de enkeling in ’t bijzonder onder andere. Die innerlijke communicatie begint al laat ons zeggen van ’s morgensvroeg bij de analyse van de vorige dag of de dromen, waarmee je soms wel in andere tijdvakken van je leven belandt. Bij het letterlijke opstaan en naar buitengaan heb je dan al een hele reeks metaforen die de dagelijkse ochtendrituelen begeleiden…wel dat is allemaal een heel sterk onderdeel van die innerlijke communicatie.

Af en toe las je al eens een fijne reisdag met de fiets in of de fietsen de camionette in en op ’t einde van de dag of de dag erna of zo probeer je er de essentie in woorden van te vatten. Alles in functie van het verstaan van die puzzels van de eerste alinea.

Waverse dorpen. In begin juli nog de geur van de acacia bomen. Chaumont Ghistoux, Doiceau en Grez. Nethen, Sint Joris Weert, de holle wegen aan het Meerdaelwoud aan de woudkerk van de zoete waters omhoog en dan rechts af, de Herte-en Minnebron. De ex camping La Hetraie, met de laatste settlers die vastberaden tegen de bureaucratie van teveel planning en te weinig door de vingers zien in hun goedgekeurde chalet van weleer willen blijven wonen. De heerlijke nawerking van de warme deegwaren bij de vrouw van de herberg. Berg op bergaf, heerlijk bewegen, vier jonge zwanen aan de Zoete Waters. Paar dagen later naar Griendtsveen achter Eindhoven (niet ver van ’t gehucht America) , fietsen in de bossen en heiden in combinatie met een bezoek aan de meter van mijn gezellin. Bijna Zweeds-Deense zichten soms, op z’n Hollands dan. Vrouwen met de naam van hun echtgenoot. Toevallig ’s morgens in het boek ‘Zoon’ van de Noor Knausgnard gelezen dat de ouders van het kind hoofdpersonage niet meer tegen hun dochter wilden praten omwille van het feit dat deze voor haar naam wou kiezen, het kind verstond dat niet, net zoals alle schrijvers in hun jeugdjaren dingen niet verstonden en deze dingen zich dan geleidelijk aan door het leven zelf laten verklaren, als of je er zelf om had gevraagd.

We waren al een tijdje van plan geweest naar de meter in het home te gaan. Iemand met het etiket ‘dementie’ ondergebracht in een modern rustoord met Engelen van verzorgsters en zij, heel kalm en waardig sprekend, het verleden goed doorgrondend, relativerend, iets minder makkelijk was het heden bijwijlen…maar wat een verschil met de mannen op de afdeling die er bijna dof op nul bijzaten, vrouwen deden het daar precies in die demente wereld ietsje beter. Toen we met haar in het park van Hollands Deurne gingen wandelen kwamen we een vrouw in een rollator tegen. Vermits ik nog tot die bijna uitgestorven groep van mensen behoor die zelfs onbekenden groet of aanspreek kruisen we dus na wat jonge mensen met problemen en een blinde vrouw een vrouw met een rollator en vooral een leuk rietachtig petje. Ik op mijn beste Hollands dus “wat heeft U een leuk petje mevrouw”. Wij met ‘Zus’ in de invalidewagen stopten en zij ook. Na een lang gesprek over waar ze woonden en waar ze vandaan kwamen eerst, herkenden ze mekaar als jeugdvriendinnen. Niet te geloven ? In deze moderne tijd heb ik er wel een filmpje van hee ! Hopelijk bezoekt de ene de andere nu voortaan in het home. Het deed ‘zus’ goed, we hebben haar ook een boek uit de bib van het rustoord laten kiezen, haar de korte inhoud voorgelezen, streekromans wou ze lezen en ze kende de naam van de bekendste streekschrijver nog : Toon Cortooms. Anton Coolen kende ze ook nog bij naam zonder hem te noemen. Wie weet is dement zijn naast sleet, niet soms de eindfase van een leven en de zogezegde eindigheid van het persoonlijke leven verdringen ? De koestering in ’t verleden, maar toch, ze idealiseerde het leven niet, was nuchter wijs, toch schalks. Blij haar mee te mogen maken. De fiets deed weer genieten en uitrusten op twee kruiswagens, beeldhouwwerken voor turfstekers, banken aan een enorme watervogelplas. Wind en veel zuurstof, heerlijk gedut voor de fietstocht naar de terrastafel uiteindelijk van de Morgenstond.   Een plaatselijk musje kwam mee eten, zonder schrik, pikkepikkepik en dan weer naar de nest onder de dakgoot. Terugweg, de bijna Deense hoeven van Hollands Brabant achter ons latend, weer naar de dagelijkse dingen die er onder mensen moeten worden gedaan.  

Zag je foto

Kende je niet

Welk zonnetje voor vele mensen

Moet jij wel zijn geweest

Organiseren, delen, blijheid

Je ging op vakantie grapte je nog in een sketch

En je zou niet meer terugkomen

De toeval- logica der dingen bepaald in detail

soms gruwelijk het dagelijks bestaan

Enkele centimeters, een druk verkeerspunt

Honderd één factoren

Ze maken nu radeloos en gek van verdriet bij velen

Ze beperkten je tussen ons zoals voorheen voortbestaan

We moeten ’t aanvaarden. Woede, onmacht, verdriet

Het treft nu ons allen en enorm hard de meest geliefden

We zullen gewoon verder met je praten en voelen

Want je bent er nog zoals Sint Augustinus honderden jaren terug schreef

En ook de voor de wetenschap is onze bouwsteen nummer één eeuwig : straling

Op een aantal momenten in de toekomst

Die ons eeuwig altijd zo of zo bindt Zal je weer tussen ons zijn, met één, twee, drie....

Tot het ook onze beurt is en je ons in je nieuwe zijn inwijden kan

Laat ons de dingen waar je mee bezig was samen fijn voltooien

Samen hier en de gene zijde beleven, als zijn ze één -voor je familie en vrienden

Kijk eens naar de hemel met al zijn sterren bij wijlen.  Sterren staan centraal en een aantal planeten en zo bewegen zich in een baan rond om hen, net als in de micro wereld.  Net als eenieder omgeven wordt door een aantal personen met een bepaalde soort aantrekkingskracht.  Vermits ons zijn uit dezelfde materie als die in het universum is opgebouwd, in origine al gedeeltelijk bezield met ‘de geest’ die de evolutie naar meer en meer bewustzijn via de stof met zich droeg, is alles aan het leven verwant met mekaar.      Een hond zet zijn zich door de evolutie toegeëigende leven en overleven via zijn soort verder.  Waren er nooit honden en katten geweest, de aarde zou met miljarden ongedierte meer zijn overspoeld…net als we met plezier van bijvoorbeeld de melk van ons vee overleefden, moeten we iedere soort wel ergens dankbaar voor zijn in plaats van ze blijven af te slachten…wat we al doen sinds ‘we’ mekaar hebben leren afslachten in feite.  Groots symbolisch verschil met wij onder mekaar en de verhouding van de sterren en planeten is echter dat we alhoewel alles één is, we mekaar wel meer raken en daar in zijn we meer een beetje familie met de microstructuren, de centrale kern van het atoom, met middenin zowel de rust van het neutron evenwicht van plus en min als de plus geladen proton die in interactie kan gaan met de min geladen elektronen rondom hen.  In de fysica en de chemie, de ouders van de biologie gebeuren die dingen met de magische logica van de wiskunde, voorspelbaar, altijd kan het niet anders dan; de objectiviteit is een koel persoon.  Wij als mensen uiteindelijk, hebben al meer keuze.  Alhoewel veelal alles een voortzetting is van wat door onze voorouders werd vastgelegd en wij hen in een ver vertakte vorm eigenlijk zijn, hebt U nu de keuze om op te houden met lezen en iets anders te gaan doen.  Het ‘doen’, net als wij een kind van de ‘stof’, een verlengstuk van het minerale fysieke en chemische zijn, verhoogt net als de evolutie ons bewustzijn; terwijl we met onze dingen bezig zijn, werken we aan onze relatie met mekaar, onze omgang met ons eigen.  Een heel leven lang ,tot op ons sterfbed; waar we mekaar nooit gaan vragen tot welke politieke partij we behoorden, maar waar voornamelijk het innerlijke en niet alleen de meest dichte familiale verwantschap die we met mensen hadden uit onze herinneringen zal opborrelen…we komen van straling en stof en alles wordt weer straling en stof.  Dit zijn helemaal geen onbelangrijke dingen in een wereld waar men zogezegd uit naam van God maar in dienst van het grote geld; dagelijks duizenden afslacht.  Competitie kan mooi zijn in de sport…de economische competitie in de huidige machtsverhoudingen leidt tot meer en meer barbarij echter.  We zijn hier niet om de wetten van het veelkoppig monster van de haat en intolerantie en het teveel willen bezitten en er verkeerde dingen mee te doen te blijven ondergaan.  Eerder zijn we hier om te begrijpen waarom we persoonlijk met die en die mensen in ons leven werden geconfronteerd en hoe dat allemaal in mekaar zit !

Voor onze goeie gebuur

Ooit jongste burgervader

Op praktisch vlak veel geregeld voor mensen

Gewoon de gemeentebelangen dienen

Niet die van de grote politieke strekkingen

Hij liet zich niet recupereren door de grote politiek

Bleef Volks.  De Tuin.  Groenten, vruchten, de beesten.

Ook daarin, Maria zijn grote steun

Zie ze nog in hun koets bij hun trouw

De Marcel, met buren en wie ook praten

Naar de duiven kijkend met m’n pa

Het lichte delend,

Het zwaardere mede dragend

We gaan zijn typische lach missen

Reis maar verder nu Marcel

We redden het wel ! Sterkte Sam, Maria en eenieder.

Duizenden herinneringen van in de tijd van de voorouders

zullen ons verder dragen

Epilogen als verjaardagsgeschenk

Bouwstenen van ’t eeuwige

Weet nog de intensiteit

Van je laatste verjaardag dicht

Voor mij, vóór je reis

De toestand van ons zijn

Die je schetste

Weg en toch verbonden

Door ’t verleden beleefd,

Beleden, geleefd, gezeefd

Zogezegd geschonden

Begaan met beiden’ s heden

Omwille van gezamenlijk gestelde opdrachten

Ook van een voorverleden vóór ons precies

Barend vreugde en delen van dalen

Voorzichtiger leren omgaan met mekaar

Deelverzamelingen van zovelen

Om ook nog eens voor te zorgen

Veelbelovend, soms uitdovend

Altijd weer een blije gedachte

Die ’t smeulen activeert

Heel veel geleerd en gedeeld

Vele epilogen op vele gebieden  Wens ik jou

En als ’t even minder moest gaan…

Weet dan dat ik…van je… door die ik van jaren terug

Voor een heel warmhartig goede mens

Kalmte en Jovialiteit

Wijsheid en Levenslust

Zij gaan niet van ons heen

Marcel Nestor had hét allemaal

Deelde er veel van aan ons uit

Niet alleen door ’t verhaal van de handel in fruit

En daarom ook is ‘t

Dat het lied van ’t leven

Nee, ’t gaat nooit uit

Komaan vrouw van zijn leven, zonen, familie…

In nagedachtenis van de oude Nestor en nu ook zijn zoon

Vooruit !

Zeer innige deelneming

Weer een fruitman in de hemel

Hij zal niet alleen zijn !

Met de Nestor’s was het altijd heel fijn handelen

Eerst de grapjes, dan het werk

Camion laden en lossen op ’t gemak

Dan koffie en gezellig

zijn

Praten en echt samen mens zijn

gelukwensen, laat het écht een jaar van verandering zijn

Bonk van ne vent

Wees met je zelve in rust, content

Laat geen chemie je nog opjagen

Ook geen ‘rook’ je rust dragen

Je moet niet grof plezant

Voor iedereen willen zijn

Van té veel van dát plezant

Komt na de roes : AMBETANT

Dan zien we niet zozeer

De man weer met het goede hart

Maar de gast onder hoogspanning van te veel

Niet meer all cool maar alcohool, rook, pillen

Rotzooi die geest en gestel ondermijnt

En ander van dat zogezegd ‘plezier’

Bokssporten en werk onbekwaam na ongeval ?

Met eenieder heeft het leven bedoelingen.

We moeten leren mekaar te aanvaarden, eerder dan af te stoten

De één is beter in aanvaarding dan de andere

Maar niet alleen een kruik is breekbaar onder druk

Je bent al een tijd misschien beter bezig

Doch pas op, op vijf minuten en minder

Zou het op een dag zelfs in een paar seconden

Verknoeid kunnen zijn, hetgeen je weer opbouwde

Het ga je goed dit jaar !

 Beste papier, hier nog wat woorden voor jou, niet verder vertellen !

De stilte in het woud van dennenbomen en wederkerende inlandse eik en varens en acacia’s , wijl de honden alles naspeuren wat naar een maaltijd of sekse spoor zou kunnen leiden.  De rioolleidingen kregen een douche door de overvloedige meiregens, de waterpijp van het dak spoot water met stuifmeel zoals een stier zijn zaad.  Ik raakte eventjes, heel eventjes maar met mijn blackboot een hoekje slak…en oeps, een heel licht krakje doorbrak de stilte; op een honderdste van een seconde snapte ik, ‘niet doorduwen’ en zo bleef ze in leven, wel met een druppelend plafond bij regen waarschijnlijk voortaan.  Groeit wie weet wel dicht.  Nooit iets van geleerd op school of tv.

Ik plooide het zo liefelijk door haar gestreken zakdoekje open en de drie jonge hondjes kwamen op hun grappigst naar me toe, me uitnodigend tot hun zo verfrissend energierijke spelletjes.  Soms wat tekenonderzoek en geknuffel en geknauw, dan verdwenen ze onder de platen in de door hun ouders gegraven gaten.  Cadeau gedaan aan Oxfam donoren later.          Nam mijn notaschrift, het achtenzeventigste zeker in mijn leven en keek eens even na waar over ik sinds de lente geen tijd of muze had om de in mij beleefde muze er van ook in getypte letters uitvoeriger te verwoorden. 

Het ‘wereldfeestje’ bijvoorbeeld, onze tweede fotofilosofie tentoonstelling.  Mensen lopen af en aan, nee, slenteren, tegen hun zin lijkt het wel; tussen de standjes van de nieuwe Belgen die armbandjes, Oosterse mystiek, troetelpopjes…verkopen, de kamers van hun kinderen, een niet onaanzienlijk aantal kamers eigenlijk; liggen er al vol mee.  De nieuwe Belgen sloven zich uit om toch maar iets te verdienen, net zoals een deel van hun collega’s op de klassieke weekmarkten elders.  Ze plooien Indiaanse doeken heel mooi; geven kleur en vorm weg, niet zo duur want men werkt nog tegen centiemen waar ze gemaakt worden, kan je het geloven !  ’t Merendeel van het wereldfeest bezoekers, zouden ze er om Balen ?  Bovendien is de concurrentie in de wandeldreven van het feestgebeuren groot.  Er stond zelfs een paar kunstenaars, een fotografe en een schrijver die samen het dieper nadenken over dingen gratis promoten.  Hij, de filosoof, te duur en te langzaam om nog in ’t systeem te passen, het productiesysteem dat ook zo van de goedkopere jongeren profiteert en de ouderen langer wil doen werken omdat door de automatisatie en digitalisering anders te veel vervroegd pensioen moet worden betaalt.  Ze hadden wel geen honderden bezoekers meer zoals op Manifiesta; maar wel toch een aantal grappige en verassende contacten. Mensen konden ook tegen onkostenvergoeding de ambachtelijk gefabriceerde postkaarten van de grote spandoeken verkrijgen, kaARTen om de medemens per post een filosofisch ruggensteuntje in ’t leven te geven.  Doch, de tijd nemen om in de tent-tentoonstelling binnen te komen en te lezen; het waren er een pak minder, veel Balende Belgen dus,  alhoewel de spandoeken van buiten af goed zichtbaar waren. 

Op Manifiesta ging dat vlotter misschien omdat daar een meer sociaal betrokken publiek op af komt ? Veel blikken van ‘we kijken wel’ of ‘we hebben te veel rond ons hoofd’…veel mensen die teveel TV gewoon zijn of oppervlakkig amusement; zich niet meer diepzinniger leren uiten hebben of meningen kunnen vertolken…de TV doet dat wel voor hen, of de kranten met de meningen van die die ’t speculatiekapitaal moeten verdedigen.  In gesprek gaan over oorlog en vluchtelingen en wie er met die oorlogen begon en hoe dat verliep en alle dagen verloopt,’ veels ‘te moeilijk en oh zo verwarrend en over politiek praten, maar dan heb je direct ruzie tussen vrienden en zo als je niet uitkijkt.  En waarom dat dan allemaal zo is…ja zeg ! Ok dan, er zijn ook spandoeken en postkaarten over het ontstaan van de schepping, over liefde en dood en psychologische, gewone dingen…ook al t e riskant zeg U ? Goed dan, loop maar voorbij en koop het zoveelste knuffeltje! “Laat ons het leven proberen te overleven” en “Het is heerlijk te weten dat je bewust leeft” zijn dus duidelijk niet aan U besteed !  Gelukkig was er nog dat meisje van een jaar of vier, dat achteraf naast ons op een stoel zat bij het optreden van een groep Latijnse danseressen.  Zij, verkleed, gemaquilleerd zoals men met kinderen op festivals doet : “waar hebben jullie dat ijsje gehaald”? “Daar, om de hoek”. “Nee, dat is daar niet denk ik”.  Een poosje later kwam ze met haar zusje of zo terug met een ijsje; de natte stoelen met hun verkleed klederen droog wrijvend voor ze zich zetten.  “De mijne is choclatte zwarte …en de Uwe…wilt ge eens ‘lekken’” ?  Opeens de andere “we moeten gaan, ze komen ons wéér halen”.

de snelheid van licht en de mikro-en makrokosmos Als we naar de maan kijken is het licht dat we zien 1 seconde onderweg geweest.  Het licht dat rechtstreeks van de zon komt, het zonlicht, doet er acht minuten over.   Het licht uit de macrokosmos komt dus uit het verleden(nog van de big bang) en bereikt ons als waarnemer in het  NU...de grens van verleden met toekomst.

Ook de microkosmos is een niet volledig volgens dezelfde wetten opgebouwde wereld met kernen (atoomkernen) zoals de sterren en elektronen(planeten, manen) die errond cirkelen.  Heeft het atomaire licht ook een snelheid nodig om ons te bereiken of valt het volledig met onze tijdszijn samen of...of reist dat anti-materie-licht in de richting van de toekomst als we de richting van het licht uit de macrokosmos als het verleden beschouwen

...of valt de snelheid van het atomaire licht niet samen met het uiteinde van het verleden en bevindt het licht in de atomen hun antimaterie zich in ons hier en NU in een genetische of atomaire vorm die tevens het volledige naslagwerk van ons verleden vormt ?  Ik denk eerder aan een combinatie van de drie stellingen, met altijd een 'voorzienigheid' naar de toekomst toe. Wat kan ik daar nu mee aanvangen zal je zeggen? 

Vermits onze geest één is met de materie, want we komen  uit de straling die de materie vormde voort...en alles wat er gebeurt met materie en straling te maken heeft en weer straling en uiteindelijk weer één punt met bijna geen inhoud wordt; kunnen we ons beginnen afvragen of we niet al geen miljarden bigbangs en ontwikkeling van biologisch leven meegemaakt hebben.  Miljarden herkansingen. 

Uitgaande van het bovenstaande, kan je een aantal schetsjes maken. 

De ruimterekening gaat van klein naar groot.  Ruimte werd door de big bang geschapen, werd groter en groter en groeit voort.  De tijdsrekening gaat van verleden naar toekomst, van min naar plus.

De snelheidsberekening van macrolicht en microlicht met waarnemer gaat van min naar plus, van verleden naar toekomst en wij als waarnemer altijd op het uiteinde van het recentste verleden...ons wegdek om te rijden, de toekomst, altijd in 't oog houdend.  Vergeet niet op tijd te rusten...zodat je bewust dagelijks de toekomst weer plannen kunt...in zoverre die toekomst al ‘plan’ baar is...soms kan je er alleen maar op inspelen... .octaaf

ZA15OKTO2016  Kwart voor drie gisteren begonnen, kwart na drie vanmorgen gestopt. Het werk van de voorbije veertig jaar van tien delen naar hoofdzakelijk drie gebracht en deze nieuwe start, ‘het nieuwe schrijven’ op gang gebracht.  Ochtend.  Op de radio heeft men het over taalstudies om de tijd van de 17 de eeuw te begrijpen en de beeldcultuur toen.  Tof, maar mensen zouden best onderwezen worden over de niet alleen positieve invloed die de beeldcultuur op hen heeft.  Stoofje aan, thee gezet, honden ritueel der blijdschap, ze stonden na hun blije sprongen al op de oude schuif af van boven, zonder dat ik het wist of vroeg.  Het tafereeltje maant de kippen en aan tot wat zang om maïs en de haan tot het bewaken van de hiërarchie in de gemeenschap.  De duiven hun eten is op, want ze komen zich bij de kippen instaleren. Geen muis in de levende val  vandaag, voorlopig geen fietsrit met de honden in de bos, want er is een cross.  Wou eigenlijk ne cross schrijven maar dat geeft van die vervelende foutcodes. Goe geconditioneerd zijn wij !  Eerst mochten we alle c’s met k schrijven en veel andere dingen en een tiental jaren later gooide men de wetten weer overhoop.  Bovendien blijf ik er bij dat ik in familie twee ellen hoor. Een beetje minder macho dingen in de familie en dat kan wel hee taalgeleerden.   Doordenkertje.  Langer mag dit niet worden, of U haakt af.  Beeldcultuur en snelle denkgewoonten. Voor meer, google de blogfilosoof en zijn 24 blogs zou ik zeggen.  Authentiek materiaal, want de er zitten nog een aantal taalfouten in het proza van de blogs en dialect hier en daar (al of niet schuin in beide betekenissen) in de’ gedichten’, zal ik maar schrijven, want op poëzie moeten zo van die deeltekens waar het soort vingeracrobatie voor nodig is dat tijdverlies met zich meebrengt…en tijd is geld…allen weer de file in om vaak overbodige dingen te maken over aan over bureau toestanden mee te doen.  Ingewikkeld wereldje, maar bon, men zit toch weer aan de onderhandeltafel om de oorlogen te doen stoppen, maar meer daarover op de blogs die ik U ondertussen al wel doen vinden heb, laat ons hopen, na toch wel weer dan een decennium sociaal activisme op de sociale media; wel is waar.  Wat de meer asociale media betreft, zie maar dat U zich niet te veel laat wijsmaken vandaag, want ik heb me al laten vertellen van morgen dat alles in kannen en kruiken is en de regering voor billijke besparingen gaat en “jobs, jobs, jobs”.  Hun groeimodel zit echter anders in mekaar dan wat gewone, nog niet door hun leer aangetaste mensen van het leven verwachten.  ‘Ik laat mijn zaak rusten’…of moet dit ook al in ’t Engels geschreven worden : “I rest my case” of zo.         U mag mij altijd laten weten of ik niet beter in de bos had blijven wandelen vanmorgen.--tempels, kerken, moskeeën , mooi; maar op natuur, je zelf, anderen bouwen—

Zusjes, maar niet maar zo

-éne had iets met beelden en trok woorden aan

-een andere bereidt voor de gemeente jongeren voor op het bestaan

-de vierde maakt van het vak fysica iets moois en zachts, zo logisch

-nog ééntje, tovert zomaar een kasteel uit haar mouw

-dan die ene houdt zoals de overige naast een gezin een halve provincie mobiel

-de jongste, exporteert Hollands-Vlaamse grappen, lachen en handelen

Beste,

Mijn werk bestaat uit vijf delen en behelst iedere vorm van literatuur, maar dit deel zijn voornamelijk een verzameling columns tussen 2006 EN 2010 geschreven voor de dagelijkse hoofdpagina van Skynetblogs.  Er zitten ook een aantal essays tussen over wat er met onze democratie internationaal aan de hand is tussen en vooruitkijkend enkele denkoefeningen rond het democratisch gebruik van de telematica naar de toekomst toe. Dit deel dus, Filosofisch Verzet, 370 A4 pagina’s, is ook een getuigenis van hoe de grote media de dagdagelijkse gebeurtenissen tijdens die jaren internationaal heeft gemanipuleerd en een ervaringsverslag van mijn jaren werking in de Telecomsector, tegen de privatiseringsrage destijds.  Nog altijd zijn dezelfde mechanismen om bewustwording tegen te gaan werkzaam.  Nog steeds heeft de meerderheid van de bevolking niks te zeggen over deelname aan oorlogen, militaire reconversie, eenvormige, eenvoudige en internationale sociale statuten en gestandaardiseerde eenvoudige taxatiesystemen.  Mijn werk (dit bestand en de zes anderen )is raadpleegbaar via internet  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  en de onderscheiden linken (een deel ook in het Engels vertaald), niet alleen sociale analyses maar ook vooral artikels en essays rond zingeving van het leven; niet van uit een godsdienstige maar van uit een wetenschappelijke benadering, die ruimte laat voor de geestelijke en psychologische noden van de mens, vertaald in alle literaire stijlen  met eigen foto en videowerk en recent dat van een fotografe die met mijn teksten werkt  (link Fotofilosofie).  We stelden al op Manifiesta en Fiesta Mundial ten toon en binnenkort op de Vredestoren in Eben Ezer of op plaatselijke activiteiten.   Na 2010 heb ik het schrijven van columns aan anderen overgelaten en nu verspreid ik via Facebook en Philosophical Resistance (pagina) en in eigen naam een aantal progressieve auteurs, voornamelijk rond de chaos van de huidige wereldpolitiek.  De voorgaande link was een blog met de actueelste posts in mijn project. De volgende link geeft een globaal overzicht, met linken naar de gedichten en 56 filosofische essays, sociaal psychologische inzichten in theorie en praktijk en een drietal theatermonologen rond een linkse kijk op schepping en het psychologische en sociale leven van de mens, een kijk die de weerstanden van mensen die door de Godsdienst van het sociaal progressieve denken afgehouden worden, doorbreken wil .                             Tot daar een schets van mijn alle domeinen van het mens zijn omvattend literair, maar vooral sociaal en menselijk project.  Ook raadpleegbaar via de overkoepelende blog 

Media ‘watchen’ en werken voor Facebook vrienden

Zie boekdelen ‘filosofisch verzet’ en later onder meer het bestand en boekdeel  : ‘het Hageland wil niet meer voor oorlogen betalen’, gebaseerd op interventies op Facebook, maar dan vanaf 2017 (de vorige zie de blog ‘blogverzet’ en andere

-Sinds Internet bestaat breng ik dagelijks vooruitstrevende info over internationale toestanden en filosofische aspecten rond het bestaan, het begon zo : 

  

Theatermonoloog intermezzo

š °Eerst was ik supersnel...straling, weet je wel. Toen begon ik te vertragen...atoompjes gingen me dragen. Daarna begonnen die wat te prullen...dra zaten we met moleculen. We hadden het kunnen weten, dat moest eindigen met planeten. Wat dan weer redelijk eenzaam was...zo ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch ook al relatief gezien als atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten celletjes aan te komen. Die celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...van toen ze met sex begonnen experimenteren moesten ze zich niet meer copiëren. Van de celletjessex kwam het eerste orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan. Tussen allerlei soorten groot en klein is ook de mens ontsproten. Wat had hij een leven misschien. Bleef hij in 't begin niet in de buurt van zijn bomen hangen ? Eten genoeg , aan werken ging hij zich niet laten vangen. Nog bossen genoeg, jacht en pluk en op tijd nog andere leuke dingen. Van zodra het ergens te koud werd zijn we dan van de ene naar de andere gordel getrokken...altijd maar van 't goei leven blijven dromen. Er zaten ook mensen tussen die nooit kontent waren met genoeg of zo maar een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspeculant... en zo heten. Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze zich toe...ze leerden ons werken voor een loon en kopen en verkopen, niet meer gewoon produceren en verdelen. Zo werd dus het geld, de duiten ...geboren...en hoe meer er werd gevochten voor die duiten...hoe meer we naar ons schoon leven konden fluiten. En gaat ooit eens het licht voorgoed uit? Toen vonden de nooit contenten dan nog eens de wapens uit om anderen hun streken te veroveren. Ondertussen kamen er velen, ze noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onzen Lieven Heer en den Allah, ze hadden het misschien goed voor...maar wij hadden vroeger genoeg aan de zon en de maan, een kampvuur en eten en aan ons eigen innerlijke bestaan; de rest was allemaal goed om weten en soms mooi vertaald. Ook veel filosofen sloven zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgden ze alle wel en wee op de been. 't Ergste was altijd dat een deel van die tisten alles alleen in dienst van de boze machthebbers wisten. In feite kwam het samenleven beheren ons toe, en niet de nooit kontenten; maar was het al niet te laat...ze bestonden al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun krijt altijd tot collaboratie met het kwaad bereid. We besloten ons wel ten allen tijden tegen hen te keren. Waarom zouden we voor hun onzin blijven kreperen ? We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons steeds lieten vangen door hun telkens heraangepast gezwam. De ene keer riepen ze "' t zijn heidenen, hak ze in de pan", dan weer " "pak ze want ze lezen Marx of de Koran". Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de olie...", maar we zijn nog altijd de dupe verdorie !

š Ps : mijn essays over de geschiedenis van de filosofie zelf, die de evolutie van de wetenschappen volgt, maar ook een reflectie is van persoonlijke karakters :  http://deblogfilosofen.skynetblogs.be

Wakker worden. Met respect voor jullie en anderen binnen links hun inzet, maar verder doen binnen het huidige democratische systeem van in de tijd van het oude Griekenland ? We hebben iets aangepaster nodig. Eerst een programma voorleggen ter stemming, dan de dirigenten, internationale eisen om militaire productie te ontmantelen, taks systemen eenvoudig te maken en rechtvaardig, lonen die mekaar niet beconcurreren, speculatie afschaffen, goedkoop wonen enz...het is dat of de afschaffing van de loonarbeid en de handel, gewoon produceren en verdelen met een internationale munt als ruilmiddel gewoon http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be Aanvullende duiding en standpunten :  http://filosofischverzet.skynetblogs.be

de blog per titels :

http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  

de blog, ontstaansgeschiedenis 'het voortijdig testament'

http://users.skynet.be/octo/index.html

http://filosofischverzet.skynetblogs.be/

http://bloggen.be/conscience2008

http://filosofischverzet2.skynetblogs.be/

http://deblogfilosofen.skynetblogs.be/

http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be

          http://heerlijkoverliefdepennen.skynetblogs.be en linken 

http://blogkunstenaar.skynetblogs.be/

http://deblogkunstenaar.skynetblogs.be/

http://noemgodgewoonhetleven.skynetblogs.be/

http://octosfilo-poeziepaginas.skynetblogs.be/

http://blogkunsten.skynetblogs.be/

http://blogverzet.skynetblogs.be

http://filosofischverzet.blogspot.be/

http://fotofilosofie.skynetblogs.be

http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be

en

 alle linken :  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be/

recentst :  http://filoviewart.skynetblogs.be

Engelstalige vertalingen-English translations het Voortijdig testament :

http://closertothesoul.blogspot.be/

http://closertothesoul.wordpress.com/

http://talespoemsessays.blogspot.be/

http://bloctaafblogartist.webs.com/

http://bloggen.be/conscience2008/

http://the12commandments.blogspot.be/

http://7internationalblogs.skynetblogs.be/

filosofisch verzet and philosophical resistance op Facebook , YouTube and Vimeo and Daily Motion  : search via Google zoeken

 https://www.facebook.com/filosofisch.verzet

poetry on music thanks to Frank L. and a Medium Havare Film :

via  http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be  

Nieuwjaarsgedicht voor nieuwjaarszangers

Grote mensen, sluit de wapenfabrieken

Doe oorlogen stoppen

Mensen van goede wil willen geen oorlog

Zijn het vechten moe

Sluit ze, doe, ze toe

Bouw toch andere dingen

Of we komen nooit meer zingen

-Indien alles eindig is, dan ook de dood-

Ach ja, de Liefde

De boodschap die dat hele godsdienstonderwijs leek te hebben was dat een mens quasi perfect had te zijn, alsof die mijnheer God geen imperfectie duldde.

Het verband tussen leven en dood : was dat niet iets voor paters en pastoors ? De stand van 'wie bezit wat' werd bijgehouden door de notaris. De score van wie is er ziek en wie niet, was een taak voor de dokter en de apotheker.

Wie dat er hoeveel recht op werk en inkomen had, was een zaak van politiekers en bedrijven, met wat geluk van je eigen

Een mens ontwikkelt zich langsheen de confrontatie met positieve en minder positieve tot negatieve ervaringen

Was hij soms op de wereld om de mensen leren te doorgronden ?

Het leven zat raar in mekaar en dat merkte je pas helemaal hoe ouder je werd, omdat er je zoveel overkwam zonder dat je er de achtergronden van kende

Hoe meer men als kind goedwillend was of zachtaardig, des te groter het risico dat men al van jongs af aan ging te maken hebben met mensen bij wie de negatieve emoties, vaak  nog in dierlijke instinkten zaten verankerd

Ik probeer een aantal verborgen, niet altijd romantische  realiteiten zo veel mogelijk ethisch en verteerbaar voor te stellen, zo dat ze bespreekbaar worden

Leugens leggen soms te lang een hypotheek op de toekomst

De oudere generatie heeft geen liefdesremedies op onze generatie kunnen overbrengen, er werd gewoon weinig over gesproken over die dingen…gaan wij het beter doen, misschien is dit een gemeenschappelijke opdracht van ons en anderen, dingen bespreekbaar maken voor de volgende generatie. 

In de liefde kunnen sommige waardevolle illusies kunnen blijvend zijn op voorwaarde dat je de kracht verwerft om er niet over te treuren als een derde ze volgen gaat”.

Op tal van manieren heb ik reeds over het leven geschreven. Als gevolg van de praktijk van het leven, zoals die zich door de natuur en de geschiedenis van de menselijke soort heeft ontwikkeld, heb ik het leven in al zijn facetten op talrijke manieren op een aantal blogs verklaard. Tientallen niet wiskundige filosofische essays geschreven, alles ook in alle mogelijke vormen van literatuur verklaard. Ik zend U wel een lijstje met links indien U dat zou wensen…of voeg ze bij de epiloog van dit werk. Maar mij dunkt dat het emotionele leven van de mens het waardevolste en het meest zingevende is in het leven van de mens, het fundament, de rest is omkadering, maar dan één die op alle mogelijke manieren inspeelt op het evolueren van zielen.

Eigenlijk was hij veelal telkens voor een haar, de ideale man, waarbij een vrouw gewoon gelukkig kon zijn, indien ze zelf maar innerlijk tevreden was. Maar hij kreeg altijd vrouwen op zijn pad die dat eigenlijk op beslissende momenten niet waren vanwege de genen, het bloed, de voorouderlijke voorgeschiedenissen, de ervaringen als kind, tiener en zo meer

Al is het je lot om de wegen van mensen met zwaar emotionele uitdagingen te delen, en gebruikt de liefde je daarvoor…al krijg je het beste in hen boven, en help je hen voor een stuk hun voorouderlijke erfenissen te begrijpen zodat ze hun opdrachten en kansen beter zouden verstaan, al schrijven ze teksten van spirituele waarde, soms loopt het allemaal niet zo zoals men zou kunnen hebben gehoopt en verwacht…omdat een hoger plan het al allemaal anders heeft bedacht.

Men wenst mekaar sterkte en reist verder, want wrange ‘na gevoelens’ werken nefast.

De tijdstippen voor je eigen geluk lijken afhankelijk van de evoluties waarin dat anderen zitten.

Ontelbare evoluties van verschillende mensen kruisen elkaar en als domino's valt alles en iedereen van 't één in 't ander…

Voor kinderen is alles eenvoudig, hun hormonen spelen nog niet mee. Ze kunnen genieten van een eenvoudig kusje tijdens een dansje...het zijn maar de volwassenen met hun genetische strijd om te overleven en hun maatschappelijke overlevingsstrijd, die alles ingewikkeld maken.

(Kunnen kinderen de genetische argwaan tussen hun ouders in abnormaal gedrag naar hun ouders en hun kinderen toe vertalen ?)

Iets kan maar altijd zo zijn zoals de mogelijkheden op een bepaald moment te bieden hebben. Wil je verder raken moet je bijvoorbeeld eerst je illusies, je over bezorgdheid of allerhande onnodige toegeeflijkheden overwonnen hebben. Soms willen vrouwen of mannen dat je echt kwaad wordt in plaats van altijd maar hun experimenten willen te begrijpen en lijken ze te verlangen naar autoritaire grenzen.

Mensen kunnen mekaar zowel liefhebben als tarten, maar ook indien ze niet samen blijven zal het toch nog wel een tijd duren voor ze de loutering van het proces hebben ingezien.     De liefde blijft te vaak in verstand en zware emoties vastzitten. Iedereen heeft z'n eigen opgave ten overstaan van anderen, zelfs als die opgave 'opgeven' betekent.

Ik merkte doorheen mijn ervaringen al snel dat er een band was tussen ongeweten en onuitgesproken dingen en het lichamelijke liefdesleven.

Telkens wordt een mens bewuster van het
feit dat mensen soms zowel kunnen liefhebben, als tarten
om ergens 'gelouterd' uit een relatie te komen.
De liefde, de intelligentie, de logica proberen alles op een  hoger niveau te trekken, maar
blijven  te vaak in zware emoties en praktisch verstand steken.
Mensen die deze groeiprocessen beet hebben en toch niet loskomen
uit de gewoonten van hun 'oude' angsten, blijven afzien...anderen
worden tijdens hun leven eindelijk geboren en leren zich uiten en
inzien dat niet een ander, maar zijzelf in de eerste plaats
verantwoordelijk voor hun groei en vastzitten zijn.
Iedereen heeft zijn eigen opgaven tegenover anderen...zelfs als
die opgave 'opgeven', 'loslaten' van die andere betekent.
In sommige gevallen moet de sterkere de zwakkere lossen.
" Welke maatschappelijke, biologische ,psychologische en
levensbeschouwelijke invloeden staan het liefdesleven, van meer
mensen dan het toegeven, in de weg?",

Op een moment dat de band zo intiem is, en er niet gekozen wordt
voor een beleving alleen met twee en alleen van het beste met
jouw, m'n lieve vrouw op 'n ander, en het beste in mij, en als je dat beste in
niemand anders hebt...als er dan niet gekozen wordt...kunnen
dingen niet meer zonder weer in pijnen te vervallen

Moet zij gewoon nog leren vanaf welk moment je samen iets niet meer delen kan, of raakt ze vanuit haar gesplitste eigenheid niet
verder...door ons voor mekaar te blijven openstellen zullen we het
misschien te weten komen, door ons af te sluiten niet en waarom zou dat dan beter zijn ?

 "Ik hou van de Ruimte waarin je leeft, de rust die je mij steeds
geeft. Ik hou van je ongebonden omgaan met de tijd. Het geduld
waarmee je tegen onrecht strijdt. Ik hou van je vertrouwen in
de Kracht. De manier waarop je met je ogen lacht. Ik benijd je
wel eens je vrijheid. Het onvoorwaardelijk durven nemen van je
verantwoordelijkheid. Ik heb nog nooit zo'n bondgenoot gehad.
'k Ben blij dat ik je tegenkwam op m'n pad. Ik zou nog zoveel
willen zeggen. Maar niet alles is met woorden uit te leggen"

Ik zal waarschijnlijk beginnen
schrijven...het is niet meer te houden...waarover weet ik nog niet.”

Had ik niet al honderdmaal gezegd in gesprekken, dat ik nooit nog een relatie zou aangaan waarin één van de twee niet vrij was ? Dat moet je maar doen, weet ik nu. Al zeg je zoiets maar één maal, je hebt het zitten.

Zaten we gewoon niet in een proces waarin we altijd dezelfde moeilijkheden zouden tegenkomen totdat we ze overwonnen hadden ?

Ik wil al heel m'n leven anderen aanzetten tot allerlei soorten bewustzijnsverruiming. Wat me interesseert is waar we met z'n allen individueel en collectief vandaan komen…en hoe.  Dus daar heb je zeker filosofie en geschiedenis voor nodig. Sinds ik Willeke ken, interesseert me ook wat mensen ziek maakt en wat ze gezond houdt. Haar vele verhalen rond mensen en toestanden hebben me hierin geholpen.

(Deze energie was de vrucht van alle uitgesproken woorden, zinnen en verhalen uit het verleden, een vrucht die ernaar uitkeek om de toekomst onder het purperen licht van de bed lakens, die we als tent gebruikten...NU...te ontmoeten)

Je zal de ware betekenis nooit weten voor je ze ervaart

(? Je komt in een toestand waar je niet meer vraagt en denkt, maar van een soort chemisch branden geniet.)

Met welk een schuldgevoelens men je ook probeert te beladen...HET HART IS GEEN LASTDIER VOOR GEDACHTEN EN EMOTIES...die het voornamelijk voor rekening van anderen dan je eigenlijke zelf...proberen te verlammen.

Zijn partners niet altijd bang dat eens zij iemand anders hebben gehad en hun 'vaste' partner dat weet, dat hij of zij hetzelfde gaan doen en zijn ze daarom altijd steeds een beetje of veel op zoek om zich tegen de pijn daarvan in te dekken ?

De evolutieleer, het Darwinisme, zou eigenlijk een psycho - genetisch vervolg moeten hebben dat de visie van bepaalde psychoanalisten corrigeert en aanvult.

Veel van de conflicten tussen mensen hebben niet alleen met de sociale politieke spelletjes van de machtsgroepen te maken, maar evenzeer met die prachtige oer energie die zich tussen onze benen bevindt. Die oer energie kan echter ook in een vernietigende jaloezie omslaan als we met biologische concurrentie geconfronteerd worden. Soms hoeft de concurrentie zelfs niet biologisch te zijn en duikt er ineens een geestverwant in een verhouding tussen man en vrouw op...en wordt de liefdesstrijd met nog grotere pijnen gestreden. Twee geestverwanten, met ook een passionele biologische band tussen hun beiden, hebben meer kans dat ze op een dag of via een langgerekte periode, mekaar fysiek zullen moeten lossen.

Eigenlijk hopen we in het leven van mekaar dat we veranderen, soms gebeurt dat ook wel voor een stuk; toch blijft iedereen de rol spelen die in z'n oorspronkelijke genetische blauwdruk en opvoedingservaringen klaarligt.   

Kinderen krijgen liefde van hun ouders en moeten tegelijkertijd afrekenen met de onverwerkte emoties en geestelijke en materieel onvervulde betrachtingen van hun ouders. Later vormen die kinderen weer koppels en het spel begint opnieuw, maar met oude zowel als met nieuwe elementen. Die nieuwe elementen zijn dan de getransformeerde oude, of de oude zelf. Iemand kan bijvoorbeeld nog altijd zo gierig zijn als zijn vader of grootmoeder of juist het omgekeerde, verspillend...of de evenwichtige tussensoort.
Het leven, en dan vooral de omstandigheden waarin we leven, lijken ons wel te dwingen van de lijn van onze blauwdruk bij benadering te volgen. Zo is een deel van ons ziek zijn trouwens te verklaren. Leven met onwaarheid en het zich niet weerbaar genoeg tegenover anderen opstellen, kan ons ook fysisch verzwakken...alhoewel sommige anderen daar nu precies juist sterker van worden

Ik bedoel dat we alleen een antwoord op de vele waarom' s kunnen vinden als we het leven in al zijn hoogten en laagten durven beleven...liefst zonder onze broek te veel te scheuren natuurlijk.

(Ik geloof in een soort telepathisch verbonden-vaten-systeem tussen mensen; met verschillende soorten 'transportsystemen' voor de verschillende soorten energieën naargelang het soorten vloeistoffen, gassen of golven of soorten van licht zijn")

Soms zetten we bij anderen dingen in gang waaraan, indien we deze dingen voorafgaandelijk wisten; we zeker niet zouden aan meewerken.

Onze geest zit komiek in mekaar. Soms heeft een schrijver geweldige zin om iets over zijn personages te vertellen, hem of haar met woorden uit te beelden...soms geniet hij van zijn inspiratie en van die onvolmaakte mensen in hun volmaaktheid zelf, zonder ook maar iets te schrijven, soms gaat hij alleen echt tot schrijven over als ze dood zijn en weet hij hun essentie in één goed gedicht of een paar gevoelige zinnen te duiden

Ik verkies in 'levenskrachten' te geloven. Een zeer sterk wapen. De oer energie van die levenskrachten is volgens mij de 'liefde' in zijn algemene betekenis. Iedere persoon snakt ernaar deze energie te bereiken, via z'n huid, z'n emoties of z'n verstand. Eens men deze 'energievorm' verworven denkt te hebben, stelt men soms in meer of mindere mate vast, dat die energievorm ook andere, ziek makende energieën als afgunst, haat, wrok, nijd , jaloezie of leedvermaak 'oproepen' kan.

niet alleen de individuele, psychologische band bepaalt de intensiteit van een relatie...ook de band met het collectieve bewustzijn is van belang in een relatie, vind ik. In veel gevallen wordt de liefde gesaboteerd, 'beproefd' door de levensomstandigheden,
alsof de genetische erfenis soms al niet zwaar genoeg om transformeren is.

Mensen zijn niet opgevoed om het hele filosofische beeld te begrijpen en elk tijdvak probeert zijn eigen woorden te vinden om dit begrijpen mogelijk te maken. Het redeneren in termen van 'goed' en 'slecht' en 'slachtoffer' is de voor velen eenvoudigste manier om probleemloos samen te leven met duidelijke regels over wat wel en niet mag.
De genetische en emotionele energie van mensen proberen te snappen is veel moeilijker.

De 'levenskrachten' zoals jij ze noemt, al die krachten van in jezelf gebruiken je via een aantal illusies of drijfveren, om aan te tonen dat alles in het universum leeft...behalve mensen die niet hun eigen leren worden".

.Keerde alles wat je een ander 'aandeed' niet ook terug ?

Soms komt men over als een kermend iemand
Soms als een leeuw, soms als een tornado
Soms in een kluwen van objectief niet te achterhalen zijnsstromen
De scheppende kracht der natuur...noemt theatergenie.
Mensen met gelijke of tegengestelde ervaringen in hun jeugd, komen bij mekaar.
Vertellen mekaar eerlijk hoe hun leven er uit zag, doen er een schep bovenop, verbergen dit of dat of wenden iets voor of verdraaien de waarheid…of liegen…uit ijdelheid of welke emotie dan ook. Of zijn gewoon in de war wat hun geaardheid betreft, alleen uit op domineren en gedomineerd willen worden in plaats van uitwisseling. Toppunt is dat sommigen echt wel wat dominantie nodig hebben.

HOE GROTER JE INTERESSEs EN BEREIDHEID VAN WIE JE BENT ECHT TE WILLEN EN KUNNEN
BELEVEN, HOE BETER JE HET NU LEERT STUREN. EMOTIES ZIJN DAAR EEN BELANGRIJKE LEERMEESTERES IN. ZE LEREN ONS DINGEN IN FASEN DIE WE ALLEEN KUNNEN BIJSTUREN ALS WE HET ALLEMAAL ZEKER BEGREPEN HEBBEN EN WETEN WAT WE WILLEN. OP DAT MOMENT KUNNEN WE VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT ECHT HANDELEN OF BESLUITEN NIET TE HANDELEN...hetgeen allebei positief uitvallen kan.
WEINIGEN KUNNEN VOOR ANDEREN AANVOELEN WAT NU VOOR HEN EEN POSITIEVE RICHTING KAN ZIJN. Maar diegene die echt door iemand wordt bemind, kan niet anders dan voor hem of haar kiezen…op voorwaarde dat zijn of haar plaats niet in hun oorspronkelijk gezin is…verantwoordelijkheden gaan voor of je moest echt in een situatie zitten die je door tal van voorouderlijke verhalen opgedrongen werd.

Het leven altijd een training voor wat achteraf volgt. Het is de in het leven verankerde onzin van wat er op de planeet aan absurds verankert is...die aan me vreet denk ik.

De liefde en zijn vele variaties en combinaties kunnen zowel vreugdevol en genietend als afmattend en vergankelijk tegelijk zijn, maar altijd wordt zowel positieve als negatieve energie gebruikt om een hogere staat van bewustzijn te bereiken dat dan weer anderen ten goede komt...en in die zin is 'liefde' een oneindige energie.

Zo'n evolutie tussen driehoeken gebeurt in fasen. Eerst versterkt de band tussen het originele koppel, voor een groot stuk omwille van de opwinding die dit tussen beiden teweeg brengt; maar dat verzwakt want er is iets diepers dat de nieuwe geliefden bindt.

Op elk domein van de filosofie (sociologie, politiek, psychologie, de existentievraag naar de zin van het leven na het leven…weet ik duidelijker dan ooit, dat alles aan mekaar hangt en hoe het grofstoffelijke(materie, levensomstandigheden) het fijnstoffelijke(woorden, gedachten, beelden, …) beïnvloed. Daar kan ik iets mee doen. Al meen ik dat weinigen er oren naar hebben of m’n woorden via hun ogen tot zich willen nemen.

Om de sporadische zwaarte van een bepaalde partner aan te kunnen, heeft iemand soms de energie van anderen nodig

...ik weet aan wie en wat en aan welke toestanden ik me zou kunnen ergeren, maar ik doe het niet meer. Ik kan me niet meer geven in wat ik niet meer aanvoel en beoordeel alles naar de energie die ik op het moment zelf aanvoel...in overeenstemming met m'n opties naar de toekomst toe. Met iedereen eerlijk kunnen zijn, betekent voor sommigen een ondragelijk iets...zeker als het met lichamelijke liefde te maken heeft.

Iemand echt graag zien is lijkt op termijn wel een leerrijke straf als je mekaar isoleert

TO PRESERVE YOUR WORLD TODAY EDUCATE YOURSELVES AND OTHERS FIND YOUR INNER CALM RESOLVE YOUR RELATION PROBLEMS IN A HUMAN WAY
THINK BEFORE YOU SPEAK EVERY FIGHT AGAINST COLLEAGUES FAMILY FRIENDS AND LOVERS IS ENERGY THAT CANNOT BE USED AGAINST THE REAL EXPLOITERS (door FrLan. op muziek gezet en gezongen op de cd ‘Present State of the World’, verfilmd door Kido Sjorre.

misschien ben ik een belangeloze spion van 'de staat van zijn' van individuen en gemeenschappen...ik spioneer voor het goede dat doorbreken wil en alle dagen zijn betere en mindere methoden beproeft...nee, ik slaag niet door en ben niet te lang alleen...ik gebruik zowel m'n intelligentie, geheugen, gevoel, fantasie en intuitie...en dat brengt mij soms heel wat uiteindelijk zeer realistische bevindingen bij.

ik heb de wereld en de mensen lief en observeer hoe ze in knopen raken en er niet uitraken, wetend dat knopen langzaam moeten losgemaakt worden zoals er ergens staat, ben ik verplicht om niet m'n hart op tijd te sluiten en een evenwicht tussen handelen en niet-handelen te vinden.

In de hierarchie van de veranderingen op maatschappelijk gebied blijft emotionele zwaarte gevangen zitten in prestatie-en consumptiegewoonten en de vooruitgang op sociaal en innerlijk gebied verhinderen...

Onze eigen achtergrond maakt ons geschikt of ongeschikt om al of niet het verleden van anderen een louterende evolutie te scheppen.
Dan kan je het niet maken om de pijn van anderen in een nieuwe relatie binnen te dragen... .

Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven.
Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.
Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.  Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.

Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat uit deint en weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat van.

. Alles is op een bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging.

soms is het zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur of gebeurt het uit revanche...of om de partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.

Het waarom van zowel verliefdheden als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons kwamen. Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ?

Een vrouw of een man, of beiden, die zich niet goed meer bij mekaar voelen bewerkstelligen bij mekaar dat ze zich voor derden beginnen openstellen

eigenlijk is je leven iets waarvan je de gevolgen die dat dat leven op anderen heeft, en het waarom daarvan, nooit volledig begrijpt...da's iets dat verborgen in het collectief bewustzijn ligt.                    Het collectieve bewustzijn, de trauma's van generaties terug die zich nog altijd blijven vertalen in over dominante bindingen tussen ouders en kinderen en omgekeerd, tussen vrienden en vriendinnen, collega's...enz.

Vreemd, zo'n vertrouwd onderhuids verlangen naar lichamelijke intimiteit die weer een sluis van de hemel opendraait en bij wijlen zo'n gigantisch meer van rust op 't eind kreëert. Terwijl dan altijd weer die rust op je turbines valt en je er een geweldige energie genereert. De kracht om dagelijks te leven, beter opgewekt met z'n twee.

Sommigen menen van anderen dat zij vrouwenlopers of mannen zot zijn. Heroplevingen van de lichamelijke en andere kant van relaties, hoeven niet aan de porno of pillenindustrie gebonden te zijn. Levenslot, levensslot...het antwoord zit hem in één letter. Welk is het levenslot en het levensslot van diegenen op onze weg...breken zij wel of niet uit het oude karkas van maar te blijven lijden...dan is dat inderdaad hun lot.

Man en vrouw zitten met een bibliotheek van doorgegeven ervaringen en pogingen om hun eigen te willen zijn in hun wezen. Soms zit in dat willen veel te veel met het genetische verbonden tegenstrijdigheid. Soms ziet een buitenstaander toch meer dan zij zelf. Het is de confrontatie met jezelf en anderen die je moet leren aankunnen.

De echte waarheid omtrent het te volgen levenspad wordt dan wel met de jaren duidelijker en duidelijker , maar het is telkens wachten op de evolutie van anderen om zelf verder naar het soort dubbele verlichting dat we zoeken : geestelijke en lichamelijke intimiteit, door te stoten.        

. De woorden die gewisseld worden zijn altijd een mengeling van wat er op die momenten op alle fronten leeft. Hoe beter je dat doorhebt, hoe moeilijker het te verwoorden valt...en toch vindt je eens je dat beseft dan moment na moment de juiste woorden om uit te spreken...welke soms nare gevolgen ze op het eerste gezicht soms ook voor jezelf of anderen hebben.                     

De dood bij leven al achter de rug hebben...is zoveel kennis, inzicht en wijsheid verzameld hebben dat je totaal vrij van vrees bent geworden en vol van overgave aan je innerlijke goede gevoel

. De boom zwiept en zwiept soms, lichtjes door de wind beveeld, het licht werpt een dansend schaduwspel op het behang, zo komt die wereld van innerlijke rust dan op ons over...en eerst dan kunnen we waarlijk lief hebben, liefhebben vanuit innerlijke rust

Een dag kan op duizenden manieren beginnen...maar veel wegen en wegjes om te volgen zijn er niet. Voordat je op een dag zo'n weg vindt, moet je de betekenis van je nacht en de vorige dag begrepen hebben...ook al bevatten je dromen geen fundamentele boodschap en vormen ze een gekke collage met alleen flarden uit de vorige of andere dagen...ze zijn dan gewoon een verwerking van de vorige dag, niet van een hele periode of een half leven. Bewaar je intiemste gedachten voor diegenen die echt je leven willen delen, volgens welke formule dan ook.

We zijn allen knikkers en ons verleden speelt met ons, al van vóór we zijn geboren. Komen er nieuwe knikkers in het spel, dan duiken de oude vragen weer onder nieuwe of vertrouwde vormen op. 

Je eigen weg. Elke dag is er één om te herinneren, een jaarring in je leven, zoals een boom die heeft. Op een echt goeie dag zie je ineens het zonlicht dat weer door de wolken breekt ander. Het licht verschijnt dan weer op de scène van het levend theater dat het dagelijks leven is.  Het licht verspreidt zijn helderheid dan tot diep in je ziel en injecteert je dan met een vurig verlangen naar je nobelste doelstellingen. Het licht verzekert je dan dat hetgeen je aan positiefs in het verleden soms voelde nog steeds heel waardevol in het heden zou kunnen blijken te zijn...zelfs al zijn het dingen die weinigen kunnen schelen en zijn het enkelingen die het voor een stuk begrijpen. De graad van bewustzijn die we bereiken, probeert op de ons omringende wezens af te stralen. Sommigen willen ons voor een lagere graad van bewustzijn winnen en inspannen. Daar kiezen we toch niet voor ?

wie goed doet, goed ontmoet passeert eerst langs weten wat 'goed' doen is, dat leert het leven ons.
Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.

Je bestudeert de politieke weldaden en rotzooi in de wereld, het fascisme, want de wereld bestaat niet uit liefde alleen en het lijkt je dat zo'n apparaat slechts kan geboren worden uit frustratie en haat, uit armoede en hebzucht...allemaal dingen met biologische en sociale zowel als persoonlijke achtergronden en drijfveren.

Tijd, relativiteit en liefde
Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.
De minuten duren dan uren.
Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.  

Mijn kristallen antennes en mijn weegschaal zijn voortdurend op zoek naar kwaliteitsvolle signalen...te midden de ogenschijnlijke chaos in het leven. Wie de resultaten van de kristallen schaal kan lezen op de momenten dat lichaam en geest er toe in staat zijn, en men niet zelf in een staat van vertroebeld observeren verkeert... begrijpt de schijnbare chaos rondom hem.

(als de energie er niet is, is niets doen en niets beslissen de eerste vereiste om verder te geraken. De atoomkern in z'n neutronenpositie die cool blijft en wacht op het moment dat de protongeladenheid weer iets naar de tegengesteld geladen elektronen vuurt. Elk atoom en elk individu heeft zowel een kern als een omgeving)

Als ik rondom me heen kijk, merk ik dat als mensen met tegengestelde karaktertrekken of energieën mekaar aantrekken, één van beiden of soms allebei dezelfde ervaringen met andere mensen achter de rug hebben. Dat kunnen opvoeders zijn die niks opkomends sensueels in kinderen kunnen verdragen vanwege de angst daarvoor die in henzelf zit of dat kunnen zich instinctief sexueel opdringende volwassenen zijn of allerhande minderwaardigheidsgevoelens...niet uit vorige reïncarnatielevens, maar gewoon genetisch gebaseerde knopen van diegenen die er lichamelijk soms al lang onderliggen...maar anderen toch nog mee rondlopen. Hoe dat deze gegevens zich telkens gedurende een heel leven proberen te veruitwendigen en hoe ze vóór en tijdens de totstandkoming van een embryo tot stand komen, is een hele complexe materie die eigenlijk niet beschrijfbaar is, maar deel uitmaakt van het mysterie van de verbondenheid van vele levens over de dood heen...wat niet alleen zeker onbeschrijfbaar is, maar wat je vanuit je innerlijke rust wel opvallen kan. Die dingen gaan nog verder dan het alleen of met z'n tweeën interpreteren van bepaalde feiten of observaties

. 'Liefde' is voor mij meer het goede en helende dat je in jezelf hebt kunnen uitdragen in al zijn verschillende gradaties...het goede wensen voor iedereen die het nastreven wil ...meer 'goedertieren' dus...de mens minder egocentrisch maken...de positieve emoties versterken, de negatieve onder ogen durven zien.

Velen bewerkstelligen in het leven van anderen dat dingen minder stroef en ongemakkelijk verlopen...of datzelfde overkomt hen juist daardoor. Niks garandeert een eeuwigdurend geluk. Soms lijken we wel door het leven verplicht van wat minder in onze kaarten te laten kijken door anderen. 'Een goed gevoel met iemand' op welk vlak dan ook...we willen het koesteren...geen probleem.    

Zie tekst ‘geachte lezeressen’ pagina 141  ach ja de liefde

Ook bij mensen in jongere generaties gebeuren nog altijd dezelfde oude dingen op andere manieren, in een ruimer kader van met mekaar omgaan. Kinderen blijven geboren worden vanuit de evenwichten en onevenwichten van de voorgeschiedenis en ze vullen de plaatjes volmaakt aan. Het wezenlijke in zielen zoekt immer zijn weg, ook in de mensen zonder kinderen.   

   Toch zegt iets in mij dat bijvoorbeeld dit schrijven ooit zoals onze levens, velen tot nut kan zijn ook. Velen kunnen door iets van zich af te schrijven en te overdenken, ook beter worden in het uiten van woorden naar anderen toe.

De werking van het wezenlijke doorheen de geest en het alledaagse een beetje in kaart te brengen, kan via de ontleding van filosofie, politiek, kunst ...het allemaal als een geheel praktisch aanvoelen, moet je dagelijks oefenen.

'enkele keren per dag op je rustige ochtendgolven geraken in de dag, iets observeren te midden de natuur en er verwonderd over zijn...dat kan natuurlijk ook iets cultureel zijn, een recept in een kookboek kan ook...iets dat het gejaag en getob in je kop stil zet.

De meeste mensen in conflicten geraken bedolven onder wederzijdse schuld -en onschuld spelletjes...en vluchten...wij proberen te begrijpen en ons is het te doen om echt te voelen waar het over gaat.

De verstrengeling van de emotionele banden die er tussen mensen bestaan is zo moeilijk te doorgronden omdat er vóór we allen werden verwekt er al zoveel is gebeurd dat wel onvermijdelijk tot ons bestaan leiden moest. Deze soort geestelijk-biologische bewegingen zijn enorm moeilijk te vatten.

In hoeverre zijn we eigenlijk 'vrij' om ons eigen emotionele leven te leiden...bestaat die vrijheid eigenlijk wel, zijn we immers niet verbonden met iedereen die via oorzaak en gevolg aan ons voorafging ? Als dit sociaaleconomisch en politiek toch duidelijk zo is, waarom zou dat dan ook niet voor onze persoonlijke, emotionele relaties gelden ? Als maatschappij hebben we de vrije wil om armoede, oorlog en vervuiling uit de bannen en om door velen zeer duidelijke, uiteenlopend omschreven redenen, kan dit nog altijd niet...alsof de oude demonen uit de geschiedenis nog niet tot rust gekomen zijn. Ondanks alle mogelijke alternatieven voor het huidig samenlevingsbeheer, blijven we in een sukkelstraatje zitten...net als soms met onze relaties trouwens.

Ondanks enkele poëtisch mooi verwoorden raadgevingen in de oude geschriften moeten er buiten het klassieke koppel om, de dag van vandaag nog een aantal scheefgetrokken toestanden van vroeger worden rechtgetrokken. Ook hier in kan een filosofische, veel meer dan een religieuze benadering een rol spelen.
Onder teveel druk van buiten uit ontploffen ook wij en onze relaties (stress op het werk, overdreven steeds opgefokter consumptiepatronen, de cultus van het seksuele genot, de commercialisering van de seks, de sensatiepers, het inhoudsloze deel van wat de media te bieden heeft : geweldfilms, geweldspelletjes, uitgaan te midden van overdreven decibels en tot in te vroege uurtjes, verkeerde voeding, milieufactoren, geen tijd voor bezinning...het gevoel maar één eindig leven te hebben dat zo vol mogelijk moet zitten, wanhoopgevoelens naar de eindigheid van het leven toe, politieke a-pathie die asociaal en individualistisch maakt...).

Onze wortels zijn in feite ons gemeenschappelijk collectief verleden, zij die er niet meer zijn, maken er in feite op een haast onzichtbare manier nog deel van uit

Misbruikte en overdonderde kinderen hebben vaak een hele leerschool voor de boeg om te leren voor zichzelf opkomen. Een aantal mensen, ook toen al natuurlijk, wisten eigenlijk niet juist waarom ze niet voor het stichten van een gezin gekozen hadden en hadden slechts een vaag bewustzijn van waarom ze van wegen hun levensweg en die van anderen, al of niet levend of dood, eigenlijk niet voorbestemd waren om kinderen te krijgen. Als dat niet zo is, lijkt het wel ergens om heel moeilijk uit te leggen redenen, zo wel te moeten zijn.

Kan men op een bepaald moment niet anders dan bezwijken voor de kracht van omstandigheden waaruit men al voorkomt en waardoor men voor een stuk gedetermineerd is ?    

Als personages op het echte toneel van het leven, waar niets is zoals het via de indrukken van een onervaren iemand lijkt, vullen wij mensen mekaar aan met onze tegengestelde en gelijkgestemde reacties op alles wat aan ons voorafging en ons overkomt...en zo maken we de bouwstenen voor morgen...voortdurend. Voortdurend vallen er personages weg en voortdurend komen er bij...maar niet zo maar toevallig...diegenen die er bij komen brengen niet zo maar toevallig hun boodschap...ze zijn de ideale aanvulling op het geheel...omdat een en ander voor een stuk vastligt en niet moeilijk anders kan dan zijn eigen te worden...waar we allemaal naar op zoek zijn ten slotte.

Met iemand die geen goede relatie met z'n ouders of één van de ouders had, of slechte ervaringen met volwassenen in z'n jeugd, of andere nare ervaringen...kan een mens het nog zo goed mee voorhebben en z'n best doen...vaak heb je er niet de dank voor terug die je verdient...al besef je soms niet dat iemand die met je breken wil, het hoe raar het ook klinkt...goed met je voorheeft

Diegenen die je het naast aan je hart liggen zijn vaak in hun kern voor een deel anders dan je zelf...of het nu om kinderen of andere familie of geliefden gaat. Soms staat men dichter bij mensen daarbuiten

Zie ook Engelse teksten vanaf pagina 206  Ach(t) ja de liefde

Bijvoorbeeld  When spiritually connected people can overcome their negative emotions their fingers become like camera’s reading each other cells

About getting old.
Is one indeed the one who one wishes to be ?
Beauty indeed is always in the inner, no matter what age,
But vanity and the wrong kind of ego takes a lot of energy away.
How many real friends remain, who touch your real inner ?
One can be one’s owns best friend only if one knows oneself.
If that is the case, indeed one will not argue with oneself…or have sorrows.
Is one really happy living alone by oneself ? No.
A man, a woman, a son…can be good company…
Which human touch brings the inner closer ?
The superficial or the one touching one’s very being ?
It’s ok to have freedom, enjoy pleasant things…
Except when it is too much of away in avoiding the inner voice confronting oneself.
If the inner is really peaceful,
even younger people won’t have sarcasm seeing older people.
There indeed are reasons why older people start forgetting things…
As one gets to tires of looking for the mechanisms and lessons for eternity.
What are the reasons of a broken hart ?
Why does one have to say farewell to a dear one ?
Having pain does not continue to give strength.
Feeling the burden and joie of being of age more and more,
must not indeed make oneself unhappy.
Indeed, continue to be positive, and understand a yes and a no.
Can one really be longing for a good day in the morning,
Knowing one probably will spent the day alone …
And at the same time being grateful in the evening ?
Not caring about what others think of you is not always positive.
How can a negative thing be good even if it hurts no one ?
Do not be afraid to live with the one who fully understand you.
And if one is one can only hope there are the wright reasons for it.
Indeed, complaining is no use when one get’ s older, it’s the weed of our harvest.
One controls more than one thinks.
One can expect more than one thinks from others.
One does not need to be afraid of disillusion…it’s called fear.
One indeed has to learn how to have no hate, but one must be careful.
One cannot always have a head without sorrows, but try to avoid them.
One indeed must enjoy simple things and try to be glad.
And if one has talents for understanding the more complex, develop them.
It can give a very good energy inside. One must avoid being too helpful in certain cases.
It can be negative to give more and expect less. Try to make each day a nice one indeed.

These are a few remarks about the other side of ‘truth’ in the pps of the women who names herself Paradise.

Je roerde alles tot diep in de kern, schreef het gebald neer, de noodzaak aan geconcentreerde vertaling, raak je niet kwijt. Hoe hoger je bewustzijn van andere mogelijkheden, hoe meer geduld om alternatieven leefbaar te houden, te organiseren. Ideeën laten groeien vereist naast het spontane, discipline en inzet, gekruid met passie en zelfkritiek, anderen met bewustzijn wapenen, streefdoelen vooropzetten. Het nieuwe dat doorbreekt geeft voldoening, 't einde ervan vaak door de ouderen niet meer meegemaakt. Het totale bewustzijn van overkoepelende kennis, blijft vrijblijvend indien er geen daden op woorden volgen. De synthese van iedere ontgoocheling werpt zijn onverwachte vruchten af en de rijpheid komt met de bereidheid om nieuwe vragen te stellen. Momenten dat je denkt genoeg gegeven te hebben, zijn de voorlopers van nieuwe initiatieven...zelfs al botst onoordeelkunde  voor een langere periode tegen je op. Je geeft het niet op als andermans passiviteit, onbegrip, verveling ,negatieve emoties...blijven steken in geestelijke tering. Daar waar het individualistisch snobisme de eenheidsstructuur  van het algemeen belang vergift, daar is welvaart niet ok.  

Eindelijk er acht-er gekomen !

De drijfveren van het menselijk bestaan !

Hoe kunst ontstaat.

Het kwetsen en verblijden van mekaar programmeert de levens.

Dat alles balsemt en overwoekert het sociale.

Geeft dwaze politieke spelletjes veelal vrij spel.

Eindelijk, alles valt op zijn plaats.

Al het nuttige opgebouwde even terzijde.

Woorden die beginnen met God, gewoon een denkmethode.

Wetenschap, een voertuig naar méér inzichten.

Lichamen, de echte tempels van geestelijk ontwaken.

Eindelijk het waarom van het leven zelf, onbeschrijfbaar in roman. Leven zelf…

Dat alles op zijn diepst doorwoelen kan.

Dat speelt met alle emoties, een spel. Dat het negatieve uit het positieve sleuren wil.

Eindelijk doorgrond, weer bijna tot op de bodem.

Niet de goeie ouwe fictieve God, maar de mens, bijna ondoorgrondelijk.

Niet alleen voor zichzelf en voor anderen.

Niet alleen door de voorouderlijke pijnen, de nieuwe compositie en zo.

De angst om te vergeven en vergeten, doet bloesems verwelken.

Eindelijk begrepen welke soorten vruchten, karakters dan worden geboren.

Waarom we hier rondlopen, hier horen en weer niet.

Waarom er sterke schouders bestaan.

Waarom liefde ongemerkt domineert, maar de soorten angst regeren.

De ijdelheid, het te grote zware ego, hebzucht, jaloezie à l’infinie.

Eindelijk ogen, hart, verstand, weer even op open.

Welk een afwisseling van geluk en ongeluk moeten worden doorstaan.

Welk een vermijdbaar (?)aantal paden, gejaagd gelopen.

Welk een linken allemaal afgewogen, verbanden herwogen, geschrapt, geschept.

De mens, waarom dat eeuwige te min en te onmin.

Eindelijk zowel emoties, gevoelens als eeuwige straling, kernen en elektronen verklaard.

Hun werking, zoals die tussen man en vrouw en mensen, in beelden en gedachten ook.

Hun reddend onverschillig evenwicht en heilzaam overhellen weer opnieuw.

Hun soms te lang blijven lopen achter de feiten.

Eindelijk bijna alle watertjes doorzwommen.

Bezit, wraak en weerwraak, meelij wekken, de koestering van de onmacht.

In alle soorten camouflage en alibi’s vluchten.

Onbegrepen eigenheid zogezegd, omwille van valse trots.

De andere niet kunnen luchten, de uitdagingen ontvluchten.

Concrete Redenen genoeg om op te sommen.

Altijd het onbegrepen verleden dat zich wreekt.

Niet snappen dat ook het niet uitgesproken  spreekt.

Niet geloven dat eenieder hier met zijn eigen redenen bestaat.

Het verschil tussen achterkant en voorkant, algemene lijn en detail niet zien.

De veelal onvermijdelijke driehoeken en andere kansen tussen mensen.

Het  stoffelijke en de gemakzucht laten primeren.

Bemind willen worden met teveel verliefdheid op zichzelf.

De enige, de beste, de snelste…willen zijn.

Te koud, te warm, de seizoenen in mensen niet kunnen zien.

Hun klimaat, hun ondergrond, hun overlevingsvormen, hun afschermen niet kennen.

Wacht niet op het te vroeg willen sterven om je geest te kunnen laten geboren worden.

Plichtsbewust en kalm, aanvaard geen overdruk
Braaf, volgzaam, stille, kritische inborst
Werklustig, toch neiging tot revolteren wanneer iets op gang komt
Ijdel, te gevoelig en teveel imponeren uit macht en op de lust
Gezapig, volgzaam
Eerlijk, net en behulpzaam
Plat, sociaal, maar uiteindelijk gezagsgetrouw
Zachtaardig, lief, spijtig weinig klassebewust
Opofferingsgezind, enorm humoristisch, soms iets te weinig karakter
Goed hart, emotioneel soms verward
Recht voor de vuist, nog teveel zenuwen
Kloek, rechtgeaard, nog teveel afgevend op zwakkeren
Preuts, te goeiig, onzeker, toch eerlijk bedoelend
Ervaring genoeg, hard werkend, opportunistisch, fysiek
Vervalt in sleurgedrag, indien niet emotioneel onzeker verassend
Kalmerende invloed, recht door zee
Grote mond, klein hart, durvend ondanks alles
Sympathiek, laat zich opjagen en dan nerveus
Rationeel, zich afschermend
Overbezorgd, sensueel
Osserig, zelfmedemijdend; best goeie inborst
Zakelijk, buurchatterig
Cynisch anarcho-like, no-nonsense, hierarchisch minded
Gezond boerenverstand, kritisch, maar niet uiterlijk kritisch
Weinig onafhankelijk ego, materialistisch, afgevend
Relativerend inborst die soms nog emotionele sterkte mist
Braaf met bedwongen sensuele vulkaan
Kleinburgerlijk juist handelen zonder risico
Proletaar in psychische groei
Teveel met libido bezig, te vlug gedesorienteerd
Sterk karakter, toch angst voor gezag.
Stipt, ijverig, ambitieus, verwacht lof
Overgefixeerd, nog teveel navel, positieve kiem aanwezig
Is zoals het volgens het boekje moet zijn, toch schat met naieve schrik
Gelukkig een niet-met-mij-instelling, nog gereserveerd
Artistiek talent, maar geweldig onzeker soms
Iemand die absoluut geen last wil zijn, plichtsbewust
Te lang 't zelfde werk, heeft sociale inzet, nog geen orientatie genoeg daarin
Overcomplexe reakties, soms wijs
Overijverig om met z'n eigen te kunnen leven, beste kerel
Te beschadigd gevoelsleven, te gevoelig
Wil er tegenaan gaan, maar met reserve en belast door relatie ?
Ronduit kalm, te bescheiden durf
Vluchtend, probleem met vluchtmiddellen, zit toch juweel in
Kan doordraaien door onzekerheid, gouden inborst
Energierijk indien
Overgeobsedeerd door gebrekken, toch aparte invalshoeken
Rechtgeaard, soms boos als 't moet, soms nodeloos
Soms onverdragzaam, zeverloos; wil geen 'komplementen'
Met karakter, toch ergens onrustig
Zoekend naar stabiliteit door relatie op zelfde spiritueel nivo
“mijn man zegt”
last van wellust, oversympathiek  enz....

Indien U ten einde raad bent, put U niet uit in medelijden, maar oefen U in begrip en neem desnoods wat afstand en uit ook Uzelf, als uw draagkracht echt vermindert is het tijd om eens uw batterij op te laden door wat afstand te nemen. U gaat er U goed bij voelen eerst.

Afhankelijk van wat het lot voor mensen in petto heeft om tot allerlei inzichten te komen, zal er al of niet weer een toenadering komen...afhankelijk ook van hoe vlug het optimisme en de bereidheid dingen aan te pakken van uw partner zich herstellen. Vaak zal dat niet gebeuren voordat uw partner weer een bepaalde mate van rust gevonden heeft. Een plant groeit niet goed met weinig of geen licht, weet je wel. Het kan in het tegenovergestelde geval al of niet tot een tijdelijke breuk komen. De sterke schouders hoeven geen 'liefdesverdriet' te hebben, niet in hun hoofd bezig te zijn met als ik 'zus' of zo' deed en wat deed ik verkeerd. Gewoon rustig proberen observeren en gepast inspelen op wat er zich in deze periode in uw leven midden anderen afspeelt.  Vaak zal je zien dat de andere dan weer om aandacht komt vragen en dat je 'bekommernis' je soms weer onnodig veel 'denkwerk' oplevert, waardoor je weer in dezelfde schuit komt te zitten als je niet uitkijkt. Vaak is alles met goede wil en een lach op te lossen. Heeft het zin om van partner te veranderen...dat weet alleen U, veel hangt  af van wat U zelf met het leven wil...en als U het niet weet, zal U het ondervinden waarschijnlijk,  als U lang genoeg leeft. Toch, al wil je van alles van het leven en hoop je in stilte op andere dingen, mensen...soms lijkt het wel of je ergens om bepaalde redenen net op die plaats nodig bent en probeer wat je wil, je raakt er niet onder uit. Bijna niet te vatten dit leven, voor wie dieper wil graven of het zich zelf aandoet om dieper te graven. Allerlei toestanden hebben altijd een bepaalde zin, maar tot waar ? Aan U de beleving en de keuze...of zullen we het maar simpel het 'lot' (gedeeltelijk genetisch bepaald) noemen. Dan had ik het nog niet over die dingen die niet met negatieve emoties (de te overwinnen schaduwzijde, de aard te maken hebben...zoals  GELD bijvoorbeeld. Allerlei materiële onzin is altijd een welkome aanleiding om de wisselwerking tussen zielen of delen van zielen van onnodige suspense te voorzien. 

Rest  : zie van af pagina 251

-Tu as compris ! Tu veux un compromis ?

-De dag dat ik voor de voorlaatste keer afscheid nam van Rillaar Chalet en nog een toer rond de vijver deed bleef er een Vlaamse Gaai zitten op een meter in een struik.  Niet bang.  Keek me een tijdje aan vóór weg te vliegen.  Ik dacht er aan toen ik naar het schilderij naast mijn bed keek waar ook een Gaai opstaat.

-Zou het zo zijn dat je qua verdiensten aan de levens van mensen die je hebt gekend, in die hemel die men ons wil aanpraten via straling proportioneel meer inzicht krijgt over waarom het al die dingen die er tussen mensen gebeurden… of gaan de verhalen via de genetische vertakkingen gewoon verder via combinaties van nieuwe wezens die hier ook moeten zijn om te begrijpen dat het waarom van al hun vragen als antwoorden in situaties in hun individuele en collectieve omgeving liggen ?

-collectieve bewustzijnsverhoging kan niet zonder de individuele bewustzijnsverhoging en omgekeerd

-via de genen teveel willen snappen wat van wie komt, is een beetje zoals proberen achterhalen van wie je een verkoudheid hebt opgedaan---eerder iets voor fijngevoelige mensen die zelf al veel weg in wijsheid en bewustzijn hebben afgelegd

-“Laat het ons op zoek naar je antwoorden, ook over de zinnen van het leven hebben, niet alleen over je ongeluk”.

-Elke soort van denken werkt volgens de logica en de ratio en heeft een hele grote dosis ‘domino -effect’ . Bovendien, indien we combinaties zijn van dieGENEN die ooit anderen waren; zijn we dan niet gewoon de domino’s van hen die aan ons vooraf gingen…op al die wegen waar we ons, na eeuwen onder andere combinaties proberen van ons van onze negatieve emoties te ontdoen? Sociaal en spiritueel groeien blijft de rode en blauwe draad.

-Staat de DNA info ten dienste van diegenen die hier in het kader van vorige alinea geboren worden…of moeten worden…met andere woorden in hoeverre ligt een deel van de gebeurtenissen die de personages te wachten staan al voor een groot stuk klaar in de DNA archieven…en in hoeverre hebben we een vrije wil ?

-Feit is dat het spel gespeeld wordt via aantrekking en afkeer van anderen, aantrekking van zowel tegengestelden als gelijkgezinden; afkeer van tegengestelden zorgt soms zelfs voor scenario’s waar er toenadering groeit (wat niet hoeft daar waar het over de verhalen van het uitspelen van positieve tegenover negatieve emoties gaat).  Toenadering in de strijd tussen tegengestelden is eerder positief daar waar het over collectieve dingen als economische, sociale en politieke situaties gaat.

-Alle individuele problemen waar mensen tot generaties terug mee zaten, lijken in deze welvarender tijden onder invloed van de stress van de moderne tijd, de werkdruk en de consumptiedrang wel in versnelling door te breken. 

-Soms eens even op waar je plezier in had in ’t leven en waar in niet, wat je in die of die mens wel zag zitten en wat niet

Objectieve Bedenkingen van een Enkeling     ‘1982  gemeenteraadsverkiezingen’

         De uitdrukking “vandaag is de eerste dag waarmee de toekomst begint”, geldt zeker voor dagen waarop verkiezingen (voornamelijk parlementaire dan) gehouden worden.  Teneinde deze bewering te staven, nodig ik U uit om met het geschreven woord als contactmiddel eens even na te denken over de maatschappij waarin we leven.  Punt A. Onze huidige samenleving even opzijzetten en de algemene grondbeginselen van een meer logischer maatschappij schetsen.  Vervolgens zullen we ontleden hoe het er werkelijk aan toe gaat (punt B) om daarna de middelen te bespreken die ons zo kort mogelijk bij punt A kunnen brengen.

A.   De fundamenten die we voor een voor iedereen goed perfectionerend systeem nodig hebben zijn rechtvaardigheid en menselijkheid  en geweten.  Daarom moeten we reeds op gemeentelijk vlak de juiste standpunten  innemen.; teneinde ze op hoger niveau te kunnen doordrukken.  We zouden moeten komen tot een samenleving die de ontplooiingsmogelijkheden, de talenten die in elk mens zitten niet beperkt of beknot.  Zowel als iedereen (na lange tijd verworven) recht heeft op voeding, kleding, huisvestiging als materiële zaken; zo zou ook iedereen moeten kunnen genieten van goed onderwijs, zinvol werk en creatieve of actieve ontspanning als middelen om zichzelf te bevestigen in wat men graag doet.  Er moet NU iets veranderen in onze betrokkenheid tot de vraagstukken die ons heden ten dage confronteren. Anders zullen we het in het jaar 2000 nog altijd vanzelfsprekend en normaal vinden dat 1/5 van de Westerse wereld  werkloos en 3/5 van de wereld in armoede leeft en velen miljoenen ondervoed zijn.                    -Het politiek klimaat om dergelijke kerngedachten te verwezenlijken mag : 

---niet overdreven nationalistisch zijn omdat discriminaties tussen mensen voor veel onheil kunnen zorgen.  Taal, ras, land, streek, geloof worden teveel gebruikt om mensen opzettelijk verdeeld te houden ten gunste van abstracte idealen of concrete geldelijke winstbelangen.      ---niet totalitair Kapitalistisch of Staatskapitalistisch zijn (is niet gelijk aan ‘communisme’ een bijna onbereikbaar ideaal dat nooit in de praktijk technologisch ontwikkelde samenlevingen heeft bestaan en gewoon productie en distributie inhoudt, geen handel en loonarbeid.  De individuele mens, de kleine, middelgrote en grote ondernemingen moeten  soepel de kans krijgen om economisch initiatief te nemen.  De multinationale bedrijven van de grote sectoren zijn kunnen tegenwoordig bijna doen en laten wat ze willen, in het ene land al meer dan in het andere…daar moeten binnen het huidige systeem maatregelen tegen genomen worden, rechtvaardige taxen en een simpel sociaal zekerheidssysteem, ecologisch gerichte productie en zinvol werk scheppen, verdeling van het beschikbare werk en meer vrije tijd om het leven zinvol te beleven, niet aan hol vermaak te doen, (misdaadfilms, videogames met oorlogstoestanden etc)     .  Een ongecontroleerde wildgroeiconcurrentie leidt altijd tot een economische puinhoop en oorlog.  Daarom moet er zeker ook militaire reconversie komen en een wereldeconomie ten dienste van het verlichten van de meest acute noden van de wereldbevolking, geen luxe om de luxe fabriceren terwijl er belangrijker zaken te realiseren zijn.   ---Ook Godsdienst wordt in partijprogramma’s gebruikt om enge groepsbelangen te dienen. Gaan we geleidelijk aan bepaalde verstikkende machtsstructuren ombuigen  of moeten we nu al niet eerder werken in de richting van een andere manier om aan democratie te doen, voor de voornaamste eisen een wereldreferendum houden waar alle grote politieke leiders zich aan te houden hebben ?  Indien dit politieke initiatief niet zou lukken is moet het langs  de sociale weg gaan, bezetting van alle fabrieken die militaire producten maken tot er een reconversieplan op tafel ligt.

B.    Vooraleer deze nieuwe aanpak uiteen te zetten is het misschien aangeraden de tot nu toe gevolgde redenering even te vertragen en eens te kijken hoe het er in ons dagelijkse wereldje aan toegaat.  De meeste mensen hebben hun interesse in de politiek verloren of hebben er geen.  Het wordt hen ook niet geleerd er interesse voor te hebben en op school werd de geschiedenis nogal verdraaid uitgelegd en de media is in handen van leidingen die het grootkapitaal goedgezind zijn, daar ze er van afhangen.  Bovendien wordt alles van boven af zo bureaucratisch geformuleerd  en over complex gemaakt  dat de zaken maar niet recht gezet worden en er maar blijft over gezeverd worden opdat de leidende 0,2 percent van de upper class haar zin kan blijven doen.    De mensen willen eenvoudige oplossingen; geen zakken vullen, geen gegraai, geen corruptie, geen over administratie, maar eenvoudige, gelijkvormige regelingen.  De moderne techniek en de nog te verwachten  evolutie daarvan leiden tot meer automatisatie en minder jobs, niet slecht op zich, maar op termijn onhoudbaar.   De toekomst is er één waar minder en minder mensen recht op een job gaan hebben.  Zich vervelen en zich profiteur voelen is een lot dat steeds meer mensen te wachten staat.  De techniek zou moeten ten dienste staan van de mens en in die zin moet de werktijd mee evolueren.  Dan is er pas echte vrijheid en vooruitgang mogelijk. 

Wie krijgt momenteel de schuld van ons falend systeem ?  De gewone mens, boer, middenstand, werknemers, die moeten bezuinigen en inleveren, terwijl het grootkapitaal cadeaus als staatshulp en belastingvermindering krijgt.    We moeten voortdurend zien dat de loonnorm ‘concurrentieel’ is  .  Waarom geen internationale loonafspraken ?  Waarom moeten er trouwens fabrieken sluiten…is er al genoeg productie voor iedereen wereldwijd ? Of zijn het structurele sluitingen om nog meer winst te kunnen maken ?

C.    Per soort productie één kapitaalgroep en lonen internationaal standaardiseren…plus zelfde telematisch taxatiesysteem.      Iedereen kan dan aan ’t werk daar de kostprijs geen rekening moet houden met concurrentie. Heeft dit niks met gemeenteverkiezingen te maken ?  Tuurlijk wel, naast de plaatselijke taken van de gemeentebesturen moet ook aandacht gaan naar de inkomens van mensen, de wereldvrede, de ecologische situatie en zo meer.  Het moet van beneden betrekken.    Voor mijn later werk zie

D.   http://filosofischverzet.skynetblogs.be   en mijn andere blogs.

E.    http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  overkoepelende blog    en op Facebook octaaf coeckelberghs (er zijn twee profielen—zelfde persoon)

  Verdeel en Heers, 40 moderne recepten :

Gids voor conservatieve beleidsmakers :

Zeg dat iedereen gelijk voor de wet is, handel anders.

Geef sommige arbeiders brugpensioen, andere niet.

Betaal uitkeringen, pensioenen naargelang diploma...enz

Zorg dat inwoners van één land niet voor iedereen kunnen stemmen naargelang de taal die ze spreken.

Maak heel veel politieke zuilen in de dienstverlening die mutualiteiten, scholen...aanbieden.

Zend alleen info uit van partijen die willen verdelen.

Subsidieer allerlei kerken die mensen van echt geloven en zich engageren weghouden.

Organiseer verkiezingen op basis van partijen die het verdeel -en heers principe genegen zijn.

Hef taxen op een heel elitaire manier.

Zorg er voor dat werknemers onoverzichtelijke statuten hebben en ontwerp nog meer labyrinth-toestanden in de sociale wetgeving...vooral vereenvoudig en internationaliseer niet.

Toon voortdurend negatieve beelden en geef weinig inhoud over de toestanden in het verpauperde deel van de wereld en vooral...leg geen verbanden.

Steun malafide praktijken in bankwereld en leg de speculatie niet aan banden...zodat het ongenoegen en de afkeer van politiek nog meer stijgt.

Haal net voldoende immigranten in het eigen land om de woning -en arbeidsmarkt kunnen blijven te manipuleren en het ongenoegen onder mensen aan te wakkeren in plaats van internationale afspraken omtrent een globale aanpak van menselijke samenlevingsproblemen te maken.

Beschuldig mensen die ingrijpende, geweldloze veranderingen willen voortdurend van extreem, utopisch gedrag.

Vertaal 'democratie' voortdurend als het recht van de economisch sterkste om iedereen zomaar een job te kunnen ontzeggen.

Laat vooral niet blijken dat je als overheid de macht hebt om waar nodig dwingende maatregelen op te leggen daar waar men bijvoorbeeld miljardenwinsten maakt en afdankt.

Laat uitschijnen dat de gemeenschap elke menselijke activiteit aan het absurde superwinststreven van gigantische kapitaalgroepen moet uitbesteden omdat de overheid geen goed bestuurder zou kunnen zijn.

Geef geen inspraak aan de bevolking, zeker niet via de moderne telematica.

Qua interne partijwerking, omring U met getrouwen die van hun carrière van de toplaag van de partij afhankelijk zijn.

Waak er over dat de moderne mens niet doorkrijgt dat de telematica een ander samenlevingsbeheer via het zich uitspreken over een globaal programma van wereldwijd welzijn zou kunnen mogelijk maken

Zorg voor een aanzienlijk aantal armen die niet kunnen reizen of maandelijks amper toekomen.

Breng manifestaties van rechtse minderheden voortdurend in beeld om de indruk te wekken dat ze een overgrote meerderheid van de publieke opinie vertegenwoordigen.

Hou de grote mediagroepen de hand boven het hoofd en laat ze hun journalisten manipuleren en verslag laten doen zonder dat dat ook engagement in het belang van het algemeen welzijn betekent. Maak vooral geen publiciteit voor die andere journalisten, zwijg ze dood als je ze niet voor je kar kan spannen.

Maak veel mist en schep voortdurend nieuwe verdelingen tussen mensen mét en zonder hoofddoek.

Breng uitvoerig verslagen over massa's die hun leven willen geven om de ene potentaat voor een andere om te wisselen.

Probeer vooruitstrevende regimes, maar economische concurrenten zoveel mogelijk in een negatief daglicht te plaatsen.

Laat het uitschijnen dat bepaalde andere landen een voortdurende militaire bedreiging zijn, onder meer als alibi om de wapenindustrie vet te mesten.

Schep situaties waarbij veiligheidsproblemen kunnen worden overdreven.

Laat toe dat dieren in situaties moeten leven waarbij ziekten wel moeten uitbreken en maak daar dan de pharma industrie rijk mee en trek nog meer angst over de mensen.

Sta niet toe dat boeren weer echt boer kunnen zijn, omdat dat niet binnen de logica van de monopolies past.

Maak kunstmatige loonverschillen tussen man en vrouw.

Controleer wat wél en niet mag worden onderwezen.

Zorg voor een entertainment industrie die de mensen weghoudt van hun sociale zijn.

Steun eerst terroristische groeperingen en gebruik ze als ze hun eigen agenda willen opdringen als afleidingsmaneuver om iedereen in het gelid te houden.

Maak vooral niet duidelijk dat een degelijk inkomen voor iedereen het belangrijkste politieke streven zou moeten zijn, een politiek die veel verdeling voorkomen kan.

Maak van ethische kwesties geen individuele zaak, maar voer propaganda om kampen in stand te houden. (+ en passant probeer je maar zoveel mogelijk geld aan embryo’s te verdienen...bah)

Stel genetisch gemanipuleerde gewassen als noodzaak voor.

Laat het geld van de verzekeraars de wet maar schrijven.

Sta toe dat mensen zich blauw betalen aan leningen en dat banken dicteren hoeveel er op de staatschuld aan rente moet worden betaald.

Laat uitschijnen dat hebben veel belangrijker is dan zijn.

Moraal van dit verhaal : erger je niet aan wat klassegenoten als voordeel verworven hebben...alles kadert binnen het systeem van iedereen op zijn plaats te houden.

     For your inspiration   Problems and what to do about them

Divide and Rule-40 modern bourgeois concepts

Say “everyone is equal”, act otherwise

Give some workers early pension, others not

Pay allowances according to degrees

Divide people in too the language they speak

Let private shareholders run public services

Broadcast parties that support the division game

Subside religions that keep people away from spirituality

Organize elections : first the politicians, then the program

Divide people by organizing unjust taxes

Keep social security overcomplex

Show horror images and do not explain the truth

Get a lot of immigrants in too the country to divide people

Don’t support cheap rents or social house building

Translate being liberal in too the law of the richest groups

Don’t give the impression that decent laws could better the world

Don’t let the 99% get the idea that they could take power by telematics

…or by organizing elections on an international program themselves

…and then choose the conductors

Surround yourself with people with connections to the bourgeoisie

Make sure a lot of people stay poor

Pay workers very different according to country and sector

Speculate with wages, prices, resources

Regroup and then make price monopolies

Report a lot on right wing manifestations, give the impression they were many

Control the bourgeois journalists and don’t talk about alternative media

Try to blame progressive regimes for a lot

Create a feeling of insecurity

Don’t care about the rights of animals

Give pharma industry and others benefits and save bankers

Don’t let farmers just be farmers producing healthy things

Control the kind of history that is being thought

Support the entertainment industry and culture that keeps uncritical

Use terrorist groups for the purposes of imperialism

Don’t let ethics bother you, (embryos cannot take revenge?)

Let capitalism put it’ s greedy hands on health insurance and other stuff

Find ways in convincing people that paying 5% for a loan is normal…

And O % as a rent for placing your money is not

Make sure that people believe to have is more important than to be…

And keep them working like fools, producing a lot of silly products

Moral of this story : don’t be jealous of what your working class members gained,

the purpose their intention is to keep us divided

          

oorlog :                                 

 maar wat er tegen te doen ? de arbeiders in de wapenindustrie toelaten comfortabel te staken voor wereldwijde reconversie van de wapenindustrie...of afwachten tot de wereld door een sterke linkerzijde geregeerd wordt...en een telematisch wereldreferendum opstarten...of alle drie tegelijk...en hoe en door wie ? zal er zelf maar aan beginnen---al een tekst in tien talen vertaald---je vertaalt de eerste in het Engels en de vertaling in andere talen is heel goed de dag van vandaag 

 but what to do about it? to allow the workers in the arms industry to strike comfortably for worldwide reconversion of the arms industry ... or wait until the world is ruled by a strong left ... and start a telematic world referendum ... or all three at once ... and how and by who ? well start by yourself --- I translated a text into ten languages ​​--- (translated the first into English and the translation into other languages ​​is quite good these days)

                                                                                                                                                                                                  

Filosofische traktaten,  psychologische schetsen, gedichten…                 

Kruis aan wand                                           1                                        Illusies loslaten, vaak een heel lang proces        5                               Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin had 6     Het leven gaat nooit dood     7

Brief aan de toen 59 jarige vader van toen  8                                         Blijven Bedenkingen Bouwen verhoogt weerbaarheid  11         Dagboekreeks eind 2017-2018        14                                                        de zeven G’s                                                                                   15 onderzoek naar de zin van veranderingen  17                                         Even alles weer op een rijtje zetten-altijd is alles permanent nieuw 21     Het leven is voor een groot stuk het beheren en leren uit innerlijke, intermenselijke en samenlevingsconflicten 22                                           Wat ons overkomt is een Aaneenschakeling van…23                                  

108 JAAR !  p24 

Levens en symboliek  31                                                          Woord zoekt beeld  40                                                                           Voor wie nu nog niet 48  Het veranderende uur 50                                Mag ik eens een paar uur uw kerk lenen padre ? 51              Droomtoestanden 53                                                                                Het leven en wie het is    Vindt sterkte in de vreugde in U zelf 55            Intro kortverhaal “er was dus toch leven na dood”  61                             Laat ons het leven proberen te overleven  61 Het Nieuwe Schrijven 64 Beste papier, hier nog wat woorden voor jou, niet verder vertellen ! 74     de snelheid van licht en de mikro&makrokosmos  76 ZA15OKTO2016  77 Beste 79   Theatermonoloog 80  Wakker worden82                                  de blogs per titels  82                                                            

Ach ja, de Liefde  85           -Tu as compris ! Tu veux un compromis ?  111

Verdeel en Heers, veertig moderne recepten 112                 Divide and Rule-40 modern bourgeois concepts  116