e)mensen aller lande

e)mensen aller landen

Gedicht voor A en A x50

Op Dolf zette Adeline haar zinnen

Daar wou ze wel iets mee beginnen

Nee, dra kon hij er niet meer onderuit

Zijn jonkmansleven, 't was uit

Ze hadden geen moeite met sparen en werken

Na zijn uren onderhield hij tuintjes en perken

Zij was van alle markten thuis

en zo was 't 's winters warm in huis

Daardoor was't dat hét op een winteravond gebeurde

Een lief klein meisje kwam hun leven opfleuren

Snel werd ze een hele toffe, een neige

En ook zij zou flinke kinderen krijgen

Ook die mannen groeiden dabber op

en zoeken hUn weg, reken daar maar op

Ondertussen zaten ook de grootouders niet stil

Hun streven en werken, geboren uit wil

Nadat Adeline de boerinnenharten had veroverd...

werd Dolf door de dansende gemeente in een keizer omgetoverd

Niet meer weg te denken uit het dorpslandsschap,

zetten ze zich nog voor alle generaties schrap

En ook al nemen ze soms de tijd om onder mekaar te kibbelen

's avonds in bed zullen ze wel niet tegenstribbelen

Dit alles en meer, weze hen gegund,

zonder hen had er veel niet gekund

alles, ook een café, moet opbrengen

amusementsspelen, a-muse inderdaad

masochistische shitfilm aan de muur; massa-gist-eens zelfbeeld

usa-vlag aan één muur, foto Indiaan aan andere,

muziek over Wounded Knee, you and me

enig lichtpunt het plaatselijke zelfgemaakte appelsap

ander café, fabrieksmuziek maakt elk etisch kontakt onmogelijk

we slaan onze eigen ruiten in

competitie onder mannen

met vier hebben we erachter gezeten, één de overMinning behaald

ondertussen is dit door het woord Ex al ingehaald                                              

paula's eetchalet

ze leeft voor haar keuken

ze vindt het spijtig

moderne vrouwen met hele grote keukens

die er zo weinig in koken

ze vindt dat een deel van de jeugd

afmoet van slechte manieren

soms deelt ze zelfs een mot uit

aan een dronken schavuit

die ze dan tot tweemaal toe verdere toegang ontzegt

die dan weet dat ze gelijk heeft en niet meer verslecht

man met varkenshartklep

83 is hij, 25 jaar geleden geopereerd

mijmert nog wat over het verleden

als je hem er zelf naar vraagt

Brengt toch nog dingen

zelfs soms aan,

hoe het hem in dit of dat is vergaan

de inmiddels oude koster

op de dag dat de laatste oorlogsweduwe werd begraven

samen op het pad naar de kerk

met het kruis voor het eerste slachtoffer van de tweede oorlog

zijn vader en mijn grootvader, samen dezelfde dag

al meer dan 35 jaar begraven

komen en gaan

voltooien wat de genen in het vorige leven

niet hebben afgemaakt of gedaan

we zijn een genetisch-psychologisch gevolg

altijd weer met onze tegenspelers geconfronteerd

omdat allen de inhoud van 'zin'  en 'rust' zouden begrijpen

van 1700 staat ze in het oosten, om 0700 in 't westen

ik stuur je weer haar zalige licht en wens je het beste

de nieuwtjes op het werk; een gerucht doet de ronde,

dat tegen september 4000 man worden weggezonden

over het hart kunnen we 't niet zo blijven hebben

het harde harte zeer zal toch wel wegebben ?

tot de volgende gloed  ons verbazen doet

of die dan wel door mij zal komen

daar wil ik niet meer aan denken en van dromen

ik moet mijn kaartenhuis immers weer langzaam opbouwen

maar er zijn in het spel ofwel  meer heren dan vrouwen

vermits die meer zijn voor het zekere dan voor ideeën

raak ik hier nooit met z'n tweeën

ik zal zijn een nomade die altijd zijn tenten moet verleggen

omdat hij meent zijn waarheid te moeten zeggen

wat heeft de toekomst voor mij in spe ?

freelance boven de 48 knuffelen ok ?

ver sta ik van de idealen van de romantisch trouwe jongeling

't tweede best lijkt me de ongebonden mengeling

maar vermits een mengeling niet ongebonden kan zijn

krijgt de externe afgunst in triangels je toch weer klein

als de liefde zoiets als tanden krijgen is,

moeten we door de pijn tot het volledig gebit er is

en dan denken we dat we er zijn

maar volgt het verlies met weer die pijn

op de duur leggen we ons bij het vergankelijke neer

en vragen ons af, kom er nu niks meer ?

waarom moet dat allemaal wel zo zijn zal je vragen

ik weet het niet, dus mij zal je er niet over horen zagen

dit is maar een schets van een moment,

en niet elk moment weet je wat en hoe en wie je bent

, daarom is het goed dat je mensen kent en vertrouwt

en wie weet ooit eens iemand, een nomade ook, die niet heeft gebouwd

zal nu met dit gedicht maar stoppen,

elk klein woordje kan dit kaartenhuis doen floppen

octaaf