S)2017-30/04/2018 filosofische traktaten, gedichten en zo meer

Filosofische traktaten,  psychologische schetsen, gedichten…                 

Kruis aan wand

Het kruis dat op de kist van het einde van m’n vader hing, hangt in de woonkamer tussen onze kunst.    Haar Beelden, mijn teksten.  Een fijne gouden kleur heeft het, het slanke magere lijden van een man in lendendoek.  Miljoenen ondergingen na hem op één of andere manier, hetzelfde lot.  Omdat haat en wapentuig, angst en onwetendheid, schaarste of overvloed regeerde, het blinde geloven in dwaze dingen.  Dagelijks ben ik bezig met het indijken er van, met alle middelen die ik verworven heb sinds ik hier in dit reeds menigmaal om zijn oorlogsellende beschreven dorp Wittebeek op de dag van de socialisten en de moeder van de man op het kruis in 1956 op de wereld kwam. In feite was ik er reeds veel langer, zoals in vorig werk in alle literaire stijlen beschreven al van eerder dan de eerste cel en zo ver terug dat je maar kan gaan.  Eigenlijk hoef je zo ver niet terug te gaan daar alles eeuwig NU is, maar dan in een andere staat van evolutie alles wat is bevat. Het zijn is er omdat zijn tegenpool ‘het niet zijn’ niet kan ‘zijn’.  In het zijn heeft het ene ook altijd zijn tegenpool, het andere…de positieve emoties de negatieve en omgekeerd bijvoorbeeld.  Wie de wetenschappen onderzoekt snapt veel van het zijn en het alles bepalende van de simpele vaststelling dat iets zonder inhoud niet kan zijn. ‘Niks’ kan nu eenmaal niet. Maar dat leerde ik niet in de lagere school en ook niet in de kerk.  Ik weet nog hoe men ons trainde om bij de eerste communie, waar je blinkende, zwart gelakte schoentjes moest voor hebben; stapje voor stapje naar het altaar te gaan voor het enige spiritueel mogelijke snoepje : de hostie.  We namen het heel serieus op, zo’n ritueel midden de nazaten van de oorlogsslachtoffers die op die moment, 18 jaren verder druk met het begin van de opbouw van de welvaartstaat bezig waren.  Men praatte niet meer over de oorlogsgruwelen, en ik wist nauwelijks wat er zich op onze mooie planeet eigenlijk al altijd ook aan gruwelijks had voltrokken.  Aan iedere ideologie leek me later wel wat te haperen en het woord God was een heel misleidend iets dat weeral eens voor verdeling tussen de mensen zorgde. Niet alleen binnen kringen van aan God gelovigen, maar ook daarbuiten.  Vooraleer ik mijn verhaal begin, nog even wat info rond die dingen.           Over generaties heen is er een evolutie bezig om van mensen meer sociale, culturele en spirituele wezens te maken.  Volgens mij is de oorsprong van materie inderdaad van spirituele aard, straling, ook een soort materie.     Zie mijn tientallen essays op één van mijn blogs (‘de blogfilosofen).         We evolueerden van straling tot cel tot ons eigen, maar in essentie zijn we dat allemaal nog alles te samen, steeds onder andere composities.            De ‘witte’ draad in deze evolutie van fysica en chemie naar biologisch leven is Darwins evolutieleer, de collectieve, rode draad het economische, het sociale en het politieke, in die volgorde.  De ‘blauwe’, centrale draad in het verhaal is wat er met mensen als individueel bewustzijn midden het samenleven met anderen gebeurt.  Of hun weg langs veel of weinig lijden zal gaan of niet, sommigen zullen meer levensvoldoening bereiken dan anderen.  Waarom ? Waarvoor ?  De persoonlijke levensverhalen van mensen zijn voor een stuk domino’s van wat er vóór hen gebeurde.         De nieuwkomers zijn eigenlijk een compositie van genen van allerlei oorsprong die vaak de passende puzzelstukken zijn op de verhalen die nog niet af waren en de nieuwe verhalen met andere gegevens en deze trekken dan weer de tegenpolen of zelfde polen aan om hun lessen te leren, door te geven, dingen, dialogen en zo verder op te starten.  In alles zit een soort hiërarchie die er eigenlijk geen is, het octaaf : do, re, mi, fa, sol, la, si, ; de kleuren in wit licht door een prisma, het leven : mineralen, cellen, verbanding, proeven, ruiken, zien, denken…en het geestesoog dat meer doet dan zien.  Het alles en het eigen.  Instincten, emoties, gevoelens, psychologisch evenwicht, denken, intuïtie en innerlijke communicatie…allemaal werktuigen van ons gedeeltelijk individuele geestesoog dat wel een eenheid met het collectieve bewustzijn vormen zal…maar dat is iets dat moeilijk langs de literatuur om aan te tonen valt.  Je kan zo maar niet bewijzen waar nu juist de spirituele energie zit, in sommige poëzie wordt ze gedragen door het licht, de lucht, het lichaam en zo meer dingen die met ons lichaam interageren.  Je kan niet bewijzen dat we bij de dood ook straling worden en niet alleen mineralen achterlaten, je kan niet weten wat er met je bewustzijn gebeurt. Daar gaat het niet om, het gaat om de wegen dewelke we nemen om tot meer bewustzijn te komen, niet alleen via de kennis, maar ook via de gevoelswereld, en het sociale.  Het lijkt wel of we voor een deel toch altijd geduwd worden in de richting naar waar we moeten toe evolueren en naar waar we nog ergens een rol te spelen hebben.  Bewustzijn, Geweten, Plannen en Lef hebben we nog meer nodig dan voeding.  ‘Ligt alles voor een stuk vast’ ? is een vraag die vele mensen zich stellen.  Hopelijk brengt m’n verhaal hier meer inzicht in.  Dagelijks werken aan inzicht en innerlijk evenwicht, een opdracht die niet voor eenieder het zelfde is, hoe meer bewust je je bent van het geheel, hoe intensiever het zijn op je inwerkt en je via een spiritueel positief onverschillig evenwicht en een psychologisch evenwicht moet zien ‘boven’ te blijven als observator van al hetgeen in je kleine en grote omgeving gebeurt.  Zelfs onze cellen weten wat ze doen en waar en waarom ze zich ergens bevinden…dus waarom zouden wij dat als besturend collectief van al die individuele cellen niet kunnen ?   De maatschappij op zich is ook zo een collectieve verzameling, ze rechtvaardig en wijs kunnen besturen en beheren hangt ook van U af.

Neem nu iets zoals het woord ‘democratie’…je kan democratie volgens een aantal verschillende wegen organiseren.  Onze democratie is een ‘burgerlijke’ via politieke partijen die een aantal groepsbelangen verdedigen maar in hoofdzaak speculatieve, geldelijke belangen; het woord ‘burgerlijk’ komt niet voor niets van het woord ‘bourgeois’ , ‘bevoordeeld’ eigenlijk, want diegenen met het grote geld bepalen wie werkt en wie niet en hoeveel de verloning daarvoor is.  Democratisch gezien zouden mensen geen oorlogskredieten stemmen om andere landen mee aan te vallen, de grote economische machten bepalen die agenda en zelfs de parlementen hebben weinig zeggenschap over militaire productie of ten oorlog trekken.  De dag van vandaag is het mogelijk om een aantal democratische eisen eindelijk door het volk zelf (via de telematica) van de politiek doen af te dwingen : internationale militaire reconversie (alleen de politie wapens), simpele sociale zekerheidssystemen, eenvoudige en rechtvaardige taks systemen, zinvol werk of basisinkomen, ecologische productie, afschaffing speculatie met bankproducten en…meer tijd voor een culturele en spirituele invulling van het leven.  Om hier deel te kunnen aan nemen moet men ook de moeite toen om het sociaal politieke reilen en zeilen te volgen en weten welke lessen men uit de geschiedenis moet trekken.  Politiek is de dag van vandaag verworden tot een spelletje mekaar verwijten zonder dat men weet wat men zegt.  “Gij bent een communist” bijvoorbeeld.  Hoeveel mensen weten dat dit voorlopig een soort utopie is, want zijn wij klaar om alleen te produceren en verdelen zonder loonarbeid en uiteindelijk na het administratief gebruik van geld zonder geld zelf ?  Nee…en waarom niet ? Omdat we via het geld nog aan ’t leren zijn van hoe we onze negatieve emoties best zoveel mogelijk in positieve gevoelens moeten omzetten, niet alleen via ’t geld trouwens, via de liefde, de vriendschap en vele fenomenen meer.  Toch probeert de geschiedenis ons het pad van het meer sociale op te krijgen en we moeten mekaar niet liggen uitmaken voor socialist of nationalist of wat ook, daar al deze ingesteldheden gewoon met meer of minder egoïstisch zijn te maken hebben, sommige verkiezingsuitslagen hoeven je dan ook niet te verwonderen.  Indien de politiek niet via een referendum en andere acties kan gedwongen worden van een koers voor de wereldvrede te volgen en een sociale politiek internationaal te veralgemenen zullen we van koers moeten veranderen en internationale stakingen of bezettingen voor reconversie in de wapenfabrieken moeten organiseren.  Daar moet ernstig over worden nagedacht want de ‘bourgeoisie’ heeft ons enorm verdeeld (en wij hebben ons laten verdelen) en heeft zo een lange armen dat een burgeroorlog of welke tegenreactie ook, vlug georganiseerd is.  Het is niet toevallig dat het begrip ‘oorlog’ altijd aan klasse- en groepsbelangen gebonden is geweest, nooit met het algemeen belang.  Alle verenigingen en partijen die wel voor het algemeen belang gaan en de wereld als een geheel zien, zouden zich moeten afvragen of ze niet dringend verder moeten gaan dan de standpunten die ze innamen en de methoden die ze gebruiken om hier en daar correcties op sociale verworvenheden of beperking van de wapenarsenalen te eisen.  Aangepaste drukkingsmiddelen dringen zich op, ook voor de vakbonden, meer overkoepelende eisen, minder werken per dag, de consumentenbonden kunnen aanraden geen producten meer te kopen van landen die andere landen aanvallen.  Mooi in theorie, maar wie durft er zijn nek nog uitsteken met het risico zijn welvaartspeil te zien dalen ?        Er zijn er, en er zijn er meer en meer, maar de overmacht van de macht van de klassieke media en het grootkapitaal, de aan de heersende ideologie aangepaste ontspanning overheersen nog altijd. Dat ligt voor een groot stuk aan ons. Indien we onze gewoonten veranderen en geen geweldfilms meer kijken bijvoorbeeld, maar leerrijke dingen met menselijke inhoud volgen.

Illusies loslaten, vaak een heel lang proces

Leren lossen. Illusies in mensen en hun systemen, wat hen wordt verteld voor waarheid maar een masker voor stoffelijke belangen is.  Ook die stoffelijke belangen hebben hun deel in het verhaal van wijs worden te spelen.  De bezielde belangen echter, de belangen van de ziel zijn gedeeltelijk van een andere aard, verbonden met onze bio, zoekend naar geluk al stort men zich daarvoor in zijn ongeluk bij wijlen.    De spirituele dingen, zijn nog moeilijker te beschrijven dan deze van de ziel. Ze hebben te maken met de gewone vertakte composities en her -composities van genen.  Een soort niet klassieke reïncarnatie via de genetische vertakkingen. Indien klassieke reïncarnatie op de één of andere manier ook zou kunnen ; zou deze wel bijna helemaal niet na te trekken zijn of bij momenten of bij momenten van helderziende intuïtiviteit  misschien ? Vaak op momenten van alleen maar concentratie na een zalige slaap met trage hersengolven en de dingen en mensen van de dag of jaren er voor die in een helderder perspectief voorbij komen als het ware.  Je kan zo wel tot een paar uur bezig zijn soms, lukt niet altijd, wie weet gebonden aan voeding, stress, telepathische factoren en zo meer.  Als je schrijver bent en je hebt schrijfuren in de dag ingebouwd lukt meditatie en terugblikken en vooruitlopen op de muze beter. In een wereld met een minimum aan werk zou hier meer tijd voor kunnen zijn.  Hoe bereik je zo een wereld ? Werktijdverkorting gekoppeld aan recht op werk systemen of zelf een manier zoeken om aan de helse superwinst machine te ontsnappen ?    Daar mensen dit soort behoeften in zichzelf onderdrukken scheppen ze ook spanning tussen hen.  Niet alleen het negatieve deel van de emoties van kinderen, vrienden, mannen, vrouwen, ouderen beïnvloed de kwaliteit van relaties tussen mensen, ook de werkdruk, de angst om niet voldoende inkomen te hebben en zo meer.  De schrik ook dat iemand met je zou breken op emotioneel vlak…je kan wel veilig schuilen onder elkaars vleugels en dat is maar best ook in vele gevallen, doch je eigenwaarde niet verbinden met het feit of iemand je nog ziet zitten of niet, dat leer je door je innerlijke sterkte en innerlijke vreugde weer te vinden en door de pijn te gaan.  Zo een beetje als stoppen met roken, achteraf vindt je het maar een vergifreuk, die niks met echt genot te maken heeft, al kan er wel eens goeie reuk uit een peuk of pijp komen…je wil niet meer op een droevige manier door de liefde ingepakt worden…al zijn er voor veel mensen de dag van vandaag veel meer niet te missen dingen dan de liefde in al zijn gradaties, vormen en verleidingen met eigenlijk, spiritueel gezien een educatief doel.   

Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin had

…en heeft.  ’t Zit toch allemaal in één punt samen en het blijft duren, je merkt het niet alleen aan je eigen leven.  Ook aan dat van anderen, niet alleen wanneer alles peis en vree is.  Maar vooral zie je het aan de kinderen die er bij komen en de ouderen die plaats maken, het leven dat blijft stromen.  Daar zouden we het met mekaar meer kunnen over hebben, gewoon over wat je van het leven vindt.

“Ga zitten en vertel me je verhaal” Wil vandaag niet weten wat je van het weer vindt. Wil weten wat je denkt over wat je hier komt doen. Wil inzicht in met wie je het leven waarom deelt. Wil dat je over je dromen in de dag en het donker praat.  Wil vernemen welke wegen je opgestuurd werd.  Wil levendig voor me zien, de paden die JIJ koos.  Wil er in komen van welke routes je veel verwacht. Wil delen wat er echt in je omgaat onder zon en maan. Wil komaf maken met wat je niet leuk vindt aan bestaan.  Wil uit je laten vloeien wat telt in jouw wezen.  Wil voelen wat er je echt beroerd.  Wil geen prijzen of lonen bespreken.  Wil op jou zelf afgaan en jou laten komen. Wil de mensen kennen die je me voorstellen wil”.  Eigenlijk, spreekt voor zichzelf, wij zijn zo een gesloten boeken voor mekaar omdat onze schaduwzijden en drijfveren niet altijd in het licht mogen komen misschien, en altijd dat schrik hebben om mekaar te kwetsen.  In vele gevallen maar beter zo, er zijn altijd uitzonderingen; niet alles moet omgespit en uitgelegd worden, ’t leven oppervlakkiger beleven kan ook best leuk zijn waarschijnlijk, hangt van eenieders persoonlijke opdrachten af.  Moet eenieder alleen en met mekaar proberen uitvissen hoe dat ligt.

                   Het leven gaat nooit dood. Filosofisch Verzet is mijn naam.  Verzet betekent zowel weerstand als ontspanning en versnelling, doe ons Nederlandstaligen dat maar eens na.         Ik zal jullie dat proberen brengen.      Ik ben zo oud als jullie, van vóór de Big Bang zelfs, zijn we vertrokken en we hebben ons gigantisch vertakt onder al die handtekeningen dat het licht via haar regenbogen zette.  Hoe laat is het ?  Vijftien miljard jaar na bijna nul.    Nog altijd dat ene moment waarop alles in cyclussen van oer ontploffingen weer ontstond om weer aan evolutie te beginnen : straling, fotonen, cel, celdeling, organen, organismen, soorten, wij.  Ieder nieuw wezen doorloopt heel dit toneelstuk telkens weer voor het ter wereld komt.  Omdat we heel deze natuurkundige, chemische, biologische, maar vooral spirituele (straling) erfenis zélf zijn, hebben we geen andere keuze dan het in het nu opgeloste verleden in het dagdagelijkse heden voor te zetten (toekomst).  Verleden, heden en toekomst is ook een gedachtenconstructie, daar ze eigenlijk in het eeuwige punt nu zitten, ze helpen ons alleen maar bij het denken.  Oorspronkelijk deelden cellen zich niet en moest hun opbouw altijd van bijna zero beginnen, later, volgens mij via de intuïtie van de afgestorven stralingsmateriaal, later ook volgens het vrouwelijke XX principe, tot één X een Y werd.  Op alle mogelijke manieren die de literatuur, de fotografie, de filmkunst, het internet, en het leven tussen mensen ons aanreikt probeerde ik deze dingen en alle andere deelfacetten van het zijn over te brengen. U kan dit allemaal terugvinden http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be .  Vandaag gaan we weer via dit schrijven een stap verder. Nee, het leven gaat nooit dood, het IS.  Het veranderd van vorm en inhoud en energie en mogelijkheden en bewustzijnsniveau.  Maar waarom dan, zal U zich afvragen?  Om het negatieve zo veel mogelijk uit onze individuele relaties en het collectieve bestaan te krijgen.  Oorlog, armoede (geestelijke en andere).       Hoe dit allemaal op natuurkundig en sociaal-politiek vlak in mekaar zit, daar is al genoeg over geschreven en ik schreef er al heel veel over, zowel de theoretische als de praktische aspecten liet ik in mijn werk de revue passeren, letterlijk als figuurlijk (tentoonstellingen, vergaderingen, voordrachten).   Nu beginnen we bij de vraag die eenieder van zich eens moet stellen : zit er een leidraad in je leven, een soort voorbestemming ?  Ligt omwille van de persoonlijke domino’s en de omstandigheden uit de geschiedenis alles of veel reeds vast én in welke mate hebben we een keuze in dit theater van het leven.  Met andere woorden, reageren we gewoon op de factoren in de buitenwereld zoals spelers die hun eigen lot bepalen of zich noodgedwongen door mensen en omstandigheden moeten laten manipuleren of is alles een toneelstuk waarbij alles op voorhand geschreven is ?  Even praktisch duidelijker maken ?

Brief aan de toen 59 jarige vader van toen

Geschreven door de zoon die er nu zestig is, door de ogen van toen.  De  vader is intussen overleden, maar dit schrijven en het kloppen van mijn hart en zo meer getuigt nog altijd van het feit dat hij van het NU deel blijft uitmaken. 

“Het is niet makkelijk om een beschouwing te wijden aan iemand waarvoor ik een heel apart soortbewondering en respect koester : U, onze vader.  Ik heb je altijd gekend als enorm hardwerkend en als iemand met een zeldzaam rechtvaardigheidsgevoel.  Je bent bovendien iemand  die zeer nauw met de natuur verbonden leeft gebleven. Een praktisch denker ook, een gevoelsmens ook, maar dat laat je niet gauw toe.  Ik ben je dankbaar pa dat ik zo een gelukkige jeugd had.  Al had ik misschien op veertien best te voet de wereld in getrokken, heb ik geen spijt dat ik in de schoolvakanties thuis hard gewerkt heb.  Hoeveel beroepen heeft het me niet aangeleerd, de boerderij van je vader heb ik nog helpen afbouwen toen de mens ziek werd en de schapen en koeien van je schoonvader, daar had je weinig tijd voor om dat allemaal alleen te doen met die binnen-en buitenlandse handel van jou en je broer er nog bij”.  Ik heb de hele evolutie meegemaakt, opgegroeid in een omgeving met veel ruimte rond de kapel van Spikdoorn, later de watertorens met zicht op Bekkevoort in het Oosten , ATTenrode in het Zuiden, Binkom in het Westen en Winge in het Noorden, Meensel, Mensela, ons dorp als gemeenschappelijke woning in het Midden.   (Mensela betekende tien eeuwen terug bij de stichting al ‘gemeenschappelijke woning’.  Ik zou daar met de titel “Kiezen voor Mensela”, de aarde als gemeenschappelijke woning, zeven jaar na deze brief nog een theaterstuk over geschreven).  Al wilde je naar Congo emigreren, vanwege de Bourgeois hun crisis en eerst werk zocht in de staalfabrieken van de Walen (het boerderijtje van je ouders was te klein voor drie zonen en twee dochters)  je bleef in Meensel, ook na het behalen van je diploma koloniale landbouw.  Had ma meegewild, dan zou ik in Congo aan een betere wereld aan het werk geweest zijn. Maar toch maar beter hier achteraf gezien.  Ach het leven, uit het Bekken komt het Voort, het wordt bepaald door de Verbindende Rode wetten van de natuurkunde en chemie , bij je biologische BINnenkomen verwelkomt de groene natuur je met koeien of andere melk opdat je sterk zou worden en de obstakels in het leven zou ‘overWinnen’ .    

“Boomgaarden, velden, frigo’s, magazijnen, tractors, camions, sorteermachines…dat alles heeft mede mijn karakter gevormd, leerde me initiatief te nemen, vol te houden, respect voor medearbeiders te hebben, niet vies te zijn van de handen vuil te maken.  Ik denk nu aan al die keren dat ik samen met U naar Duitsland en terug reed van in de jaren zestig, twintigste eeuw.  Alhoewel je er op die momenten zelf niet van bewust was, keek ik dikwijls naar jou terwijl je reed.  De expressie die je altijd op je gezicht had, is onvergetelijk voor mij.  Het was het gezicht van iemand die 100 percent geloofd in wat hij deed en die daar 100 percent mee tevreden was.  Wat kan je nog meer wensen in ’t leven ?   Deze gemotiveerdheid ging bij jou gepaard met een doorzetting en uithoudingsvermogen dat ik tot op heden nog niet tegengekomen ben.  Het is daarom des te meer te bewonderen dat je ondanks je harde leven op je 59 jarige leeftijd overwegend nog dezelfde energieke uitstraling hebt. 

Toch ben ik van mening dat je een aantal aspecten in je herbergt die je benadelen.  Ten eerste treedt je door te hoge werkdruk soms te hard op tegenover je omgeving.  Jij die in feite een zachtaardig iemand bent.  Die buien choqueren me eigenlijk nog zelden, daar ik en de rest van de onderneming het gewoon zijn gaan vinden.  Koelt wel af denken we dan begrijpelijk.  Daar staat dan soms tegenover dat je soms té toegevend bent en te zeer bereid bent om compromissen te sluiten als mensen soms door eigen toedoen in de problemen geraakt zijn.  Dit komt omdat, denk ik, je op je rustige momenten in eenieder alleen een bron van onbegrensde goedheid ziet.  Ik moet daar ook mee opletten, wij zijn eigenlijk niet sluw genoeg voor deze wereld.  Maar langs de andere kant, heb je over mensen een scherp inzicht, maar ook onnodige vooroordelen…laat ons gewoon zeggen dat je geweldig op je hoede bent.  Het is daar, denk ik, dat je rechtvaardigheidsgevoel botst met de alledaagse realiteit. 

Een zaak die ik mij, als ik subjectief, gevoelsmatig voel, verwijt; is dat ik niet in jullie firma blijven doorwerken ben.  Dit houdt mij bezig omdat ik niet weet of het je pijn doet of dat je er gelukkig mee bent.  Objectief, rekenkundig denk ik dan weer dat het op termijn, omdat er al een paar andere kinderen in de zaak werken, economisch niet haalbaar is; we leven nu eenmaal in een speculatieve geldwereld, gebaseerd op handel en niet op gewoon produceren en verdelen zonder te veel druk leven gewoon.  Eén ding weet ik echter zeker : het gedeelte landbouwbedrijf dat  je op een dag zal achterlaten, gaat verder gezet worden. Ik heb ander werk gezocht, niet omdat ik niet graag aan fruitteelt en alles wat er bij hoorde deed, maar ook om de andere kanten van het leven te leren kennen en de dingen te doen die MIJ in het leven te doen stonden. Bovendien, de marktsituatie voor de tussenhandel in de fruitteelt gaat achteruit, de kleine winkeliers, net als de kleine boeren verdwijnen meer en meer en de grote warenhuizen gaan hun fruit zelf opkopen in de veilingen, de grote kapitaalgroepen gaan met de grote winsten lopen en de grote boeren worden er een soort moderne slaaf van, net als van de banken. 

En waar sta ik nu ?  Gelukkig getrouwd, al twee kinderen waar ik ook al dingen van hun grootouders in ontwaar, én toch verschillend, alsof zoals in maatschappijevolutie de thesis de antithese oproept.”  (Het slavernijsysteem  ging over in het feodale systeem en dan kwam de bourgeoisie dank zij de strijd van het proletariaat aan de macht…en zullen ‘de laatsten ooit de eersten zijn’).

“Materieel heb ik weinig tekort, maar ik heb het gevoel dat jij denkt dat het belangrijkste dat je mij hebt willen meegeven, de godsdienst, dat ik dat niet in me heb.  Het feit dat ik weinig  naar de mis ga, wil niet zeggen dat ik over die kant van de zinnen van het leven niet denk en voel”.  Ik stel me enkel maar neutraal op tussen ‘godsdienst’ en wetenschapen zou dat woord godsdienst maar gewoon vervangen door het woord ‘spiritualiteit’.  Zelf de tegenstelling atheïsme -theïsme vindt ik voorbijgestreefd omdat de moderne wetenschap eigenlijk deeltjes ontdekt heeft die bijna van uit het niets materie kunnen scheppen. Zie mijn 56 essays daarover in de blog ‘de blogfilosofen’.

“Vader, de evolutieleer verklaart het leven als een groeiproces van minuscule ééncellige organismen tot meer ontwikkelde vormen van leven.  Ik vind dat ik mij meer dan de meesten als Christenmens gedraag door overal de maatschappijvisie die ik verworven heb te verkondigen en te verdedigen.  Daar ligt nu juist mijn geweten.  Ik moet voor meer rechtvaardigheid in de wereld opkomen omdat een flink deel van de mensheid van welk geloof of overtuiging dan ook dit niet doet, of niet weet hoe ze het moeten doen of in het moderne mediacircus of in negatieve emoties en gewoonten gevangen zit.  Zich achter een abstract beeld van een god of nihilistische vormen van filosofie verschuilen, heeft geen zin. Ik hoop dat ik je door dit schrijven meer plezier doe dan met een klassiek cadeau voor je verjaardag.  Door tijdsgebrek hou ik nu op en wens je in naam van je kinderen een gelukkige verjaardag”.

Toen wist ik nog niet dat ik een heel oeuvre ging bijeen schrijven, in alle mogelijke literaire vormen, lezingen en tentoonstellingen zou geven, opkomen bij verkiezingen en zo meer.

Blijven Bedenkingen Bouwen verhoogt weerbaarheid

Een dikke vijftig en veertig jaren geleden, begon ik aan een ontdekkingstocht. De wereld was al wel verkend en hij bleek tegelijk simpel en complex in mekaar te zitten. Voor een dikke ronde sik (kauwgom), had je een groot stuk metaal met een gaatje in het midden nodig, ‘geld’, noemde men het. Voor een pak slaag moest je zo’n geldstuk nemen en betrapt worden nadat je het zonder vragen genomen had. Was je een zoon van zelfstandigen, dan moest je in je vrije tijd heel hard werken, terwijl andere kinderen konden shotten en ravotten.

Ging er iemand dood, werd hij nog in zijn eigen huis opgebaard, want begrafenisondernemers, waren nog geen multinationals. Nu mag je, zoals in Leuven nog geen schop aarde meer zelf op de kist werpen en vindt haast niemand het nodig om nog een bloempje op de neergelaten kist te werpen, zo haast men zich naar de koffietafel…waar vreemd genoeg, haast niemand meer over de overledene spreekt. Zalig erfgenamen die geen ruzie om het achter gelaten maken, want die snappen er helemaal niks van.  Maar ja, wat er nu eenmaal ter evolutie van de menselijke karakters gebeuren moet, gebeurt nu eenmaal.

Alle vragen die door mij aan onderwijzers en pastoors werden gesteld, kregen altijd wel een antwoord, …niet altijd heel bevredigend en vaak nieuwe vragen oproepend. Waar men die antwoorden  dan wel vandaan had gehaald, was mij ook niet altijd duidelijk.  Veel touw kon ik niet knopen aan die visie van alle doden die op de dag van het laatste oordeel uit hun graven gingen komen. Ik ben dus noodzakelijkerwijze meer in mezelf gaan geloven en hopen. Wat was, zo vroeg ik me af, de zin van het bestaan, buiten al dat ‘gewerk’ om centen en de ‘dood’ die ik bijvoorbeeld in essays en theaterstukken, met hulp van de wetenschap ‘dood’ verklaarde, om ?

Gedreven betrad ik de paden der wetenschap en kon dus geleidelijk, hopelijk de eerste helft van mijn leven, op meer en meer vragen een antwoord geven. Voor diegenen die mijn theoretische uitleg te moeilijk vonden, schreef ik al eens een gedicht, een theatermonoloog, enkele romans, brieven of korte verhaaltjes. Was er veel oorlog en sociale onrust, spitste ik me meer op de geschiedenis en actualiteit toe dan op psychologische studies en items, dingen  die me dan weer meer aantrokken toen ik merkte dat mensen meer met emotionele dan met sociale problemen bezig waren. Ook op dat vlak was er een voortdurende wisselwerking tussen theorie en praktijk waar uit te leren viel.  Zoveel, dat je er best niet alles van onthoudt, want het leven zet niet altijd aangename scenario’s in de steigers en niet iedereen kan niet alle ‘waaroms’ en waarvoors’ in zijn eigen leven aan. 

Een mens moet altijd verder immers, en gelukkig is de mens die weet dat wanneer de liefde voor de medemens geduldig is, dat die dan op termijn zijn of haar vruchten draagt. Ook een beetje filosofisch met de mensen omgaan en hun diepere zelf leren kennen en er al relativerend kunnen mee omgaan, helpt al wel eens.  De andere praktijk, de opvoeding van kinderen, was er destijds dan ook nog dagelijks, jaar in , jaar uit weer, om me eraan te herinneren dat je daar zeker nog het meeste uit de praktijk leren kan.

Natuurlijk zijn er dingen waar een mens niet altijd aan uit kan. Als het om persoonlijke, menselijke contacten gaat, zie je onder invloed van steeds wijzigende omstandigheden , steeds weer dat mensen hoe dan ook het negatievere tussen hen achter zich willen laten, breken met het donker, op naar het licht-ere. Het zwaardere van anderen en jezelf lichter maken, de ontstane vreugde delen.

Je kan  dit niet altijd met je verstand alleen. Het hart en de geest in zijn totaliteit werken ook langs andere wegen. Als je honderd bomen hebt, kan je die in rijen van tien planten, of je laat de bomen op een braakliggend, ontboste grond, zelf het werk doen om te beslissen waar ze naar het licht zullen zoeken…nooit zullen ze in rijen van tien staan…zo een manier van denken is goed voor mensen in een koekjesfabriek misschien, maar zuiver persoonlijk, kom je er niet ver mee om mensen in hokjes in te delen en op voorhand te oordelen en veroordelen.

‘Voedsel voor de Geest’, het leitmotief van filosofisch verzet, is in onze maatschappij voor te veel mensen iets bijkomstig aan het worden. We riskeren alleen consumenten te worden, wezens zonder eigen mening en gedachtengoed…zelfs de weerbaarsten onder ons. Net zoals je met van die straffe lantaarns in het donker kunt schijnen, kunnen we best af en toe ons licht eens laten schijnen op al wat er in onze grote en kleine wereld op ons afkomt. Weerbaarder worden verhoogd de immuniteit tegen een aantal kwakzalverijen en is biologisch ook wel heel gezond als je tenminste de kunst onder de knie of maag krijgt, van je niet teveel aan dingen en mensen te ergeren. Doe je dat toch, dan heeft dat vaak wel een reden, waarvan je als je ze door hebt, ook zelf beter van kan worden. 

Dagboekreeks eind 2017-2018

-In alle stijlen van de literatuur en ook via de visuele kunsten biedt ik als ‘blogfilosoof’ via een 24 tal voor een stuk vertaalde blogs objectieve en subjectieve antwoorden voor diegenen die naar alle mogelijke zinnen van het leven op zoek zijn.  Naast de tentoonstellingen in open lucht (spandoeken) en binnen (canvassen) samen met kunstfotografe Thea Swinkels (teksten mezelf), geef ik ook lezingen rond waarom we niet van het fenomeen ‘oorlog’ af raken.  Voor de lezing in de Bottelarij ben ik van plan dit onderwerp beperkter in tijd te brengen en het aan te vullen met de filosofie achter ons ‘filosofisch verzet’ project Fotofilosofie  en een aantal gedichten en vertelsels rond elk domein van ons individuele en collectieve bestaan.  Zo zal U hopelijk merken dat ‘Verzet’, niet alleen ‘weerstand’, maar ook ‘ontspanning’ en ‘versnelling’ (van bewustwording) betekenen kan.  Hopelijk tot genoegen.  Centrale Blog  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be   Octaaf Coeckelberghs

-Keek van de morgen van uit mijn bed naar de zoveelste, telkens andere zonsopgang en zag hoe het Oosten ook in ’t Zuiden zijn lichtnuances bracht.  Bedacht dat er toch een verschil is tussen landschappen in ’t echt en op TV scherm.  Prima aanzet voor een opstart van mijn ochtendlijk denken dat dra oversprong naar al die mensen die vandaag opstaan en niet gaan doen wat ze willen doen.  Omdat winkels in kleine dorpen niet ‘leefbaar’ meer gemaakt zijn, omdat we meer naar een wereld gaan die de werkgelegenheid automatiseert, soms niks mis mee ware het dat ons niet aangeleerd wordt onze tijd aan zinnige dingen te besteden.  Zoals ?  Meer filosofisch te denken en ook ons sociaal geweten te volgen en ons af vragen waarom op een planeet waar 99,9% van de mensen tegen oorlog is; we daar toch niet van af raken.  Even een wereld referendum organiseren rond militaire reconversie, mogen en doen we niet.  En wat onze sociale bescherming betreft, indien we ons laten doen, zullen we mekaar meer en meer moeten ondersteunen aan de basis van de sociale piramide.  Het oude speculatiesysteem heeft immers geen geweten.  Zie mijn zeven eisen rond een andere aanpak van aan politiek doen.   23/11/2017 donderdag

-Eén van reeds zovele van m’n woorden in het Gelaatboek voor de vrienden geplakt : -communisme : de vraag is of een pak mensen er klaar voor is, want eigenlijk betekent het afschaffing van loonarbeid en handel, gewoon productie en distributie------zonder vrijheid om buiten de grote in gemeenschap gebrachte sectoren te ondernemen en zonder wil om zijn deel van het werk te doen zal het niet lukken...de telematica kan hier een erg ruime objectief bestuurlijke rol in spelen///////bijkomend probleem : de 1 percent zal alles doen, desnoods burgeroorlog organiseren en invallen van uit het buitenland, economische sabotage om de boel te saboteren ---mijn plan voor een wereldreferendum, afdokken wie stinkend rijk is, wereldwijd dezelfde arbeidsvoorwaarden en sociale zekerheid, zinvol werk, ecologische productie en afschaffing van alle speculatie, lijkt me een veilige tussenoplossing; dan hebben we eindelijk meer tijd om bezig te zijn met relaties, spirituele dingen, filosofie, kunsten, literatuur, reizen, basisinkomen … .

de zeven G’s :  Geloven, Geluk, Genieten, Geweten, Graaien, Geweld, Genoeg

Wat een wereld. Al die G’s helpen om ons voor een groot deel om ons hopeloos verdeeld te maken. 

Geloven, in de wetenschappen geloven, gekoppeld aan het feit dat daarin in feite ook een prachtige wereld en eventueel oneindigheid in te ontdekken is, zou al genoeg moeten zijn.  Echt spiritueel goed bezig, ben je indien je een goed mens probeert te zijn en niet indien je haatpredikers tegen muziek toch zo ok vindt. Om een goed mens te zijn moet je de kracht van de vreugde in jezelf vinden en die met anderen delen.  Dat kan alle kanten uit.  Je kan in je gezin op je werk, met je vrienden echt menselijke waarden waar maken, je kan je ageren tegen allerlei soorten wereldproblemen, oorlog bijvoorbeeld.

Dan ben je klaar voor Geluk en kan je Genieten want je zal ontdekken dat dingen voor een ander doen je zeer bevredigen kan.  Het probleem met genieten is dat het tegenwoordig zo een door het grote geld opgefokt gedoe is dat genieten meer iets zuiver stoffelijk wordt…waarom moet er zoveel geproduceerd worden eigenlijk, terwijl we het met veel minder kunnen doen indien we de samenleving anders zouden beheren.  Het moet geen dogma blijven dat er steeds meer jobs geschapen worden, want dat anders de economie in mekaar stort.  Binnen dit systeem wel natuurlijk.  Genieten is ook iets dat binnen een zekere moraal moet gebeuren; de omgang tussen mensen is geen mechanisch iets, maar een fenomeen van de ziel, en indien we de band met spiritualiteit niet inbouwen krijg je zo van die toestanden zoals op TV : programma’s over ‘spuiten, slikken, doe maar op seks…’ en geweldfilms en onzinprogramma’s à volonté.  Dan komt het Geweten om de hoek kijken…we moeten meer gaan bestuderen waarom er nog her en der oorlogen zijn en armoede en ook daar onze verantwoordelijkheid opnemen, het Graaien indijken…en heel het systeem dat uiteindelijk Geweld in gedurende heel de Geschiedenis  voortbrengt…daar Genoeg tegen zeggen.  Het kan anders !

dessertje :   En dan is er weer de Hagelandse Wijnen Feestdag.  Wij hebben hier een prachtig landschap voor Noordelijker wijnen, niet alleen willen wij eigenlijk zoals het onderbemande comité “het Hageland wil niet meer voor oorlog betalen” geen twee procent van de nationale productie aan de steenrijke aandeelhouders van de wapenfabrieken of de NATO burocratie en de politiek overdragen of aan diegenen die de commissies onderweg opstrijken; wij hebben alle soorten behalve exotisch fruit in deze met allerlei weer en spelingen van licht en wolken gezegende streek.  Als je er om achten toekomt “s avonds, zie je een pak mensen al en een zevental standen van wijnboeren waar je voor een euro een proevertje in een speciaal voor de gelegenheid ontworpen Hagelands wijnglas kan nuttigen, voor twee euro heb je een heel glas, maar dat is niet te doen op den duur, vooral niet als je met vier wielen komt.  Naarmate de tijd er zonder te bestaan verstrijkt, hoor je de babel babbel in crescendo gaan van aanvankelijk een zacht gezoem tot iets wat lijkte op de drukte in een bijenkorf.  Aanvankelijk ben je nieuw toegekomen buitenstaander, langzamerhand wordt je via enkele vertrouwde gezichten en het openen van de hekjes naar onbekenden toe deel van het collectieve gebeuren dat een eigenlijk een feest van dankbaarheid is naar wat dit deel van de aarde dees deel van de wereldbevolking schenkt. Dat eenieder er zijn brood en zijn deugd maar aan heeft.   Zaterdag 25 november

-Dromen kunnen toch zo een zegening zijn, gezonden of verzonnen beelden van alles wat een deel van je leven niet in ’t echt kan zijn soms; om miljoenen redenen die je niet moet achterna zitten; want totaal begrijpen is iets voor wiskundigen en boekhouders van de ziel en ik persoonlijk heb er niet veel aan. Ze laten het deel fantasie dat niet in dag zelf geboren werd even vluchtig of in droomreeksen aan het woord of proberen in beelden die gevoelens oproepen stukken van je eigen leven of én dat van anderen te scheppen.  Maken ze eigenlijk ook geen deel uit van het telepathische geheel van gelinkte relaties die zich tussen de mensen voortdurend blijft vertakken zoals bloedvaten zowel als boomkruinen dit doen, zichtbaar vooral in hun winterse naaktheid.   Zonnige zon Dag  ! op nummer 26 van maand elf

onderzoek naar de zin van veranderingen

We vertrekken van uit de aarde als geheel.  De natuur, zijnde het universum heeft de techniek van de celdeling ontworpen en heeft van uit zijn energie en dynamiek altijd al geweten dat een verdere groei naar organismen en soorten onmogelijk zou zijn zonder steeds herorganiseren van zijn kunnen. De natuur, zichzelf baserend op zijn eigen eigenschappen, de fysica en chemie in haar heeft zichzelf dus biologisch leren voortplanten; eerst volgens het vrouwelijke XX principe, dan via de mannelijke ent ervan,  XX-XY. 

De oer-kern van wat en wie wij nu zijn; bestond toen al.  Achteraf bekeken is  het alsof de energie van de materie (laat ons die gerust de ‘bezieling’ van de natuur noemen…altijd al naar ons bewustzijn op zoek geweest is.  Net zoals dat bewustzijn van ons nu hartstochtelijk op zoek is naar ons geweten : het uitkienen van hoe we met zijn allen aan een humaner wereld kunnen werken.  Zover waren we nog niet : de natuur moest zich  eerst  van zijn diverse dierlijke krachten bewust worden en via allerlei mutaties en door zijn eigen energie gerichte toevallen gaan werken aan een ander model van bestaan.  De natuur had uit nieuwsgierigheid het water al verlaten en ondervond dat het beter was een vogel te worden, dan een dinosaurus te zijn.  Het zijn der natuur zat tenslotte ook in de aapachtige wezens en werd het een beetje beu van alle dagen tegen het klimaat en tegen andere individuen en groepen te moeten vechten om te kunnen overleven en besloot telkens na vaak vele bloedige omwegen toch maar om als groep de strijd om de overleving voort te zetten. 

Duizenden jaren van evolutie verstreken.  De mens in wording had het vuur bedwongen en het gebruik van metaal en het leven in permanente nederzettingen ontdekt.  De filosoferende mens kon aan zijn ontwikkeling beginnen.  Uit emoties en kreten en machtsverhoudingen werd langzaam de taal geboren.  Kreten werden woorden, woorden zinnen, zinnen verhalen, verhalen tekeningen.  De sterren, de zon, de maan, de ‘elementen’ waren de ‘Goden’; een woord  voor dingen uit het leven en de dood die hij niet begreep.  De natuur volgde zijn eigen logische politiek al sinds ZIJN, ontstaan uit ruimte die niet NUL wou worden ontplofte.  Wij zijn de natuur, maar hoe vaak voelen wij die enorm belangrijke band met wie en wat voorafging en in feite nog is, nog aan ?  ‘Tijd’ is een mathematisch iets dat ons toelaat van te begrijpen, maar in feite is er alleen steeds evoluerende inhoud van materie en al wat deze aan bezieling voortbracht.

Wij werden in geschiedenis onderwezen van uit de stelling dat het gewoon een opeenhoping van gebeurtenissen was, zeker geen evolutie van productiemethoden die steeds nieuwe klassen voortbracht én God had de natuur geschapen en aldus zaten we met een nieuwe ons verdelende tegenstelling, atheïsten tegen theïsten; eigenlijk gewoon een oorlog van denkbeelden; één van de technieken om de bovenste laag oorlogen en armoede en rijkdom en aldus zijn gezag in stand te laten houden.  De wetenschap heeft de deeltjes ontdekt die materie kunnen scheppen, de ‘godsdeeltjes’, wil iedereen daar alstublieft mee tevreden zijn en het levensbeschouwelijke vooral toespitsen op de kwaliteit van zijn of haar persoonlijke relaties ?  Daar ligt pas, naast de sociale dingen echte persoonlijke en collectieve zingeving in…om daar te geraken, laat het ons zo stellen, hoefde de natuur ons zelfs niet te scheppen, wij zijn natuur; eeuwig op zich, we komen van straling en wat er daarmee mee gebeurd na de dood, wel: niemand die het weet; gewoon een intuïtieve energie zoals in de tijd van die allereerste cel die niet meer telkens het lange proces van cel te worden moest herbeleven door zich gewoon te delen, voort te planten.  We zijn sinds toen nog één genetisch vertakt wezen eigenlijk met ten gevolge van onze collectieve geschiedenis en andere domino’s de uitdagingen waarvoor we vandaag de dag staan.   In onze natuur ligt het van van uit de puinhoop die onze wereld op tal van plaatsen op verschillende manieren is te werken aan verbetering van de kwaliteit van levensomstandigheden op aarde, niet alleen stoffelijk, maar ook materieel. We hebben een persoonlijk en een sociaal geweten, dat sociale geweten vooral, wordt door de huidige culturele omstandigheden te veel opgeofferd aan de belangen van een piepklein percent die de wereld wie weet naar nog erger oorlogen voert dan deze heeft gekend.  Laat ons hopen van niet.  Maar blijf U informeren en organiseren, gebruik Uw stem.  Zie ook http://filosofischverzet.skynetblogs.be http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be     en de er aan gelinkte wereldreferendumblog   http://bloggen.be/conscience2008                      7/12/2017 donderdag  (herwerkte tekst van 17/04/2002)

Gedicht voor cellen & gameten  (een symbolisch filosofisch gedicht)

15 miljard jaar geleden, na de jongste big-bang.

Vanuit één punt; weer een explosie van belang.

Stralingsdeeltjes herkenden, zochten  mekaar.

Die van jou en mij in mekaars buurt voorwaar.

Ze werden vaste materie, ons eerste atoom was klaar.

Onze stukjes verspreiden, op zoek naar ’t eeuwige nieuwe waar.

We hebben zo op de duur sterren en planeten bij mekaar gekregen.

Toen wilden we weer ergens met zijn tweetjes bijeenkomen.

Zijn van de bouw van de eerste cel beginnen dromen.

Weer wilden we ons in stukjes delen.

Om uiteindelijk verspreid in planten en dieren te leven.

Wat was dan daarna de zin van ’t leven als Sapiens ?

We gingen op zoek naar beschouwing, ‘mens’.

Via de verbonden genetica ook van anderen dan onszelf,

Kwamen we vaak in de buurt van kennis, gevoel, hemels gewelf.

Menige muze hebben we ondertussen overal door gestraald,

uiteindelijk het na miljoenen jaren het leven in een dorp gehaald.

Weer jaren later zijn we volgens universele wetten andere banden aangegaan.

Samen leven op grotere schaal werd vaak chaotisch, misbruikt door hebzucht !

Uiteindelijk komt alles wel goed met een opwaardering van het sociale geweten.

Zodat onze persoonlijke levens wat makkelijker om te leiden worden.

Zie ook    http://snarenenwoorden.skynetblogs.be                                             voor andere gedichten en thema’s http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  overkoepelende blog 

Even alles maar weer op een rijtje zetten

Altijd permanent is alles nieuw doordat het verleden naar de toekomst verlangt

Vermits tijd een meetkundig iets is, een verstandelijk instrument om ons te helpen te interpreteren, kan je van uit het punt NU het beste observeren.  Indien je aanleg en kennis genoeg hebt om te volgen wat er allemaal op elk domein aan evoluties aan het gebeuren zijn is het nog de kunst om daar heel rustig kunnen onder te blijven.  Terwijl de bommen om je hoofd tot op je TV ontploffen, X bij Y weg gaat en je de onzin uit allerhande media haalt, bedrijven mekaar stuk concurreren en vele mensen in een sleur op allerlei vlakken zitten; heb je ook nog het persoonlijke stuk in je leven te begrijpen en er emotioneel invulling (in-voeling) aan te geven; te werken om den brode, te schrijven, de artistieke vruchten van anderen te volgen…en gelukkig te genieten van de natuur en alles wat dit stuk van jezelf eigenlijk, te bieden heeft.

Op velerlei domeinen in het persoonlijke leven van mensen is ingaan op de achtergronden van de negatieve emoties die men met zich draagt, veel te zwaar.     Er zouden veel minder emotionele problemen in mensen hun innerlijk en tussen mensen onderling zijn indien men de vreugde in zijn eigen innerlijk zou ontdekken en van daar uit de kracht zou vinden om met mekaar van uit goede wil om te gaan.  Mekaar te vergeven en het positieve in mekaar aan te moedigen. Soms is dat bijna helemaal onmogelijk dat vergeven bijvoorbeeld omwille van het feit dat men in de eigen leugens ter bescherming van de eigen fouten blijft geloven.  Fouten zijn beslissingen die niet in de lijn liggen van wat positief voor je is…als je er niet van leert dan ga je gewoon verder leven in functie van het jezelf fout afreageren tegen over anderen. Nu kan het zijn dat de oorzaak van je negatieve attitude een paar generaties of langer terug gaat en zich op een genetische en opvoedkundige manier door de soms barre omstandigheden van de geschiedenis in stand houdt. Goed met mekaar omgaan is de beste garantie op een eerlijk en gelukkig leven vol goeie herinneringen.  Terugdenkend aan sommige ervaringen uit mijn leven tussen mensen en hun persoonlijke emotionele problemen merk ik wel dat niet alles met innerlijke tevredenheid en goede wil op te lossen is.  Soms is de aversie, de tegengoesting in bepaalde mensen nauwelijks te overwinnen, alhoewel in het geval van diegene die er qua wijsheid en groei het meeste baat bij zou hebben er op zou voor uit gaan indien hij de dingen beter zou snappen.  Het lijkt dan wel of er genetisch onafgewerkte verhalen bezig zijn waar je als goedwillend mens toch niet tegen op kunt.  Dan heb je gewoon te maken met een wezen met bij wijze van spreken een DNA combinatie die nu eenmaal zo in mekaar zit en de erfenissen uit het verleden vertegenwoordigt en tegelijkertijd de evolutie in de relaties van de verwekkers symboliseert. In conflicten iedereen wel zijn waarheid meegeven, maar hen er toch op wijzen dat er altijd nog hoop is, indien ze zelf zouden willen.

Al zouden mensen indien ze door de samenleving meer kansen op een zinvolle job en goed inkomen geboden werden er ook op emotioneel vlak op vooruit gaan…dat zou zelfs niet altijd toereikend zijn.  Mensen moeten op alle vlakken meer leren samenwerken…of ze zullen blijven uitgebuit worden door de zweep van het systeem van het speculatiekapitaal en zijn in meerderheid onzinnige bezigheden.  Om te kunnen leven heb je geen miljarden auto’s, 95 soorten mayonaise, militaire industrie, honderden financiële producten en een Star Wars games cultuur nodig.  Geen politiek systeem dat de mensen wil doen blijven geloven dat er niet genoeg ‘geld’ is, terwijl het eigenlijk om de digitale waarden 0 en  I gaat die je kan aanwenden en verdelen zoals je wil.  Mensen worden eigenlijk afgehouden van te doen wat ze graag willen.  Zonder dat de ecologische grenzen overschreden worden is er heel veel mogelijk.  We kunnen geen struisvogels blijven terwijl Baron Oorlog en Master Grote Poen regeren.

Ach wat.  Vergeet het negatieve, rakel het niet op en richt je op toekomstige positieve projecten.  Persoonlijk en Collectief.

Het leven is voor een groot stuk het beheren en leren uit innerlijke, intermenselijke en samenlevingsconflicten

We steken daar zoveel tijd in dat er minder tijd voor genieten over blijft.  Terwijl ik geniet van de 44^ste of zo, leesbril van vijf euro en onlangs meer, want de twee vorige zijn niet scherp genoeg meer ga ik eens samen vatten hoe dit denkmoment met schrijfmotief in mekaar zit en welke uitdagingen het me stelt. Telkens je uit de stroom van dingen die je emotioneel aangrijpen stapt en alles van uit een onverschillig evenwicht probeert te benaderen en er voor de zoveelste keer versterkt uitkomt en kijkt hoe het verder moet, kom je als schrijver filosoof op een moment als dit dat het bewustzijn van het al je weer omarmt en je je laat drijven op een intuïtie, een muze, een moeten en toch een ontmoeten met die kracht in je die wil mededelen wat zal meegedeeld worden aan iedereen die oprecht naar de zinnen van ’t bestaan zoekt. Indien je daar niet te abstract wil over blijven doen moet je ook van je hogere bewuste ingevingen naar de oppervlakkige verstand- en gevoelsverhoudingen tussen mensen afzakken en zo weer naar boven of omgekeerd.

Op tijd een aantal illusies laten varen. Zelfs als het om diegenen gaat die normaal het kortste bij je staan.  Zijn ze niet, familieleden bijvoorbeeld of zogenaamde vrienden; bij gebrek aan levensvreugde te zeer in de ban van de god van de moderne samenleving, het ‘geld’ en zien ze hun medemensen niet teveel als middelen om hun eigen kleinburgerlijke doeltjes te bereiken ?  Vele artiesten bijvoorbeeld kennen dat, een categorie mensen rondom hen die geen oog hebben voor hun kunstenaars bezigheden; voor zinvolle politieke boodschappen, geen zin ook in verdieping van de dingen waar ze zelf emotioneel mee zitten en die hen belet van het leven echt op een waardevoller manier te gaan beleven. Vele familie bijeenkomsten op ’t eind van ’t jaar verzanden in een soort dialogen of zwijgzaamheid waar een normaal mens van goede zijn warm hart naar anderen toe dreigt van te verliezen.   Wees toch gewoon de aardige man of vrouw in jezelf en wordt weer wat meer kind in de beste betekenissen van het woord.

Wat ons overkomt is een Aaneenschakeling van gelinkte dominosystemen, vertrekkend van meerdere personages, ook van jezelf;  met als doel inzicht voor sommigen meer dan voor anderen ’t Rare van het leven is dat alle dingen die je overkomen, ook de minder aangename je toch in veel gevallen op de weg zetten die je eigenlijk te gaan hebt. Al voor de eerste straling het eerste atoom maakte, was de innerlijke vreugde er misschien al en als het dan toch moet, laat ons die in onze strijd tegen eigenlijk dierlijk verdriet, maar ‘God’ noemen als je die naam in Uw filosofische wereld dan toch nodig hebt.

Ik herhaal even, zin zoeken via vraagstelling kan je via de volgende vragen uit één van mijn teksten, velen stellen ze zich, maar te weinig of te oppervlakkig (gelukkig maar in sommige gevallen)

Mijn grootmoeder :  “Heb je nog maïs voor je duiven jongen” ?  Zij betaalde de zak duiveneten en regelmatig smeet ik dan maïs of gemengde granen over de vloer van ’t geleig voor een pak door mekaar dwarrelende pikkende, met de vleugels slaande vredessymbolen.  Het geld dat ik voor hun jongen kreeg was voor mijn spaarpot.  Heb er nog warme herinneringen aan.  Veel van geleerd van het boerenleven van mijn grootouders, keihard gewerkt in fruitkwekers middens en de eraan verbonden handel.  Te lang gedacht dat ik die moest verder zetten, terwijl de hele opzet eigenlijk was dat ik op termijn zou kunnen doen wat ik al zo lang doe, werken aan http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  en al zijn blogs over alle domeinen van het leven en de hellen en hemels die je soms door moet om alle facetten er van te verstaan. Je kan natuurlijk ook tevreden zijn met een Vaag Vuurtje, geen avontuur en risico’s, de tien geboden volgen helpt ook al heel veel. Ik heb er twaalf moeilijker. Samengevat : objectieve kennis opdoen en solidair zijn en volgens je geweten handelen, de tijd nemen om in de natuur te zijn en geld bijzaak te vinden, maar vooral de vreugde in je eigen te vinden en je deel van het werk te doen onder meer. De zes anderen komen vanzelf, zoek ze maar een op via

108 JAAR !  ’t Schijnt dat ik de oudste mens ter wereld werd vorige week, 1 mei 2064.        Wat een viering.  Nee, niet zoals vroeger met tientallen cameraploegen van over de hele wereld die het bergpad naar mijn Zweedse dorpschalet in vroeger tijden zouden hebben geblokkeerd, nee, de wereld is nu veel efficiënter georganiseerd.  Elke gemeente in de wereld maakt deel uit van één wereldwijd verbonden medianet.  Alle mensen die daar in een gemeente willen aan meewerken sturen bepaalde niet tot de regio beperkte onderwerpen door naar een centraal mediapunt in Zweden dat voor de verdere verspreiding zorgt.  Tegenover de twintigste eeuw en de eerste decennia van de volgende eeuw, is het  verschil met hoe mensen de samenleving van nu besturen enorm.   Eenieder die dat wil is aan één of meerdere projecten van het samenlevingsbestuur verbonden.  Ieder project heeft zijn deelsectoren.  Voor een job kan je terecht bij : Huisvestiging, Energie, Telecom, Voedsel, Onderwijs, Leefmilieu, Cultuur, Gezondheidszorg, Grondstoffen, Goederenproductie, Goederendistributie, Geld, Ontspanning, Veiligheid, Transport  en Media.  (H.E.T.V.O.L.K-gggggOVTM).  ‘Het Volks GOVernemenTm’ maakte er men in Vlaanderen van.                         Het ‘overnemen’ van de klassieke macht.  Zal hieronder later eens vertellen hoe dat ik dat aankomen zag, die omwenteling. 

Elk project heeft trouwens zijn eigen opvolging binnen het project Media.  Het project ‘Samenlevingsbeheer’ coördineert de 17 projecten al sinds de internationale omwentelingen rond 2024 die een einde maakten aan alle heersende vormen van onderdrukking en barbarij en andere absurditeiten; koersveranderingen die de mensheid de kans gaven meer menswaardige levens te leiden.  Bijna was de aarde ten prooi gevallen aan de hebzucht van een kleine groep miljardairs en hun politieke en militaire bondgenoten die de wereld weer aan hun oorlogszucht wilden overleveren.

Ons huidig besturingssysteem maakt het voor ieder mogelijk de job van je keuze uit te oefenen.  Wij hoeven niet steeds meer economische groei te hebben opdat het economische systeem zou overleven, wij produceren geen miljoenen vervuilende auto’s meer bijvoorbeeld, de meeste straten zijn net als de intercontinentale snelwegen via een magnetisch aangedreven systeem van openbaar vervoer verbonden.  Een onkreukbaar computerprogramma berekent per project hoeveel banen aangevraagd zijn en alleen op basis daarvan wordt de prijs van de abonnementen op veertien van de zeventien projecten berekend.   Grondstoffen zoals water, gas,…en voedselgrondstoffen zijn gemeenschappelijk bezit kunnen worden bijvoorbeeld onder meer omdat de boeren een goed door het systeem gegarandeerd inkomen krijgen.  Zo zijn er wereldwijd weer vele mijloenen boeren bijgekomen in een wereld waarvan de landbouw en veeteelt bijna aan schaalvergroting ten onder aan ’t gaan was.  Privé grondstoffen eigenaars zijn nu al of niet medewerkers in één van de vele sectoren van het project Grondstoffen.  Het belangrijkste evaluatiecriterium is in de eerste plaats niet hoeveel je presteert, maar hoe goed je je in je job voelt.                        

Qua goederenproductie en distributie van goederen bestaat er geen abonnementensysteem en de ondernemers en grootwarenhuizen zijn aan een strikt rechtvaardig wereldwijd taxatiesysteem gebonden.  Gewone zelfstandige kleine winkeliers zijn ook in aantal toegenomen en krijgen vanwege hun sociale functie ook een loon.  Producenten zijn verplicht van per product één kapitaalgroep te vormen en hebben dus geen concurrentie meer.  Fabriekssluitingen zijn dan ook een anachronisme geworden, niet meer van de tijd. 

Internationaal verbonden computersystemen berekenen de vraag en de prijs houdt rekening met het loon van de loontrekkenden.  De echte loonarbeid in zijn oorspronkelijke betekenis zelf hebben we dus in de sectoren productie en distributie van goederen niet kunnen afschaffen.  Het proces om de grote multinationals en de in gemeenschapsbezit gebrachte bankwereld tot reorganisatie per aard van product te dwingen, leidde immers tot teveel risico op uitgelokte sociale gewelddadigheden van uit de conservatiefste hoeken van het oude systeem.  De afschaffing van het oude speculatiesysteem via de beurzen en financiële beleggingen hebben ze wel moeten slikken !  De begrippen ‘loonarbeid’ en ‘handel’ hebben dus wel een hele andere betekenis gekregen.  De loonarbeid en het geld dus aanschaffen, daar zijn we nog niet aan toe.  In het onderwijs leggen we al wel de nadruk op het feit dat het afschaffen van de loonarbeid alleen kan indien de overgrote meerderheid van de bevolking al van kindsbeen beseft dat overmatig consumeren zelfs een ecologisch ingesteld productiesysteem kan vernietigen en dat producten zonder de basis van het fenomeen ‘geld’ eerlijk verdelen, niet zo makkelijk is, je zou dit wel digitaal kunnen regelen via een computersysteem dat digitaal bijhoudt wat een individu of een wooneenheid zich al heeft aangeschaft, maar zoiets is meer menselijk en waardevol indien het uit het gevoel en de houding zelf van de inwoners voortkomt.   Om kort te gaan, geld gebruiken we hier alleen nog voor onze aankoop van goederen, voor al de rest hebben we een abonnement, zelfs voor de door de overheid betaalde sociale huren voor diegenen die geen huiseigenaar zijn.   De overheid maakt zelf het geld aan, het bestaat alleen nog in digitale vorm en daarom heeft de overheid ook geen tekorten meer. 

Militaire productie bestaat gewoon niet meer, alleen de politie heeft wapens.  Zo is de omwenteling in de jaren voor 2024 eigenlijk begonnen, de mensen hadden wereldwijd de buik vol van diegenen die hen in naam van de grote bourgeoisie van de wereld regeerden.  Steeds meer groepen klaagden de miljarden verslindende oorlogsindustrie en de parasitaire praktijken van de miljoenen verdienende groepen en individuen aan.  Temeer omdat ze bijna overal het hele staatsapparaat en niet alleen de wereld van de multinationals  in hun macht hadden en de wereld met zijn enorme productiemogelijkheden al decennia in oorlog en armoedetoestanden hielden.  Meer en meer collectief geld ging naar de zakken van de bankwereld die alle taken van de overheid wou overnemen, pensioen, ziekteregelingen en zo meer.  De privatisering van instellingen voor oude van dagen werd onder privébewind een financiële ramp voor de gepensioneerden.  Meer en meer deed men voor taken in de gezondheid -en verzorgingssector, zelfs voor de veiligheidsdiensten en zovele andere diensten meer een beroep op onderbetaalde ‘vrijwilligers’.  Het uitgespaarde geld vonden de regeerders en industriëlen handig om aan militaire wapens en andere onzin te besteden.  Recht op werk was toen een lachertje.  Iedereen werd op de één of andere manier tegen mekaar opgezet om toch maar de verdeling tussen mensen in stand te houden.   Na de bankencrisis in 2008 raakte de imperialistische belangen van de meest tot de tanden bewapende regimes steeds meer met mekaar in de clinch via oorlogen in andere landen. Bezuinigingen en allerlei absurde oplossingen van schijnproblemen konden de ware aard van de toestand van de oude vormen van democratisch bestuur niet meer redden.  Armoede, oorlog en de drang naar meer welvaart joegen miljoenen mensen richting US en Europa vooral.  Deze situatie was de conservatieve burgerij niet onwelgevallig, daar ze voor een verrechtsing van de verkiezingsresultaten zorgde.  Ook oorlogsstoker nummer één, de United States onderhandelde van oudsher liever met rechtse regimes, niet met naar het socialisme neigende zeg maar.  En links ?  Links beperkte zich tot defensieve voorstellen binnen het systeem van het grote uiterst kapitalistische denken.  Veronachtzaamde de subjectieve redenen die de moderne mens van het zich rebbeleren afhielden en bood niet echt een filosofisch antwoord aan diegenen die niet voor links kozen om bijvoorbeeld het feit dat dit tegen hun godsdienstige wereldbeschouwing inging of omdat ze dachten dat geen enkel ander systeem dan het systeem van de speculatie met het grote geld en het kapitalisme hen op het welvaartsniveau van na de tweede wereldoorlog kon brengen.

Allerlei groepen waren wel met tal van deeloplossingen bezig, maar niemand bood een globaal alternatief aan.  Van betogingen waren de machthebbers niet bang genoeg.  Het was wachten op meer en meer mensen die, gewapend met een groot sociaal geweten zich echt wilden engageren om een organisatie te vormen die via de moderne middelen het gemiddeld sociaal bewustzijn van de massa’s omhoogtrekken kon.  Meer en meer mensen zagen in dat die gruwelen der oorlog stokers en die bezuinigingen op en afbraak van al wat sociaal al bereikt was een halt moest toe geroepen worden.  Ze organiseerden zich in plaatselijke groepen die een wereldreferendum rond de voornaamste wereldproblemen eisten…

zoals ik dit reeds in mijn blogwerk eind 20^ste begin 21^ste eeuw aan hen voorstelde.

Foto http://fotofilosofie.skynetblogs.be   http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be

Ik kon sommigen van hen ook overtuigen van hun versnipperde krachten te bundelen in een organisatie die ik CONSCIENCE doopte.  De Engelstalige afkorting voor ‘Groepen voor een ander soort van verkiezingen , internationale projectverkiezingen, nodig voor meer gelijkheid en progressieve vooruitgang’. 

De idee was van meer en meer mensen in hun vrije tijd actief  betrokken te krijgen rond sociale en politieke problemen. En meer en mee mensen hadden vrije tijd, uitgespuwd door het superwinsten systeem als ze waren.  Ze uit hun game cultuur weer aan het lezen en organiseren krijgen was niet makkelijk maar de politieke context van sociale achteruitgang en armoede stond aan de zijde van de doorzetters.  Het politieke establishment kreeg meer en meer argwaan voor de vernieuwers en bond meer en meer in en de aanhang van diegenen die voor een omwenteling waren steeg niet alleen in de rangen van links van klassiek centrumlinks maar ook bij meer en meer  niet politiek gebonden mensen die meer en meer begonnen geloven in het soort democratie van eerst de programma’s  te verkiezen en dan de dirigenten.  Toen dit idee meer en meer populair werd probeerden de klassieke burgerlijke partijen hun soort van oude verkiezingen nog te redden door coalities van nationale eenheid te vormen en de bevolking te beloven dat voortaan alle partijen in de regering zouden worden opgenomen en rekening zouden houden met een aantal DOOR HENZELF te houden referenda.  Maar het hek was van de dam.  Waarom indien mensen met hun gsm de uitslag van een Eurosong festival bijvoorbeeld konden bepalen, zouden ze dat niet doen met eindelijk hun zeg te hebben over thema’s als bijvoorbeeld ‘militaire productie’.   Het referendum van CONSCIENCE had een dusdanig succes dat het uiteindelijk leidde tot een internationale ontwapeningsconferentie van de militaire productie, inclusief plannen om goederen te maken die de armste delen van de wereldbevolking direct ten goede zouden komen.  Uiterst linkse partijen namen de ideeën voor een andere vorm van samenlevingsbeheer over en wonnen er wereldwijd verkiezingen mee, waarna van na 2024 vooral, ze mede de fundamenten legden voor onze wereld anno 2064.

xxxxx-found about a hundred anti-military sides of organisations and send the above text by mail during the week up to Christmas

War : what to do about it ? but what to do about it? to allow the workers in the arms industry to strike comfortably for worldwide reconversion of the arms industry ... or wait until the world is ruled by a strong left ... and start a telematic world referendum ... or all three at once ... and how and by who ? well start by yourself ---    I translated a text into ten languages ​​--- (translated the first into English and the translation into other languages ​​is quite good these days) I wrote it in Dutch originally, translated it in English, French, German, Spanish, Italian, Greek, Turkish, Russian, Chinese, Arab and Portugees. See  : http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be

I wrote a little futurist story of three pages to explain a new approach in dealing with the main world problems :

main tool : international referendum on military reconversion --hope you will find some inspiration--Greetings from Belgium   referendumblog http://bloggen.be/conscience2008

Zie ook http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be  en ook wel de delen     A. Geloven is een Zoektocht  (B. Filosofisch Verzet) C.  Gedichten  D. Kortverhalen

                   E.  Herinneringen en zo            F. Ach ja, de Liefde     G. Filosofische Achtergronden

                    I.  (English Texts)                         ( K.Theatermonologen)

Levens en symboliek

Er is een hele symbolische betekenis te ontdekken, schuil gaand, soms zich openlijk tonend, achter de mensen en gebeurtenissen, als ook  via de dieren en het reilen en zijlen van het al in de micro -en macrowereld.  Achter verzonnen en echte verhalen.  Opduikend uit leugens en verzinsels, fictie en realiteit.  Verzinsels zijn van een hele andere aard dan leugens.  Aan U om de symboliek van het leven te ontdekken, onderscheiden te maken, verbanden te zien.  Je bent vaak meer of minder vlug in de ban van een bepaalde illusie of ze je nu korter of verder van inzichten brengt. Voorbeelden :

Het herdenken van de oude oorlogen

Een dorp met reeds twee museums om de doden van de door hen naar buiten toe nooit openlijk als een imperialistische slachtpartij van het grootkapitaal voorgestelde zoveelste wereldoorlog te herdenken.  Als je hen uitnodigt voor kunst, info, actie rond de voorbereidingen van de huidige oorlogen, zie je ze niet.  Hoe verdienstelijk ze de 70 doden in ’t kleine dorp ook hebben herdacht met een eigen film, jaarlijkse missen, tentoonstellingen, onderricht naar scholen toe, internationale bezoeken aan concentratiekampen, en veel meer…ze vertegenwoordigen de zwijgende meerderheid die zich maar wat laat wijsmaken via de klassieke opvattingen over de wereldoorlogen bijvoorbeeld.  Het woord ‘socialisme’ wordt voornamelijk genoemd als het over de benaming van de nazi’s van vroeger hun partij ging, daar stond dat woord toen ook in samen met het woord ‘arbeiders’, gewoon omdat de sociaal democraten en de communisten heel populair waren in het Duitsland van na de eerste wereldoorlog.  Handige zit om als fascistische partij de burgerlijke democratische verkiezingen te winnen en door de stommiteit van  het niet samenwerken van de twee andere genoemde partijen, de fascisten de kanselier te laten leveren.  Er komt dus een nieuw museum op 150 meter van mijn deur.  Ben altijd bereid nieuwsgierigen naar het fenomeen ‘oorlogen van nu’ te woord te staan, wel zodanig dat ze zich realiseren dat de partijen die zij gewoonlijk meestal aan de macht brengen al decennia lang de oorlogen steunen die voornamelijk door landen als de VS, Engeland, het Saoedisch koningshuis en anderen in gang worden gestoken.  De welvaart maak intellectueel lui !  Indien België en andere landen de grootmachten niet in hun militaire avonturen en hun bewapeningsmanie hadden gevolgd, waren we nu voor een stuk een betere weg aan ’t bewandelen dan diegene die leidt naar uitputting en verkeerde aanwending van menselijke middelen en grondstoffen.  Met hulp van het Westers imperialisme werden bijna alle lekenregimes in Noord Afrika en in de Arabische wereld geliquideerd, om van Afrika en Zuid Amerika maar te zwijgen.  We zitten met een gigantische ‘collectieve erfzonde’, veroorzaakt door militairen en de misdadige hebzucht van een deel van de elite met de grote poen die het om maximale winst te doen is, niet om sociaal geweten.  Zij bepalen grotendeels wat U leest en ziet en hoort.  Ze zouden wat graag hun ideologie aan U opdringen, en dat hebben ze voor een groot stuk ook gekund.  De meerderheid verzet zich niet meer via de stembus tegen gigantische lonen en rijkdom al protesteert men wel via een aantal klassieke en nieuwe wegen.  De oorlogen van onze elite hebben vluchtelingen en terrorisme gebracht, net wat de leidende klasse nodig heeft om zodanig te blijven regeren dat men kan verdelen en heersen en nog het liefst van al de onderste lagen blijft aanvallen, wat in één op twee gevallen tot verrechtsing leidt.  Indien we onze persoonlijke geschillen (ook vaak een soort erfenissen van vroeger)niet gewetensvol oplossen en ons verenigen…gaan we steeds nieuwe oorlogen moeten blijven herdenken en museums bijbouwen.  Mijn initiatief is gratis, ik heb er geen 100.000 euro ‘crowdfunding’ en 200.000 euro steun van de overheid voor nodig.  Alleen Uw goeie wil en bereidheid tot minder tijd verliezen aan het soort dwaze cultuur waarmee onze schermen overspoeld worden.  Wij, onderaan, hebben na eeuwen van verzet nu wel een goed leven, algemeen gesproken en we hebben het na al die armoede en ontbering wel verdiend.  Het is de hebzucht aan de top die alles om zeep helpt !  Di26/12/17

Feestdisjes

Mensen organiseren graag eetfeestjes.  Je koopt een cadeau en gaat knabbelen en iets drinken.  Niks mis mee, bevorderlijk voor communicatie en inzichten…als het maar geen doordrammen en tateren en kwetteren en aanklagen van prijzen wordt of het zonder inzicht over politiek willen praten. Soms krijg je de vraag “wanneer organiseer jij eens iets” of “daaraan zou die groep  van jullie toch iets kunnen aan doen ? Gewoonlijk van iemand die je nooit zag op een van jullie eigen exposities of lezingen of vergaderingen.  Zo is het leven inderdaad.  Ik las ergens dat je om gelukkig te zijn iedereen en de wereld moet accepteren zoals hij of zij is.  Als je dat allemaal wil doorgronden of je bent er grotendeels achter gekomen hoe de wereld en zijn mensen in mekaar zitten, dan moet je het zware stuk van dat alles nog leren meedragen, loslaten ook voor je het lichter kan maken, misschien verbeteren kan…medewerking krijg je niet altijd ! 

Oer Noorkaap Steen met mos

Op de modem voor mijn telefoonsysteem in ’t huidige kwadraat daarvan, ligt hij, de steen met kleurrijke resten van zij, ‘mos’ op.  Hij en zij, overal in ‘het’ aanwezig.  Ik vond de combinatie tussen heel oud en huidig zo fascinerend.  Vandaar zijn huidige locatie.  Al zijn beiden verwant en even oud eigenlijk.  Maar dat heb ik al voldoende al schrijvend en vertellend uitgelegd op zovele manieren.  Zoals alles moet je hem echt komen zien, zelfs een foto bij deze woorden op een blog zeggen niet alles…er steekt een heel verhaal achter over mijn vijfde, onze tweede, reis naar Scandinavië, die keer dat we bijna helemaal boven geraakte.

Het altijd opnieuw willen beginnen

Op een blanco blad.  Maar dat is het nooit.  Het is altijd beschreven en uit het één volgt het ander.  “Laat dit niet zozeer een politiek, dus economisch schrijven worden”, zeg ik tegen mijn eigen onder de lamp die ons ma maar wat té zacht schijnen vond vroeger, ze was eerder voor klaar licht dan dat donkerder gezellige. ‘Gezellig was trouwens een woord dat uit Holland komt, niks voor mensen die alle dagen hard moesten werken…waarmee ik niet wil zeggen dat Hollanders niet werken…of ik zou vervallen in de aard van discuteren die menig mens nog aankleeft…veralgemenen.  Wat zou ze denken van de kerstboom van mijn partner, met het mooie blauwe kerstbollen ensemble vol meetkundige figuren, kristalstructuren achterna ?  Jaren heb ik geabsorbeerd hoe schrijvers, denkers, journalisten en opportunisten van allerlei slag de wereld en wat er gebeurde zagen; maar qua concrete alternatieven doen ze er weinig mee.  Ze zijn ook niet geneigd te luisteren naar mensen met een filosofisch spiritueel aanvoelen, de wereld is kil geworden op dat gebied; minder plaats voor poëtisch en prozaïsch aanvoelen, nee, dat vinden ze te idealistisch…tenzij het van een aan de bourgeois heerschappij doordrongen nihilisme getuigd.  Voor diegenen die het woord ‘nihilisme’ niet begrijpen, in dit geval  betekent het zoveel als ‘niks heeft zin, alleen zoveel mogelijk geld hebben en materieel profiteren tot de dood er op volgt’.  Ik ben niet echt een romanticus, verre van, al kan ik die tak van de literatuur ook wel aan, nee, voor romantiek is dit een té rauwe wereld geworden.  Denken en voelen literair verwoorden, ligt niet zo goed in de markt, maar doe het toch maar.  Het wordt niet echt als een beroep gezien, maar als het in je zit…doen, spiritueel is het een belangrijk middel tot groei, al doen mensen het soms voor hele beperkte kringen…het veranderd de kringen der spirituele golven, zoals de manier waarop je een steentje in het water gooit.  Maar in het huidige klimaat vindt men met de graafmachine een paar ton in het water gooien koeler !

Het boekje van Multatuli

Ooit vond ik een klein boekje van hem in een verwoestte bibliotheek in een vakantie centrum van de Post in Barvaux dacht ik.  Allemaal bedenkingen van een regel of tien, genummerd.  Door het verhuizen, zoek geraakt.  Ook een klein boekje nam ik mee, met uitleg over de getallen 888 en 666, maar dan door een auteur die alleen de Bijbel als inspiratiebron had.  De 666 als duivels terwijl het getal eerder de verbondenheid met het aardse illustreert, veel zwaarder, maar minder zwevend dan de 9 die dan wel meer licht is dan de zes, maar teveel rekenen (of juist niet ?) en te weinig gevoel.  De mens lijkt precies dat heerlijke spel van aantrekken en afstoten nodig te hebben…maar het spelletje eindigt veelal met ‘niet kunnen uitstaan’.  Nog maar even van genieten van dit leven voor ook mijn verhaal stopt zoals de trein in Oostende.  Maar daar begint weer een andere dimensie waarschijnlijk, of wellicht is die al bezig voor sommigen die meer aanvoelen kunnen, een dimensie met nog bewuster dingen dan diegene(n) die je altijd al hebt willen overbrengen.    Maar zelfs de reuk van doorgezaagde houtsoorten, de frisse lucht, het speelse van jonge honden en het bezadigde van een oudere hond is me al genoeg.            

Zie ook http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be

Voor de nieuwjaar zangers

Binnen enkele dagen staan ze weer voor de deur.  In de streek rond Keerbergen, Tremelo…, liep al zo ons ma rond met een zakje rond haar nek om de mandarijntjes of appels en koekjes in te doen. Het prangde nogal op ’t laatst naar ’t schijnt.  Hier, onder de Kempen zingt men voor centjes, al is het gebruik bijna verdwenen precies.  Dit jaar zou ik eigenlijk de kinderboeken die ik hier nog liggen heb willen weggeven of lege ongebruikte schriftjes om de jeugd op een ander been te helpen zetten dan de geweldgames industrie de wereld in het verlengde van een verkeerde, verouderde wereldpolitiek te bieden heeft. “Çoit”, zegt de Waal.  Zing maar kinderen en vindt een nieuwer, zachter, simpeler wereld uit; waar werken om den brode niet het voornaamste is en ’geld’ een administratief ding, niets speculatiefs.  Waar je je niet in de schulden moet steken om te wonen en je te verplaatsen en zo meer.

Heimwee naar vulpen en inktpot

Het stiftje van de Hema doet zijn best.  Ik zie de inkt zienderogen slinken.  Het is van plastiek, zoals vele andere rest dat moeilijk kan zinken.  Waar is de tijd van het houten stokje en de ijzeren pluim om er in te steken.  De lekkere geur van Pelikaan inkt.  De juf met de grote borsten die je schrift met groen inkt toen nog prees, de houten lessenaar met een inktpot in ’t midden.  Voor jezelf en je buur.  Gewoonlijk een jongen, want meisjes waren nog uit ‘den boze’.  Ik schrijf dit rechts, bevolen door mijn linker breinhelft naar dat het schijnt.  Logica en gevoel versmelten bij mij nochtans samen.  Leunend met mijn linkerarm op de gesloten computer.  Amaai, wat een weg legde ik nogal af.  Ondertussen 10 boeken af, talrijke blogs, foto’s, tekst voor filmmuziek, alle facetten van de literatuur beoefend, soms in meerdere talen, nog niet via E-reader of grote drukkerij.  Het leven, wat een les in lessen krijgen en geven.

Lessen te geven

Over hoe ingewikkeld en mooi en toch simpel alles is.  Over die mix van figuren die je telkens in andere omgevingen in hun punt van evolutie ontmoet.  Zoals in de tijd in Sint Joris Weert aan mijn voor 648 euro onteigende chalet (prijs van de bosgrond) .  Zie er me nog zitten, weergekeerd nadat iemand er twintig jaar gratis mocht wonen na bijna afbetaling van een klein prijsje voor de chalet.  Als gasten had ik toen de dappere overlevenden van de uitdrijving van wat eens een toffe camping was, maar met wanbeheer en obstructie door de Staat vooral die het op de illegale bewoners er van gemunt had.  Berooide mensen, welstellender mensen, konden het wel over ’t algemeen best met mekaar vinden, sommigen geen geld om huur te betalen, anderen een tweede woonst; ’t viel daar wel mee als je de negatievere uitwassen tussen hen wegdenkt; het waren niet dusdanig de sociale verschillen maar de emotionele negatievere kanten die al eens voor hommeles van de bijna homeless zorgden.  En ‘jij’ , zo noem ik mijn eigen nu even moest daar eens aan de witte Michel en Michel de Waalse Normandiër en hun wederhelften of vrienden en vriendinnen gaan uitleggen dat het leven niet dood gaat, ook wetenschappelijk gezien niet en dat er meer in ’t leven is dan je over zakelijke dingen druk te maken.  Ze hadden dat idee al veel te lang in henzelf begraven, vreesde ik.  Toch ligt er iets echt waardevols kunstzinnigs in het leven dat ze daar soms in afzondering leden.  Clochard of parvenu, beiden sjiek om volgen.  De echte verhalen zijn beter dan die van TV soms.  Zo zag ik gisteren nog iemand afscheid nemen van zo van die steunen die muziekpartituren dragen omdat hij na een operatie niet goed meer kon zingen en symbolisch zijn vroegere hulpmiddelen in een onderdeel van een tv programma letterlijk de lucht in liet vliegen…waarom verdorie niet weggeven aan iemand in plaats van te vernietigen ?   Minder kijkcijfers ?  Toch bedankt voor de mooiere momenten hoor programmamakers.

Wandelend door de fruitboomgaarden

Er is veel werk aan geweest.  Kan er van meespreken, heb alle handelingen zelf nog als beroep gedaan.  Wat vroeger in de ‘oude tijd’ hoogstambomen met koeien er onder waren of akkers weid en zijd, zijn nu op vele plaatsen in ’t Hageland plantages vol met laagstammen, in tientallen soorten, rijen lang, berg op berg af en vlak wisselen af met steeds weer andere panorama’s op weg naar Uw boodschappentas.  Zoals de druiven in bijvoorbeeld ‘de Provence’, wachtend op de smaak  in uw mond.  Heerlijk je te bevinden in een landschap en op tijd terug denken aan al die plekken in ’t echt beleefd of via TV.  Ontelbare indrukken, iedere dag weer opnieuw.  Je vertelt ze door op allerlei manieren, die van vroeger en die van de beeldtechniek van nu.  Toch, het innerlijke beleven in die grote en zoekende tocht die het leven is, geeft je veel intenser vleugels en zet je telkens weer veilig neer op momenten dat je weer alles aan het leven relativeert, in je zoeken naar het ‘meer’ en het ‘er achter’.

Reptielenbrein erfenissen

Al enkele of wie weet al niet hoeveel meer keren, mensen tegengekomen die je hun problemen vertellen en vermits zelf ook al heel veel echt doorleed en van vele wateren thuis, vertel je dan ook dingen die ook over wat zij vertellen gaan.  Op dat ze zich niet zo alleen met hun probleem zouden voelen, vertel je dan gelijkaardige dingen, je leeft je in, je leeft mee, je geeft een stuk van je ziel mee en waar je soms best een oordeel zou over uitspreken, veroordeel je zelfs niet om hen te sparen.  Verkeerd in vele gevallen.  Zoals ook het geval met teveel ondersteuning aanbieden of teveel geduld hebben.  Als response uiteindelijk in vele gevallen, blijkt  dat het hun toch maar te doen is om jouw info in hun praktische kader te gebruiken.  Ze spelen gewoon van achter hun maskers al eens een spel, of ze nu jong of oud, man of vrouw zijn; ’t is niet altijd echt gemeend.  Ze gebruiken nog teveel het deel reptielenbrein waar wij allen nog mee rondlopen van in dat tijdsbestek van onze evolutie.  Ze zoeken zich een prooi in feite, niet voor hun spirituele groei, maar veelal voor hun stoffelijke gewin of voor een troost bij het verwerken van de dingen die ze zich eigenlijk door zo te leven op de hals hebben gehaald.  Armen van geest.

Blijven doordenken

Geen evidentie.  Misschien stopt het wel eens !  Ons bloed moet blijven pompen en 10 000 dingen meer.  De ziel op zoek naar zijn eigenlijke spirit.  Wat tof eigenlijk en dat allemaal in zo een gehaaste, door oorlog en armoede overschaduwde wereld om van die akelige relatieproblemen maar te zwijgen.  Oef, wat geven landschappen en innerlijke rijkdom toch een rust midden die lompheid, onnozelheid en ijdelheid der dingen !  Voortdurend moet je je eigen en anderen blijven motiveren, animeren, soigneren… .   Zien dat alles betaalt raakt is voor velen bovendien iets dat zoveel spanningen meebrengt dat ze niet meer aan het leuke van het denken  over henzelf en de wereld toekomen.  Neem je tijd en denk er eens over na !  Bemin het leven ! Maar vooral :  ontdek of herontdek je innerlijke vreugde !!

Zicht op bebouwing.  Kortbij.  Veraf

Je ziet de boerderijen van ver , de huizen.  Bewoond door deelnemers aan ’t leven.  Allen mensen, gelijktijdig levend.  Uit mekaar al eeuwen voort aan ’t komen.  Vroeger meer onder mekaar levend.  Er was nog geen tv, wel 27 cafees per dorp. Zomeravonden om te buurten. Al waren er ook al eenzaten en eenzamen, eenzaam zijn was moeilijker, met te velen is dat altijd al geweest.  Vervreemd van je werk en de mensen ? Niet zoals vandaag, ’t moest allemaal meer plaatselijk gedaan worden en met meer handen, dus aan de slag !  Vrije tijd en werk liepen nog door mekaar.  Het was allemaal niet beter, het was anders.  Anders dan in Egypte of waar dan ook.  Anders dan in nog vroeger tijden.  Anders dan bij de buren.  De ene deed het zus, de ander zo of maar zo.  Houten karren werden rijdende fabrieken.  Paarden werden een soort nieuwe gigantische locomotieven.  In de hooimijt met een meid ?  Hopelijk bestaat dat ten minst nog.  Wie weet ?

Ik zet me schrap

Maak gezonde combinaties van dingen der aarde klaar.  Beetje afwisselen, ene dag met friet dan spagetti of rijst, een falaffel en eens uit eten of vasten.  Sinaasappelvruchten uitpersen, beter dan fabrieksdingen.  Zal toch waarschijnlijk nog een aantal jaren voor de boeg hebben, vandaar er beter gezonde jaren van maken. Ik zeg dank aan de dingen die ik verorber en aan diegenen die ze maakten.  Vergelijk in gedachten een appel met moeder en vader ‘zon’.  Mijn belastingen betaal ik met plezier, behalve de 1,6% voor ‘defensie’, maar in feite voor oorlog, want we werden niet aangevallen.  Die belastingen toch, je moet hun berekeningen eens zien, hoe ze tot een uitkomst komen zeg, te gek voor woorden in deze tijden waarin alles simpeler kan.  Niet te doen.  Maak het toch eenvoudig en gestandaardiseerd voor heel de planeet zodat we op termijn niet alleen het speculatieve maar ook het administratieve gebruik van geld kunnen afschaffen.  Werken kan leuk zijn, maar de mens heeft gewoon te weinig tijd om met kunst, letteren, communicatie met anderen, de natuur, reizen en zo meer bezig te zijn.  Het openbare en privébeleid ziet ons te veel als productieve dingen, minder als mensen soms.  So be it.  Heb mijn weg gevonden, nu U nog.  Zie ook http://philosophicalresistance.skynetblogs.be     In 12 talen vertaald.  Smiley.

Woord zoekt beeld  (foto’s T.S. 2015-2017; teksten ’filosofisch verzet’, blogfilosoof

De essentie waar mijn huidige levensgezellin-fotografe en ik naast het praktisch leven mee bezig zijn, hebben we proberen te vatten in een tentoonstelling ‘woord zoekt beeld’.  Ook te zien via de link op het einde van dit werk.  Onze canvas reeks schetst het ontstaan van het zijn van af de oerknal en zo verder de schepping in, Fysica die Chemie en die dan weer Biologie deden geboren worden.   De mensheid is op een punt gekomen dat alles wat objectief kan worden begrepen in kaart gebracht is.  Het is allemaal zo fenomenaal en toch is er relatief gezien niet zo veel interesse voor.  Terwijl er nog zoveel wereldproblemen aan een oplossing toe zijn; is een te groot deel van de wereldbevolking om allerlei redenen niet echt bezig met de oplossing er van, gevangen ook in hun subjectieve situaties.                 

Wat hebben ze aan mijn bij de foto’s horende woorden veelal ?  Indien er geen woorden bij hoorden zouden ze nog minder hun belangstelling trekken. 

“ZIN.  Zin, als jij Onzin tot zijn ware proportie kan herleiden zal ik je soms ‘God-te-ergens’ noemen en je vragen of je die hele reis van straling tot atoom en cel wél nodig gehad had voor een bewustzijn als het onze”.  Hiermee probeer ik gewoon te zeggen dat de tegenstelling tussen theïsten en atheïsten eigenlijk maar een ‘denk’-tegenstelling is…te verkiezen valt een neutraal beschouwen en observeren van wat nu eigenlijk de bedoeling van het leven is…door veel kennis op te doen en zelf te ervaren wat het leven nu met het heelal en ons wou, wil, zal willen.   De theorie heb ik in deze al voldoende behandeld, de praktijk al op tal van manieren proberen aan te tonen.  Ik zal via de teksten die bij de canvassen horen nog het één en ander op een rijtje proberen zetten en nog wat bijhorende uitleg geven, voor dat ik met het verhaal van dit schrijven concreet doorga; want als je wil lezen, moet je wel weten wat letters zijn.

 De volgende teksten of delen van teksten, gedichten,  zijn zo van die axioma’s, letters, woorden die veel studies en wijsheden samenvatten en die helpen bij beeldvorming rond de zin van het leven.  Best probeer je bij filosofische vragen door te dringen tot de kern van wat iets is, wie iemand is, wat van waar komt, wie wat achter de rug heeft, wat er met wie nog te leren valt.  Op de achtergrond van wie we nu zijn, speelt tegelijk de melodie van wat was.  Collectief bezien betekent dat :

 “Vader Fysica en Moeder Chemie : opa Big Bang keek naar dochter Straling, verliefd op het atoom, Fotonen vlogen om haar oren er kwamen Moleculen van.  Oma Mater, vond haar draai rond Ster Zon.  Ze smolten hun goedjes in mekaar, de eerste celletjes waren klaar.  Ma Organo deed het in zee volgens XX.  Organos werden Organisimos en toen kwam ’t voortplantingssysteem systeem van Pa XY.  Samen kropen ze aan land om aan recentere kunst te beginnen.  Nu is alles precies af dacht de familie natuur.  Er is genoeg voor iedereen.  Maar zie het grote geld daar en daar toch oorlog voeren om meer.  Gedenk het principe van de Cel, was oorspronkelijk DELEN.”  De hele evolutie, niet alleen van uit de fysica naar de chemie toe en van daar naar de biologie is één ontzagwekkend gebeuren, iets wat we zelf zijn en in tot in onze vezels kunnen leren aanvoelen door ons er meer en meer bewust van te worden; wij maken er deel van uit, wij zijn het !  We zijn ondertussen al veel minder de aap die de anderen domineert (alhoewel) maar toch, ondanks al onze ontwikkeling staan we nog maar aan het begin van het totale plaatje van onze collectieve maar ook vooral individuele evoluties te begrijpen.  De mate waarin we verstrikt zitten in allerhande dingen die onze persoonlijke relaties geen goed doen en daardoor soms uiteindelijk wel; bepaald onze zin om daar allemaal mee bezig te zijn, ook met ons sociale betrokkenheid naar het sociale en politieke stuk van die relaties met de buitenwereld toe.  In feite is er nog oorlog tussen multinationale firma’s eigenlijk en landen in de tweede plaats omdat velen onder ons geen weerbaarheid aangeleerd hebben tegen de heersende ideologie van plat brood en spelen; waardoor we ons hoogstens in verspreide slagorde organiseren om de grote wereldproblemen aan te pakken.  Later meer hier over. 

Een volgende canvas : “Filosofische Invalshoek.  Niet-bestaan is onmogelijk.  Alles bestaat.  Niks kan niet bestaan.  Als een situatie, iets, iemand, van veel bijna niks wordt, ontploft ze.  Big-Bang van materie en relaties.  Bestaan, voortdurende beweging, strijd tegen onzin…inhoudsloosheid.  Doordat alles iets en niemand niet ‘iemand’ wil zijn…is er ook veel venijn.  Teveel willen bezitten, te jaloers, te ego, te vol zelfbeklag, teveel angst, te rijk, te arm…en te arm van geest.   Niet waarom denk of doe ik dit of dat…maar ‘heb ik al genoeg van dit of dat gehad’…beheersen ons leven.  Sta soms eens even stil bij wat een mens als nu eigenlijk gewoon wil. “  Een mens als nu, de heden ten dage mens, produceert en distribueert niet gewoon logischer wijze in functie van wat nodig is, hij zit in een systeem van loonarbeid gevangen; een speculatief systeem dat de arbeidende bevolking, de zelfstandigen en middelgrote ondernemingen tot en met tegen mekaar opzet en tot overconsumptie en oorlogen om grondstoffen en strategische posities leidt.  Nooit wort hem in een telematisch referendum gevraagd of hij militaire productie en onrechtvaardige belastingen wil.  In feite wil hij op zijn gemak werken, een beroep doen wat hij graag doet, afwisseling, reizen, leren in ’t beste geval…maar het oude korset van de dingen maakt hem oh zo afhankelijk van misschien volgens onder meer Oxfam en andere studiebureaus 1% van de wereldbevolking hun bankrekeningen.  Eigenlijk speelt hij dat domme spel mee omdat het zich uitstekend leent tot mekaar domineren en onderdrukken en zich afreageren op diegenen die het zogezegd ‘beter’ hebben.  Het is ook een filosofisch niet begrepen gevecht met de eindigheid van het persoonlijke bestaan, genieten, genieten maar, tot zuipen en zwelgen en geld over de balk gooien toe: zo min mogelijk lezen, relaties uitdiepen, de wereld helpen verbeteren.

“In order to …Feel what life is about…have a love for matter and it’s history.  One has to use all one’s senses, obtain knowledge as well to feel.  To see how everything is alive.  One has tob e in close encounter with all the living, dating back to radiation and our cells.  In order to… Be alive, one has to understand a great deal about each and everyone’s role and evolution.  One has to have an idea of further stories to be prepared.  One has to be prepared for future developments.  In order tob e happy one has to give and enjoy the receiving.  In order to be eternal one has to know a lot of the stuff… eternity is made of.”  Dus, “ Om te voelen wat het leven is, ontwikkel een liefde voor de ontstaansgeschiedenis van de materie, die uit de eterie, straling…voortkwam.  Men moet al zijn zinnen gebruiken, kennis verwerven ook om te kunnen voelen hoe zeer alles van leven doordrongen is.       Men moet in nauw contact staan met al het levende, teruggaand tot de straling en onze cellen.  Om echt te collectief en individueel het leven te verstaan moeten we een groot stuk van de evolutie van alles en de rol van velen in ons huidige nu daarin begrijpen; want alles heeft zin tot het onzin dreigt te worden.  We moeten onze intuïtie  verfijnen en toekomstige evoluties kunnen aanvoelen en ze met geduld leren voorbereiden.   Men weze best op toekomstige ontwikkelingen voorbereid.  Om gelukkig te kunnen zijn moet men kunnen geven en genieten van het ontvangen.  Om eeuwig te kunnen zijn moet men veel weten van de materie en eterie waar de eeuwigheid van gemaakt is en dat allemaal leren aanvoelen. “

“Intuitie staat symbool voor waar de ziel het spirituele raakt”   Toen ik  een jaar of negentien was schreef ik de volgende tekst, waarvan ik mij nu ik verleden week zestig geworden ben afvraag, ‘hoe dat ik dat toen al kunnen weten had, met bergen kennis en ervaring minder. Nu begrijp ik hem ten volle eerst.  Leg dat maar eens uit : 

“Ode aan een punt. Vederlicht, immens zwaar, zou ik willen toeven in het punt van waarheid, echtheid, waarrond alles cirkelt, dacht ik zo…behoed het willen weten van verscheurd raken…behoed de ontsluierende kracht van zich in te willen graven…kijk uit voor het teveel verlangen naar de overkant.  Troebel witte stilte, vertel me van het luisteren, sterre verre draagwijdte, eindeloze ontwikkeling, kijk uit naar een brug naar ergens, vraag een eeuwigheid stilte voor onvatbare dingen, leef, mens leef, weef mens weef, te midden het stille, eenvoudige en goede; dankbaar voor al het goede en mooie, zelf te zien, zelf te zoeken; dwars doorheen kortzichtige onwetendheid. “  Bewustzijn is iets  alom tegenwoordigs dat wie weet te maken heeft ook met vergane biologische energie, terug te herleiden tot straling, mineralen, de microwereld… .  Daar bij komt dan nog eens de wisselwerking met het individuele bestaan en zijn relaties en het voortdurend inschatten hoe een situatie is en wat je er mee kan doen.  Het spel van logica en intuitie, de gevoelswereld, de positieve en nog te overwinnen negatieve emoties bepalen het bewustzijn voor een groot stuk.  Wit kan opeens troebel worden, luisteren moet je leren. Weten wat je te doen staat, woorden wikken en wegen…je zou er voortdurend beter in moeten worden, dan ga je minder in onzinnige gedachtengangen gevangen zitten.  Over de moeilijker lagen van dit gedicht later in het verhaal zelf meer.

“Doorgeven.   Wat licht aan mekaar…om kunnen blijven verder te leven…van dat licht, verwant met de glans in ogen die door onze woorden en aanrakingen geboren wordt.  Doorgeven.  Wat lucht aan mekaar…om ons blijvend fris te houden.  Van die lucht, vol van geesten die nog graag beneden mee feesten. Doorgeven.  Wat stilte, weinig of veel; om onze kalmte te bewaren.  Van die kalmte, verwant aan het alles, verstrikt in het niets.  Doorgeven.  Wat water en mineralen…om ons te laven en ‘ t overbodige weg te spoelen.  Van dat laven, niet te veel of te weinig, juist wat nodig is. “   Zelf leren beseffen op welke wijzen je best bij dit soort mediteren over al die wondere constataties die er bij het leven te maken zijn, raakt.  Je gaat er het dagelijkse leven intenser door beleven.

“Roodborstje noem je Veel meer dan met je naam.  Duik je al eens op.  Op een uitgekozen moment.  Op een tafeltje in herfstzon.  Maar elders ook, altijd onverwacht.  Lijkt wel of je blijft staan of hangen.  Om dialoog aan te gaan.  Die korte momenten tussen ons.  Even geluk in mij en jou vangen.  En vrijer kan niet.  Je staart en pikkebekje zo  fijn.  Met al je opgepoetste kleuren.  Ben je aanmoedigend nieuwsgierig zijn.  Je lijkt wel een postbode uit de hemel.  Spaarzaam met ook jouw unieke lied.  Ons aan domheid van onrust herinnert. Ons met je danspasjes op een andere voet zet.  Voor je weer je hoofdje draait.  Om je volgende luchtduik uit te meten. “ Dichten is het resultaat van én mediteren…zoals een fotograaf de lens op het juiste moment open zet.

“Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin heeft gehad” zo van die momenten dat alles in mekaar lijkt te passen, des te beter observeerder je wordt, des te meer van die momenten ge je hebben en des te kalmer je wordt…en hoe meer kalmte, des te betere inner-communicatie, meditatie, wijs geluk en binnenpretjes.

“Dit is ons leven Dit is jouw leven.  Teruggeven onmogelijk.  Zijn heeft vele redenen.  Er doorheen en beleven.  Het zware op tijd achterlaten.  Omvormen tot het ware van binnen.  Zijn, verhelende, verhelderende rijkdom.  Afzondering en reünie.  Maar steeds uitwisseling.  Zij het met wijsheid gewogen.  Zij het uit toorn geboren.  Terecht of onterecht.  Uit liefde en blesserend zegen. Bless your blessings. “

“Ga zitten en vertel me je verhaal”  (bis)- Wil vandaag niet weten wat je van het weer vindt. Wil weten wat je denkt over wat je hier komt doen. Wil inzicht in met wie je het leven waarom deelt. Wil dat je over je dromen in de dag en het donker praat.  Wil vernemen welke wegen je opgestuurd werd.  Wil levendig voor me zien, de paden die JIJ koos.  Wil er in komen van welke routes je veel verwacht. Wil delen wat er echt in je omgaat onder zon en maan. Wil komaf maken met wat je niet leuk vindt aan bestaan.  Wil uit je laten vloeien wat telt in jouw wezen.  Wil voelen wat er je echt beroerd.  Wil geen prijzen of lonen bespreken.  Wil op jou zelf afgaan en jou laten komen. Wil de mensen kennen die je me voorstellen wil”.  Eigenlijk, spreekt voor zichzelf, wij zijn zo een gesloten boeken voor mekaar omdat onze schaduwzijden en drijfveren niet altijd in het licht mogen komen misschien, en altijd dat schrik hebben om mekaar te kwetsen.  In vele gevallen maar beter zo, er zijn altijd uitzonderingen; niet alles moet omgespit en uitgelegd worden, ’t leven oppervlakkiger beleven kan ook best leuk zijn waarschijnlijk, hangt van eenieders persoonlijke opdrachten af.  Moet eenieder alleen en met mekaar proberen uitvissen hoe dat ligt.

“Speels tussendoortje Zacht roffelend met vingertoppen.  Langs kleurige tepelvelden.  Stroompjes welven naar het buikje.  Maken even een ommetje langs ruggenmerg.  Om via de geest uiteindelijk.  Op de Venusberg aan te landen.  Alwaar wie weet alweer. Wat zal doen branden. “Caresses érotiques. Elle l e rend si fort si doux.  Me veut dans son corps.  Pour sentir encore et encore. Dans nos yeux, jeus on s’ex-plore.  Il veut, désire qu’elle vient.  Sur cent façons avec ses mains.  Aussi les pensés, pensées jouent avec.  Quelle femme, quel mec.  C’est plus que se faire plaisir.  C’est sentir qu’aimer la vie c’est aussi jouir.  Ce n’est pas banale. C’est comme un grand orchestre et un bal.  Passé et présent tout, toutes, tous uniuies.  Cherchent à se combiner dans un lit. “   Ook een pak erotische gedichten geschreven ooit,  gedichten over dieren, mensen, fysica, filosofie, doden, natuur, spiritualiteit, politiek, wereld van de arbeid… .  Over de eigenlijke en symbolische zin van de erotica later en in een aantal linken via de link achteraan meer.  Als je ’t allemaal door hebt schrijf je een gedicht als dit maar weer : “Zonneschijn schijn maar zon, op het schijnbare en het echte, op de herwonnen deugdzaamheid van de hij en zij ziel, op alle onnodige en nodige omwegen, op het niet opofferen van integriteit, op mensen die alle soorten emoties nodig hebben, om dit telkens anders te zeggen”. 

“Na de dood Stilte, is allen die niet meer bestaan, is opkomen en overgaan, is terug naar onze essentie, in stille beelden blijven we voor de levenden achter, wat we onszelf wijsmaakten verdwijnt, wat blijft, onze menselijke waarde; licht, schijnend in licht, Licht, is ook die die er niet meer zijn…Lucht, doet niemand pijn. Tijdens de zwaarte van het leven reeds even stilte, lucht en licht zijn, ze zijn wie de heengeganen waren”.  Ruimte en Tijd, relatiever dan we zouden kunnen veronderstellen.   Waar kosmologen en andere wiskundigen en fysici, biologen,filosofen en zo meer mee bezig zijn…ze vergeten te vatten dat ze eigenlijk het bestaan van het eeuwig leven aan ’t bewijzen zijn.  En wat dan de achterliggende bedoeling is :  Je kan iemand tips geven, maar het stuur van je leven heb je zelf vast. Een aantal wijsheden moet je via je eigen leven zelf zien te beleven en vatten.  Hoe meer mensen dit doorhebben, hoe meer bereidheid er gaat komen om problemen zoals oorlog en armoede en vervuiling en uitbuiting aan te pakken; omdat de ideologie die zegt dat leven tot produceren en winst maken te herleiden is, dan onzinniger wordt.

“Questions for workers  Waarom worden we nog altijd door de wereld van de geldspeculatie geregeerd ? W werken er zo velen te hard en mogen anderen niet aan de slag ?  W is  recht op werk geen recht ?  W kunnen we niet makkelijk een nieuwe job vinden, er is toch werk genoeg, zoveel te doen, zoveel onnuttige bureaucratie en productie in stand gehouden ! W zijn grote economische sectoren zoals telecom en vervoer en energie en de bankwereld en zo meer niet collectieve eigendom ?  W geen productie gebaseerd op de primaire behoeften om te beginnen. W te weinig ecologisch verantwoorde productie ?  W hebben sommigen onder ons de ideologie van de discipline door de zweep van de loonarbeid nodig ?  W moeten wij, niet de 1% schrik hebben van één administratief , niet speculatief te gebruiken wereldmunt ?  W is armoede een officiële vorm van slavernij ? W controleren zo weinigen zoveel weelde ?  W bevelen enkele politiekers en militairen hele legers ?  W zijn godsdiensten niet zo spiritueel als onze eigen te ontdekken innerlijke energie ?  Waarom noemt imperialisme oorlogen ‘humane hulp’, ‘vrije wereld’ en ‘democratie’ brengen ? W kunnen criminelen delen van de economie controleren ? W volgen vakbondsleidingen de spelregels van het grote geld ? W begrijpen we te weinig dat ‘vreemdelingen’ ook werkzoekenden kunnen zijn ?  W worden er nog steeds massaal wapens gemaakt om onze klassegenoten te doden ?  W bestaan er nog altijd koningen en koninginnen ?  W de technologie en technocratie niet gebruiken om een mooier wereld te maken ? W betalen we taxen om mijnen te leggen en te ontmijnen ? W sluiten bedrijven en diensten wanneer de vraag  er naar op wereldgebied toch nog groot is ?  W worden er boeren betaald om niet te produceren terwijl er zoveel honger is ?  Waar om worden boeren verplicht tot het kopen van niet hun zaden ?  W is er zoveel tekort aan woningen .  W eten onze honden en katten meer dan sommigen verdienen ?  W overleeft Hun systeem door crisis en oorlogen en uitbuiting en speculatie…en hoe lang nog ?  W blijven we colaboreren via de klassieke stembus terwijl het moderne fascisme zo sterk is ?  W berichten de grote media in Hun voordeel ?  W is het klassiek model van verkiezingen het recht om JA te zeggen tegen het oude systeem ?  W leggen we geen eigen programma ter stemming voor ?  W verdedigen we onze alternatieven niet in de bedrijven waar we werken en bundelen we alle deeleisen in de plaats van te staken, kunnen we misschien trager gaan werken en minder gaan kopen, de regeringstelefoons gaan roodgloeiend rood komen te staan.  W de joblozen niet top de vergaderingen van de werkenden uitnodigen?  W geen nieuwe strategie ontwikkelen om aan rechtvaardigheid te kunnen doen ? http://filosofischverzet.skynetblogs.be    http://bloggen.be/conscience2008 (verkiezingsblog)///de bij de teksten horende foto’s en meer niet afgedrukte teksten zoals hierboven ?   http://fotofilosofie.skynetblogs.be  en 24 ANDERE blogs

Gedichten : http://snarenenwoorden.skynetblogs.be

Voor wie nu nog niet, …na mijn selectie van 1418 A4 bladzijden doorheeft dat het leven de moeite is en ons van alles wil zeggen   : google de blogfilosoof skynetblogs en lees dan hier verder                                  Wereldgenoten,

Mijn werk bestaat uit vijf delen en behelst iedere vorm van literatuur, zoals het deel 'filosofisch verzet' voornamelijk columns tussen 2006 en 2010 geschreven voor de dagelijkse hoofdpagina van Skynetblogs. Er zitten ook een aantal essays tussen over wat er met onze democratie internationaal aan de hand is tussen , en vooruitkijkend enkele denkoefeningen rond het democratisch gebruik van de telematica naar de toekomst toe.  Dat deel dus, Filosofisch Verzet, 370 A4 pagina’s, is ook een getuigenis van hoe de grote media de dagdagelijkse gebeurtenissen internationaal heeft gemanipuleerd en een ervaringsverslag van mijn jaren werking in de Telecomsector, tegen de privatiseringsrage destijds. Nog altijd zijn dezelfde mechanismen om bewustwording tegen te gaan werkzaam. Nog steeds heeft de meerderheid van de bevolking niks te zeggen over deelname aan oorlogen, militaire reconversie, eenvormige, eenvoudige en internationale sociale statuten en gestandaardiseerde eenvoudige taxatiesystemen.  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be met actueel werk en archieven, is raadpleegbaar via de internet linken van mijn blogs (een deel ook in het Engels vertaald), niet alleen sociale analyses maar ook vooral artikels en essays rond zingeving van het leven; niet van uit een godsdienstige maar van uit een filosofisch-wetenschappelijke benadering, die ruimte laat voor de geestelijke en psychologische noden van de mens, vertaald in alle literaire stijlen met eigen foto en videowerk. Na 2010 heb ik het schrijven van columns aan anderen overgelaten en nu verspreid ik naast eigen korte commentaren via Facebook en Philosophical Resistance (Google pagina) een aantal progressieve auteurs, werkzaam rond de chaos van de huidige wereldpolitiek en alternatieven ook, naast diegenen ter linkerzijde van klassiek links ook mijn toekomstgerichte  alternatief http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be Het totaalwerk geeft een globaal overzicht, met linken naar de gedichten en 56 filosofische essays, sociaal psychologische inzichten in theorie en praktijk en een drietal theatermonologen rond een linkse kijk op schepping en het psychologische en sociale leven van de mens, een kijk die de weerstanden van mensen die soms door de Godsdienst van het sociaal progressieve denken afgehouden worden, doorbreken wil . Religie, 'van relier', ‘verbinden’, is veel breder dan filosofieën die op een Godsbeeld steunen. Wat de termen 'atheïsme' en 'theïsme' overbodig maakt eigenlijk. Tot daar een schets van mijn alle domeinen van het mens zijn omvattend literair, maar vooral sociaal en menselijk project.                   Ook raadpleegbaar via een andere overkoepelende blog met andere lay-out, die ook naar de 24 andere bloggen leidt. http://blogfilosoof.skynetblogs.be
              De verzamelblog http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  1148 pagina’s, bijna alles voor mensen met interesse in filosofie, geschiedenis, politieke actualiteit & analyse & cultuur & eigen bloglinken daarnaar met honderden eigen columns, artikels, essays en honderden linken, foto's, film...,kunsten en reisverslagen, tips, annonces, sociale strijd, actuele toestanden in de wereld, vanuit een filosofische hoek.         Als blogfilosoof op sociale media brengt ‘Filosofisch Verzet’ het verslag van  een meer dan vier decennia lange speurtocht via artikels, proza, poëzie, essays, pamfletten, citaat boeken-en filmtips, voornamelijk over hoe een planeet één natie  kan worden.  Over hoe filosoferen ook persoonlijke emotionele en spirituele zingeving wordt. Over hoe ‘graag leven’ meer mogelijk wordt.  De sinds enkele jaren haar omgeving met kunstfotografie verblijdende fotografe Thea Swinkels vond een deel van haar inspiratie voor haar werk van de paar laatste jaar in citaten uit het bovengenoemde werk van Octaaf Coeckelberghs.       Tot op heden stelden ze op een meerdere plaatsen tentoon, alsook bereiken ze via de sociale media en al reizend een ruim publiek.  Onder andere op Facebook Fotofilosofie  kan U hun tot op heden tachtigtalwerken bekijken.  Een 28tal is op spandoek afgedrukt.  En meerdere op canvas. Geniet ook van de tentoonstellingen.                Filosofeer er over !

Het veranderende uur

Een rare uitvinding van een dertig jaar geleden laat het plots een uur vroeger en vlugger donker en bij ochtend vroeger klaar zijn.  Zes maand later volgt dan de omgekeerde beweging.                                                 We hadden niet alleen die tijdsaanpassing maar ook bijna al die heiligen en al die zielen te vieren ook al, ’t is te zeggen morgen en overmorgen.  Dan die Halloween bedoening nog links en rechts maar weer laten voorbijgaan voor wat het is…gewoon in dankbaarheid om de warme oktoberzon de fiets op naar de surf put en verder op naar de steigertjes.  Lang uit lagen we aldaar, beurtelings op buik en rug en zijdelings, rustend van de zeil garage voor de oude camper te maken en zij van het bezoek aan de herstellende moeder, tijdelijk ver aan zee.  Ze praten en ze praten, over honderd dingen die ze zagen, kleuren van wel twintig verschillende soorten inheemse, noordelijke en zuidelijke bomen.  Over  insecten een ietsje pietsje groot die als kleine motorvliegtuigjes over het water zweefden of er tot eetlust opwekkend plezier van de vissen in vielen.  Spijtig dat ze hun visnetje van een abrikozen plastic potje niet bijhadden om zoals die dag in Noorwegen of Zweden toen al  te ‘hengelen’.  Onder hen wat witte zandkorrels, kwarts, wereldberoemd als grondstof voor glas en glasvezelkabels onder meer, bijna zo oud als het universum, men blaast het van in Dessel naar Lommel door reuze stalen pijpen.  Het zand lag er in de streek gewoon te wachten tot de mens de vensters en het transporteren van computergegevens en zo uitvinden zou.   Ach dat veranderende uur, laat er ons gewoon twee nieuwe feestdagen van maken dan !  Ongewoon veel wandelaars langs de steigers en verder op in het bos.  Misschien een idee om met de Fotofilosofie tentoonstelling aan de boorden van het glimmende water hier te komen staan, dachten we.  We reden tot aan de fabriek richting het vijfde Sas waar de waardin met bijna dezelfde naam met het traditionele ronde dienblad in de deur stond aan de overkant van één van de kanalen.  Drankjes, voor sommigen een teveel aan spirit waardoor ze gaan verloederen, voor de gebruikers met mondjesmaat een even wat vlotter bij een dieper gevoel raken, voor nog anderen gewoon lekker en uitkijken voor teveel er van.  

Wat nog bijblijft van het verhaal van gisteren ? De voorspellingen van de non over wachten op de diegene met een aparte roeping en wat ze zei rond de dood van een vriendin en haar geliefde die haar dan een maand later volgde.  De gesprekken met de andere boerendochter en haar vriend over streek gewoonten onder meer, verschillen tussen Kempen en Hageland en hun mensen.  En dan weer onder ons alleen, reflecties over het hebben van kinderen en van waar en waarom ze hier komen en hun verhouding en reacties tegenover mijn filosofische en intellectueel artistieke zoektochten.  Over wanneer ze kwamen ook, over zij die eventueel nog komen gaan… .  Te koesterende conversaties op deze veranderde uur dag. Op naar de toekomst ! De meerpalen voor de boten waren juist Guinness pinten, wit vanboven en donker beneden en de waard, waardin en hun helpster hun rust kwam er weer bijna aan.  Het juiste medicijn bij de juiste patiënt brengen, haha…gelukkig waren de meesten per fiets en was er ook veel soep en frisdrank en…paprika !  Er werd niet alleen Sint Bernard en ander Belgisch lekker verzet, er wandelen ook honden met die naam door, de wereld, het leek wel of hij overal in vrede was…terwijl het land zelf werd bestuurd door onverstandige lieden die de desastreuze interventie avonturen van de vertegenwoordigers van de big business wereld onderschreven en al zo vluchtelingen stromen op gang brachten en steden en dorpen tot puin herleiden… en alleen groepen fanatiekers de schuld gaven, … en het belang van hun stemgedrag met betrekking tot het buitenlands beleid… vergaten !  Morgen weer een dag

Mag ik eens een paar uur uw kerk lenen padre ?

Allemaal goed en wel en dwaas die Halloween toestanden die én willen vieren én willen verbergen dat de dood een onbegrepen taboe is.  Maar er was rond deze Allerheiligen en Allerzielen ook weer een herdenking mis voor de overledenen van dit jaar. Vier foto’s van een doodsprentje met ongeveer leeftijdsgenoten, mensen die in een oorlogsdorp van weleer eenzelfde bestaan deelden in goede en minder goede dagen.  Ik was er voor eens stuk getuige van, het deel na de tweede wereldoorlog dan, zij waren tieners of een jaar of kind van toen.  Je kan dat allemaal literair niet verwoorden want je zou al die mensen en hun omgeving en levensomstandigheden en de tijdsgeest moeten gekend hebben.  De priester, een autoriteit in ethische vraagstukken aan de universiteit, vroeg of er heiligen in de kerk zaten, ze mochten opstaan.  De kerk heeft een andere definitie van heiligen dan ik, dacht ik, vele zielen overkomen hele moeilijke dingen en ondanks alles blijven ze in de heiligheid van het leven zelf geloven, niet dat ze hun moeten opofferen, maar ze doen het dan toch maar !  Ze verdedigden niet zo maar het instituut Kerk; maar vooral de lijdende naaste…het waarom van het lijden, een hele multidisciplinaire aangelegenheid, die men in de Kerk te eenzijdig benadert. Op mijn terugweg naar huis  passeerde ik in Averbode een kerkhof voor en van een paar honderd paters, allen bijna minstens zeventig, tachtig of meer geworden…een tiental hadden een bloempje gehad.  Interessant gegeven weer, er passeren er dagelijks niet weten hoeveel door een mens zijn hoofd, dingen van dagelijkse mensen met hun problemen, dingen uit de wereld van de TV, onrecht allerhande waar hier en daar mensen dan toch iets proberen aan te doen,…zoals die Nederlanders die de politie in Manilla hielpen van een begin te maken met oprollen van netwerken van cybercriminaliteit (in dit geval prostitutie van kinderen !!!).  Chapeau voor die mensen en de mensen van de politie ginder.

Even de Eerwaarde aanschrijven  Sta mij toe je een link te sturen, die zich vertakt in een 24 tal linken die allen met de zin van het leven te maken hebben. Van uit Uw publicatiedomein, is de link ‘de blogfilosofen’, waar ik zoals Teilhard de Chardin verbanden tussen wetenschappen en het spirituele naspeur misschien interessant.  Maar minder theoretische lectuur vindt je op tal van plaatsen, allen onder de noemer ‘geloven is een zoektocht’ en ‘herinneringen’.  Ook een hele brok verzet tegen oorlogen en politieke onzin onder de noemer ‘filosofisch verzet’, titel die ik ontleende van wijlen een collega van U die mijn grootvader in een publicatie rond de oorlog tegen het fascisme zo omschreef.  Gisteren wisselde ik een paar woorden met U aan de uitgang van de kerk waar ik de herdenking van onder meer mijn moeder bijwoonde.  Ze was een hele goed buur en vriendin van uw nicht denk ik.  Ze vertelde mij vroeger hoe zij met haar vroeger per fiets naar ‘den Heinkesberg’ in Wever reden voor een gunst voor de klein mannen .    Mooie kapel trouwens, nog gebouwd in opdracht van een Dyonisus Vicca waar van onze tak van de familie gedeeltelijk van afstamt volgens onderzoekwerk van een overleden oom van mij.  Mijn vader, fruitteler en fruithandelaar zoals U wel bekend ook vaak te vinden, niet alleen op de camions maar ook op de tractor zoals uw broer geloof ik.  Bon genoeg gesitueerd, hopelijk heeft U iets aan dit 1418 bladzijden tellend werk, met U er bij gisteren 1419.  U had het over heiligen en opstaan…ik dacht aan een zus van mij die ons ma jarenlang verzorgd heeft, ons ma die samen met een oud Boerenbond man de bejaarden vroeger altijd ging bezoeken.  Negen jaar heeft je nicht het op haar ziekbed volgehouden en wij kregen bij bezoek aan ons ma altijd een verslag.  Deze dingen maken het leven echt de moeite.  Bedankt nog voor de mooie herdenking van gisteren; aangepast aan het soort reflectie dat ten gevolge van onze tijdsgeest nog steeds doet.  Tijd om de parochianen eens ten volle op hun ook sociale en politieke verantwoordelijkheid te wijzen vind ik zelf. Dank U voor de aandacht.  Octaaf Coeckelberghs (die met zijn lange haren)…al in oorlogsverzet van in de tijd van Vietnam versus USA…en nu nog altijd in de tijd van 66 legers tegen Syrië en bondgenoten… veel over geschreven, eerlijke journalistiek, zoals ik gisteren bij terugkeer bij een stop in Averbode las op een affiche.  Hier is de link  :    http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be/  Beleefde Groeten, Uw werk is heel heel nodig, het is wraakroepend en hemeltergend dat er onder meer medicamenten van embryo’s zouden worden gemaakt !!  (en dat de overgrote meerderheid zich niet actiever met binnen-en buitenlandse anti-oorlogspolitiek inlaat !

Droomtoestanden      

Zag ze in enkele scènes terug, niet in de tijd, maar in het nu eerder…of een nu dat ergens aan een andere kant wordt opgebouwd.  ’t Kwam erop neer dat er eerst nog wel die felle lot- band van onze onderscheiden voorouders ook vroeger was, bindingen die we destijds rond 2006 meer tot de krijtlijnen van het realisme terug brachten; het soort realisme dat mensen die vroeger buren waren, later bed deelden en nu weer buren.  Maar reeds na deze enkele seconden durende droomopname kwam er al een verkoeling, teweeg gebracht door de illusies waar haar leven haar had laten in verzeilen.  Je kan iemand wel in ’t leven wel laten proberen van wezenstoestanden doen te vatten (en andersom) maar je reist gewoonlijk verder naar een andere bestemmeling of bestemmelinge die het volgende deel of het definitieve deel van de puzzel is.   Over generaties heen blijven eerst emotionele evoluties naar spirituele inzichten verlangen.  Ging iemand té patriarchaal met zijn kinderen om gaan reageerden die kinderen anders, weg gaan, zich te soft opstellen of al wel eens als frustratie bij stress zich zelf van zijn te kwade kant laten zien…en dan een generatie daar achter ga je dan weer een toestand hebben waar kinderen te veel vrijheid krijgen en de ouders navenant een pak problemen er bij.  In het geval van de droom was het niet zo zeer iets van vorige generaties, maar eerder iets tussen haar en haar te strenge ex…hij, te streng, zij later te zacht.  Ingewikkelde droom, bij het opstaan wist ik er nog weinig van, maar na een fietsrit in het bos met de honden kon ik dit blad toch wel weer iets verkonden. 

Nog een wonder dat ik niet van iemands schoonmoeder droomde, nadat ik in de week iemands verhaal daarover had gehoord.  De schoonmoeder kon niet luchten dat de man van haar dochter haar niet totaal gehoorzaamde zoals haar eigen man dat uit schuldgevoel over het zich vergrijpen aan de jeugd van zijn dochter deed.  Zij maakte de dochter en later haar kleindochters wijs dat de hun man en pappa niet naar vergaderingen of sporten ging maar op café zat of een ander had of zelfs voor anderen betaalde, geweldige tactieken om mensen uit mekaar te krijgen.  En dan moet dat allemaal achteraf vergeven worden ?  Dat moet dan bovendien dan nog allemaal opwegen tegen de goede dingen die ze wél deden ?  “Wat er dan wel van waar was “, zei me de vriend, “toen mijn vrouw een andere vrijer had en door hem onder druk kwam te staan en onze ménage achteruit ging, heb ik ooit eens gezegd bij het aanvoelen dat er iets loos was “zal ik dan maar naar de bar gaan” ?  Dat ene zinnetje zal na onze scheiding wel opgeblazen geweest zijn en een eigen leven gaan leiden zijn, met weinig stichtelijks tot gevolg…. “.   Wat een ellende er soms uit mooie dingen kan komen, het lijkt wel of de liefde in vele gevallen gebruikt wordt om ons met de neus op de feiten te drukken.  Heb genoeg van die dingen die men doorheen een toegeven aan negatieve gevoelens… toch zoooo  complex maakt in plaats van gewoon te doen. Tegenstrijdigheden ook als aanvulling te zien, net als gewoon goed bij mekaar passen.          De kaarten liggen niet voor iedereen hetzelfde op vlak van emotionele evolutie en hoe anderen daar al of niet in passen. Gekoppeld aan de leefomstandigheden en het tevreden zijn met gewoon genoeg of het nooit tevreden zijn en geconfronteerd met die en die personages die wel lijken ‘op het lijf geschreven te zijn’ in hele mooie soms tragische soms komische theaterstukjes of stukken (naargelang tijd en inhoud); loopt het persoonlijke  leven voor eenieder anders, maar vertaald zich ook voor een stuk naar de sociale en politieke leefwereld toe : met hoe velen gaven we om het feit dat er teveel armoede en al die oorlog is en hoe sterk waren we er mee bezig opdat dat zich in een gunstiger kiesgedrag of een andere manier om aan verkiezingen te doe, zou vertalen ?                                               

Het leven en wie het is    Vindt sterkte in de vreugde in U zelf.

Kon me de voornaam niet herinneren, van de koster in ’t dorp, goed in de negentig, oudste man in het dorp, al koster sinds zijn zestien, zoals zijn vader Constant in de negentiende eeuw geboren vóór hem al was.  De rijzig kalme organist-zanger stond op de oprit van zijn herenboerderij van weleer, hoedje op, licht hemdje met korte mouwen.  In dorpen anno 2017 leven de meesten buiten het verenigingsleven om toch wel  veel op zichzelf en met grote broer Media die hen veelal een vertekend beeld van de  werkelijkheid geven.  Toch weer toevallig dat hij daar stond toen ik op één van mijn tweewielers aangereden kwam.  Ik had net twee bejaarde dorpsgenoten bezocht in twee verschillende geprivatiseerde homes waar je op zondag hooguit drie personeelsleden tegenkomt.  De verpleegster die ik er over aansprak, stond er van halfzeven ’s morgens en het was halfzes ’s avonds reeds. Oud worden, sterven…alles moet maximum opbrengen.  Gewoonlijk als ik me iemands naam niet meer kan herinneren komt die ’s anderendaags wel in de loop van de dag weer naar boven.  Je hoeft iemands voornaam eigenlijk niet te kennen, je kent immers de mens, je hebt hem in je ingeleefd en waardeert hem om hoe en wie hij of zij is.  Vertelde hem over mijn reis naar Scandinavië met mijn vriendin en onze camper.  De meest voor de hand liggende dingen, de Noordkaap, de 8000 kilometer, de prachtige soorten kerken, de ruimte tussen huizen en dorpen, de dingen die er anders zijn, maar ook over het poollicht bij wijlen en het verschil tussen de golven van de heuvels van het Hageland en de zuid Deense bolle korenvelden.  Ook over het feit dat die heerlijk koerende dikke bosduiven slechts voorkomen tot boven in Zuid Zweden omdat daar de graanvelden ophouden.  De koster genoot duidelijk van mijn uitleg.  Zelf had hij ooit per cruiseboot een reis naar de ontzaglijk mooie fjorden gemaakt, van uit Hamburg aan de Elbe, de Elbe een stroom met vertakkingen richting een concentratiekamp waar een zeventigtal mensen uit het dorp nooit van weerkeerden.  Toen ik hem zei dat ik daar bijna altijd nog eens langs ga, want het is ondertussen een herdenkingsplaats en museum geworden, herinnerde hij zich waarschijnlijk de dingen die hij tijdens de laatste jaren van de oorlog zelf meegemaakt had net op het moment dat ik gelukkig over die prachtige natuurdocumentaires op TV begon, want over de oorlog wilden we beiden eigenlijk niet praten die moment…de oorlogsverzakers van vroeger en nu hun diabolische invloed moest niet op deze mooie ontmoeting doorwegen.  Herhaaldelijk benadrukte de koster de oneindigheid van die schoonheid van de natuur, het wonderbaarlijke in alles.  “Dan moet je zeker eens naar onze reisfoto’s komen kijken”, maande ik hem aan “of naar onze tentoonstelling in mijn tuin, mijn vriendin haar foto’s op canvassen en spandoeken; met teksten om over na te denken van mij”.  Benieuwd of hij gaat komen.  Weinigen doorbreken hier hun huiselijke cocon, zo merkte ik al na enkele jaren gedeeltelijke en een paar jaar volledige afwezigheid in mijn eigen huis.  Na mijn opknapbeurt aan mijn huis vond ik het dus wel tijd dat er een filosoof in ’t dorp kwam, er is haast geen bank meer, geen coiffeur, geen winkel, nauwelijks een café, gelukkig een frietkot, geen pastoor, geen horlogemaker of noem maar op meer, van de vele kleine fruitbedrijven en fruithandel zaken en de tientallen kleine boeren, blijven er in elk dorp gemiddeld nog een drietal grote ondernemingen over.  Maar de koster blijft zingen, niet meer om de pastoor te begeleiden, maar een ploeg leken die de mis doet volgens de richtlijnen van Rome, hun goed recht; maar afgezien van de ethische en morele waarde van sommige teksten uit de testamenten die we hebben geërfd uit streken waar men nu nog mekaar militair naar het leven staat…is het niet hoog tijd dat we onze horizon gaan verbreden met wat de wetenschap en het niet wiskundige gebruik van de filosofie ons te bieden heeft ?  Ik vertelde de koster over de geschiedenis van de Denen, Zweden, Finnen, Noren…die mekaar ook meermaals tijdens hun vorstendommen periodes de kop hebben ingeslagen…en dat ik mezelf wenste zo oud te worden als hij en dan te mogen meemaken dat er een zelfde vrede in de wereld zou heersen als nu in Scandinavië bijvoorbeeld. Tijdens mijn reizen in Europa liet ik me vaak ontvallen dat Brussel het verdiende hoofdstad van Europa te zijn, want heel Europa heeft onze regio’s tijdens dit of ’t gene tijdperk aangevallen, wij zijn er nooit gewapenderhand op uitgetrokken op het familiebedrijf van koning Leopold de tweede in Congo na en de meer recente deelname aan die absurde NATO oorlogen van eind vorige eeuw en begin deze na.  Niet de oorzaken daarvan worden als een op te lossen probleem voorgesteld, haast alleen over de vluchtelingen heeft men het. 

’s Anderendaags, bij ’t ontwaken lig ik weer te denken over de voornaam van de koster en laat een reeks klassieke voornamen van mannen van die generatie in mijn hoofd passeren : Jef, Jos, Karel, Gust…en nog enkele anderen. Ineens propt er daar toch wel een vraagstelling in me op : ‘’’hoe heet je ex schoonvader’’’?. Het was niet precies een gedachte van me zelf, maar eerder een vraag in mijn geestelijke zijn aan mezelf gesteld, door een stuk van de combinatie van al die genen van overal die mij tot mezelf maakten. Daar die ex schoonvader zijn naam met A begint, wist ik ineens dat de koster Alfons heette, Fons, maar voor iedereen ‘de koster’.  Fons, net als iemand anders in ’t dorp die de bezoeken aan de mensen in ’t dorp die in een home zit organiseert, of nog een andere met die naam die in de fusiegemeente mee aan de basis ligt van talrijke sociale woningen.  Zo onthoudt je van iedereen wat en “als je overal in Europa reist”, zo vertelde ik de koster nog, kom je gezichten tegen die je aan iemand hier bij ons doen denken.  Met al die bezettingen en andere economische omstandigheden, kom je hier ondertussen de hele wereld tegen.  “Zeker in Brussel” vond de koster, op een hele neutrale zachtaardige manier.

Ik vertelde Fons over een oom van mij, een man met een fluwelen hart; die onze stamboom heeft opgesteld.  Een vierhonderdtal jaartjes geleden kreeg een generaal van de voor het Spaanse koningshuis en de burgerij de ‘ketters’ bestrijdende Alva een stuk grond in Wever, alwaar hij een kapel bouwde op de ‘Heinekensberg’  en met een Germaanse van hier trouwde.  Zijn naam was Dyonisus ‘Vicca’, zoals een gemeente in Zweden waar men in een ik weet niet hoe dikke eeuwenoude kerkdeur het Vikingenalfabet gebeiteld heeft.  Zijn voorouders reisden met hun boten tot aan en op de rivieren in Spanje al van in de tijd dat één van de broers van Jezus Christus daar leefde.  De voorouders van Dyonisus Vicca vestigden zich in Spanje en vermengden hun genen aldaar.  Dyonisus zelf beging de stommiteit van tegen de Noorderlingen die Protestant wilden worden te gaan vechten.  Verder dan ‘zij’ en ‘wij’ dacht men toen ook nog niet verdorie, de menselijke geschiedenis was al naar de botten toen de sterksten en slimste het geld uitvonden en een geldelijke waarde aan alles gingen toekennen en met de meerwaarde van de overschotten aan goederen wapens begon te maken om de eigen soort te veroveren en of uit te roeien.  In de vroegste samenlevingen in andere tijden verdeelde men alles onder mekaar, ook al vocht men er bij wijlen ook al voor hoor, maar alles kreeg een grootschaliger in plaats van een grot-schalige dimensie.  Clans, Clerus, Vorsten, Multinationals…tot en met topvertakkingen van de Bourgeoisie van nu, van hier en elders , bepalen nog steeds  de krijtlijnen van de buitenlandse politiek.  Een echte cultuur waarover er door meer en meer mensen over collectieve ontwikkelingen kan worden gepraat, is er nog altijd niet hier te lande en elders…en ook aan het individuele menszijn en de overkoepelende zin van de levens van al die mensen die men persoonlijk kent worden niet teveel woorden gewijd.  Alles moet meer en meer actie zijn voor velen en oorverdovende muziek, soms te horen bij techno muziek avonden op het plein naast de koster.  Wat moet hij daar van niet denken zo achter zijn piano in zijn huis, denkend aan zijn orgel in de dorpskerktoren ?  De menselijke, ik schreef bijna Meenselijke soort is me nogal een fenomeen.  In feite zijn we één grote familie.  Hier leven we in ’t Hageland, ginder boven heb je ook Hagelanden, maar dan met drie andere klinkers als tweede letter.  Natuurlijk zijn we meer familie van de één als van de anderen, men kan dit de dag van vandaag zelfs in DNA percentages gieten.  Het overleven van de ganse soort hangt van de samenwerking van de onderdelen er van af, het uitsterven er van hopelijk niet van enkele fanaten die atoomwapens kunnen doen afvuren. 

Maar daar over heb ik zelf al genoeg geschreven, zie één van mijn 24 blogs ‘filosofisch verzet’, onderdeel van ‘het voortijdig testament’. Met ook meer uitleg via kortverhalen, poëzie, analyses, columns, foto’s, films en alle andere takken van de kunst, alsook over alle andere personages of bewegingen in deze roman die verder wil gaan dan de blogroman die de verzameling geschriften uit ‘het voortijdig testament’ is  http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be .  U zal er zelfs alternatieven vinden om de  grootste politieke problemen van NU te lijf te gaan. Wereldwijde miltiaire reconversie. Simpele gestandaardiseerde Sociale zekerheid Systemen.  Eén Simpel Internationaal Taks Systeem, progressief en rechtvaardig.  Zinvol werk. Ecologische productie.  De Verenigde Naties zou hier kunnen een referendum over uitschrijven…maar zal daar moeten toe gedwongen worden want onze internationale OverHeden zijn eigenlijk OverVERLEDEN…anachronistisch, niet met hun tijd mee…we zouden immers wereldwijd telematisch kunnen beslissen of onze bommenwerpers al of niet landen mogen gaan bombarderen…tot zelfs eerst de voornaamste programmapunten zelf bepalen en dan de dirigenten ervan verkiezen…op projectlijsten of partijlijsten, al naar gelang wat de geschiedenis in al zijn facetten nog gaat voort brengen. 

Er groeit een nieuwe houding tegenover het politiek establishment zoals we dat tot nog toe gewend zijn, één die meer de nadruk op GEWETEN legt dan op GEWIN.  De wereld is toe aan een basiswerking van onder uit, in en buiten de traditionele politiek.  CoNSCIENCE groepen  : comittees for new simultaneous international elections, necessary to create more equality. Maar ik ga daar maar over ophouden of deze roman gaat de wegen van mijn vroeger werk op.  Wat ik samengebald tot nu toe wilde meedelen aan het beperkte publiek dat er oor voor heeft, kan U het best overschouwen via het fotowerk van mijn vriendin.  Zie Fotofilosofie Facebook.  Facebook, alwaar ik naast culturele dingen en gewone foto’s wat belangrijke boeken rond geschiedenis of leerrijke artikels van anderen promoot, maar niet het soort columns die ik jarenlang zelf op de sociale media onder ‘filosofisch verzet’ schreef.  Al voor dat Facebook bestond. 

Ik werd uiteindelijk het gezever van zij die veel te weinig geschiedenis bestudeerd hebben en hun vooroordelen beu en ontdekte dat velen eigenlijk eerst nog toe zijn aan het overwinnen van hun emotionele problemen bovendien en zeker aan het zich interesseren voor wetenschap en filosofie, op een ondogmatische manier om zodoende niet in de fouten van vorige tijdperken te vervallen. 

Om dit concreter te maken, even enkele van mijn uitgangspunten er bij halen :

°De ene oorlog is nog niet gedaan of de volgende wordt al voorbereid. We geraken er maar niet vanaf.  Als wereldburger zouden we ons hiertegen TELEMATISCH  kunnen  uitspreken. De drang om de  wereld economisch en militair te beheersen,  vanuit eender welke, altijd te relativeren ideologie of regime, is een bedreiging  voor de mensheid.  Veel Belgen weten niet dat we momenteel betrokken  zijn bij 2 oorlogen. Het sturen van gevechtsvliegtuigen  naar het Midden Oosten en  Libië is één van de oorzaken van het huidige vluchtelingenprobleem.  We moeten onze politieke vertegenwoordigers, over de partijgrenzen heen, erop wijzen dat we deze waanzin een halt moeten toeroepen.

Een minuut stilte rond wereldbol, en een minuut om eens stil te staan bij wat die bol aarde is en wat een prachtige geschiedenis hijzelf achter de rug heeft om het leven er op mogelijk te maken en een minuut stilte om al diegenen die een gewoon normaal leven wilden en door etnisch, economisch, sociaal, politiek, ideologisch of wereldbeschouwelijk of persoonlijk geweld vervolgd werden of omkwamen

Intro kortverhaal “er was dus toch leven na dood” zie vroegere boeken

Ondertussen niet zo'n tien, twaalf, maar twintig jaar geleden schreef ik de volgende zinnen :

"Er zal vrede komen in het hart van diegene(n) met een eerlijke ziel.   Behoedt de wereld van vernietiging en leidt de mensen naar betere levens. Vergeet nooit dat de wereld onverdeelbaar is.  Er is maar één leven en één wereld, neem verantwoording en leef zo intens mogelijk. Wees licht om te kunnen gidsen. Ga naar de mensen toe en spreek over toekomstige vreugden.   Jouw plaats zal zijn waar jij je vrij zult voelen. Leg hun het verschil tussen de materiële wereld en de spirituele materie uit.  De waarheid is eenvoudig.     Ze verbergt zich in het verleden, leeft in het heden en heeft de toekomst nodig.                                                                                 Waarom vindt men zo weinig vreugde tussen veel mensen ?   Mensen verwonderen zich niet genoeg over wie ze eigenlijk zijn en over wat het leven dat ze leiden eigenlijk betekent.                                                                          Ze zouden meer filosoof dan materialist moeten zijn, ze zouden zich de vraag moeten stellen waarom ze in een wereld van rijkdom en armoede, oorlog en vrede, stress op het werk en werkeloosheid leven.    Maar er zijn andere redenen voor het gebrek aan vreugde...redenen waarover men nog niet kan schrijven en redenen waarover niemand kan schrijven.”

De titel zou eigenlijk moeten zijn : “er was dus toch geen dood” zie bij ‘kortverhalen’ voor de tekst of bij ‘geloven is een zoektocht’ als aanvulling