m)mijn oorspronkelijke filosofische essays,deel 1

laat ons Proberen

’t Leven ‘t Overleven

HET VOORTIJDIG TESTAMENT

Octaaf Coeckelberghs

Blogfilosoof

Columns,  Essays, Gedichten, Kortverhalen,  Alternatieven, Monologen

 Geloven is een Zoektocht  Filosofisch Verzet    Filosofische Essays  Gedichten  Kortverhalen Herinneringen en zo, Ach ja de Liefde voor 't Leven

 1. De filosofie staat weer eens voor een revolutie

2. FILOSOFIE , GESCHIEDENIS EN KUNST ALS VOEDSEL VOOR DE GEEST

3.filosofisch V O O R S P E L : de geest, één met de stof

4. De hoofdreden waarom wij bestaan  

5.het leven is een eindeloze test  (theatermonoloog –historie van filosofie) ZIE HOGER deel1

6. de  zin   van   m'n levenskrachten

7.Wie we waren 

8.NU

9.HET POSITIEVE DAT HET NEGATIEVE NIET VOEDEN MAG

10.Het oorspronkelijke in ons          

11.Waarom nog schrijven ?                                                                  12. het heden is de proefbuis waarin het verleden de toekomst baart

13.LEREN  DOOR UITWISSELING          

14.vijftig geworden

15.de snelheid van licht en de micro-en macrokosmos        

16.het bewijs van het eeuwige leven                17  "in den beginne was er het woord" én de wetenschap                                                   18.het bestaan                                                 19.de symboliek die in gebeurtenissen, woorden en beelden zit                    20.Woorden als tekens van een teken 21.handleiding tot het begrijpen van de werkelijkheid                                                22.over verschillen tussen godsdiensten 23.evolutie in het bewustzijn                     24.Ach mens ! zie einde vorig deel Filosofisch Verzet                                                                   25. t' is ni makkelijk van hier nu messias te zijn                                                                                              26.hier staan we dan, eeuwig oud, voor altijd jong (cabaretvorm)                                                       27.Ook jij en zelfs een kleine gemeenschap kunt de wereld verbeteren                                       28.vanwaar we komen                29.doodongewoon -geen fictie

30 Zie ook Er was dus toch leven na de dood (fictief) zie hoger  via

http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be  en  deel Geloven is een Zoektocht                        -- In English see : 42  

                                                                                     31.  roman  voor de rode man Zie http://achjadeliefde.skynetblogs.be

32.Geen slaven van negatieve emoties blijven

33.innerlight    1. Degrees of consciousness, 'emotional evolution' and other conceptions

34.innerlight    2. everything as an evolution of energy

35.camerades, frères et soeurs Arabes comrades, Arab brothers and sisters  :

zie  filosofisch verzet, hier BOVEN  en             36 http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be   sociaal politieke alternatieven en analyses

37.the way life operates                        38.special kinds of observations                                                                    39.how even you and a small community can save the world                                                            40.What we really are and where we came from.                                                                   41.We are also family, friends and lovers              42.there was life after dead 43.innercommunication  Zie http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be  44.Hello Humanity                                              45. Même toi et une petite communauté peut sauvegarder le monde

46. http://fotofilosofie.skynetblogs.be (met behulp fotografe T.)                                           47.het lijkt soms of het verboden is van verliefd te worden

Zie http://achjadeliefde.skynetblogs.be  Als ook voor                                                        48.Tijd, relativiteit en liefde

49. voor Nihilisten                                               50. Filosofisch Nawoord                                            51.Licht op ons leven                                              52 Het échte zijn                                                       53. Tracht naar objectieve kennis. Ach mens !  54 Afscheid van het zoeken                                        55. Epiloog, filosofie in de praktijk http://deblogfilosofen.skynetblogs.be                   

56. Inhoudstabel

5.geschiedenis filosofie via verhaal

-het leven is een eindeloze test- 

http://blogfilosoof.skynetblogs.be  

overkoepelende bloggen http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be 

actueelste blog

http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be 

Inhoudstafel van Filosofisch Verzet Artikels , zie : helemaal beneden hier pagina  289

Filosofische Achtergronden

1. De filosofie staat weer eens voor een revolutie

            Al vanaf er gefilosofeerd werd (filosoferen betekent ‘uitzien naar wijsheid’), kwamen een aantal denkrichtingen met mekaar in botsing.

Zo was de belangrijkste doelstelling van de Sofisten het welbespraakt leren verdedigen van een zaak…of de uitleg met de werkelijkheid strookte of niet was niet de hoofdzaak.  Mensen als Socrates verwierpen dit uitgangspunt. Na hem voegden anderen telkens belangrijke componenten aan het wijsgerig denken toe.Zo vond bijv. Aristoteles dat de mens bij z’n geboorte ‘leeg’ was, hetgeen natuurlijke de genetische erfelijkheid van ook een aantal psychische faktoren buiten beschouwing liet.  De Stoïcijnen zagen geen tegenstelling tussen het spirituele en het materiele, het geestelijke bestond binnen het stoffelijke.De tegenstroming daarvan, de Epicuristen raakten gefrustreerd door het element ‘lust’ als zin van het leven.  Meer en meer drukten wetenschappers hun stempel op de filosofie. Galilei vond dat het boek van de materie op mathematische manier geschreven was.  Copernicus stierf op de dag dat zijn boek uitkwam en Kepler ontdekte dat de snelheid van de planeten verhoogde naarmate ze dichter rond de zon draaide.  Newton ontdekte dat de planeten in hun baan blijven door de kracht van de sterren.  De voornaamste wetten van de macro kosmos werden ontdekt, die van de micro kosmos zouden na de uitvinding van de microscoop dra volgen.  Spinoza schreef dat : “als we zouden inzien dat alles wat gebeurd noodzakelijk is, dat we dan tot een intuïtieve kennis van de natuur zouden kunnen komen.”  Hume nam het dagelijks leven als uitgangspunt voor de filosofie.  Empiristen, zo van rationele standpunten doordrongen beweerden dat we niets meer van deze wereld kunnen weten dan dat we zien, maar vroeg zich toch al af of we niet ook door bewustzijn omgeven zijn.  Kant wilde de godsdienst tot iets natuurlijks maken, het geloof kon ook een uit de eigen praktijk afgeleid gegeven worden, zodat de mens minder afhankelijk van goeroes worden kon.  Artiesten beweerden dan meer en meer dat ze iets konden uitdrukken waar filosofen geen woorden of andere middelen voor hadden.  Hegel probeerde de filosofie te redden nadat de romantiek er iets compleets geestelijks van gemaakt had.  Hij toonde aan dat de dingen zich ontwikkelden volgens een structuur van these, antithese en synthese.  Marx en Engels verklaarden de geschiedenis eindelijk als een gevolg van de verschillende productiemethoden die de verschillende soorten maatschappelijke systemen (slavernij, feodaliteit, kapitalisme) gebruikt hadden.  ‘Om de werkelijkheid te kunnen veranderen, moet je ze begrijpen’ was hun credo.

Een burgerlijk econoom die de waarde van Marx ontkent is hetzelfde als een medicus die het werk van zijn tijdgenoot Darwin zou ontkennen.Darwin deed baanbrekend werk op gebied van de afstamming van de soorten.  Over waar mensen als Freud en Jung zich in dit landschap bevinden later meer onder het hoofdstuk psychologie.

Wat kan onze generatie aan het werk van al deze mensen toevoegen ?

Bestaan er zoals Einstein stelde inderdaad meer dimensies dan gedacht.

Energie, aantrekkingskracht en al of niet toeval vormde alles.

Ook onze eigen energie zal eens terug uiteenvallen in de elementen die ons hebben gevormd.  Ons bewustzijn bestaat ook uit straling en andere energiën dan mineralen en water en zal ook in die elementen uiteenvallen.  Misschien leeft onze ongebonden geest  wel wel verder als straling en materie.  Gelukkig weten we dat niet…want we hebben hier allen om een boel onnavolgbare redenen ons leven te leiden. Gissingen over de interactie tussen de ‘werkelijke’ en de hypothetische ‘onwerkelijke’ geest kunnen alleen maar gissingen blijven, wat niet wegneemt dat het filosofisch GELOOF in onsterfelijkheid een enorme, ook reeds vaak misbruikte energiebron is ( zie bijvb. al die waanzinnige zelfmoordacties). 

Het enige raakvlak tussen leven en dood; kan gewoon ook ‘zich goed voelen’ zijn.

            Onze geest is tot enorm veel in staat.  Beschouw maar even hoe ‘ intuïtiviteit ’ eigenlijk werkt.  We maken bijvoorbeeld een axioma, een ‘statement’ over iets of we stellen ons een vraag, bijv. ‘is de aarde rond’.  Omdat we hier nieuwsgierig naar zijn gaan we ons steeds nieuwe vragen stellen.  De geschiedenis van de oplossing van dat vraagstuk heeft ons geleerd dat die mensen die hiermee bezig waren in hun zoektocht naar de oplossing de gebeurtenissen en mensen tegen kwamen, waarmee ze de sleutels tot de antwoorden op hun vragen vonden.  Stel ik mij de vraag naar hoe de menselijke geest subjektief werkt zal ik bijvoorbeeld notities beginnen maken die me daar op termijn een antwoord kunnen op geven , wat dan leidt tot bijvoorbeeld het artikel :  TOOLS (bespreekbaar op aanvraag).

            Ons bewustzijn bestaat duidelijk uit drie elementen : verleden, heden en toekomst.  Het verleden is de doorgegeven genetische informatie, onze opvoeding en onze levensomstandigheden vóór het punt NU.  Ieder moment zijn we ons in het heden van een aantal dingen bewust.  Dit punt is het werkelijke geestelijke bestaanspunt dat het verleden met het toekomstige integreren wil. 

De toekomst bestaat uit ons wensen, berekenen en willen verstaan

Ons totaalverleden (individueel zowel als kollektief) is als schakel in het heden opgelost.  We moeten leren de dagelijkse symptomen van onze problemen te overstijgen door vanuit het positieve in de mens struktureel en analytisch te leren denken  

Materie heeft dus duidelijk drie dimensies :  natuurdimensie, bewustzijnsdimensie (eterie) en het vraagteken naar de ‘esoterie’ toe.

Sleutels tot het begrijpen van het begrip ‘oneindigheid’ hebben we nu al genoeg gegeven.  Belangrijk in het leren begrijpen is vanuit de praktijk tot de theorie komen.  Vanuit het meer stoffelijke naar het minder concrete, de theorie.

Om dit te illustreren  zal ik dan toch ooit een roman rond m’n eigen praktijkervaringen moeten schrijven wil ik m'n visie op de verschillende deelaspecten van dit leven kunnen overbrengen.  Dat zal dan een filosofisch- geschiedkundig zowel als een psychologisch en artistiek werk moeten worden...hopelijk leidt dit dan tot meer inzicht dan bijgeloof.

            Om uit te leggen wat onze steeds evoluerende geest nu eigenlijk is, waar ie vandaan komt en wat uiteindelijk de bedoeling is van het leven als geheel, vertrekken we best van objektieve ontledingen van de werkelijkheid. We mogen ons niet laten opdelen in aanhangers van mythische of religieuze verklaringen voor het interpreteren van alles wat met  het leven te maken heeft.

Geloven is een prachtig iets, en er bestaan inspirerende religieuse teksten in godsdiensten, maar de verklaring die men om niet in godsdienstig fundamentalisme te vervallen aan het leven geeft ; moet er eerder één zijn die een soort inleving in wetenschappellijk aantoonbare mechanismen geeft.  Een verklaring die de oneindigheid van de geest daarom helemaal niet op voorbaat uitsluit.

Basisveronderstelling van deze up-to-date natuurfilosofie is, dat alles wat bestaat zo eeuwig en onvernietigbaar is als de elektronen waaruit alles bestaat

De materie heeft zich tot eterie ontwikkelt, met mogelijk uitlopers naar de esotherie.  Waarom is alles wat bestaat materie ?  Omdat, zoals reeds aangehaald, iets kleiner of gelijk aan nul  niet kan bestaan; want als dat iets de ondraagelijke druk van de ‘zinloosheid’ benadert, ‘ontploft’het.  Net zoals een ster die ontploft en een zwart gat induikt…of een relatie die uitzichtloos wordt en bezwijkt…met mogelijk ook een ‘zwart gat’ tot gevolg.            Energie verdwijnt niet, maar verandert voortdurend van vorm.  Altijd is er een overgang, een brug naar iets anders.  Zie maar naar de wetten van de fysica die samen met die van de chemie de biologie schiepen.  Atomen, elektronen, licht, elektricitieit, waren de ouders van de eerste cel.  Toen kwam de overgang naar organisme en soort.  De vis werd reptiel en later zoogdier en vogel, aapmens en mens volgden.  Ook de ruimte op zich was (is )een kracht door haar omtrek, oppervlakte, inhoud, massa.  Zelfs tijd en snelheid speelden mee.

Ons automatisch oerbewustzijn begeleidde ons op onze reis doorheen de meer eterische vormen van zijn : de wording van de ekonomische, sociale en politieke mens. 

Deze evolutie was gekoppeld aan hoe we met onze instinkten omgingen.

Gekoppeld aan hoe we vanuit onze instinkten een aantal positieve en negatieve emoties ontwikkelden.  Gekoppeld aan hoe de angst plaats maakte voor niet vrezen, aan hoe de hebzucht plaats ruimde voor solidariteit en aan hoe jaloersheid door steeds meer handelen naar evenwichtig inzicht teruggedrongen werd.   Hoe meer de negatieve emoties door positieve emoties konden vervangen worden, des te meer kansen kregen de waarachtige gevoelens die het soms meer en meer op de blinde emoties haalden.

            Heel deze evolutie ging gepaard met de overgang van het ene maatschappelijk stelsel naar het andere…net alsof het menswordingsproces van een meer zachtaardigere dan wredere soort zich voortdurend met de vaak bloedige geschiedenis als achtergrond voltrok.  In de veronderstelling dat een materieel menswaardig leven voor alle naties en de wereld als één natie, mogelijk wordt, zal er dan meer tijd en interesse zijn om bijvoorbeeld bij het diepzinnige van de wording van het bewustzijn stil te staan ?   Maar terug naar materie en eterie nu.

De antimaterie, een microwereld zoals de makrokosmos, met temperaturen van miljoenen graden celsius per kubieke millimeter of nog heter in dimmensies waar meetkundige maten niet meer bij kunnen.  Alle elektronen hebben er een eeuwige levensduur en draaien er als planeten om hun sterren (atomen).Wie zegt dat er geen leven op de kleine planeten van de microkosmos is ?  Welk energetisch verband bestaat er tussen de zichtbare en onzichtbare stoffelijke wereld, tussen micro-en macromaterie ?

Misschien vormen die twee soorten bewustzijn bij leven één geheel en kunnen ze zelfs bij het wegvallen van het biologische huis apart bestaan ???

Misschien is het onze taak om ons bewustzijn zo energetisch mogelijk te houden teneinde een aan iedere nieuwe bewustzijnsmoment  aangepaste brug met de      antimaterie te kunnen vormen ?   Het bespreekbare prozastukje ‘doodongewoon’ (op aanvraag) zal duidelijk maken wat ik hier mee bedoel... .

            Iedereen is te vergelijken met een soort elektrische weerstand waardoorheen veel eigen en energie van anderen stroomt.  De mensen met de lichtste weerstand nemen het meest van hun omgeving op, waardoor ze er soms meer onder te lijden hebben dan anderen.  Ze moeten een onverschillig evenwicht zien te vinden, dat hun in hun eigen energie houdt, slechts dan kunnen ze de stromen van anderen aan.

            Tot voorlopig besluit : Spiritualiteit is een energie die één met de stof is, omdat ze zelf ook een soort stof is.  Ze schijnt alleeen mogelijk op elk nieuw moment dat we ons bewust zijn van wat ons overkomt. We weten niet of we na ons leven verhuizen naar de krachtvelden van al die waarden die we in tijden van nood aanroepen.  We willen ons niet laten vangen aan woorden zoals ‘god’ , die in de komplexiteit van het leven konkreet zo weinig betekenen.  Filosofisch gezien hebben we een heleboel geërfd en we zullen er nog veel aan toevoegen, door studie, discussie…en het leven zelf.

We verschuilen ons nog teveel achter dagelijkse beslommeringen en maken geen tijd voor de zin van het leven vrij.  De stof baarde het leven en wij vonden een woord uit voor al hetgeen we niet begrepen : ‘god’.  Wij zijn de eerste soort die beseft dat we het leven kunnen laten ontstaan, alleen al maar door het te wensen.  Magie heeft geen grenzen, maar laat ons realistisch blijven.  Godgelovigen zeggen dat ‘schepping’ (eigenlijk het ‘wensen’) voor de feiten kwam, het  ‘idee’ voor de ‘materie’.  Andersgelovigen zeggen dat de idee de zoon van moeder materie is.  De mannelijk chromosoomkoppel  XY is inderdaad van latere datum in de evolutie dan het vrouwelijke XX-koppel…wat ons intuïtief symbolisch geneigd maakt het voordeel van de twijfel aan de ‘andersgelovigen’ toe te kennen.  Deze kip of ei-eerst-discussie leidt de aandacht van de feiten zelf af.  Stof is geest en geest is stof. We leren van en met mekaar…hoe we vanuit onze aardse zielen groei aan onze toekomstige geest kunnen geven…alle dagen ,tot de dag dat die geest misschien op zichzelf zal kunnen bestaan?… of één wordt met de geest van het al…als dat al niet zo is.

Een beetje mysterie moet  kunnen. Helpen ‘zij’ ons of wij ‘hen’?

Iedereen doet hier ervaringen op en leeft in de richting van z’n dood, het juiste moment waarop iemand een andere, niet-lichamelijke energie wordt, die al of niet gewoon genetisch deel zou kunnen gaan uitmaken van de verdere evolutie van de levenden hier.  Wie, hoe, wat, waar gaat helpen en of wij, vanwege onze genetische verwantschap niet eerder hen dan zij ons helpen…kan misschien vanuit hier net zoals in een detective-aflevering, praktisch alleen vanuit een aantal details naast de feiten geraden worden.  Alhoewel ‘hun’ hier ook alleen maar ‘ons’ hier is, vanwege de gemeenschappelijke genetische wortels...daar moeten we ons leren inleven :

er is maar één wereld, 1bestaan.

Dus zou de zin van het leven ook kunnen zijn dat iedereen hier ‘sterk’ moet worden en de waarheid in z’n eigen leven te ontdekken heeft; teneinde hier en nu en achteraf nog van nut voor anderen te kunnen zijn.  Een omni talent aan inzicht zal een breed gamma aan ‘intuïtie’ kunnen verstrekken aan vele mensen, organisaties, …          Dus wachten we onze beurt af om een zo goed mogelijk begeleider te worden, ook na onze dood; we oefenen al tijdens ons leven.

Misschien bestaat de geest van diegenen die er nog zijn op een genetische manier wel voor een deel uit diegenen die er niet meer zijn; omdat wij biologisch bestaan  uit de voortzettingen van onze voorouders. Wellicht keren we alleen op die manier biologisch terug.

            Dus één van de mogelijke zinnen van het leven is dat eens je dood bent, je blijft functioneren ten opzichte van anderen die jouw (of ‘iets’ of ‘iemand’) om energie vraagt.  Vraagt iemand om energie die dan aanbeland bij iemand die medeverantwoordelijk was voor die iemands lijden; dan zal er ‘in de hemel’ misschien ook nog wel ‘leed’ zijn en zal er daarboven naar de wijsheid van buren moeten gevraagd worden als men het in z’n aardse leven niet gesnapt heeft.  Emotioneel zwakkeren vragen als dit axioma waar is,  dus best niet om hulp…of het zou in ‘het hiernamaals’ook zo moeten in mekaar zitten als hier…dat men via stukken hel en opnemen van verantwoordelijkheid en bereidheid tot uitwisseling tot stijgende wijsheid komt.  Tussen hoofdstuk 1 en 50 zitten jaren en ervaringen. Geduld.  Als het allemaal niet zo moest zijn, kan slechts één ding waar zijn we keren terug naar de simple en ongecomliceerde bewustzijnsvormen van mineralen, water, en lucht en licht en golven… .  De biologische cellen die we erfden, (erven is hier een niet zo goed gebruikt woord, want we ZIJN die cellen)én heel het geestelijke deel van die cellen zetten we in onze nazaten voort, al blijken sommige scheuten eerst terug in volgende generaties uit te schieten..  Biologisch zijn we hetgeen anderen ononderbroken lichamelijk doorgaven.  Vermits de geest zich uit de materie ontwikkeld heeft, zijn die anderen in een welbepaalde, stoffelijke betekenis…nooit gestorven.

We kunnen alleen maar vaststellen dat ‘zijn’, ‘zijn’ is…wat al boeiend en moeilijk genoeg is.  Leven (inbegrepen dood misschien), lijkt een lange reis naar verschillende dimensies, die je altijd achterlaat, verrijkt of verarmd met jouw bijdrage.  Tot slot, als er dan een opperwezen was, noemde het ‘zelfkennis’. 

2. FILOSOFIE , GESCHIEDENIS EN KUNST ALS VOEDSEL VOOR DE GEEST

TITEL HAD OOK KUNNEN ZIJN : Waarom onwetendheid, lijden, armoede , oorlog…of waarom zo’n dure verzekeringen de dag van vandaag.

Waarom ‘filosofisch’ voedsel ? Omdat we het niet over de honderden soorten boekjes van de krantenwinkel of het oppervlakkige van de gewonde media en kultuur gaan hebben.

            @ filosofie is een woord dat we gebruiken als we de zin achter alle mogelijke kennis (waarneming, geloof, psychologie, wetenschappen…) willen achterhalen   Sinds de eerste, zich christelijk noemende keizers de filosofische scholen sloten werd wetenschappelijk redeneren meer een taboe.

Zin geven aan het geheel van het leven mag geen monopolie van godsdiensten zijn.

Ook de filosofie, geschiedenis en de wetenschappen en de kunst hebben een enorme bijdrage aan de evolutie van ons bewustzijn geleverd. 

            @Van een aantal dingen zijn we ons onvoldoende bewust .  Ze zijn gebeurd of gebeuren ; maar we kunnen ze onvoldoende interpreteren en daarom blijven ze zich op het niveau van de samenleving voor een stuk in negatieve kringlopen vertalen.

            @Voor een beter begrip vertrekken  we van het standpunt dat men het woord ‘God’ als schepper beter door het woord ‘natuur’ vervangt.  De  natuur heeft op een prachtige manier alle elementen samengebracht om de eerste biologische cellen tot stand te laten komen.  Telkens er iets rijp ‘Matuur’ wordt voor verandering veranderde de Natuur het. 

            @Door middel van een aantal  teksten of zelfs gedichten, proberen we onze band met het verleden aan te voelen .    Het deel ‘hoe filosoferen zingeving wordt' is een antwoord op het nihilisme  dat al veel te lang de zinloosheid van alles propageert. 

Het deel ‘'hoe graag leven mogelijk wordt’  handelt over het waarom dat mensen  in hun verschillende soorten relaties tot mekaar; bij mekaar horen of elkaar soms al of niet loslaten. De man-vrouw verhouding is het grote punt waar de godsdiensten mee worstelen; net zoals de werknemer-werkgever verhouding het strijdpunt van politieke partijen is.

Het lijkt wel een eeuwigdurende strijd.

            @Onze leidraad zal ook het allesomvattende woord ‘geschiedenis’ zijn.   Waarom de geschiedenis als leidraad ?  Om het heden juister te kunnen interpreteren.  Het verleden zit ingebakken in het heden, net zoals de cellen van ons lichaam nog altijd verwant zijn met de eerste biologische cellen.  Het deel ‘hoe de planeet één natie wordt’ gaat meer over de geschiedenis van de mensheid met een aantal theoretische, praktische en literaire bijdragen. 

             @Een beter begrip van al deze elementen draagt bij tot ‘graag leven’.  Een betere kennis van de  geschiedenis van de  materie, de mens, het materiële overleven, de filosofie, de pshygologie en andere krachten…draagt bij tot een betere inner communicatie met jezelf en de dialogen die daaruit kunnen groeien.

            @Eén vraag kunnen we niet of  nauwelijks beantwoorden. Godsdiensten hebben altijd een patent gehad  op de vraag naar de onsterfelijkheid van de geest omdat de wetenschap nog niet ver genoeg gevorderd was.  Het geloof in het op een bepaalde manier voortbestaan van onze geest  hoeft niet tegengesteld te zijn aan de ontwikkelingen van de wetenschap…maar de wetenschap alleen zal er ook nooit een volledig antwoord op kunnen geven.  Het onsterfelijkheidsvraagstuk hoeft voor de humanistische, atheïstische, gelovige of ongelovige mens geen reden tot nihilisme of somberheid te zijn.   Om dit vraagstuk te kunnen begrijpen moeten we eerst zelf begrijpen waar het  leven zelf over gaat en welke de taken zijn waarvoor we hier met z’n allen staan.  We moeten leren van de waarde van elk onderdeel van de zin van het leven op zijn waarde te schatten en te relativeren binnen het geheel  van betekenissen.

                                    3.filosofisch V O O R S P E L : de geest, één met de stof    

In den beginne was er de ruwe onbewuste(?) energie. Onbewuste(?) oermaterie, maar toch reeds met de mogelijkheid tot evolutie en schepping in zich besloten.

De zin van het leven begon reeds toen.  De weg van natuur naar kultuur wasnog

lang.  Alles was en is en wordt energie omdat iets zonder vorm en inhoud niet kan bestaan.  Kleiner of gelijk aan nul kan niet, want ontploft.   Al is de aarde en de mens niet op een weekje geschapen en stammen we af van één van de takken van de apen, wat daar allemaal aan voorafging is op zich al een heel stuk zingeving.  Dat nihilisten (zij die het leven maar een al of niet absurd toeval vinden) dit niet willen zien, geeft hen voor filosofie en wetenschap een nul op tien.  Het biologische leven werd verwekt door, 'is', de materie.  Het emotionele leven of de psychologie is nog steeds onlosmakelijk verbonden met de oermaterie en één met de biologie.  Het aardse, objektieve geestelijke  leven is het resultaat van de drie vorige personages : oermaterie, biologie en de strijd tussen positieve en negatieve emoties. Slechts vanuit een innerlijk evenwicht kunnen wij ons objectief bezighouden met ons te verdiepen in filosofie ,wetenschappen, geschiedenis en kunst…alhoewel het zoeken naar innerlijk evenwicht ook al mooie kunst heeft voortgebracht.   Over het subject

ieve  geestelijke leven, bijvoorbeeld over de rol van de godsdienst als de voorloper van de moderne gedragspsychologie later meer.

            De materie bevat dus energie die op een bepaalde onbewuste én later meer en meer bewuste manier al eeuwig lang de wording van geestelijke energie heeft voorbereid.  DE EERSTE ZIN VAN HET LEVEN IS DE TOTSTANDKOMING en GROEI en INSTANDHOUDING VAN DE GEEST van dierlijk naar menselijk stadium.    In alle verschijnselen (ook in ons)die je je kan inbeelden zitten niet alleen chemische maar ook fysische krachten : de temperaturen, de afstanden, de snelheden en bijgevolg de tijd, de verschillende  groottes in druk,… .Bij alle stoffelijke bewegingen van atomen binnen dezelfde elementen en hun moleculaire combinaties, zijn positief of neutraal geladen atoomkernen en de rond  hun cirkelende, negatief geladen elektronen gemoeid.

De elektronen hebben een eeuwigdurend bestaan, ze kunnen niet vernietigd worden.  Onze geest bestaat niet alleen uit de elektronen van onze hersencellen, maar uit de atomen van al  onze andere soorten cellen.  Eigenlijk kunnen we stellen dat al onze cellen een eigen soort materieel bewustzijn hebben. We gaan ons niet bezig houden met de vraag welke krachten en stoffen tot het ontstaan van de elementen uit de tabel van Mendeljev geleid hebben, want we kunnen nog niet verder kijken dan de ‘quarks’ die weer door andere deeltjes zouden omgeven zijn.  Net zoals we niet kunnen kijken wat er na de ‘dood’ komt gaan we ons voorlopig alleen met onze aardse objectieve en subjectieve feiten bezighouden.   De vraag ‘waarom zijn we hier’ ? beantwoord je ‘t best, via de vraag ‘vanwaar komen we’? (…tot wie we individueel en collectief zijn).

De vraag ‘waar gaan we uiteindelijk naar toe’?, heeft niet alleen te maken met ‘wat blijft er uiteindelijk van ons over’ ? , maar ook met de vraag ‘welke was en is onze bijdrage in het geheel van de relaties tussen mensen onderling en mensen en natuur’ ? Deze vraag staat niet los van de kwaliteit van onze innerlijke relatie.  Alles is filosofie en alles is geschiedenis en alles is wetenschap en alles is psychologie en tactiek (politiek).  Het is de opdracht van de mens om daar een zinnige en kunstzinnig betekenis aan te geven.  Zingeving mag geen monopolie van de godsdiensten blijven.  Geloof kan evengoed op kennis gebaseerd zijn of op een glimlach of stralende ogen of op juist gebruikte woorden of noten.  Stof ontwikkelde zich dus tot een meerwaarde die we ‘geest’ zouden kunnen noemen. De materie ontwikkelde zich, 'was', tot ‘eterie’(straling),  de godsdiensten beloven ons de ‘esoterie’ die in feite ook gewoon 'eterie' is.  De stof heeft zich tot ‘ziel’ ontwikkeld, tot besturend organisme van biologisch leven.                                                      

Voordat de eerste cel bestond, moet de rauwe oermaterie ook al een hoeveelheid ‘sturingsenergie’ bezeten hebben.  Het verschil tussen ons bewustzijn toen en dat van de mineralen, water, gassen, lucht- en lichtdeeltjes of golven die onze eerste vooroudercellen vormden was enorm.  Het verschil in bewustzijn heeft zich ondertussen ontzaglijk uitgebreid, maar heeft nog altijd een band met het oer bewustzijn waarnaar het wellicht terugkeren zal.   In essentie kunnen we dus stellen dat de oerzin van dit leven neerkomt op de capaciteit van het oer bewustzijn in de natuur om dit bewustzijn steeds beter te vertalen via levende wezens als wij.  Dit is iets waar we dagelijks even zouden moeten bij stilstaan om ons in te leven in die redenering en zodoende op een voelbare manier het kosmisch bewustzijn te ervaren.

            Eens we dit kunnen, kunnen we ons beginnen afvragen welk onderdeel in dit gigantisch geheel wij het beste kunnen vertegenwoordigen.  In welk onderdeel van de taken die in een samenleving moeten vervuld worden, passen wij het best ? Welke obstakels hinderen ons economisch sociaal, politiek, emotioneel, psychologisch…bij de verhoging van ons bewustzijn ?

            In heel de race naar meer bewustzijn die de laatste paar duizenden jaren en vooral de laatste honderdvijftig jaar is ingezet, hebben we met z’n allen (wij en onze voorouders die wij vroeger waren) al heel veel parcours afgelegd.

Niet alleen genetisch, maar ook sociaal , economisch , politiek,   cultureel, filosofisch. 

Wij (hetgeen er overbleef van de voorgangers) , hebben een tijdsreis gemaakt langsheen primitieve gemeenschappen, slavenmaatschappijen en feodalisme en zitten globaal gezien al zo’n 500 jaar de groei -en kwijnpijnen van het burgerlijk-kapitalistisch systeem te beleven.

Naast onze socio-economische en politieke ‘bestaansangsten’ hebben we op filosofisch gebied ons bestaan via de godsdienst een zin proberen geven.

De godsdienst, net zoals ons op geld en loonarbeid gestoelde productiesysteem, gaf ons de troost en zekerheid die ons altijd aan materiële omstandigheden  gebonden bewustzijn ons door onze onwetendheid lange tijd niet geven kon.

Teneinde vooruitgang mogelijk te maken, hadden we mythische verklaringen en strenge gedragsregels nodig.  Niet alleen gedragsregels wat de productie voor ons levensonderhoud betrof, maar ook gedragscodes die ons seksueel en emotioneel  leven van teveel conflicten vrijwaarde.  Ook hierin speelde de zienswijze die de veelal gezagsgetrouwe godsdiensten ons door omstandigheden konden opleggen een belangrijke rol. 

            Het collectieve dagboek van het ‘eeuwig leven’ van eeuwige ontwikkelingen zal nooit ‘af’ zijn.  Alles  heeft zin en bij het benaderen van ‘zinloosheid’ ontploft alles.

Net zoals een materie niet kleiner of gelijk aan nul wil zijn.  ‘Zin’ ontdek je voornamelijk op die rustige, heldere momenten waarop je de samenhang tussen allerlei raakvlakken in je eigen leven ontdekt. Zoeken naar zin zet aan tot kennis, zelfkennis en communicatie, met bewustzijnsverruiming en ontwikkelling als gevolg.  Wij maken met ons individueel bewustzijn deel  uit van een collectief bewustzijn.  De politiekers die we hebben zijn het resultaat van dat collectief bewustzijn.  

Hoe egocentrischer we zijn des te rechtser politiekers we zullen voortbrengen.

Hoe meer we in negatieve emoties gevangen zitten en hoe meer we positieve emoties voor de verkeerde doelen aanwenden (bijv. door  alle dagen gemotiveerd harder werken  voor de superwinsten van enkelen) hoe langer we met oorlog en armoede, verspilling van menselijke talenten  en overdreven consumptiedrang zullen geconfronteerd worden.  

Een samenleving moet voorzien in alles wat met samenlevingsbeheer , voedsel, wonen, onderwijs, werk,  telematica, voedsel, energie, transport, gezondheid, productie en distributie te maken heeft, in alles wat korter gezegd met werk en wonen te maken heeft.  Het is op internationale basis best mogelijk om op ecologisch aanvaardbare wijze  in het stoffelijke en geestelijke welzijn van de mensheid te voorzien. 

            Ooit zullen we het huidige politieke bestel door een alternatief samenlevingsbeheer vervangen, we zijn er eigenlijk al op verschillende manieren mee bezig.  Ons doen en laten en denken wordt voor een stuk door een uitgekiend maar uitgediend systeem bepaald.  Al is de heersende ideologie nog zo goed georganiseerd, we moeten bljven zoeken naar middelen om het bewustzijn op het algemeen belang te richten.

We moeten leren een collectief alternatief uitwerken. We moeten de bekwaamheid tot gelukkig zijn leren verwerven. We moeten de waarheid achter toestanden, woorden en beelden leren vatten en ons aldus bezinnen over de mens en zijn kultuur.  We moeten de liefde in ons leven in al zijn aspecten doorleven om onze negatieve emoties te kunnen bannen.  We moeten vanuit een positief evenwicht leren handelen. Dat is de nieuwe kunst die zich aan ons bewustzijn openbaren wil.

Loving life is the greatest art, living together also.

Graag leven is de grootste kunst, maar systemen en mensen en wijzelf maken het mekaar moeilijk.  Onze kinderen verwachten van ons dat wij het allemaal weten…maar elke generatie zit met dezelfde uitdagingen onder een andere vorm.  Geloof of wanhoop, Liefde of haat.  Werk of vernietiging

4. De hoofdreden waarom wij bestaan  

...is het feit dat iets zonder inhoud niet kan bestaan.   Iets kleiner of gelijk aan nul ontploft gewoon omdat zinloosheid gewoon niet kan bestaan...niet 'verdragen' wordt.  Alles wat bestaat is materie en heden ten dage kan de wetenschap het bestaan van hele kleine materiedeeltjes bewijzen.  Vermoedelijk is er een soort materie waarvan we via de wetenschap niet zullen kunnen bewijzen dat ze bestaat.  Net zoals een mens geen oceaan kan overzwemmen, staat hij qua kennis bijna machteloos tegenover de geheimen van de antimaterie met z'n temperaturen met cijfers van vele nullen heet.  Feit is dat deze materie ons lichamelijk en geestelijk leven niet alleen heeft voortgebracht, maar dat we dus ook tegelijk de veruitwendiging en voortdurende voltooiing van deze materie zijn.   Wat er voorafging aan die toestand van anti-zinloosheid, welke krachten die toestand gecreëerd hebben is een overbodige vraag die je voor mijn part invult met de gedachte dat het wel eens de goedheid die we in ons zelf kunnen ontdekken zou kunnen zijn.  Goedheid verdraagt ook geen zinloosheid.  Goedheid, godheid, natuur, ...noem je voorstelling zoals je wil.  't Voornaamste om te onthouden is dat die Goedheid 'met E na de O' ook de zinloosheid in relaties tussen mensen aanvalt. Dagelijks zoeken wij ons evenwicht, net zoals de atoomkernen waaruit wij bestaan in hun relatie tot de  negatief geladen elektronen die hun kern omcirkelen; een neutrale of positieve geladenheid moeten innemen; moeten wij voortdurend kiezen tot reageren of niet reageren.  Plus en min, het spel van atoom en elektron, van ons dubbelpolige innerlijke, van man en vrouw, van mens en maatschappij...waarbij moeilijk bereikte evenwichten soms de voorbode van vrijwillig of onvrijwillig aangegane allianties zijn.  Allianties die soms tijdelijk tot de groei van jezelf en anderen kunnen bijdragen.De enige onopgeloste vraag de dag van vandaag is of je geestelijke zijn gewoon weer uiteenvalt in die elementen die het leven van de eerste cel hebben mogelijk gemaakt : mineralen, water, gassen, licht, golven...en of er afgezien van het genetische doorgeven van het DNA nog een andere manier is waarop je geestelijke wezen blijft voortbestaan.  Indien wel is dat weer zo'n oceaan van kennis en inzicht die wij niet overzwemmen kunnen; maar waar onze intuitie vanop z'n dobberende boot wel eens vissen kan.  Sommigen gaan misschien best niet vissen; daar ze misschien haaien aan de lijn krijgen die ze toch niet binnenhalen kunnen...want de waarheid waarnaar je vist kan ook heel pijnlijk en onverdraaglijk zijn misschien.

Moraal van dit verhaal : psychologisch, sociaal en politiek is het de dag van vandaag een onbruikbare stommiteit om ons in filosofisch of godsdienstig in bepaalde groepen blijven te verdelen.

            Omdat materie nu eenmaal aan wetmatigheden gebonden is, functioneren ook wij en onze maatschappijen volgens een aantal regels waar we niet onderuit kunnen.

Net zoals een bepaalde materie onder bepaalde omstandigheden zich in een welbepaalde toestand bevindt, beantwoordt bijvoorbeeld de psychologische en sociale geschiedenis en voorgeschiedenis van ons allen aan wat aan ons bestaan voorafging en is het moment NU altijd de resultante van de som van alle mogelijke voorgeschiedenis daarvan. 

Een voorbeeld : de plaatselijke adel regeerde zijn graafschappen of dergelijke op basis van plaatselijke belastingen...dit alles werd zinloos toen onder impuls van van de burgerij en het proletariaat de eerste grote naties tot stand kwamen.  Een ander voorbeeld : het heeft geen zin een werk te blijven doen dat je tegen je zin doet of bij iemand te blijven waar je wekelijks psychologisch of lijfelijk slaag van krijgt :  ondanks de materiële moeilijkheden zal men een oplossing in een ander richting gaan zoeken ...of ten onder gaan aan de zinloosheid van een situatie.  Een derde voorbeeld : indien het dragend vlak van de maatschappij, de boeren, de zelfstandigen en vooral de werkmassa’s niet beslissender gaan ingrijpen in het bestuur van deze planeet die er niet in slaagt om armoede, over uitbuiting , oorlog en vervuiling uit de wereld te helpen zullen zij hun rol in de geschiedenis niet kunnen opnemen en als werklozen of kanonnenvlees blijven dienen.  Onze soort zit in een evolutie waarbij ze zich probeert los te maken van een aantal negatieve emoties die nog aan onze dierlijke overlevingsinstincten gekoppeld zitten :  uit angst om tekort te komen en een ander niets of weinig gunnen bijvoorbeeld.  Of een ander in jouw plaats te laten werken of je eigen deel van het werk niet willen doen.   Of met geweld de bestaansmogelijkheden van anderen te proberen ondermijnen bijvoorbeeld.   Tot nog toe heeft de uitvinding van het geld het mogelijk gemaakt om deze ingebeelde overlevingsstrijd in het belang van de hoogste maatschappelijke groepen, regelend te begeleiden.  Het geld en de hebberigheid waren de motor achter oorlogen…de klassenstrijd ten gunste van de onderste lagen was er altijd het slachtoffer van. 

Elke revolutie werd door Staten in bloed gesmoord.  Opkomen voor rechten lokt nog altijd geweld in plaats van oplossingen uit.  Zeker als dergelijk opkomen niet volgens vooraf uitgekiende tactieken gebeurd.  Een omwenteling moet niet langs burgeroorlog langs.

De technologische vooruitgang en de verbetering van het lot van de werkende lagen van een deel van de wereldbevolking; werd altijd geleid via de heersende klassen ten koste van over uitbuiting en oorlog en versterking van de onderdrukking.  Zonder de druk van de werkende lagen van de bevolkingen komen er nooit toegevingen ten hunner gunste.

Welk zijn nu de methoden waarop dergelijke druk de laatste paar eeuwen uitgeoefend werd ?

Door toedoen van hongeropstanden, in het Frankrijk dat de adel van de feitelijke macht verdreef bijvoorbeeld, kwam de burgerij aan het hoofd van de regering.   Meer dan een halve eeuw later slaagde het proletariaat van Parijs er tijdelijk in van de macht aan de rijke burgerij te onttrekken; maar weer werd zijn streven in bloed gesmoord door het toenmalige Franse leger dat voor de gelegenheid met z’n aartsvijand, het Pruisische leger samenwerkte. Later ontstonden de eerste werkerspartijen en vakbonden die hun plaats in het systeem opeisten. De invoering van het stemrecht kon niet voorkomen dat het kapitalisme zijn zoveelste krisis via een eerste wereldoorlog wou oplossen.  Het Russische proletariaat deed een nieuwe poging om de macht van het kapitalisme te breken en kreeg bijna onmiddellijk met buitenlandse invasies te maken.  De Duitse massa’s waren oorlogsmoe, maar ook hun revolutie werd in het bloed gesmoord door het leger en door teveel vertrouwen in de sociaal democratie.  Toen reeds werd de weg naar de tweede wereldoorlog toe geëffend.  Een tweede wereldoorlog die trouwens niet zozeer onder druk van het proletariaat, maar door toedoen van de politiek van de partijen van de dominante klassen beëindigd werd.  Uit schrik voor een heropleving van het socialisme deden die dominante klassen wel sociale toegevingen aan de werkende klassen. Op wereldvlak ging de uitroeiing van die krachten die het socialisme als hun uitweg zagen ondertussen voort :  Indonesië, Zuid-Amerika, …overal was de jacht op linkse mensen nog altijd fysiek open.  In het ondertussen rijkere deel van de wereld van de arbeid bestond voornamelijk alleen de maatschappelijke onthoofding van iedere echte linkse die zijn nek te hoog uitstak. De verschillende partijen die opkwamen voor de werkende mens bleven bijgevolg zwak qua inplanting en onderling verdeeld qua politieke analyse, werkmethodes en programma.  Ze wilden wel allemaal een andere maatschappij, maar hoe die er zou uitzien daar zou na de revolutie wel aan gewerkt worden.  De enen poneerden dat nog nergens een communistische maatschappij mogelijk geweest was, want dat zulks de afschaffing van de loonarbeid en de warenproductie impliceerde…waarop de tegenstanders hiervan antwoorden dat als iedereen z’n deel  zo kreeg er niet genoeg productie zou zijn om te verdelen.  Anderen geloofden in deelname aan parlementaire verkiezingen en vakbondswerk als methoden om een echte werkerspartij op te bouwen.   Vermits ze de media niet in handen hebben en ons denken over de wereld nog altijd door de burgerij voorgekauwd wordt lijkt dit soms een onbegonnen zaak.  Feitelijk is het welvaarenste deel van de werkenden ideologisch zo door rechts verarmd dat ze telkens kiezen voor rechts of centrum-links en niet zozeer voor de kleine eerder anti kapitalistische partijen. 

Soms door onwetendheid, soms omdat ze een job hebben dank zij iemand, soms omdat ze denken dat de sociaaldemocraten groot genoeg moeten zijn om bij een coalitie met rechts een tegenwicht te kunnen vormen.  Op  een dergelijke manier zal er geen totaaloplossing voor de wereldproblemen komen via de parlementaire democratie.   De politiekers en hun kiezers blijven met handen en voeten gebonden aan het grootgeldsysteem dat niet uit zijn crisissen raakt.  Speculatie blijft het denken beheersen. Logischerwijze is er voor elk probleem een oplossing, het is alleen het maximum winst denken dat in de weg zit.  We moeten dringend over andere tactieken gaan nadenken.

            Want.  De kleinere westerse boeren verdwijnen en de grotere worden betaald om een flink deel van hun grond braak te laten liggen, terwijl de rest van de wereld op armere gronden probeert te overleven.  Openbaar vervoer wordt niet betaalbaarder gemaakt, truckers worden afgejaagd en tegen mekaar opgezet.  Net als andere beroepscategorieën trouwens.  Door de moderne technologie wordt gelukkig wel een deel werk uitgeschakeld maar met minder werken zal de overschotten op de markt niet doen verdwijnen…dus nog meer economische crisis en economische en militaire oorlogsvoering dreigt eraan te komen.  Een wereldoplossing zoals beschreven in het ‘collectief alternatief’  in  'een toekomstig samenlevingsmodel'  http://bloggen.be/conscience2008 met eerst internationale programmaverkiezingen en daarna verkiezingen voor de ‘dirigenten ‘ervan, lijkt zoals in den tijd van Christus nog niet ‘van deze wereld’.  We lijken wel nog door de kapitalistische zweep voortgedreven omdat we voor ons alternatief emotioneel niet rijp genoeg zijn.  Afgunst, naijver… bestaat zowel bij proleten als kapitalisten…bijgevolg kisten deze laatsten de eersten met planken van flexibiliteit, werkloosheid, hoge werkritmes, armoede, honger, oorlog, culturele onwetendheid, herstructureringen die op lange termijn de economische crisis bestendigen...ondanks de gouden handdrukken.  http://filosofischverzet.skynetblogs.be  over het waarom van een alternatief

Ook Engelstalige versie van die blog.

5.het leven is een eindeloze test  (theatermonoloog –geschiedenis van filosofie) Essay 5 IS EEN THEATERMONOLOOG zie na inhoudstabel Filosofisch Verzet Columns op ‘ te einde

6. de  zin   van   m'n levenskrachten

           

De zin van leven.  Oh prachtige reis door de eindeloze ruimte.  Alvorens de eerste cel tot stand kwam was ze voorbereid, voorbestemd om te worden wat  niet  anders worden kon, omdat al hetgeen voorafging fysisch en chemisch gedetermineerd  was. 

Ook toen het dierlijke*  in de mens meer en meer verdween lag de ontwikkeling naar een nieuwe dimensie van bewustzijn vast .  Het zou nog een lange weg worden voordat het huidig stadium van spiritualiteit bereikt kon worden.  Dierlijke invloeden vermengd met hebzucht en tal van andere negatieve emoties, controleerden de vaak bloedige economische, sociale en politieke ontwikkelingen.(*sorry dieren) Het individu had nog niet altijd de sterkte om vanuit z´n eigen innerlijke kracht zin aan z´n leven te geven; daar speelden het kader van godsdienst en allerhande maatschappijvormen  op in.   Alhoewel de wereld de dag van vandaag, begin 21ste eeuw technologisch zo ontwikkeld is, slaagt de huidige maatschappijvorm, het kapitalisme, er niet in van allerhande vormen van slavernij en feodaliteit op te heffen.  Werkloosheid, armoede, gewapende konflikten, milieubedreiging, honger en overproductie duren voort.

            Alhoewel een creatief leven waarin de mens de ware betekenis van zijn bewustzijn kan ontdekken, nu reeds mogelijk is voor sommigen, zullen  er toch positieve  ontwikkelingsinstrumenten moeten worden gebouwd,  omgebouwd, of moeten worden vervangen...wil de mensheid globaal gunstig verder evolueren.  Ook deze ontwikkeling ligt reeds vast, we moeten er alleen nog dagelijks richting aan geven.  We moeten af van waan en korter bij de echte bedoeling der dingen komen. 

Als je de schepping niet ziet als de natuur die haar  bewustzijn via haar biologie wil ontwikkelen, zet je de poort open voor de beperkende visie van ´godsdiensten´ .

            De waarheid is, dat auto's door ons ontwikkeld werden en dat het oer bewustzijn, de natuur met al z´n atomen en later cellen, virussen...ons geschapen heeft en schept... wij zijn die natuur, dat niet niets of niemand willen zijn en worden.  Dit kunnen aanvoelen is nodig om met kracht in de realiteit van het nu te kunnen leven en werken.     Ander voorbeeld op sociaal vlak, een fabriek sluit niet zozeer omdat er genoeg van iets geproduceerd is, maar meer om speculatieve redenen.

            Ook op het terrein van onze privélevens zijn er nog vele wanen rijp om op een andere manier begrepen te worden.  De rechte, ´onberispelijke´ levenslijn, van geboorte tot dood, bestaat niet .  De gebeurtenissen in ons leven zijn het gevolg van een groeiproces met eigen, aan het wezen aangepaste tegenstellingen en wetmatigheden.

 

7.Wie we waren--------------------------------------------------^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

            Laat ons nog niet zozeer schrijven over de wegen naar de dood die de geschiedenis van de verdeling der rijkdom ons al heeft ingejaagd.  Laat ons het eerst vooral hebben over het nieuwe leven dat daar telkens is uit voortgekomen…maar dat veelal werd vertrapt, afgeleid, in verwarring gebracht of omgekocht… vooraleer het tot bloei kon komen.

Laat ons eerst even stil staan bij de geschiedenis van alle mogelijke evolutie die achter ons ligt en toch ook nu nog ergens deel van ons uitmaakt…belangrijk om doen, want niet alleen de politiek, maar ook de filosofie en de godsdiensten worden tegen ons werkers gebruikt…alsof wij als 'materidealisten' geen ‘geestelijke’ visie zouden hebben :

                                                                       de reis naar bewustzijn : eerst waren we de aparte atoom- noten van het komend kosmoslied; op de toonbalk van de ruimte

            Eerst waren we de energie van alle chemische elementen  afzonderlijk, gecombineerd met de wetten van de fysieke krachten.   Eerst waren we dus FYSISCHE DRUK in alle te KLEINE CHEMIEVOLLE RUIMTEN die explodeerden.  Een ruimte die ontploft, GROEIT, deint uit.

            Toen waren we SAMENVOEGING VAN ATOMEN tot

moleculen  er was alleen de niet-lege ruimte en wij ,atomen en molekulen, we wilden groeien en klitten tezamen tot planeten.

We waren zowel mineraal als water en lucht, als het vuur van het mikro -en makro licht als elektriciteit en geluids-en andere Golven...straling.

            Ons mineralenbewustzijn werd  weer te DRUK, we erodeerden en verwerden voor een deel tot vruchtbare grond.

            De grote ronde gouden steen, scheen heet over de aarde heen en verwekte de AFKOELING en het water, via een spel van niet tot steen gebonden atomen in de gassenether …het water als schemerzone tussen de aarde en de lucht, terwijl het licht toekeek.  Fysica en chemie, mannelijk en  vrouwelijk, het elektrische - en + in alles onevenwichtig of evenwichtig aanwezig…hadden de oer regels voor het ontstaan van Biologisch Leven ontworpen.

Van toen af aan werden al die elementen en wetten personages in weer een nieuwe stap naar een anderssoortig bewustzijn… .

We werden CEL …en ontdekten dat  we DELEN moesten om te OVERLEVEN.  Weer was er DRUK in ons…en we lieten ons ook op dit nieuwe nivoo…graag exploderen.

            Na veel oefening werden we een aantal eenvoudige, doorzichtige of groene organismen, te land of in het water.

Te land, v e r a n k e r d  in de aarde, op reis van plant naar boom…in de zee, vooral

d o b b e r e n d.

            Het dobberende, het schipperende, het wisselvallige, het onzekere van het leven in het water, zou de baarmoeder van het ‘LEVEN MET OGEN’ worden.

Een cel en cellenorganismen, hadden al zuurstofomzetting, voedselverwerking en afscheiding, maar o g e n  nog niet.

            Het bewustzijn van het VRIJE, dobberende, nieuwe leven in het Water (in de Mater), verlangde naar het zekere, in de aarde etende ,tastende  bestaan der planten…en zocht naar ogen om te zien.  Weer kwam er druk en verlangde het mannelijke naar verankering met het vrouwelijke.

De + en -  van water en aarde verlangden naar mekaar.

Een antwoord zou dra komen… “’t hing in de lucht.”

            De beweging kreeg een r i c h t i n g  in de zee, een richting die staartsvingewijs heen en weer en terug ging, om in het midden te blijven staan en dan weer een nieuwe richting in te slaan.  De eerste gerichte beweging in het water noemde VIS

                De eerste drang naar boven, noemde KIEM

                  De eerste hang naar licht, noemde BLOEM

                    Het eerste resultaat in de lucht, VRUCHT

            Het visbewustzijn vertaalde zich in cellen die gevoelig waren voor licht…de evolutie naar het eerste oog en het eerste paar ogen zette in… de beweging en de richting perfectioneerden zich, hun bewustzijn wou aan land, eerst zonder poten.  Het spel van veranderen en zich om ’t er best aan de omgeving aanpassen, werd geboren uit de drang naar benen, want wortels waren er al : de mutaties naar het gaan en staan toe, schiepen de dimensie landDIER, als uit een drang van bepaalde vissoorten die zich te koudbloedig voelden.

            Werd iets te groot , te onaangepast of overbodig, het viel weg…zelfs  nieuwe landschappen en klimaten onderbraken ook hun evolutie nooit.  Atomen en cellen vernieuwden zich voortdurend in het AL.

            Op het allerlaatste van die reis werd ik dus een mensaap…en meer en meer een mens naarmate ik  me over geboorte, zijn en hebben…en dood verwonderde.  BESCHOUWING en VERWONDERING brachten ook ANGST, want  ook DENKEN over tekort en teveel aan voedsel,  goederen en  zelfs liefde … .

Jaloezie en trots en hebzucht, nijd en egoïsme, ijdelheid, minderwaardigheid, over bezorgdheid ontloken als de tegenpolen van de positieve menselijke deugden …in een wereld opgebouwd door het bewustzijn van cellen, zover verwijderd van de allereerste filosofie van de cel : het delen van overvloed…maar ook het richting kiezen , het functioneren in een geheel  en  het niet overdadig consumeren, het opdoen van kennis en wijsheid.

Misschien had de enorme taakverdeling binnen een organisme tot zo’n specialisatie van organencellen geleid, dat niemand eigenlijk nog de band met de kollektieve boodschap aanvoelde : produceren, delen en matig genieten van het ‘genoeg’.

            Afzonderlijk bestaan, kon minder en minder, we werden SAMENLEVING, met zoals in een ander lichaam, een geschiedenis van hierarchieën .

Eerst produceerden we net genoeg wat we nodig hadden en deelden.  Toen maakten we meer en meer overschotten en vochten erom.

De winnaars werden onze leiders in een STAMMENSTRIJD om meer.  Stammen werden koninkrijken, met de clerus, adel en burgerij als leiders en managers van een slaven- en herenmaatschappij.  Wie een venster op het spirituele wou, werd d’een of d’ander Kerks geleerd, een taal voor diegenen die het echt kontakt met de natuur en hun eigen hadden verleerd en wiens organisaties heelder helende teksten verborgen en verboden en de betekenis van woorden verdraaide.

Hun Christus had zowel een broer en een zus als een vriendin als wij.  Hun woord ‘maagd’ betekende oorspronkelijke iemand die niet alleen met uiterlijke ,maar ook  met innerlijke dingen bezig is.

            Alles had zijn nut, want bleef verandering en vooruitgang dienen : er moest geslaafd, gebeuld, gebeden en gevochten worden, want het kapitalisme ging de wereld ekonomisch aan mekaar smeden… en in iedereen de droom om steenrijk te worden wakker maken; want dan kon je eerst leven.

             De hierarchieën werden ingewikkelder en de STAAT het instrument om als heersende klasse aan de macht te blijven.

            We waren jager, boer, slaaf, ambachtsman, bedrijfsleider, proleet, ambtenaar.

        We waren ruiler, handelaar, fabriekseigenaar, anonieme aandeelhouder, uitbuiter, speculant.

        We hadden innerlijke problemen, familieruzies  en burentwisten, maar ook stammengevechten, adellijke veldslagen en imperialistische staatsoorlogen…met vele emotionele, religieuze ,nationalistische of socio- economische  redenen, maar op politiek vlak altijd met KLASSEbelangen als alibi. 

         We waren opperhoofd, stalknecht, ridder, soldaat en generaal…en veel te weinig militant voor de werkende klassen.

  We waren dorpsoudste, tovenaar, priester en uiteindelijk

Onze Eigen Tempel en Genezer te midden Anderen.

Onze eigen innerlijk observator.  Ons eigen naar buiten kijkend

Bewustzijn.

   We waren tollenaar, torenwachter, ambtenaar, douanier…en wanneer worden we grenzeloos ?

Wanneer de echte wereldvrede…wanneer een groot deel van de ekonomie van iedereen zijn zal…en wij wijze en solidaire mensen.

We waren clerus, adel, burgerij, burgerlijk democraat of syndicalist in al die bonte kleuren van die  schijnbaar ongenaakbare burgerlijke partijen.

We lieten ons opdelen in fascisten en antifascisten , in links-burgerlijke en rechts-burgerlijke partijen en zo konden telkens de burgerlijk democratische oorlogen om het mees tmeedogenloze imperialisme aan de macht te brengen, blijven voortduren, tussen alle mist over vrede en verkiezingen door.

Al die oude vormen dienen het oude; het is tijd voor een collectief alternatief, want iedereen heeft het recht en de plicht om  in de beste voorwaarden aan alles deelachtig te zijn.

Om deze verre reis zonder einde af te ronden nog dit :

           

            7 kleuren en de kracht van intens innerlijk licht

…de lichtatomen stralen ze ons.

            7 dagen en de weelde van tijdloosheid

…de beweging der planeten schenkt ze ons

            7 klanken en het comfort van de stilte

…tonen ons telkens weer een andere expressie

            7 kunsten en het orgasme van het scheppen

…gebracht door artiesten in zielelijf en materie

            7 chakra’s versmelten in het hart

…in ’t bijzijn van de liefde en de intuitie

            5 zintuigen brengen het zien, het horen , het ruiken,  het smaken, het tasten korterbij; het zesde inwendige zintuig laat ons gloeden en piijnen aanvoelen, het zevende zintuig, het zintuig van het  innerlijke geestesleven dat belichten, berichten en richten wil.

Hoogachtend : DE BEWUSTZIJNSENERGIE DIE WE VANUIT ONS KOLLEKTIEVE VERLEDEN ONDER ANDERE VIA DE VORIGE GENERATIES HEBBEN MEEGEKREGEN,

Strevend naar meer kwaliteit.

8.NU

            Elke situatie die zich in het 'nu' bevindt bevat een betekenis die het dichtst bij de realitieit staat.  De realiteit echter, is een enorm complex gegeven dat ik al op veel manieren proberen beschrijven heb...en om soms ondoorgrondelijke redenen met het verleden verbonden is.  Vertrekkend vanuit het verleden probeerde ik op een aantal verschillende literaire manieren, praktisch en theoretisch aan te tonen vanwaar de menselijke geest vandaan kwam en hoe hij zich probeert te ontwikkelen, persoonlijk zowel als collektief.    Welke fasen de collektieve evolutie van de mensheid ook nog doormoet, één vraag blijft open, een vraag die ieder van ons in zijn innerlijke communikatie met zichzelf dient te beantwoorden :  "welke is de rol die mij in het geheel van wat het leven te bieden heeft, is toebedeeld " ?  Hoe meer mensen de verantwoordelijkheden die deze vraag oproept,begijpen... des te beter onze collektieve toekomst.

            In wat volgt zal ik die vraag voor m'n eigen proberen vertalen.  Als ik me soms hard en cynisch zal uitlaten is dat omdat er grenzen zijn aan begrip hebben voor het veelal te  passieve leven dat verschillende maatschappelijke groepen en ook wijzelf ons eigen opdringen.  Om de wereld een betere plaats te maken, moet je de rol van het geld en de politiek veranderen.  Of dit lukt, hangt niet alleen af van ons inzicht in de rode draad in de geschiedenis of van onze bekwaamheid ons te organiseren…maar ook van onze innerlijke wereld …zijn we reeds emotioneel sterk genoeg om ons deel van het werk te doen…zonder de discipline die ons door onze al of niet anonieme werkgevers opgelegd wordt ?  Nee .  Wat niet wil zeggen dat er geen ander systeem buiten geld en burgerlijk parlement mogelijk zou zijn . Maar moeten we niet eerst ook snappen wat de zin van het leven in z’n geheel genomen is ?  Aan de ene kant een reis van armoede naar welvaart en aan de andere kant een bewustzijn dat meer in het teken van de ontwikkeling van de eigen sterkte van de ziel staat .

            Het is niet de bedoeling van ‘t leven om je te pletter te werken aan de kadans van een syseem dat in vraag zou moeten worden gesteld.

Het is niet de bedoeling om onze persoonlijke relaties in haatspelletjes te laten verworden.  Met inzicht en begrip en weten wat je zelf wil kan je veel oplossen.

Het is niet de bedoeling van innerlijk een soort machinaal leven te leiden ; we moeten onze innerlijke stem leren begrijpen.  Waarom ?  Soms zal je overvloedig weten waarom ; andere keren totaal niet meer hoe je van de ene naar de andere situatie geleid wordt of nog in kringetjes moet draaien tot de volgende doorbraak.

            Is ons leven niet een gezamenlijk iets en kan je je leven alleen maar plannen in funktie van hoever diegenen rond je met hun ontwikkeling staan ?

Ik heb de vraag gesteld ; zal ik in wat er de volgende dagen met m’n leefwereld gebeurd ; de antwoorden krijgen ?         

9.HET POSITIEVE DAT HET NEGATIEVE NIET VOEDEN MAG

IN DEN BEGINNE WAS ER DE RUWE ONBEWUSTE ENERGIE

ALLES WAS ENERGIE/ALLES IS ENERGIE/ALLES WORDT ENERGIE

ENERGIE IS ER OMDAT IETS ZONDER VORM EN INHOUD NIET KAN

MATERIE WERD GESCHAPEN DANKZIJ HET SPEL VAN + EN -

HET BIOLOGISCHE LEVEN WERD VERWEKT DOOR DE MATERIE

HET EMOTIONELE LEVEN ONLOSMAKELIJK één MET DE BIOLOGIE

HET SPIRITUELE, RESULTAAT VAN DE DRIE VORIGE PERSONAGES

HET SPIRITUELE =

=IN OORSPRONG DUS HET BEWUSTZIJN VAN DE MATERIE ZELF

=DE GENETISCH VERTAKTE DOORGEGEVEN EMOTIONELE ENERGIE

= LICHTENERGIE, GEBOUWD OP GELOOF IN DE KERN, POSIT.KRACHT

=EEUWIG ONLOSMAKELIJK; IS BRUG, IS OP z’n STERKST…

NIET MEER GEBONDEN…

=BEWUST GEWORDEN OORSPRONKELIJKE ENERGIE

NEGATIEVE EMOTIES ZIJN VOORBESTEMD ZICHZELF OM TE POLEN

IN DIT PROCES PROBEREN ZE HET POSITIEVE UIT TE BUITEN

IN PLAATS VAN ZICH OP EIGEN KRACHT VH NEGATIEVE TE ONTDOEN

VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT KAN ’t POSITEVE WEERSTAAN ALS HET ZIJN POSITIEVE KRACHT IN DE RICHTING VAN HET NEGATIEVE STUURT. ZONIET VERSTERKT HET NEGATIEVE ZICH

TOTDAAR DE THEORIE.

IN DE PRAKTIJK IS HET POSITIEVE OOK MEELEVEND, BEHULPZAAM

MAAR ’T IS EEN KLEINE STAP VAN MEELEVEND NAAR MEELIJDEND

…en DAN BEGINT DE SPIRAAL NAAR BENEDEN,

WAARUIT HET POSITIEVE ZO ZELDEN VERSTERKT KOMT

HET POSITIEVE MOET ZICH POSITIONEREN; zijn doel voor ogen houden…

WANT HET NEGATIEVE WEET NOG NIET OVER WELK DOEL HET GAAT

HET ZOEKEN NAAR VOEDSEL LEIDDE TOT SAMENWERKING

SAMENWERKING LEIDDE OOK TOT UITBUITING  EN ECONOMIE.

UITBUITING ALS NEGATIEVE EMOTIE EN ECONOMIE ALS POSITIEVE…

WERKTEN SAMEN IN DE RICHTING VAN ONTWIKKELING.

DIE ONTWIKKELING OP HAAR HOOGTEPUNT MOET ZICH NU…

VAN DIE UITBUITING WEER ONTDOEN..OM DE MISERIE TE STOPPEN.

ALS DE VERONTWAARDIGING OM HET ONRECHT ZICH NIET IN DADEN

…EN ORGANISATIE OMZET…KAN DIT NIET.

WIJ HOUDEN AAN ONZE VOORDELEN VAST EN DURVEN DE GROTE

HEBZUCHTIGEN DIE DE ECONOMIE IN HANDEN HEBBEN NIET IN

VRAAG STELLEN…WIJ BLIJVEN HET NEGATIEVE VOEDEN.

HEBZUCHT LEIDDE TOT POLITIEKE ORGANISATIE…

VERWEER ERTEGEN OOK

IEDERE KEER HET VERWEER TOEGAF AAN DE HEBZUCHT

WERD DE ORGANISATIE ERVAN VERPLETTERD OF ONTAARDE…

WERDEN DE OORLOGEN EN DE COLLABORATIE MET DE HEBZUCHT voorbereid

ZOALS OOK ONS DAGELIJKSE LEVEN DAT VAN IN DE NACHT AL WORDT

WORDT JEZELF

           

10.Het oorspronkelijke in ons

            Als je er vanuit gaat dat er voor elk gevolg een oorzaak bestaat, een standpunt waaruit de logica geboren werd; dan kan je jezelf ook afvragen welke ontstaansoorzaak de allerkleinste deeltjes in de materie gehad hebben.

Je kan dan bijvoorbeeld veronderstellen dat er een oerenergie moet zijn die die allerkleinste bouwstenen moet hebben voortgebracht...en je kan altijd blijven doorvragen 'wat was er dan voor die oer energie..'? .enz....  Als het antwoord louter en alleen in de fysica  ligt, zal het gevraag nooit ophouden en het antwoord altijd worden uitgesteld. 

Net zoals je het kleinste deel van de materie wetenschappelijk kan zoeken, kan je ook binnen je eigen naar het warmste binnenste van je wezen zoeken : dat gevoel van goedheid binnen jezelf, van liefde en niet van haat ; zou niet alles van daaruit ontstaan en bij het 'vergaan'  er weer in opgaan...en op welke manier kan dat gevoel weer in anderen opstaan ?

            Vanwaar komt dan de haat ?  Vooreerst, is het goede; niet  in zijn symbolische, maar stoffelijke betekenis misschien hetgeen  aan de big-bang voorafging,  het benaderen van NUL , een leeg volume dat niet kan bestaan en ontplofte en zich samen met de materie door het zich vormende heelal verspreidde ?  Onze niet opgeloste negatieve

emoties, voor een deel genetisch erfgoed, voor een deel opvoeding en maatschappij, gekoppeld aan onze inbreng; zijn materie die nog niet 'gepolijst' is.  

            Als die bron van de oorsprong van alles; ook de natuur; de liefde is; probeert die bron dan ook niet zijn schepping te plannen en te dirigeren; zodanig dat wanneer we de geschiedenis van de mensheid of ons persoonlijke leven zelfs overschouwen; we toch moeten toegeven dat er veel symbolische boodschappen achter verborgen gaan ?  Natuurlijk, het goede ondervindt tegenstand in deze grof stoffelijkere wereld...maar is het overwinnen van die weerstand niet de opgave en de uiteindelijke zin van dit leven ? 

            Voor ik insliep, zat ik met een vraag waarvan ik stiekem hoopte dat het antwoord mij via interpretatie van droombeelden duidelijker zou worden.  Ik vroeg me af waar iemand die maar een achttal weken oud embryo is kunnen worden, zich nu bevond.  Ik droomde van m'n vader die stervende was en die in een laatste helder moment aan z'n broer vroeg of hij hem niet moest meenemen naar waar hij ging.

Zo van ''  ' t is mooi geweest, laat ons nu maar echt op pensioen gaan ''.

 Ik wist 's morgens voor ik dit schreef de droom nog wel; maar de vraagstelling errond; was ik vergeten.  De vraag kwam terug terwijl ik dit stuk schreef, en beantwoordt tevens de vraag naar het leven na de dood : terug naar het oorspronkelijke, naar de bron.

In hoeverre die bron iets individueels of kollektief is, kan niemand zeggen.

In hoeverre kunnen wij mensen ingrijpen in iets wat op onze weg ligt ?  Soms wijzen we de dingen die op onze weg liggen af en maken er een bocht omheen, maar kunnen we ze ontwijken zonder onszelf te schaden ?  Doen de dingen die ons moeten overkomen zich dan niet in andere omstandigheden met andere mensen voor ?  Is niet datgene waar we schrik voor hebben onze ware uitdaging ?

            Het goede als 'oorspronkelijke bron' is dus ook materie; maar met wetten die haast zoals symboliek of inspiratie of intuitie of zo zijn.  Eeuwig, want elektronen zijn niet afbreekbaar.  Energie verdwijnt niet , maar verandert van vorm.

            In welke richting gaat de geschiedenis van de mensheid op psychologisch, economisch, filosofisch, sociaal en politiek gebied  evolueren...en hoe ?  Technologisch is haast alles mogelijk geworden; politiek hinken we achterop.  In de welvarendste delen van de wereld verstikt die welvaart (net zoals armoede dat kan) onze culturele weerbaarheid.  Op steeds stijgender wijze verbrassen diegenen die ons zogezegd vertegenwoordigen de middelen nodig voor de uitroeiing van armoede en oorlog en voor het behoud van een gezond leefmilieu.

De bedoeling  van de geschiedenis is een tijdperk te scheppen waar eenieder de kans heeft van zich met zinnige dingen bezig te houden : nuttige productie, kunsten, wetenschappen, dienstverlening...  .  Bewust ingrijpen in de geschiedenis  wordt meer en meer een noodzaak.  Blindelings de discipline die het grootkapitaal ons oplegt blijven volgen, wordt een drugprincipe dat ons...op welke termijn(?) zuur kan opbreken.  

11.Waarom nog schrijven ?

            Ik laad m'n gsm op en de biep verzekert me dat al de elektrodraden in m'n huis nog altijd met de bron verbonden zijn.  Ben ik eigenlijk nog wel wel goed met de bron van alle energie verbonden ?  Zijn mijn mogelijke oorzaken van kortsluiting weggenomen ? 

Ik denk van wel, want sinds een paar dagen ervaar ik een zalige rust in m'n eigen.

Een onverschillig evenwicht.  Ik probeer me door niets of niemand uit m'n evenwicht te laten brengen.  De duizenden draden tussen mij en de wereld mogen mekaar alleen daar raken waar ze geen kortsluiting kunnen opleveren.  Je zou die draden ook gewoon kunnen doorknippen en alleen nog afhankelijk zijn van de rechtstreekse verbinding met de bron.  De bron zelf blijft echter ook zijn andere klanten van stroom voorzien en knipt alleen als het niet anders meer kan...en ik, ik kan niet anders doen dan wat de bron doet, want eigenlijk lijken we op mekaar.  Hij is een soort eeuwig 'mij' die alleen heel goed in mij afdalen kan, als ik me goed voel; hoe minder weerstand ik tegen hem heb, hoe meer elektriciteit dat er door me stromen kan, net als bij de natuurwet van Ohm himself. 

Het leven van Ohm,  ten dienste van de wetten van het 'hoe' van het  stromen. 

Mijn leven, ten dienste van het 'waarom' van de stroom. 

            Door alles kan je elekriciteit laten gaan.  Zo vertelde ook de telefoonstoringslichter leraar die ons wat elementaire dingen over elektriciteit bijbracht. Alles en iedereen heeft ook een bepaalde weerstand.  Hoe lager je weerstand, hoe meer elektriciteit er door je kan.  Ik interpreteerde dat laatste als 'hoe gevoeliger je bent'.  Dat kwam zo.  De leraar had de weerstand van een melkfles en een paar andere objecten gemeten, toen hij met de subjecten, zijn twaalf leerlingen begon.  Ik noteerde de resultaten.  Er waren er een zestal tamelijk hoge en een zestal met een tamelijk lage, waarvan ikzelf de laagste waarde had.  Gewoon gevoeliger voor bepaalde observaties die voor de rationelen meer zogezegd maar 'detail' waren.

Nu was het me voordien al opgevallen dat er een zestal onder ons eerder tot de overwegend  linkerhersenhelft gebruikers en een zestal meer  rechterhersenhelft gebruikers waren.  De eerste groep was beter in wiskunde, de andere hield  meer van literatuur en menswetenschappen.     De meer rationelen waren minder 'mals' dan de meer 'intuitieven'.  De intuitieven trokken zich meer dan goed voor hen was het lot van de lijdende mens aan, de rationelen zorgden er wel voor dat ze hun eigen broek niet zouden scheuren.  Intuitieven en rationelen zijn zowel onder mannen als vrouwen te vinden.  Soms geeft de ene groep er bij momenten of tijdelijk de voorkeur aan hun andere kant te laten overwegen.  Aantrekking en afstoting op z'n subtielst.

            De levensingesteldheid van de overwegend rationelen was er één van vasthouden aan de zekerheden die het leven te bieden heeft : geld en bezit, geloof in alles wat bewijsbaar was.  Je had een gamma tussen gematigd rationelen en fanatiek rationelen, net zoals je dezelfde indeling bij de intuitieven had.  In hun eerlijke momenten ontdekte ik dat beide groepen wel iets meer de andere groep wilde zijn. 

Als schrijver kom je, nadat je alle mogelijke literaire disciplines hebt beoefend, tot de vaststelling dat je eigenlijk het meest de realiteit kunt benaderen op het moment van de beleving zelf.  Eigenlijk kan je het meest diepmenselijke boek niet schrijven, want dan zou het moeten gaan over jezelf en de mensen die je zelf kent...en ons leven is nu eenmaal ons leven...te zeer in van alles vertakt en aan wortels trekken doet alleen een boom precies geen pijn.  We willen het om bepaalde redenen niet in de diepte delen met mekaar...de kleine dingen van dag tot dag zijn al voldoende.

Je kan tot in detail een heel hoofdstuk schrijven over je honden die uitgebroken zijn en die in de geburen op kippenjacht geweest zijn, maar één zin uit het dagelijkse leven is al subliem genoeg; een broer die voor een andere broer een bericht neerpent : 'Stephen, spring je fiets maar op, de honden hebben bij Mit zes kiekens doodgebeten". 

Realiteit is altijd beter dan roman. 

            Toch wil ik via m'n schrijven nog een aantal dingen meegeven.  Ze passen ieder voor zich in één van de drie schuiven van de kast van het leven. 

            De eerste schuif :  waar komt het leven vandaan en is het biologische leven eindig ?   Ik kon deze vraag enerzijds via de wetenschappen beantwoorden en als je dat wil doen, dan zul je voelen welk een krachten de eerste cel in mekaar staken en verbaast zijn over hoe het mogelijk was dat al het andere gebeurde.  Dan ontdek je ook dat vóór de deling van cellen als voortplantingsorganisme en vóór de uitvinding van de twee sexen er nog een andere soort voortplanting moet zijn geweest ,

(zie  'er was dus toch leven na de dood')

             De tweede schuif : de geschiedenis van de stoffelijke instandhouding van maatschappijen, of het sociale en politieke.

Ga eens langs een niet verharde, hellende landweg zitten als het geregend heeft en kijk naar het bergachtige landschap met de veelkleurige toppen en keien onder je voeten waartussen de mieren op de droge rivierbedding met hun overleven bezig zijn.  Onze huidige manier van tegen politiek aan te kijken als 'toevallige' passieve getuigen, gaat die blijven duren ?  Hoe kunnen we armoede en oorlog de wereld uithelpen ?                                                                                          

            De derde schuif : hoe zitten we psychologisch in mekaar ?   Waarom is de man-vrouw verhouding niet altijd even makkellijk...om het zacht uit te drukken ?

12. het heden is de proefbuis waarin het verleden de toekomst baart

Het verleden is de grondstof van 'zijn' en 'zal zijn', het heden de bewerker...de toekomst een voortdurend nieuw bewerkt verleden en heden.

Alles is steeds op weg naar beleefd en uitgesproken te worden.  De natuur werkt al oneindig aan een systeem van reproductie en steeds fijner communicatie ...en niet alleen zakelijke communicatie.   Mensen leren geleidelijk verwoorden wie ze zijn en wat ze met mekaar hebben...maar er is nog veel werk aan de winkel.

Het systeem werkt zelfs zonder woorden en heeft vele nevenuitdrukkingsvormen en hopelijk tijdelijke tekortkomingen.  Een slijk door ploeterend varken of gewoon een tevreden kip drukken op hun niveau iets uit van het alles.

            Militairen die tegen hun zin op missie vertrekken en het niet met hun bazen eens zijn omdat ze het nut van de opdracht niet inzien, zijn onderdeel van het hele probleem...want het zijn zij die vertrekken en de miserie achteraf mogelijk maken.  

De uitdrukking van een dergelijke houding wordt nog erger in een tijd waar men weer als vanouds aanvalt zonder eigenlijk aangevallen te worden.  

Onze politiekers drukken voor een deel uit dat ze geen politiekers maar boekhouders zonder visie zijn. 

            Alles is uitdrukking en beleving...het zwaarste zakt naar de bodem van de vijver, zodat het water bij momenten toch helder is.  Laat op de bodem liggen wat er ligt, niet meer in ploeteren.  Doorgaan naar het licht en de beleving toe, vanuit graag te leven, graag te zien, letterlijk en figuurlijk, graag te zien. Op zo'n momenten kunnen we bijvoorbeeld schrijven.  De muze is dan sterker dan de amuse.

            Op een kaartje voor een kind dat geboren is, schrijf je niet 'welkom, kom je littekens maar verzamelen'.  Daarom, moet je elke dag opnieuw weer positief in het leven staan.

Je verwonderen over alles en nog wat...over dromen bijvoorbeeld.
Dromen.  Ik besloot de bus naar het werk te nemen.  Elk halfuur was er een bus naar de stad waar ik moest zijn, in plaats van een paar 's morgens en 's avonds.  Tot mijn verbazing reed de bus niet naar het werk, maar op een brede stroom ergens in Engeland in plaats van in België.  Onderweg kwamen we een boot tegen die ons bijna ramde.  We kwamen echter goed aan.  Het volgend ogenblik zat ik in een café in London en raakte de wang van de eigenares aan, ze had kanker en terwijl ik de energie in haar hand en op haar wang voelde, besefte ik dat ik dit moest onthouden, om in de toekomst nog zo'n diagnoses te kunnen stellen.  Ondertussen is de ochtendmist over het met fruit bezwangerde dorpslandschap opgetrokken, eveneens de rest van m'n dromen dat zijn.

Knip-en plakwerk van de geest over de dag.  Freudiaans...? Blijf verwonderd.     

           

13.LEREN  DOOR UITWISSELING

Uitgangspunt 1.   In hoeverre kunnen iemands gedachten iemands leven determineren ?

            Neem persoon XY  Gelukkige jeugd, houdt van buitenwerk, wil eigenlijk fruit kweken en biologisch verantwoord beesten houden, maar heeft nog veel in zich.  Vanwaar dat meer komt, laten we voorlopig in het midden.  Wil eigenlijk een landbouw technische scholing volgen, maar de patriarch in het familiebedrijf duwt hem in de richting van economische wetenschappen en 'handel'.  Voelde aan dat daar veel overbodig gezever kwam bij kijken...en buisde, omdat hij er geen aandacht kon op houden tijdens de lessen, voor handelsrecht en boekhouden...zo kon hij menswetenschappen gaan studeren. Dan het leger, een job als camioneur in het familiebedrijf met een vrachtwagen naar Duitsland, zag hij wel zitten, maar vanwege een bepaald soort kleurenblindheid, mocht hij dat in 't leger niet behalen. Iedere keer uit koers geduwd in een andere richting.  Het familiebedrijf telde buiten de patriarch en zijn broer nog twee andere kinderen die erin werkten en zo zocht XY ander werk wegens macro economische omstandigheden...en ook omdat vrouwen vandaag veel minder hardwerkende zelfstandigen willen zijn.

 Hij was gewoon van fysiek hard te werken en verveelde zich in de burocratie van zijn bedrijf, dus als hij z'n werk de dagen van zijn klaar had, bestudeerde hij dingen in z'n eigen interessewereld.

            Hij wilde zijn eigen begonnen famillie bij mekaar houden en dat lukte d' eerste twaalf jaar goed zonder ruzie...maar waar hij mee bezig was...als een soort ongediplomeerd advocaat van de werkende klasse en zijn gefilosofeer en geschrijf...daar lag zijn omgeving niet van wakker.  Wie was er nu toch geïnteresseerd in een andere vorm van samenlevingsbeheer om de speculatie en de oorlog en armoede te nekken ? Wat de mensen wel interesseerden was 'scheidingen' en zo...dat maakt hen allemaal curieus, niet de honger en de oorlog in de wereld...dus deden 'de mensen' en z'n 'ex' XX ' door hun eigen achtergronden zijn activiteitenveld opschuiven in de richting van de psychologie.

            Op de uitvaart van een collega, gebeurde er iets speciaals met XY. 

Een magnetisch raadsel waar hij meer wou over weten, weer studeren en interpreteren en analyseren zonder de absolute waarheid willen te verkondigen en net zoals in de politiek, één van de mekaar vaak bestrijdende meningen te willen volgen.  Weer mensen gelezen en ontmoet die inzichten bijbrachten en mede zijn gedachten verrijkten.

            GEDACHTEN HEB  JE DUS NIET ALLEEN EIGENLIJK, een mening kan je wel naar verloop van tijd distilleren en er je eigenheid inleggen.  Is het niet van dat punt af dat je eigenlijke plannen ontkiemen kunnen...en dat het uitgangspunt 'in hoeverre kunnen iemands gedachten iemands leven determineren' pas echt waar wordt.  Als het axioma dat in vorige zin vervat ligt, waar is...in hoeverre is het dan waar dat ieders leven eigenlijk op voorhand vast ligt, zolang je niet op het punt van je eigen allesomvattende mening aanbeland ?  Waarschijnlijk is de waarheid dat wat je denkt en schrijft en zegt bijna onlosmakelijk verbonden met de evolutie van de rest van de nadenkende en niet-nadenkende mensheid.

In dat geval is er altijd nog wel een beetje hoop naar de toekomst toe.

uitgangstpunt 2

            Ik wil het over de volgende vraag hebben : 'in hoeverre kan ik en kunnen ook anderen met mij, op basis van doorzetting en karakter hun leven en dat van anderen positief veranderen ' ?   Zijn daar eerst maatschappelijke structuurveranderingen voor nodig of moeten we eerst zicht krijgen op onze emotionele problemen.  Of loopt het proces in beide richtingen tegelijk ?    http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be  is er dagelijks mee bezig.

uitgangspunt 3

            bondige schets der leiddraden ener mensenziel

            Is er een kracht die evenveel of meer bewustzijn heeft dan wij...en die heel die weg van atoom tot cel en mens niet heeft moeten afleggen om dat bewustzijn te verkrijgen ?

Waarom is er nog geen samenlevingsmodel zonder oorlog en armoede enzomeer ?

Hoe komt het dat de uitkomst van iets altijd op voorhand lijkt vast te liggen ?

Waarom is de relatie tussen mannen en vrouwen soms meer problematisch vanaf een bepaald punt na het punt waarin vriendschap en liefde met de seksuele beleving ervan aangevuld worden ?  God, geschiedenis, geld, gebeurtenissen, genot. 

De mens heeft het er moeilijk mee. 

            Wat ik er nu van weet, en op het internet gepubliceerd heb, weet ik niet alleen uit geschriften vanuit verschillende invalshoeken, maar ook door me in het soms helse van de praktijk van het dagelijkse leven te wagen.  

Ik wou antwoorden en ze kwamen, soms zelfs via wegen die ik logischerwijze niet zou bewandeld hebben.  Voor iedereen staan er een aantal gelijkaardige dingen op het menu van het leven.  Wat je voorgeschoteld krijgt is voor een deel wat je besteld...en te vaak zitten er teveel zware resten van vroeger bij...dit vroeger is dan een mengsel van onze individuele emotionele leefwereld en onze collectieve geschiedenis.  Meer bestellen dan je aankunt, is dom...maar zo moet het soms zijn, want anders raak je niet slimmer.  Ik wist niet dat deze gedachten, zonder dat ik ze toen als kind, zo kon vertalen; in feite het hoofdmotief van mijn leven zou worden.  Als kind wilde ik het 'goede' doen, het was evident dat je mee hielp planten, bemesten, snoeien, plukken, bewaren, verhandelen en zo veel meer verder.  Ik had met niemand ruzie en kon met iedereen om en was een nieuwsgierig kind.  Wat gebeurde er als je stierf ?  Adam en Eva, was dat wel waar ?

Die verhalen over die Christus die veel te goed was waren wel inspirerend, maar zonder die verhalen was me misschien een hoop leed bespaard gebleven en had ik me veel terughoudender tegenover de lijdende mens opgesteld.  Ik heb eigenlijk altijd al geloofd dat ik uit mijn eigen wist wat goed en slecht was, dat ik daar; alhoewel ze natuurlijk nut heeft , geen school voor vandoen had.  Onderwijs heb je nodig, maar de interpretatie van de filosofie achter het leven laat je best niet over aan scholen alleen en zeker niet aan kerken.  Op dit punt van deze tekst, zou het handig zijn om mijn boek VOEDSEL VOOR DE GEEST helemaal gelezen te hebben.  Tenminste als je een mens bent die nog geïnteresseerd is in filosofie, geschiedenis, samenleving, psychologie.  Als je nog de moeite wil doen om al die zaken via essays, poëzie, citaten, proza en uitleg te willen begrijpen tenminste.

Indien je nog geen mens geworden bent die zijn kop in het zand steekt en jammert over alles en zegt dat niks zin heeft en dat je toch nergens iets kan aan doen...dan vindt je een deel van de antwoorden die ik zocht op  http://deblogfilosooftheblogphilosopher.skynetblogs.be

 Dus zoals gezegd, ging ik zelf op zoek naar antwoorden .  Ik trachtte iedereen en alles te begrijpen, maar werd er zelf weinig om begrepen.

 uitgangspunt 4

het voorspelbare van een levensloop

            Wat moet gebeuren gebeurt.  Zoals een ster eens door onhoudbare druk ontploft, zo is ook het leven voor een groot stuk gebonden aan de mogelijkheden die het biedt. 

Die mogelijkheden zijn dan weer verbonden aan zoveel toestanden en levens van andere mensen dat er in tijd en ruimte altijd maar één ding tegelijk mogelijk is, namelijk datgene wat op een bepaalde dag of een bepaald moment gebeurt.

uitgangspunt 5

inleiding

            In een poging de  mensheid, waaronder mezelf, nog meer bij te brengen over zichzelf en de zin van zijn bestaan, zal ik proberen een diepere benadering van het psychologische leven de dag van vandaag in kaart te brengen.  Ik ga proberen hetgeen ik reeds  begon, verder uit te werken. 

Zoals alle grote vernieuwers verstaan in 't begin weinigen waar je mee bezig bent. 

Aan mij om te blijven bewijzen dat er meer achter het leven zit dan we vermoeden.

            Ditmaal ga ik niet vertrekken met eerst een filosofische uitleg over het go(e)dheidsbeginsel en het ontstaan van het leven, de atomen en de moleculen, de eerste cellen en de 'intuitie' van de eerste afgestorven cellen die de zich nieuw uit de natuur vormende cellen, leerden van zich te delen en alzo de seks deden ontstaan.

Die uitleg was bedoeld voor al diegenen die op een fanatieke manier een uitleg over het leven alleenlijk in de godsdiensten blijven zoeken.  Godsdiensten zijn een poging om enerzijds, een deel waardevolle uitgangspunten in een vorm te gieten en anderzijds om de twijfelende en zoekende mens te misleiden en te overheersen.  Diegenen die zich laten overheersen, vragen er trouwens gewoon om, op alle gebieden van het leven. 

Het overheerst worden, is een stap in de groei; of het nu om de werkende mens of de emotioneel gebonden mens gaat.  Omdat niet iedereen in zijn ontwikkeling even ver staat zijn het ook diegenen die die overheersing niet meer nodig hebben die toch ook nog overheerst worden door de anderen.  Vandaar dat het moeilijk is om zowel werkloosheid, uitbuiting, armoede, oorlog...als individuele emotionele problemen tussen mensen op te lossen.  Alles is zo door het verleden bepaald dat de toekomst soms al lijkt vast te liggen.

            De holbewoners moesten wel landbouwgemeenschappen beginnen om te overleven.  De eerste stammen konden er niet buiten van zich in grotere structuren te verenigen en later de adel en de clerus als hun leiding te nemen, ze waren niet rijp voor een alternatief, ondanks de vele pogingen in die richting.  De 'burgerij' dan , een woord voor die klasse die zich door de ontwikkelende industrie aan het feodale probeerde te ontsnappen, en daarvoor  een nieuwe klasse van moderne slaven ontwikkelde...niet de slaven van de adel (pachters, lijfeigenen..); maar de loontrekkers.   Op hun beurt ging dat proletariaat zich organiseren om zoveel mogelijk voordelen af te dwingen...maar hun vertegenwoordigers, partijen en vakbonden waren al zo nauw met de superstam 'Staat' verweven dat de macht in de handen van die Staat en de economische machten die die Staat beheersten en beheersen ...bleef...en blijft.    Nog altijd is een deel van dat proletariaat zo zot om zich in Irak gaan laten op te blazen.  Zot, want ze zijn gebrainwashten die geld nodig hebben. 

            De volgende stap in de geschiedenis van de mensheid zal er één zijn van gewoon produceren en verdelen in functie van de noden en gewoon administratief in plaats van speculatief met geld omgaan.  Ook de burgerlijke manier van verkiezingen organiseren is aan vervanging toe.  Omdat we de moed niet hebben om daarmee bezig te zijn, kan dat nog wel tot 2040 duren.

Ook op het persoonlijke vlak ligt de toekomst voor een deel vast.  Vanuit een bepaald punt in hun ontwikkeling ontmoeten mensen mensen tot wie ze zich meer of minder aangetrokken voelen; hetzij lichamelijk, hetzij emotioneel, hetzij intellectueel...of een combinatie daarvan.  De soorten energie die mensen bezitten bepaald hun aantrekkingskracht zowel tot dezelfde als andere dan hun soort energie.  Naargelang het verleden en het levensverloop kan men zich zowel tot gelijke als verschillende soorten menselijke energie aangetrokken voelen. Zelfs de meest oerlijke energie, de seksuele energie, is verschillend naar gelang het soort energie dat je vertegenwoordigt.   Terwijl men die periodes vroeger streng door huwelijken afbakende; kwam er de laatste decennia meer een verschuiving naar lossere verhoudingen op gang.

Die lossere verhoudingen zouden geen probleem mogen zijn, ware daar niet de sterke emotionele reacties van derden op het feit dat twee of meer mensen het goed met mekaar kunnen vinden. Het zijn niet alleen de hormonen die dit spel dirigeren. 

Er is meer aan de hand.  De verhaallijn van de voorouders trekt zich door in de volgende generaties, en wel dusdanig dat er steeds een soort tegenstelling 'in het leven geroepen' wordt, die al van vóór de geboorte van iemand in de twee ouderlichamen tot stand komt.  Het punt van de verwekking van de eersteling is nooit hetzelfde als dat van de volgende spruiten.  Waarom verschillen we van onze ouders en willen we de dingen anders aanpakken...?  Omdat we een nieuwe kombinatie zijn van twee vroegere zelfstandige lichamen die op hun beurt weer enz enz...

We zijn eigenlijk als mensen-en dierenrijk één verbonden geheel dat zich tot in het oneindige verleden doortrekt...en het 'Nu' is slechts een bushalte naar de toekomst toe.  Vermits die toekomst ook al voor een stuk vastligt; telt elke dag weer het NU mee; als een verbinding tussen verleden en toekomst.  Hoe beter je dit snapt, hoe meer je de toekomst aanvoelen kan. 

HOE GROTER JE INTERESSEN EN BEREIDHEID VAN WIE JE BENT ECHT TE WILLEN EN KUNNEN BELEVEN, HOE BETER JE HET NU LEERT STUREN.  EMOTIES ZIJN DAAR EEN BELANGRIJKE LEERMEESTERES IN.  ZE LEREN ONS DINGEN IN FASEN DIE WE ALLEEN KUNNEN BIJSTUREN ALS WE HET ALLEMAAL ZEKER BEGREPEN HEBBEN EN WETEN WAT WE WILLEN.  OP DAT MOMENT KUNNEN WE VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT ECHT HANDELEN OF BESLUITEN NIET TE HANDELEN...hetgeen allebei positief uitvallen kan.

WEINIGEN KUNNEN VOOR ANDEREN AANVOELEN WAT NU VOOR HEN EEN POSITIEVE RICHTING KAN ZIJN. In hoeverre zijn we eigenlijk emotioneel 'vrij' van iemand of meerdere mensen (partner, kinderen, collega's)  Soms worden onze emoties door het geheel van banden tussen mensen als door een haast onweerstaanbare kracht gebruikt om dingen te doen die je rationeel gezien niet zou doen...en toch blijkt soms achteraf dat je door bepaalde zware uitdagingen te aanvaarden, dat je toch nog dichter bij je groei en levenslijn geraakt bent.  Je lichaam zal je wel signaleren wanneer je iets niet meer aankan.   In periodes dat we wel degelijk verkeerd bezig zijn (omdat niet alles niet altijd door wilskracht gestuurd worden kan) , zowel als in andere periodes; zal je soms ook geconfronteerd worden met haast symbolische gebeurtenissen die je op bepaalde ontwikkelingen wijzen kunnen.  Wat er voorafgaandelijk aan liefdes- verhalen gebeurde blijkt net zo belangrijk als de verhalen zelf...alsof het verleden altijd naar een evenwicht met het heden tracht...en daarvoor soms onze toekomstplannen verkracht.   Zoals er in een bepaald geschrift van iemand al stond :

"des mensens ergste vijanden zullen zijn huisgenoten zijn". Niet één bepaald mens werd hier bedoeld, maar misschien het feit dat dieGENEN waarvan we het meeste houden in feite onze grootste uitdaging zijn.  De liefde en zijn vele variaties en combinaties kunnen zowel vreugdevol en genietend als afmattend en vergankelijk tegelijk zijn, maar altijd wordt zowel positieve als negatieve energie gebruikt om een hogere staat van bewustzijn te bereiken...wat dan weer anderen ten goede komt...en in die zin is 'liefde' een oneindige energie. Alle belangrijke dingen in 't leven beginnen en eindigen met een verlies of een ontdekking of herontdekking van iemand of iets, onder welke vorm dan ook.Het is alleen die rustige stem binnen iemand zelf die dat begrijpen kan. In een sterke liefde begrijp je dat met z'n twee of meer zolang bepaalde passies en emoties buiten die liefde de rust niet verstoren komen...of het nodig is dat die rust verstoord wordt.

uitgangspunt 7

De' karma' waarover men het heeft, zie ik meer als een genetisch iets want de enige levens die we voor dit leven geleefd hebben gaan WAARSCHIJNLIJK terug tot onze genetische stambomen in oost- Afrika en vijftien miljard jaar eerder en vroeger tot bij de atomen die moleculen en die dan weer cellen wilden worden enz.. .Het 'buitenaardse ingrijpen' waar men soms over praat zie ik ook alleen zitten in het stof waarvan we gemaakt zijn ...en dat inderdaad uit de kosmos komt.

Probeer het niet allemaal ingewikkelder te maken dan het al is, 'liefde' is misschien wie weet de oorspronkelijke stof, met haar eigen tegenstellingen. Als je alleen al je ouders en grootouders en vrienden en vriendinnen hun stories hoort en hun moeilijkheden, dan is die karma gewoon te herleiden tot overwinnen van negatieve emoties die zij zelf niet overwonnen of het leren van het positieve van hun. Iedereen komt zijn uitdagingen tegen en het ene roept het andere op . Uiteindelijk wordt je geconfronteerd met het echte beeld van jezelf dat anderen mee hebben helpen scheppen. Van dat beeld schrik je soms wel, maar je moet het aanvaarden om verder te kunnen. De ontleding van onze eigen inner communicatie via aanvoelen welk soort denken en voelen bezig is , en hoe we omgaan met uitwendige beelden en inwendige beelden, symboliek der gebeurtenissen en dromen en gevoelens is daar een verder dan het gewone gaande dimensie in. (zie ook onder Tools).

uitgangspunt 8

Het goede proberen te versterken en in leven te houden.

Mijn pijnpunt en geluk is dat ik in de mens het goede zien kan...terwijl die mens dat soms niet meer weet.

14.vijftig

Geworden. Als je de verwekking meerekent. Méér nog als je het ontstaan van ons zonnestelsel meerekent. En daarvóór en daarvóór...ik moet toch altijd iets geweest zijn...vóór ik uiteindelijk een stukje iemand van m'n voorouders werd. Eigenlijk zijn we met z'n allen één voortdurend uit mekaar vallend wezen en komen we allen uit dezelfde bron van opbouwen. Vóór het mannelijke en vrouwelijke bij mekaar komen om een nieuwe lichamelijke eenheid te maken hebben ze al een miljarden jaren oude repetitie achter de rug. Net zoals je tijdens je leven soms besluit om iets op een andere manier te gaan doen...is er nog nooit dezelfde kombinatie geboren.  Welke combinaties moeten gewoon komen, kan je jezelf afvragen ?  Iedereen die hier moet rondlopen is er gewoon denk ik. Hetgeen biologisch leven zo speciaal maakt is het vermogen om iets op een andere manier uit te proberen. Vanwaar komt dan dat vermogen ? Deels van de wetmatigheden der fysica en chemie...maar bepalen en verklaren onomstotelijke 'wetten' daarom alles ?

Is de scheppingskracht niet een voortdurend opbouwend en afbrekend...maar altijd vernieuwend iets...en is dat proces op zich niet de sleutel tot de eeuwigheid ? Niet alleen vóór ons leven maar ook tijdens ons leven en zelfs na onze dood zijn we nog altijd een stukje of verschillende stukjes in iemand anders...omdat we één eenheid zijn...nog altijd kinderen van die goedheid, die nieuwsgierigheid, dat 'willen' dat al vóór het biologische leven in de atomen zat. Als we in de anderen meer ook deeltjes van ons eigen zagen zouden we meer in mekaars bestaan en welzijn geïnteresseerd zijn. Het leven is gewoon een kunstenaar die zich op alle mogelijke manieren uit...in de pracht van de natuur zowel als in onze persoonlijke relaties...tot in het diepst van onze gedachten. Voel je de lijn van dit uiteinde naar het vroege begin in je eigen ? Mysterie en toch heel duidelijk soms.  Straling schiep materie en die materie valt in haar componenten én in straling weer uiteen. Na de schepping van materie door straling, 'in den beginne' werd alles alleen uitgebeeld als de vastheid van stof en eeuwige eigenschappen als kleuren en klanken en volume en ruimte en snelheid...als vorm...iets zonder stoffelijke vorm kan immers niet bestaan...zelfs de symboliek die we door onze woorden uiteindelijk deden ontstaan heeft een vorm...gemaakt uit de stof waarnaar we wederkeren.  Dewelke is jouw rol hierin...welke eigenschappen vertolk jij het best,...en hoe doe je dat dan ?

15.de snelheid van licht en de micro-en macrokosmos

            Als we naar de maan kijken is het licht dat we zien 1 seconde onderweg geweest.  Het licht dat rechtstreeks van de zon komt, het zonlicht, doet er acht minuten over.  

Het licht uit de macrokosmos komt dus uit het verleden(nog van de big bang) en bereikt ons als waarnemer in het  NU...de grens van verleden met toekomst. Ook de microkosmos is een niet volledig volgens dezelfde wetten opgebouwde wereld met kernen (atoomkernen) zoals de sterren en elektronen(planeten, manen) die errond cirkelen.

             Heeft het atomaire licht ook een snelheid nodig om ons te bereiken of valt het volledig met onze tijdszijn samen of...of reist dat anti-materie-licht in de richting van de toekomst als we de richting van het licht uit de macrokosmos als het verleden beschouwen...of valt de snelheid van het atomaire licht niet samen met het uiteinde van het verleden en bevindt het licht in de atomen hun antimaterie zich in ons hier en NU in een genetische of atomaire vorm die tevens het volledige naslagwerk van ons verleden vormt ?  Ik denk eerder aan een combinatie van de drie stellingen, met altijd een 'voorzienigheid' naar de toekomst toe.

            Wat kan ik daar nu mee aanvangen zal je zeggen?  Vermits onze geest één is met de materie, want we komen  uit de straling die de materie vormde voort...en alles wat er gebeurt met materie en straling te maken heeft en weer straling en uiteindelijk weer één punt met bijna geen inhoud wordt; kunnen we ons beginnen afvragen of we niet al geen miljarden bigbangs en ontwikkeling van biologisch leven meegemaakt hebben.  Miljarden herkansingen. 

Uitgaande van het bovengaande, kan je een aantal schetsjes maken. 

De ruimterekening gaat van klein naar groot.  Ruimte werd door de big bang geschapen, werd groter en groter en groeit voort.  De tijdsrekening gaat van verleden naar toekomst, van min naar plus.

De snelheidsberekening van macrolicht en microlicht met waarnemer gaat van min naar plus, van verleden naar toekomst en wij als waarnemer altijd op het uiteinde van het recentste verleden...ons wegdek om te rijden, de toekomst, altijd in 't oog houdend.  Vergeet niet op tijd te rusten...zodat je bewust dagelijks de toekomst weer plannen kunt...in zoverre die toekomst al planbaar is...soms kan je er alleen maar op inspelen... .

16.het bewijs van het eeuwige leven (gebasseerd op wetenschappelijk artikel )

            °schuine tekst=mijn bedenkingen

            In 1956 deed men een experiment waaruit men eiwitten uit dode materie liet ontstaan.   Ze hadden de neiging zich tot ingewikkelder structuren te ordenen.  Zo verliep ook de evolutie van atoom tot cel en zo verloopt ook de ontwikkeling van het bewustzijn.  De natuurlijke selectie is al op moleculair gebied begonnen.

            Was het beginpunt vóór de oerknal een punt zonder inhoud of een punt dat de zinloosheid, de inhoudsloosheid benaderde...ik denk het tweede.  Het eerste uitgangspunt verondersteld een vacuüm, homogener van structuur dan het ijlste gas.  In een punt zonder afmetingen zou een toestand van instabiliteit ontstaan zijn die tot een toestand van lagere symmetrie leidde.  Dat punt van absolute bron van scheppingskracht, de volmaakte symmetrie en rust zou dan vanuit zijn toestand van onverschillig evenwicht onder groeiende druk die de uiterste grens van het mikrobestaan benadert...ontploffen.

Of daarbij dat microscopisch minpunt eerst moet worden bereikt is een vraag voor atoomgeleerden...maar ik denk intuitief dat juist de onbereikbaarheid en onhoudbaarheid van het korter bij dat punt komen de bron van alle schepping is.  Wij, die van dezelfde bouwstenen komen schipperen ook nog altijd tussen rust en onrust.  Vanuit dat punt schiepen de verschillende soorten van straling daarna de materie die dan tevens weer uiteindelijk de cel ontwierp...uiteindelijk zal alles weer straling worden.  Staan wij aldus niet symbool voor dat proces van wording en verwording en wordt niet uiteindelijk alles weer straling om weer in het aanvangspunt van vóór de oerknal te verdwijnen ?  Van oerknal naar binair tellen : o en 1...veel, maar tegelijk in essentie alleen de soort energie veranderd ?

            Bij de overgang van een toestand van volmaakt evenwicht naar een toestand van lagere orde kwam er ondenkbaar veel energie vrij.  Is dus het verschil tussen oneindig veel opgeslagen, gebalde energie en minder energie hetzelfde als tussen volmaakte rust en onrust ?  Hetzelfde systeem zien we  tussen de neutronladingen van atomen(plus en min in evenwicht) en de interacties tussen de positieve protonladingen en de negatieve elektronenladingen...om altijd weer die 'rust' te herstellen.  We zouden nu reeds veel parallellen met persoonlijke en maatschappelijke relaties kunnen trekken. 

            Het punt van volmaakt evenwicht spatte dus uit mekaar en met de snelheid van het licht verspreidden energiepakketjes zonder massa (straling) zich in alle richtingen door de ruimte.  Hoe dikwijls kan dat al niet gebeurd zijn die kosmische reis van bijna niks naar alles en terug ?  Een voortdurend proces van schepping en vernietiging volgde.  Hetzelfde stramien als ons biologische en psychologische leven, bij schepping komt altijd een meerwaarde aan energie vrij...bij vernietiging ook ?  Het heelal toen, was één fotonen-zee (straling).  Fotonen, straling, ontstaat uit de botsing tussen een antideeltje (positron) en een deeltje (elektron).   Beide deeltjes annihileren (opheffen-vernietigen) mekaar.  De aanvankelijk kleine ruimte van het heelal groeide.  Alle mogelijke fotonen konden ontstaan.  De fotonen konden door paarvorming overgaan in materie.  In deeltjes, altijd vergezeld van hun anti-deeltjes.  De materie waaruit we bestaan hervalt in z'n oorspronkelijke bouwstenen waaronder mineralen, lucht maar ook straling...gaat die voortdurende binding of verbinding na de dood niet gewoon verder via de straling die ingrijpt in de materie of opnieuw materie schept ?  Misschien via het gevoelsleven en de intuitie ?

            Momenteel   zijn er een 100-tal elementaire deeltjes bekend (de meeste met een extreem korte levensduur).  Deeltjes en antideeltjes annihileren mekaar ogenblikellijk en ze laten de enegie achter waaruit ze voortkwamen    

De gekreërde materie die de ruimte ingeslingerd werd ging door annihilatie weer over in straling (fotonen). Aanvankelijk was er slechts één soort elementaire deeltjes die mekaar beïnvloeden door het uitzenden van  krachtvoerende deeltjes, die een aantal van hun eigenschappen dragen. (zoals onze deeltjes ook onze eigenschappen dragen). Elementaire deeltjes bestaan op de grens van materie en antimaterie (tussen materie en straling)(tussen aarde en hemel, tussen micro -en macrostructuur).        De energie die ze bij hun vorming kregen moet zo snel mogelijk weer worden afgestaan. Het leven...geven en nemen...doorgeven.  Er is alleen rust en onrust...beiden onafscheidelijk verbonden. 

            Krachtvoerders zijn eigenlijk de communicatievorm tussen de elementaire deeltjes, met geen of slechts een kleine massa die ze bij hun vorming meekregen...die massa moet zo snel mogelijk weer worden afgestaan. Lichtere krachtvoerders hebben een heel groot afstandsbereik.  Is zich 'leeg', 'zonder kopzorgen' 'gevuld met inzicht en vertrouwen' ...kunnen maken ook niet een toestand waarin je veel meer energie kunt doorgeven ? Zwaardere krachtvoerders moeten de geleende massa en energie sneller terugbezorgen, zodat ze een kleiner krachtveld bestrijken. Meer met negatieve gevoelens beladen mensen...kleinere radius.

De kosmische krachten berusten op het principe dat ze zich kunnen laten gelden binnen de beperkte straal van een atoomkern, andere zijn werkzaam van het ene uiteinde van het heelal...tot het andere.                              

            De eerste fracties van miljardsten van seconden na de oerknal bestond er nog maar één soort materiedeeltje met zijn antideeltje (we zijn er allemaal nog afstammelingen van en als man en vrouw staan we er enigszins symbool voor).  Er was dus nog maar één krachtvoerend deeltje en één kosmische kracht.       De symmetrie van het heelal was nog erg groot. De kunst was vanuit wanorde terug symmetrie te krijgen.  De temperatuur daalde in een flits van oneindig naar 100.000 x een miljard x een miljard °C en toen ging de zwaartekracht haar eigen weg...gedragen door gravitonen...(krachtvoerders zonder massa).

Twee of meer materiedeeltjes kunnen over een oneindige afstand voortdurend gravitonen uitwisselen zodat ze elkaar aantrekken. De kracht is zeer zwak maar kan cumultatief groot worden...zodat ze zelfs sterrenstelsels en melkwegstelsels bij mekaar kan houden. (zie ook onze lichamen)...Zover waren we echter nog niet. 

            Vanaf een bepaalde temperatuur werden er geen nieuwe X-deeltjes(straling) en daarmee overeenstemmende materie en antimaterie gevormd.   De annihilatie haalde de overhand en heel de X-kosmos ruimde de baan voor allerlei nieuwe deeltjes met bijhorende krachtvoerders. 

            Het heelal werd niet alleen groter, koeler en minder dicht...maar ook ingewikkelder.

De bijna-kleinste micro bouwstenen, de antimaterie, de quarks...wisselden gluonen uit...deze verplaatsten zich met de snelheid van het licht.  Quark en antiquark...een kleur en een anti-kleur.Rood, groen of blauw.   Op zeer korte afstand is hun kracht nul.  Op toch iets  om op grotere submicro afstand wordt de kracht onvoorstelbaar groot om op grotere afstand weer nul te worden.  Door het afgebakend bereik van deze quark-kleurenkracht  kunnen 2 of meerdere quarks zich alleen maar binnen kleine ruimte binden...de binding veronderstelt dat de gezamenlijke kleur van de betrokken quarks wit is. 

De quark-antiquarkcombinatie vd gluonen die de quarks uitwissellen is echter nooit wit, wat betekent dat ze in een triplet voortdurend van kleur veranderen, maar dan zo dat de totaliteit altijd wit blijft.  Er zijn ook nog opquarks met een lading van plus tweederde en neerquarks met een lading van min éénderde.  De combinatie van twee opquarks en één neerquark levert een triplet op met een totale lading plus 1, een proton dus...een opquark levert samen met twee neerquarks een neutron op, met lading nul.  Neer en op, beide nodig om iets essentieels te vormen.

Proton : groen, neutron :wit, elektron : rood, foton : blauw... .  (gevoel, intuitie, verstand en inspiratie...zouden ze in essentie niet ook uit kleuren bestaan ?). 

            Slechts één miljardste vd materie bleef bestaan.  Naast de zwaartekracht (positie?)en de kleurkracht (samenstelling?) liet ook de zwakke wisselwerking (beweging?) zich in het prille heelal gelden. De zwakke wisselwerking werkt met extreem kort afstandsbereik op alle mogelijke elementaire deeltjes in en wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid van krachtvoerders (de vektorbosonen).  Naarmate het effect dat ze op ladingen hebben onderscheiden we deze quark en anti-quarkcombinaties in w+,w- en w° (+handelen,-handelen, °handelen...of links, rechts of neutraal geladen?)...(binden, niet-verbinden, tekorten, tevelen, evenwicht...verschillende toestanden, verschillende reacties)   

            De vektorbosonen veroorzaken tal van interacties, waarbij deeltjes voortdurend in andere deeltjes omgezet worden.  De zwakke wisselwerking kan bijvoorbeeld maken dat in 1 proton één van de opquarks verandert in een neerquark, met als gevolg dat het proton een neutron wordt (zie ook gemoedsgesteltenis?). Door de bestendige interactie en het voortdurend in mekaar overgaan, kwamen alle elementaire deeltjes  in even grote hoeveelheden in het heelal voor.  Naarmate de afkoelingen de expansie verder gingen, werden echter geen nieuwe quarks en antiquarks meer gevormd.  De deeltjes die nog niet in stabielere structuren waren geraakt, vernietigden mekaar massaal...daarbij kwam zoveel energie vrij zodat de afkoeling tijdelijk weer wat geremd werd.  Op dat ogenblik bestonden er evenveel protonen als anti-protonen evenveel neutronen als anti-neutronen.  Zij konden dus alleen nog maar annihileren en ze zouden voorgoed uit het heelal verdwenen zijn als de SYMMETRIEVERBREKING waarmee het allemaal begon zich niet had verdergezet.

Ongeveer 1 van elke miljard protonen en neutronen vond geen antideeltje...ongeveer 1 miljard van alle tevoren materie bleef dus bestaan. 

            1/1000ste sec.  na de oerknal was de t° van het heelal zo gedaald dat er naast de resterende fotonen, protonen en neutronen ook elektronen met een -1 lading ontstonden, samen met een lading +1.  Deze deeltjes zijn zo dicht dat hun hun creatie door paarvorming minder energie vergt.  Dit proces kon aan de gang blijven totdat het heelal tien seconden oud was (daarna was de t° zo koud dat ook geen elektrons en positrons meer gevormd konden worden).Ze konden alleen nog annhileren, waarbij de afkoeling van het heelal weer tijdelijk geremd werd.  Uiteindelijk bleef er door de zich steeds verder zettende symmetrieverbreking ook hier een overschot aan elektronen achter. (-deeltjes, vandaar dat veel later XXde basis voor de voortplanting werd? ) 

            In de eerste tien seconden na de oerknal van de geschiedenis werd dus alle materie gecreëerd, ook die waaruit U en ik zijn opgebouwd.  Nadien was de energie al zo zeer uitgedijd en verdund dat er geen nieuwe deeltjes meer konden ontstaan.  Het hele universum is dus samengesteld uit een klein restant van bouwsteentjes die 15 miljard jaar geleden met een ontzaglijke kracht in alle richtingen de ruimte werd ingeslingerd.  Na drie minuten was de t° gedaald tot 1miljard °C.  Nog meer krachten lieten zich toen gelden.  Protonen en Neutronen gingen mesonen uitwisselen , virtuele deeltjes die ook al uit een quark en een anti-quark bestaan...ze zijn de dragers van de sterke kernkracht (zie ook  ontstaan van zwaartekracht, kleurkracht, zwakke wisselwerking) .  Die sterke kernkracht kan protonen en neutronen stevig tot kernen binden...maar ze reikt niet verder dan de omvang van een doorsnee kern.

chacun sa place.  Waterstof en helium vullen het heelal.  Ruterrford en Bohr beschouwden het atoom als een soort zonnestelsel.  Schrödinger en Heisenberg leerden ons evenwel dat elektronen geen vaste banen rond de kern hebben. Uit het samenspel van al de kosmische krachten werden de atomen geboren.  Als twee of meerdere protonen botsen, worden ze door de sterke kernkracht naar mekaar toegetrokken maar door de gelijke lading drijft de elektromagnetische kracht ze uit mekaar.  De materie zat toen nog sterk op mekaar gepakt.   Sinds de oerknal werd het heelal per seconde 300.OOO kmin alle richtingen ruimer.  De protonen waren wel gedwongen van dicht bij mekaar te blijven, zodat ook de zwakke wisselwerking kon intreden.  Die kon een proton omzetten in een neutron (die de elektromagnetische kracht niet meer voelde...de sterke kernkracht kon de deeltjes dan aan mekaar (elkaar)binden.

Op die manier ontstonden de kernen van waterstof...die door neutronen van mekaar gescheiden werden en de elektromagnetische kracht minder voelden.  Het heelal vulde zich op die manier met 75%waterstof en 25%heliumkernen.(zie verhouding aarde, water-vastland, en verhouding mens : 90%water)  Na zo'n 7000jaar zakte de t° tot 3000graad Kelvin.  Thermische energie en bewegingsenergie waren dermate afgenomen dat de negatief geladen elektronen konden gaan combineren met de positief geladen kernen.  Ze werden niet meteen bij de vele onderliggende botsingen losgeslagen.  Ze gingen met de kernen hogere structuren vormen. (evolutie naar meer bewustzijn en samenwerking was van toen al bezig) Rond elke waterstofkern kwam één elektron te cirkelen, rond elke heliumkern zochten er twee hun baan op en zo ontstonden de waterstof-en heliumatomen die alle vrije atomen opslokten.         Ook rond onze kernen 'cirkelen' anderen. 

            Het heelal werd zodus transparant.  Gevolg : een ontkoppeling tussen materie en straling...tot dusver had beide zich in bestendige wisselwerking voorgedaan.  Voor elk materiedeeltje bestonden ruwweg 1 miljard fotonen.  Ze werden er voortdurend door geabsorbeerd en in één of andere richting weer uitgestraald.  Toen alle vrije elektronen in atomen gebonden raakten, veranderde dat echter.  De straling werd niet langer gehinderd door de aanwezige materie.  De fotonen kondeen onbeperkt door de ruimte reizen...het heelal werd transparant (scheiding materie-eterie...maar toch nog beïnvloeding ?)  Naarmate het heelal verder uitzette werd de straling verdund, energiearmer...dus haar golflengte steeds groter...gammastralen gingen over in röntgen, ultraviolet, zichtbaar licht, infrarood en ten slotte radiogolven.  De energie vd fotonen werd met het uitdijen steds verder omgezet  in heelalvolume, maar de energie die overeenstemt met de massa vd materiedeeltjes bleef onverminderd behouden :  het tot dusverre door straling gedomineerde heelal,

GING GAANDEWEG OVER IN EEN DOOR DE MATERIE GEDOMINEEERD HEELAL.(wat primeert er na de dood, fysisch gezien, straling of materie?)

            Een miljoen jaar na de oerknal was de t° gedaald tot 1000°Kelvin en de zwaartekracht kreeg meer vat op de materiedeeltjes en op miljarden plaatsen tegelijk ontstonden verdichtingen in het gasmengsel van waterstof en helium. Atomen uit de omgeving werden er steeds sneller toe aangetrokken en de immense gaswolk stortte overal  tegelijk in Melkwegstelsels, gegroepeerd in clusters, die soms op hun beurt van superclusters deel uitmaakten.

Op tal van plaatsen werd de materie iets sneller samen geprest dan elders.  De aantrekkingskracht op het omringende werd steeds groter (zie ook later vorming van groepen, dorpen,steden) en de instortende centra gingen steeds sneller om hun eigen as tollen.  IN hun middelpunt werd het steeds heter en zo'n vier tot acht miljard jaar geleden begonnen de sterren vd eerste generatie te gloeien. Vanaf 15000°C konden de waterstofatomen in hun binnenste tot helium versmelten .  Bij een dergelijke kernfusie is de totale massa van de heliumkernen kleiner dan de som van de vier deeltjes(twee protonen, twee neutronen), waaruit ze werden gevormd.         Bij fusie komt er dus meer energie vrij...onder de vorm van straling...zie ook samensmelting van gameten, geslachtscellen.  Eén deel van de massa gaat over in energie, met als gevolg dat de t° in de oer sterren kon stijgen tot 10 à 15 miljoen °C.  Van toen af aan begon het helium te branden in een steeds krachtiger fusieproces werden er allerlei nieuwe en grotere atoomkernen gesmeed.  Zo ontstonden koolstof, zuurstof, bij t° van miljarden graden ook zwaardere kernen zoals zwavel, silicium en tenslotte ook ijzer.
            De aarde ontstond uit een beetje kosmisch gruis.  Uiteindelijk liepen de t° in de sterren van d eerste generatie zo hoog op dat ze ontploften.  Op het moment van de explosie werden nog zwaardere elementen gevormd, maar hun kernen waren veelal onstabiel.  Ze begonnen meteen na hun ontstaan weer uiteen te vallen.  Daarbij kwam de erin besloten energie weer vrij in de vorm van straling.  Ze waren m.a.w. radioactief.  Bij de explosies van de sterren van de eerste generatie werden de in hun binnenste gevormde elementen de ruimte in geslingerd.  Voortaan bevatte het heelal 99%waterstof en heliumgas en 1% zwaarder elementen.

            Bij de volgende plaatselijke verdichting in de materie werden de lichtste elementen het meest naar de zich vormende centra gezogen.  De zwaardere atomen voelden de aantrekkingskracht ook, maar op weg naar één van de vele smeltovens kwamen ze o.i.v. de elektromagnetische kracht moleculen te vormen.  Ofwel gingen verschillende atomen gebruik maken van gemeenschappelijke elektronen (covalente binding) ofwel werden atomen met een tekort aan elektronen omwille van hun positieve lading aangetrokken door atomen met een teveel aan elektronen, atomen met een negatieve lading dus.(het spel van teveel naar te weinig en te weinig naar te veel dus...zie ook menselijke relaties allerlei soorten).  De zwaarste moleculen trokken andere atomen en moleculen uit hun omgeving aan en zo kwam het aan de buitenrand vd instortende nevels tot lokale samenbundeling van materie, vooral van de  zwaardere elementen die in de sterren van de eerste generatie gevormd werden.  Gas en -stofwolken verdichten en gingen sneller rond wentelen en de vorm van platte schijven aannemen, hun centrum begon te gloeien en de sterren van de  tweede generatie werden 4,4miljard jaren geleden-de zon- geboren. De buitenlagen vd gas-en stofwolk verdichten zich tot planeten die rond de zon draaiden en er door de zwaartekracht aan verbonden zijn.

           

17  "in den beginne was er het woord" én de wetenschap

            Voor de zoekenden naar het waarom, de betekenis van het leven, zijn er niet alleen een deel van de antwoorden in teksten te vinden; teksten niet alleen van vandaag maar zelfs tot 200 jaar voor Christus en langer zoekt men met woorden een betekenis aan het leven te geven.  Wat bijvoorbeeld de niet zo gekende Jezus van Sirach toen schreef daar kan menigeen die nog de moeite naar het zoeken naar zingeving wil doen zich in meer of mindere mate in vinden.  Alhoewel hij soms ouderwets overkomt.  Ook de moderne mens die het niet zo begrepen heeft op het klassieke taalgebruik dat je in de liturgie terugvindt.  Sommige verzen zullen natuurlijk door anti-feministen of overdreven patriarch ingestelde figuren blijven misbruikt worden.

            Niet alleen literaire teksten, maar ook de wetenschap draagt vele sleutels tot het begrijpen van de zin van het leven. 'In den beginne was er het woord'...en inderdaad...het woord is trilling...is straling...'straling' kan je niet vastgrijpen...daarin onderscheid het zich van materie.  Chronologisch gezien was er eerst 'straling' en dan pas 'materie'.  Het was het onzichtbare dat het zichtbare vormde. Chronologisch was er eerst het ei en dan de kip...eerst het idee, het onzichtbare, de straling...en dan de materie.  De wetenschap breekt zich het hoofd over de vraag wat er vóór de big-bang was : was er eerst ofwel een punt zonder afmetingen en zonder inhoud of was er eerder eerst een volume dat kleiner of gelijk aan nul dreigde te worden (zoals iets dat wordt samengeperst en op de duur barst) ?  Intuitief geloof ik eerder dat er sprake is van schepping van zodra iets het inhoudsloze benaderd.  Als de druk op of in een bepaalde ruimte zo groot is dat het inhoudsloze wordt benaderd is er sprake van instabiliteit en bijgevolg van een lagere symmetrie...de ruimte ontploft met als doel de oorspronkelijke symmetrie te herstellen. Wanneer uit dode materie (als zoiets al bestaat, want zelfs mineralen hebben energie) biologisch leven ontstaat, dan heeft dat de neiging zich tot ingewikkelder strukturen te ordenen.  'Instabiliteit' vraagt als het ware om een verhoging van de kwaliteit van de strukturen langs de welke de organisatie van de natuur tot en met zijn kind, 'ons bewustzijn', zich beweegt.  Een lagere vorm van symmetrie leidt tot zinloosheid en uiteenvallen.  Bij een toestand van 'stabiliteit' heb je geen druk van buitenuit of wordt de druk weerstaan...is dit niet het geval dan komt men via het uiteenvallen soms toch tot situaties die naar nieuwe vormen van stabiliteit leiden kunnen.  Zou het soms ook niet mogelijk zijn, zo vraag ik me af 'dat die uitwendige druk, die onrust, soms ook niet van binnenuit verwekt wordt ?  Roept de rust de onrust op met beider ontwikkeling als doel ?  Je kan deze fysica ook naar de alledaagse belevingswereld van de mens proberen vertalen. Een rechtschapen iemand die veel negativiteit moeten dragen heeft en er wijzer door geworden is en zijn inzichten helder proberen doorgeven heeft...is er zelf op de duur nog meer bewust van geworden.  Zo bewust dat sommige dingen ook voor hem nog slechts in een flits duidelijk zijn.  Is 'rust' fysisch gesproken enorm veel groter dan onrust  en neemt die rust, dat evenwicht af, naarmate het kleine, het detail van alles benaderd wordt...teveel detail dreigt te overladen.  Zo kan een mens bijvoorbeeld ook instorten als er teveel problemen opeens op hem afkomen.  Geen wonder dat hij dan in de grootheden van de rust, een open luchtruim, de sterrenhemel, een berg of de zee enz....weer nieuwe energie vindt. 

            Zo kan je doorfilosoferen.  Is dood wel 'rust' en 'stabilisatie'...wat gebeurt er met het gedeelte onzichtbare stralingsenergie dat ons verlaat (zie het essay 'doodgewoon' over een bijzondere ervaring).  De wetenschap leert ons onder andere dat zowel fotonen (straling), atomen en later cellen bepaalde dingen gemeen hebben.Ze schikken en herschikken en vormen voortdurend nieuwe combinaties.  Al die combinaties hebben een voorgeschiedenis.

Al die combinaties waren en zijn en zullen voortdurend afhankelijk van bepaalde levensomstandigheden zijn.   Onze genen zijn een actueel dossier van alles wat er daarvoor al meegemaakt is. Ook onze huidige zielsgesteldheden zijn aan dezelfde wetten onderhevig.  Als je je eigen familie en omgeving bestudeert dan lijkt het wel of sommige eigenschappen van mensen al voor hun geboorte voorgeprogrammeerd in de genen van hun ouders moeten zijn ingeprent, afhankelijk van de ontwikkeling  van de verwekkers destijds.  De energie van licht en andere stralingsenergie ontwierp het leven en waarschijnlijk verworden we terug tot die bron, voegen we ons bij het licht, worden we licht dat stroomt daar waar het binnengelaten wordt...letterlijk en figuurlijk...zoals de kracht vervat in het WOORD...dat niet alleen een klank, een trilling maar ook een betekenis is.  Alles is betekenis...en een drang naar voortdurende herstabilisatie van verbroken symmetrie. het individueel wezen is een tot stand gekomen kollektief, tot stand gekomen door zij die geleefd hebben en leven het individuele wezen is een progressieve, voorgeprogrammeerde inkarnatie doorheen de tijd als noten die je onder een boom zoekt, zo wordt gevonden alles wat je je maar afvraagt, als je maar aandacht hebt

18.het bestaan

            Niet-bestaan is het enige dat niet mogelijk is. Wat kleiner of gelijk aan nul dreigt te worden, spat uiteen. Sterren, atomen, cellen, individuen, gemeenschappen...allemaal verbonden...inhoud en druk bepalen hun evolutie. We hebben altijd bestaan.  We gaven meer en meer uitdrukking aan het oer bewustzijn van de verschillende soorten materie waaruit we voortkomen en die ons in stand houden.   Het verleden, in het heden gegrift, doorgegeven ...we proberen het voortdurend te polijsten...maar we gebruiken de werktuigen daartoe maar matig. 

We rekenen nog te weinig af met negatieve emotionaliteit, interesseren ons maar matig voor geschiedenis, kennis, cultuur en moeten oproeien tegen het gareel waarin de wetten van de speculatie en platte overconsumptie ons gevangen houden. Naargelang ons genetisch verleden leveren we allen een individuele en interindividuele strijd om onze eigenheid daarin te ontdekken. 

Afhankelijk van onze levensomstandigheden en de personen waarmee we worden geconfronteerd, doen we ons best om met de ons toegemeten sterkte weerstand te bieden aan alles en iedereen wat de groei van ons bewustzijn in de weg staat.  We kunnen dit groeien slechts afhankelijk van de evolutie van anderen.  De inzet van hen die de politieke situatie van de wereld begrijpen is voortdurend afhankelijk van het gemiddelde politieke bewustzijn. Allen die zich in hun persoonlijke relaties ongelukkig voelen zijn afhankelijk van de emotionele evolutie van anderen...en van hun eigen evolutie ook natuurlijk. 

            Zij die stierven, inbegrepen de eerste cellen miljoenen jaren geleden...wel, in feite bestaan ze nog altijd.  We waren en zijn met z'n allen samen één voortdurend uit mekaar vallend wezen.  We verdwijnen op genetische manier in een voortdurend opbouwen van oude tot nieuwe gegevens.  Als we in de andere ook meer deeltjes van ons eigen zouden zien, zouden we misschien meer in mekaar geïnteresseerd zijn.  Voor het dier is het leven een les in overleven...voor de mens zou het leven op termijn ook nog meer en meer een les in goedheid en belangeloosheid moeten zijn.  Kennis opdoen.  Het beleven van positieve emoties.

Niet alleen de praktische dingen van alledag leren verwoorden zou meer een meer een dagelijkse kunst moeten worden.

            Verdwijnen we niet na onze dood in de zwarte gaten van de mikrokosmos waar het geestelijke humus voor de volgende generaties zich ophoopt en waar ons op basis van onze verdiensten een verdere ontwikkeling te wachten staat ? 

19.de symboliek die in gebeurtenissen, woorden en beelden zit ,is verwant met de materie uit dewelke ze is afgeleid

Gebeurtenissen, opgebouwd uit ruimte, energie, massa en een evolutie die naar ons  en  onze ogen leidde, naar onze woorden, naar begrip en symboliek.  

Elke gebeurtenis op zich is de volmaakte logica zelf.

Toch bestaat er een andere soort logica.  Zo lees je bijvoorbeeld in de krant over ooievaars die om de zes maand trekvogels worden...en dan kom je bij je ouders waar je al een halve eeuw kwam en je merkt het oude plankje dat een zwaluwnest van destijds ondersteunde eerst na jaren weer op.  Zo maar ineens distileer je er dan de intuitieve symboliek naar keuze uit : je tweedehands mobilhome wacht nu al een tijdje om er op uit te trekken.  Al m'n relaties met de buitenwereld doorgrond, het mooie en de lessen ervan beschreven.  Iedereen op intuïtief aangeven kansen tot groei gegeven. Groeien is het licht in je eigen volgen, niet je schaduwkanten.      Waar en niet waar, schuld en onschuld zijn van een ongelofelijke simpele complexiteit, hoe verder af, hoe onontwarbaarder.  Je kan het natuurlijk ook toeval vinden.  Symboliek overvalt je :

            Ik dacht dat ik twee sterren zag, maar het was er maar één, er was één waterdruppel in straatlicht gehuld bij.  De druppel hing in een boom die in m'n gezichtsveld hing.  Het kleine en het grote, symbolisch hetzelfde.  Het kleine is groot, het grote is klein, het is maar met wat je het vergelijkt. Uit ervaringen geboren symboliek : Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven.  Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.  Bemin de kunsten.  Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat.  Deel het met je uitverkorene.  Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe.  Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat.  Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie. 

Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het al of niet tijdelijk  niet zo zijn.     

20.Woorden als tekens van een teken

            Al die dingen en mensen in ons leven, die we diep doorvoeld ondergaan en mochten ondergaan; van de aangename tot diegene die zeker alleen zwaar om dragen zijn; al die dingen werken in onszelf en diegenen die ermee verbonden zijn door.  Al die dingen en mensen wekken immers vragen in ons op...en het leven geeft de antwoorden erop, schept  omstandigheden die ons de mogelijkheden bieden ons bewustzijn voortdurend scherper te stellen. Een handdruk of een blik die je niet vergeet, een gesprek dat bijblijft en zich soms achteraf eerst tot de ware betekenis ontrafelt.  Allemaal aanrakingen. 

            Onder aanrakingen verstaan we niet alleen iets of iemand die we kunnen vastgrijpen.  Voordat het eerste atoom ontstond, was er alleen maar onzichtbare aanraking...straling.    Straling kwam uit...de 'big-bang' voort, kwam voort uit, simpel

gezegd...iets dat niet zinloos wil worden...zinloos : geen vorm, geen inhoud...kleiner of gelijk aan nul willen worden bestaat niet.  Atomen, cellen en tenslotte ook wij...nog altijd begeven we onder teveel druk van de omgeving en lijkt iets zinloos te gaan worden...net zoals in de natuur...er is geen onderscheid, we zijn één.   Aan iets dat geen zin heeft, willen we niet meedoen.

Bestaan bestaat alleenlijk omdat het bestaan niet NIET WIL BESTAAN.

            Na onze dood worden we terug voor een deel alleen straling, zo simpel als licht straling is...zo eenvoudig en energievol zal dat dan zijn...niemand weet het.  Er is alleen het vermoeden dat we meer dan het bewustzijn van licht en straling zelf zullen zijn.  Soms is er de zekerheid dat 'er meer is', die ons inspireren kan.  Het is met die dingen zoals met een vlinder die ergens met de vleugels naar beneden zit te zonnen...als je hem wil gaan vragen waarom hij dat doet, zal hij wegvliegen.  Zo 'vervliegen' sommige indrukken die we in onszelf soms hebben heel vlug omdat ze niet in onze klassieke manier van waarnemen passen...ze zijn meer het terrein van 'dichters' zou je kunnen zeggen...en 'wat kun je daar nu mee kopen' menen sommigen.  Maar goed dat er vele van onze indrukken 'vervliegen', ze zouden ons op de duur alleen maar overbelasten.  Je kunt ook niet naar twee radio's tegelijk luisteren.  Meestal zijn het die dingen die je echt van mensen bijblijven, zonder dat je ze opschrijft...die je eigen zelf de rode draad van jou leven kunnen laten achterhalen.

            Soms kan je aan het water aan een vijver zitten, als de zon dan juist zit en de wind de bomen de takken van de bomen beweegt en ook de vissen voor  voortdurende rimpels in het water zorgen, dan zie je als het ware de takken, die net als de aders in ons lichaam wel 'sap' lijken te pompen.  Heel het universum, hoe eindeloos ook, is in feite maar een stille wenk naar de eenheid die dit universum in zich draagt. 

            Onze indrukken en negatieve emoties, ons louter 'tellen' in plaats van ook te aanschouwen, ons verleden, dat niet alleen het onze is, maar door generaties verder werd gedragen, onze eenzaamheid...kunnen ons zo overstuur maken dat we het er niet makkelijker voor ons eigen en onze omgeving op maken.  Wij zijn allen omgeven door mensen die een bepaalde rol in ons leven invullen...en wij in het hunne.  Vaak zijn het diegenen die het kortst bij ons stonden of diegenen waarmee je onder één dak leeft, die de grootste uitdaging voor de verruiming van je bewustzijn betekenen...en vaak is het met hen dat je de ook de moeilijke kanten van het leven leert aanpakken. 

Hun sterke, lieve en warme kanten moeten we niet trachten te begrijpen...die staan het dichts bij hun eigenlijke 'uitstraling'...en hoeft geen uitleg.  De dingen van anderen en onszelf waarmee we minder overweg kunnen die zullen zich altijd onder één of andere vorm blijven manifesteren.  Vaak hebben deze 'moeilijke dingen' hun roots in onverwerkte en onbegrepen ervaringen...of in niet ingeloste verwachtingen of in een gebrek aan zelfwaarde...t.g.v. verwaarlozing of over bescherming of over bezorgdheid of wie weet nog al wat. Dat begint dan allemaal in ons hoofd te malen en verknoeit ons vermogen om helder te kunnen genieten van al die dingen die er zoal op een dag te observeren vallen.  Als alle omstandigheden goed zitten en je begrijpt wat er zich in feite in jezelf en in anderen voltrekt...wordt je de hele dag met veel niet navertelbare 'binnenpretjes' verrast.  Soms lukt het ook veel beter als je niet alleen figuurlijk door de dingen en de mens zelf 'aangeraakt' wordt...letterlijk betekent dat dan een duik in het water bij warm weer of iemand die je over je arm streelt bijvoorbeeld...figuurlijk betekent het datgene wat je overkomt als je deze tekst probeert te begrijpen of zelfs een blik (straling) kan iemand 'aanraken' of koud laten...het heeft allemaal zijn bijna ondoorgrondelijke redenen.

            Het verleden, het zit nog in ons en door het heden helder te leren interpreteren wordt het verleden van z'n zwaarte ontdaan...en blijft een heldere, genietbare toekomst dagen.  Dat is zo voor het begrijpen van het waarom van al die stomme oorlogen als het begrijpen van al die conflicten die men met mensen kan hebben.   Hoe wijs iemand ook wordt, alle dagen kan je nog dingen bijleren en in anderen in beweging zetten en omgekeerd...net zoals oude fruitboeren nog alle jaren bijleren over hoe ze het best snoeien en zo...zo moeten we 'de boom in ons' ook goed leren kennen als we voor anderen willen bloeien.  Het grootte geheim is de vertakking van die eenheid van allen en alles en hoe dat op mekaar inspeelt.

21.handleiding tot het begrijpen van de werkelijkheid 

Mijn 111-de computerbestand had ook kunnen beginnen met 'o, eindelijk nog eens een blauw luchtruim midden februari', of 'de eerste dansende muggen van 2006' of 'de vreugde en de bewolking van het volmaakte zijn' of 'wat betekende die droom vanmorgen weer ?' of 'dat er toch maar nergens een atoombom valt !' of 'hoe vindt men een bij hem of haar passende partner in het leven ?' enz... .

            Het meest kenmerkende van het leven is het feit dat elk moment in zijn kleinste onderverdelingen al sinds de laatste oerknal uniek is geweest voor ieder stukje dat we waren en geworden zijn.  Je kan immers geen centimeter overslagen als je van het ene dorp of continent naar het andere rijdt. Eerst waren we straling die onder de druk van het onmogelijke zijn van iets dat niets wil worden uiteenspat. Dan speelden fotonen (straling) en elektronen een spel dat uiteindelijk tot het allereerste atoom leiden zou.  Het feest van aantrekking en afstoting ging door via al die combinaties van quarks die naar de juiste kleurencombinaties zochten om nog meer en meer ingewikkelder materie in mekaar te knutselen...alle krachten van de kosmos zoals de 'kernkracht' of de 'zwaartekracht' zijn ooit eens in mekaar geknutseld geweest.  Wisselende grootheden van energie en temperatuur, te groot om in cijfers uit te drukken, alles en allemaal een gevolg van het niet 'niets' willen zijn.    Altijd moest men vaak miljarden jaren wachten tot alle omstandigheden bijna ideaal waren om tot de eerste cel en het eerste organisme en het eerste biologisch wezen te komen.  Een beetje meer of minder afkoeling, wachten op voldoende zuurstof, regen... noem maar op.  Als je die wetenschappelijke dingen leest of ziet...het is echt een waarachtig gebeurd en zich nog altijd voltrekkend epos, veel intensiever dat ooit iemand in Genesis mooi proberen samen te vatten heeft.  Nihilisme, niet-bestaan, onmogelijk...maar als we dat allemaal met z'n allen teveel gaan willen, stort alles gewoon weer in tot 'bijna-niets' en moeten we vanvoorafaan herbeginnen. Niets en bijna niets en alles ertussen, de sleutel tot het begrijpen van leven en ontwikkeling en 'dood', een dood die per natuurkundige definitie ook niet een 'niets' kan zijn.  Elke dag gebeuren er miljarden mirakels in elk van onze levens.  Elk leven is een expressie van een eigen manier van beleving en zoeken.  Voor te velen onder ons is het woord 'mirakel' echter iets dat met bijvoorbeeld een 'onverklaarbare' genezing te maken heeft. 

            Alles wat leeft en alles leeft op zijn manier, staat symbool voor al het gene dat je daarnet in die schets van de wetenschappelijke redenen van het bestaan in een notedop beschreven zag.

De schepping heeft zijn wetenschappelijke straling omgezet in wie wij nu zijn...de geest is meer dan de hoogst ontwikkelde vorm van straling en materie.  Geschiedkundig heeft alles zijn zin gehad.  Iedere fase van maatschappelijke ontwikkeling door de eeuwen heen van de jager, de boer, de slaaf, de pachter, de adel, de ambachtsman tot en met de kapitalist en de arbeider.  Er had ons natuurlijk veel onzin kunnen bespaard worden.  Was het alleen de politiek die die zin en onzin van bovenaf organiseerde of vertrokken het merendeel van de sociale bewegingen die zich politiek vertalen konden niet eerder van ons in het verleden en ook nu nog beperkt bewustzijn ?  Immers, ook  onze individuele levens die niet alleen volgens de lijnen van de economische feiten liepen; niet alleen volgens de wetten van productie en distributie en ook het bezit speelde aldus hun rol...; maar ook het geheel van onze positieve en negatieve emoties, familiebanden en het man en vrouw zijn telden mee in het scheppen van individuele en collectieve toestanden.  

22.over verschillen tussen godsdiensten

            Op een debatavond rond de stellingen van de schrijver van de Da Vinci -code, hoorde ik een aantal merkwaardige  dingen.  De avond ging uit van de plaatselijke evangelische gemeenschap.  Een protestants theoloog had het over de vierde eeuw van het christendom, een door een keizer Constantijn bijeengeroepen concillie (als dat woord toen al gebruikt werd, want men werkte alleen met bisschoppen, er was nog geen paus).  Als critikus van de miljoenenbestseller beweerde de professionele bijbelonderzoeker dat de overgrote meerderheid van de 315, dacht ik, bisschoppen voor de oorspronkelijke leer van de apostelen Paulus en Petrus gekozen hadden, er waren maar enkele onthoudingen en twee tegenstemmen die tegen waren, niet om de alternatieve teksten (andere dan die van Matheus, Lucas, Johannes, Marcus) een kans te geven, maar om andere redenen.   Bij de stemming voor een verlenging van de pensioenleeftijd, een 1700-tal jaar later stemden maar vier mensen in 't parlement tegen...of dat dan de juiste benadering was ?

Zie me niet als een verdediger van de 'Da Vinci code' of zo...als je iets beweert krijg je altijd het tegendeel of een niet-geplande uitbreiding van wat je beweert op je bord...niemand weet alles over alles op z'n eentje...bovendien als je zelf zegt dat je fiktie schrijft heb je altijd gelijk.

            Elke vogel zingt zoals hij gebekt is.  De gnostici, zij die naast de vier klassieke evangelie-schrijvers ook schreven, wilden door ervaring zelf achter de waarheid over de bedoeling van 't leven komen...ook Maria Magdalena zal wel teksten geschreven hebben...wie zal het zeggen...wat er in teksten staat is belangrijker dan wie ze geschreven heeft.    Waarom onderling bekvechten over het al of niet maagd zijn van de moeder van Christus  of dat zij nog meerdere kinderen had of dat haar zoon de zoon van God (zonder uit te klaren wie men daarmee bedoeld) was of dat hij een vrouw had of een kind of meerdere kinderen of niet...niemand kan dat bewijzen, met geen enkele tekst.  Of er zou dezelfde DNA moeten zitten in het stukje vezel-huid van Magdalena dat men in Vézelay zou bewaren, als in een opgegraven Merovinger bijvoorbeeld... . 

            Elke gevestigde godsdienst krijgt vroeg of laat met kritiek binnen eigen rangen te maken...natuurlijk dat er vierhonderd jaar geleden kritiek op de rooms katholieken kwam en men begon te 'protesteren' tegen bepaalde zaken...nu krijgen ook de protestanten hun deel van kritiek langs alle kanten (new age, Da Vinci-code...) enz...  Het is zo'n beetje zoals bij de socialisten...ipv zich te verenigen met het oog op bepaalde doelstellingen(afbouw armoede, militair apparaat omschakelen, wereldwijd zelfde werk, zelfde loon, kennis en mens belangrijker dan winst...verdelen sommigen zich opzettelijk omdat ze coalities met de macht van het geld willen blijven aangaan.

            Ze hebben het allemaal over 'God' zonder dat ze dat vanuit de wetenschap onderbouwen en ze idealiseren de geschiedkundige werken waarop ze zich baseren.  Alhoewel er natuurlijke prachtige dingen inzitten in die werken kan je van het oude-testament op sommige plaatsen gerust zeggen dat het een imperialistisch pamflet avant-la-lettre is.  Het nieuwe testament breekt daar met die stijl.  Wat voor de Bijbel waar is kan ook van andere religieuze werken gezegd worden, het zijn allemaal uitingen eigen aan de tijdsgeest...sommige uitingen hebben wel eeuwigheidswaarde (bijvb. 'doe niet aan een ander wat ge zelf niet leuk vindt'), maar zich op basis van boeken in zijn geheel laten verdelen in godsdiensten kan tot onnodige spanningen leiden en door de politiek enz. misbruikt worden.  Ook dingen die Marx beweerden zijn nu nog voor een groot stuk waar...economische dominantie leidt tot oorlogen...moeten we ons daarom Marxist noemen...misschien schatte hij de rol van het sparen wel verkeerd in.  Misschien wou Christus meer begrijpen over de man-vrouwverhouding en werd hij daarom op Maria Magdalena verliefd ?  Wie zal het zeggen...je kan daar een heel leven over lezen en debatteren...en iedereen kan er met zijn groot verstand nog naast zitten.  Vooral bij zaken die met de subjectieve leefwereld te maken hebben, psychologie, leven en dood, filosofie heeft een mens een groot stuk van de factor 'geloof' nodig...maar dan een geloof dat vanuit goedheid en innerlijk verlangen naar het goede vertrekt.  Goedheid...'god'...maar één lettertje verschil.  Het goede en het schone...meer moet dat niet zijn...laat ons mekaar niet onder negatieve gevoelens bedelven...alle lelijkheid heeft ergens in 't verleden zijn oorsprong...laat ons meer vanuit het heden met goede intenties bezig zijn en samenwerken aan een betere wereld en betere verhoudingen tussen de mensen die hem bevolken.

            De wetenschap op zich is ook een bijbel voor wie tussen de lijne lezen kan.     Straling (symbool voor idee) schiep materie (het eerste atoom, de eerste cel, de eerste mens) en alles keert altijd tot straling weer.  Een andere wetenschappelijke oplossing voor het 'probleem' van de zin van het leven :  iets dat kleiner of gelijk aan nul(inhoudsloos) dreigt te ontploffen : zinloosheid zelf kan niet bestaan...hoe meer ze dichterbij komt hoe meer de 'redding' , de 'nieuwe schepping...de nieuwe toestand' nabij is.  Elke dag is een nieuwe toestand.

            Vanmorgen ging ik naar een begrafenis van een oude boer die ik vroeger dikwijls zijn karrenvrachten appels heb helpen lossen.  Tijdeman (geel-rode wangen, typische andere smaak dan de appelsoorten van nu met dezelfde kleuren; een toen jonge, maar nu zeldzame appelsoort).  Net als de appels van toen zijn de 'smaken' van mensen allemaal origineel binnen hun eigen soorten van aanvoelen (smaken).  Tijdens een bijeenkomst rond een begraving vooral, is er een soort collectief geloof in 'iets' aanwezig...een stil getuigen en openstaan voor de mysteries van leven en dood.

Je geniet van het gebeuren ook al ben je het filosofisch niet eens met alle zinnen die door de priester of zo uitgesproken worden.  Ook het deelnemen aan dat stukje leven van de familieleden van de overledenen is een louterend iets waarbij je een stuk zin in het leven ervaart.  Leven en dood, hetzelfde mysterie als 'elektriciteit', de ene draad mag de andere niet raken of je hebt kortsluiting...de ene draad weet hij ervan dat de andere bestaat ?  Samen geven ze wel stroom, leven...ons ?  Gaan we dat allemaal wel weten als we dood zijn ?  Misschien is dood-zijn voor sommigen...voor iedereen ?... een toestand van energie in rust in plaats van in beweging...en weten we niet eens dat we dood zijn, maar voelen we dan alleen maar het verschil tussen energie in rust en de stromende energie van het dagelijkse leven.  Misschien is het juist de kunst om al tijdens het leven zo een rust te bereiken.

             Het leven zelf dan.   Waarom de ene de andere als levenspartner aangetrokken heeft...sommige originele maar een stuk dezelfde trekken die je in kinderen en kleinkinderen waarneemt, hun ontroering enz...  .Het even stilstaan bij de kern van het leven.  Een ziel lijkt wel een lied...daarom ook dat als er één spreekt de andere even zwijgen moet of je hebt chaos. 

Iedereen moet leren zichzelf 'scherp' te zien.  Weten waarvoor je staat.

Weten welke rol je speelt en voor wie je die spelen wil.  Met het stuk pijn dat dit vaak met zich meebrengt geconfronteerd willen worden.  Je bewust zijn van de spiegel van jezelf en anderen vanbinnen...al eens de tijd nemen om die spiegel te kuisen, te ontvetten van negatieve gevoelens.  Soms zijn anderen ook een stukje spiegel van jezelf buiten jezelf...of een stukje omgekeerd spiegelbeeld...je kan in anderen zowel positieve als negatieve stukjes van je eigen samenstelling bekijken.  Leren denken in beelden en symbolen is een soort aanleren van een nieuw alfabet.

Let geconcentreerder op gebeurtenissen, woorden, beelden, toestanden en leer de wereld met kennis van zaken interpreteren.  Ook landschappen, niet alleen mensen...geven ons vaak energie...neem eens meer de tijd voor een passage en je wordt 'sage'.  Laat het licht en de lijnen en de kleuren in je dringen, voel ineens die ruimte daar vanbinnen.  Zuig je longen vol goede lucht en wandel zonder zucht van het ene perspectief naar het andere.  Zoveel mensen zoveel landschappen, zoveel gezichtspunten vanuit een andere hoek. 

Alles kan ten goede veranderen als je je voor het goede openstelt. 

            Het is natuurlijk niet altijd even goed weer om te wandelen.  Zoals het weer neigen wij mensen ook al eens naar depressie...wachten tot het door is en je vooral letterlijk en figuurlijk 'warm' proberen houden...je gemoed niet laten verkillen...al kan dat ook al eens positief zijn als je meer assertiviteit ten opzichte van anderen nodig hebt.  Depressiviteit is als een stuk verleden waar je niets meer kunt mee doen en waar je niet mee afrekent...niet alleen de werking van hormonen...jij zou hen moeten sturen in plaats van zij jou.

Daarmee afrekenen kan betekenen dat je leert met mensen  te leven, er beter leert mee omgaan of dat je er juist minder moet mee leven...afhankelijk van wie wie het meeste onnodige schade berokkende.  Onnodige schade is schade waardoor je als mens niet meer mens van wordt.   Man en vrouw kunnen mekaar wel eens beschadigen en hoe langer dat duurt en hoe meer dat gebeurd en hoe meer ze op mekaars tenen trappen hoe minder ze nog voor mekaar voelen kunnen.

Als je goed leert kijken snap je beter waarom mensen bij mekaar horen.

Dat begint al van voor de geboorte...misschien vormen al die verschillende soorten genetische informatie uit het verleden wel 'ploegen' zoals in een wielerwedstrijd met een soort afspraken om het eerste aan de meet, de 'eicel' te kunnen komen...als het zoal werkt...misschien beslist de eicel wel over wie ze eerst binnenlaat...ondanks al die mannelijke afspraken van de ploegen uit de spermaploegentijdrit.  Van zodra we er zijn blijven we individueel of collektief maar coalities sluiten.

Het is belangrijk hier even NU in dit tijdvak van menselijk bestaan op in te gaan...nog een paar decennia en niemand zoekt twee generaties na mekaar een partner in het eigen of aangrenzende dorp...hetgeen daarom niet noodzakelijk te betreuren is, dat bedoel ik niet, maar een psychologisch- evolutionair breken met wat al een heel oud verhaal kan zijn.

In een dorp op een kerkhof merk je dat bijna alle mogelijke combinaties tussen mensen uitgeprobeerd zijn.  Naarmate je ouder wordt en in voor zover je nog weet welke voorouder met welke familie is scheep gegaan en wat daar in het geval je die mensen zelf niet gekend hebt nog door overlevering werd over doorverteld ...kan je beter aanvoelen welk een soorten energie je zelf meedraagt...nog allemaal stukjes van die voorouders. 

Soms kan je zelfs gelijkenissen zien met dingen waar jijzelf of voorzaten het  moeilijk mee hadden of hebben of dingen waarmee je eigen nazaten vlotter mee omgaan.  Net als dromen blijven sommige van die observaties over jezelf en de mensen rondom je niet altijd even helder bij en is het vreemd genoeg de bedoeling niet...net als het soort dromen die je je niet meer herinnert ,maar die toch een antwoord waren op wat er zich in de dag of zo heeft afgespeeld.  Je ontwaakt met rustige hersengolven en toch weet je niet waarover je nu wel gedroomd hebt.  De nieuwe dag kan beginnen...altijd op zoek naar het behoud van de innerlijke rust van 's morgens...je eigen niet laten overnemen door computervirussen die je computerscherm de hele dag bestoken met reclame waar je niks kan mee doen...en die je alleen maar hindert...een mens heeft geen behoefte aan mensen die hem willen 'kopen', maar aan mensen die met andere mensen in ontmoeting willen treden. 

Dan wordt je gedachtegang meer als een verre reis, gedachte na gedachte, kilometer na kilometer, in plaats van dat je teveel door de consumptiemaatschappij wordt gedirigeerd.

Als je dan 's avonds echt intens weer naar een goede nachtrust en droombeleving verlangd...komt die er meestal wel en ben je 's anderendaags weer fris vanbinnen...je spiegeltje blinkt weer en je kan weer helderder observeren.  De basspeler die z'n partituur gehurkt op de treinwagonvloer leest, terwijl z'n handen op en neer gaan en hij de muziek hoort en af en toe corrigeert...terwijl er in die bewuste tussenruimte van de trein geen noot te horen is en z'n instrument gewoon in een andere treinhoek gekoesterd ingepakt rechtstaat en hij geen dingesspeler in z'n oren heeft.

            De geest is tot veel in staat...het verleggen van dimensies terwijl je observeert...zoals in de documentaire die ik zag...indien we met ongeveer de gemiddelde snelheid van een valschermspringer door de aarde heen moesten vallen...zou dat 32 uren duren...hoe lang zou de overgang van leven naar dood en leven duren...vraag ik me dan af...een seconde of drie...bijna nul seconden, waardoor de dood eigenlijk gewoon niet bestaat ?  Of moeten we twintig miljard jaar in de vierkantswortel wachten voordat een gelijkaardige kombinatie die het stukje 'ons'-straling van de volgende big-bang  zich weer vertaalt in een cel enz... ?   Als de dood het inhoudsloze is dan bestaat hij inderdaad niet. Als het inhoudsloze benadert wordt is dat niet alleen zoiets als een big bang...maar ook zoiets als honger krijgen...je wil het tegengaan en zoekt naar eten...onze ziel zal altijd naar zin zoeken om in leven te blijven...als ze dat al wil...misschien kan ze ook niet anders...zeker als ze alleenlijk als geest verder zal zien te bestaan.  Eigenlijk is er geen einde en geen begin maar altijd overgang van het ene in het andere, een eindeloze reis...ook als we in een andere vorm van energie zullen bestaan zal die ook wel in een nog andere vorm overgaan...maar dan wordt het wel wat ingewikkelder dan de vergelijking van de rode draad van het leven en de blauwe draad van de dood die niet tegen mekaar mogen komen omdat je anders kortsluiting hebt...dergelijke vergelijkingen zouden ons te ver leiden.  Laten we het maar rustig bij het leven zelf houden en daar onze vergelijkingen zoeken. 

Sommige mensen hebben meer van chimpansees weg die al eens andere apen doden en andere mensen zijn meer met de vredelievender en rustiger bonobo's verwant.  Bij niet-mensen heeft dat verschil (bonobos doen het misschien meer) misschien meer met de frequentie van hun seksleven te maken...bij de mens zit dat verschil meer bij z'n innerlijke rust...of zou daar moeten zitten.

Ook de opvoeding speelt een rol...als je nog niet zolang geleden 'linkshandig' was kreeg je een tik van de lat in de school of bond men je hand vast.  Alles er doctrinair indrammen in plaats van wat ruimte aan de eigen levensweg en manier van doen te laten...was niet alleen vroeger de boodschap.

Zoals soldaten in 't leger in de rij staan voor een dokter die met een soort pistool inentingen toedient, zo slikken wij alle dagen opinies en meningen die er enkel moeten voor zorgen dat de wereld door overheersing en uitbuiting verder kan blijven bestaan.  Daarom aan alle fundamentalisten in spe : alles is tegelijk veel ingewikkelder en simpeler dan jullie je ook maar kunnen voorstellen.                                             De zelfvernietigingsdrang van sommige mensen, doordat ze het zachte in hun geest en lichaam niet volgen en het eigen gelijk fanatiek verdedigen... dreigt soms anderen voor een stuk of totaal mee te slepen.  Als je hen liefhebt wordt liefde een soort zelfkwelling Elke dag van niet liefhebben van het leven in al zijn aspecten ondermijnt en takelt af.

            Wat is liefde, wat is haat, wat is rijk en wat is arm ?  Te weinig solidariteit en te weinig kansen.  Leer allen samen groeps-te dansen.  Breek de cirkel van wraak en weerwraak. 

Totaal herbeginnen op basis van een menswaardig leven voor iedereen. 

Ogenschijnlijk zitten we materieel goed in 't Westen...we trekken ons voor 't merendeel van politiek weinig aan.  Honger en armoede...ver weg...allée kom aan, niks aan te doen zeg !

Maar let op, de wereld is één...de 'problemen' komen toch naar de overkant...en let maar op dat ze ons niet verrechtsen ...vroeger het lachen met de rijke jood...nu de angst voor de vreemdeling !  Goed, die oorlogen dan...zo ver weg.  Tot de auto's niet meer rijden...hoe komt dat nou zeg ! 

Ach mens, laat ons hopen dat het wel goed komt met de wereld en dat we meer bewust ontdekken wat ons daarvoor te doen staat.

23.evolutie in het bewustzijn

Eerst was ik supersnel...straling weet je wel.  Toen begon ik te vertragen...atoompjes gingen me dragen.  Daarna begonnen die wat te prullen...en dra zaten we met moleculen.  We hadden het kunnen weten, dat moest eindigen met planeten.        Wat dan weer redelijk eenzaam was...zo ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch ook al als atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten celletjes aan te komen.  Die celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...ze moesten zichzelf niet meer kopiëren toen ze met seks begonnen experimenteren.

Van die celletjes seks  kwam het eerste orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan.  Tussen allerlei soorten groot en klein is ook de mens ontsproten.  Wat had hij een leven misschien.  Bleef hij in 't begin niet in de buurt van z'n bomen hangen, eten genoeg, aan werken ging hij zich niet laten vangen.  Nog bossen genoeg, jacht en pluk en op tijd nog andere leuke dingen.  Van zodra 't ergens te koud werd zijn we dan van de ene gordel naar de andere getrokken...altijd maar van 't goeie leven blijven dromen.Toen kwamen er tussen de mensen zij die nooit content waren met zomaar genoeg of een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspeculant en zo heten.  Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze zich toe...ze leerden ons werken voor een loon en kopen en verkopen.

Zo werd dus het geld, de duiten, geboren...en hoe meer er werd gevochten om die duiten...hoe meer we naar ons schoon leven konden fluiten.Toen vonden de nooit contenten dan ook nog eens de wapens uit om anderen hun streken te veroveren. Ondertussen kwamen er velen, ze noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onze-Lieven-Heer en den Allah, ze hadden misschien wel goed voor...maar wij hadden genoeg aan de zon en de maan, een kampvuur en eten, aan ons innerlijke bestaan...de rest was allemaal goed om weten en soms goed vertaald.  Ook veel filosofen sloven zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgde ze alle wel en wee op de been. 

't Ergste was altijd dat een deel van die tisten alles alleen in dienst van boze machthebbers wisten.  In feite kwam het samenleven beheren ons toe, en niet de nooit-contenten; maar was het al niet te laat...ze bestonden al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun krijt, altijd tot collaboratie met het kwaad bereid.  We besloten ons wel ten allen tijde tegen hen te keren.

Waarom zouden we voor hun onzin blijven creperen ?  We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons steeds lieten vangen door hun telkens heraangepast gezwam.  De ene keer riepen ze "'t zijn de heidenen, hak ze toch in de pan".  Dan weer "pak ze"want ze lezen de Koran.  Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de olie"...maar we zijn nog altijd de dupe verdorie.

24.Ach mens ! zie einde vorig deel

25. t' is ni et makkelijk van hier nu messias te zijn

            Zoals ik gisterenavond al tegen m'n kat zei : "Als ge moest weten wat hier allemaal gebeurt op de wereld en wat er allemaal al met mijn leven gebeurd is, dan kroopt ge in een boom en ge kwaamt er niet meer uit ". Ge moet weten dat sinds ik heb vastgesteld dat ik geen volgelingen bij mekaar krijg, ik soms al eens tegen m'n kat of m'n hond praat.    Alle mogelijke dingen die een mens kunnen gek maken zijn mij namelijk overkomen in mijn leven tot nog toe, andere, gelukkige dingen zijn mij ook overkomen en overkomen me nog steeds,vandaar dat ik toch nog evenwichtig ben. 

Ik voel me de laatste dagen zelfs beter nu ik geen pillen tegen m'n maagzweren meer pak, maar veel meer water en thee met honing dan gewoonlijk drink, water van de minnebron van de kapel van Steenbergen...waar dat die ligt ga ik niet verklappen want anders maakt men daar weer een bedevaartsoord van.  Ik heb ook besloten van wel weer willen een messias, een boodschapper te zijn...er wel weer in te geloven dat ik de wereld een boodschap moet brengen.  't Is te hopen dat het met mij beter afloopt dan met filosofen zoals Socrates of Christus.   Zalig zijn zij natuurlijk die dat gewoon kunnen door voor hun gezin te gaan werken of voor hun bejaarde vrouw of vriendin te zorgen.  Vrouw of vriendin ?  Daar gaan we weer, ik val weer in één van de taalvallen... ons woordgebruik splijt ons hoofd soms...je vrouw is toch gewoon je hele goeie vriendin, niet ? 

Zo pijnigen we ons ook met 'echtscheidingen'...met louter papier eigenlijk.

Geen wonder dat we zoveel therapie nodig hebben en soms is het zelfs zo erg met ons gesteld dat we pillen nodig hebben, terwijl je die eigenlijk niet nodig hebt.  Zoek gewoon uit hoe je in mekaar zit en wees gewoon jezelf, vertolk de boodschap die je te vertolken hebt op jouw alledaagse manier.  Als je dan zoals in mijn geval al van in je jeugd het gevoel hebt dat je de mensen een geestelijke en een wereldlijke boodschap moet overbrengen, doe dat dan...er moet een manier zijn waarop dat kan.  Zo heb ik al een eigen website gemaakt, waarop weinigen reageren natuurlijk, het lijkt wel of ik toch met moeilijke zaken bezig ben.  Toch maakte iemand al een muzikale cd over een ingewikkelde tekst.  Niettegenstaande ik op die site het leven in al zijn aspecten al voor een stuk ontrafeld heb en geprobeerd heb van een flink stuk levensenthousiasme mee te geven; zijn niet echt velen geïnteresseerd.  (tot nog toe)

En mijn eigen levensloop dan, die mag er toch ook zijn.  Op school en op 't werk  was ik kritisch en sociaal en probeerde ik iets aan 't sociale geweten van m'n omgeving te doen, op familiaal vlak gaf ik iedereen, mezelf incluis de vrijheid om z'n eigen stommiteiten te doen Op politiek vlak merkte ik dat rechts voor het oude stond en links voor het nieuwe dat op termijn ook aan ouderdomsverschijnselen leiden kon.  Hoe rechtser hoe bedorvener en egoïstisch, hoe linkser, hoe priller en minder levensvatbaar door al de miserie die door de hebzucht in stand gehouden wordt.  Bovendien beschuldigd men links er in mijn geval niet terecht van geen antwoord op de 'zijnsvraag' 'is 'dood' dood te kunnen geven.   Uiteindelijk, merkte ik dat ik al m'n ervaringen met  groepen of enkelingen wereldverbeteraars beter in een nieuw soort politiek partijprogramma met een andere vorm van verkiezingen kon vertalen.  Staat trouwens allemaal op die site waar slechts een beperkt aantal mensen op reageerden.  Zal ze moeten blijven toegankelijker maken.

      

            Voor de prijs van een combi- personenwagen kocht ik zelfs een soort aards paradijs met veel water en bomen en een chalet en een paar bootjes, waar ik jullie wou ontvangen en onderwijzen over de filosofische zin van het leven...zo ontmoette ik wel een dozijn mensen die allen naast hun gewone levens met één of andere kunsttak bezig waren, maar hen echt mobiliseren om hun kunst in engagement, in daadwerkelijke betrokkenheid om te zetten, kon ik tot dusver met beperkt maar symbolisch resultaat...waar ik maar mee wil zeggen dat niet iedereen zich op het politieke vlak durft te begeven...of het leven en de dood wil begrijpen.

Het is dan ook een riskante bezigheid, zoals je uit het overzicht van de geschiedenis die ik om m'n site schets, kunt opmaken.  We hebben allen samen al vele watertjes doorzwommen in al die levens die we vóór het onze op een genetische manier hebben gehad, we waren er altijd voor een stukje zelf bij. We zouden ons bij de hele mensheid meer betrokken moeten voelen, onze genen zitten overal wel een beetje en gaan terug tot vóór de eerste cel tot stand kwam.   We lijken dit sinds de dodelijke Tsunami in Azië wel ineens fel begrepen te hebben, al hebben we wel tegen de oorlog in Irak gedemonstreerd maar er niet dagenlang tegen gestaakt.  Wanneer gaan we er eens op vertrouwen dat we 'er' wel iets kunnen aan doen als we ons maar bewust genoeg zijn van hoe de vork van het leven in de steel zit.

Aangezien  het bijbels scheppingsverhaal enigszins voor een andere tijd bedoeld is, en we ons niet door het woord 'god' mogen laten verdelen  zal ik een poging ondernemen het wezen van jullie oorsprong nog eens uit te leggen.  Waarom scharen we ons niet achter het woord 'goed' eigenlijk, maar één letter verschil.   Moesten we hier een film over maken, dan zou de film ' Genesis' een mooi voorbeeld zijn.  Beelden met de volgende tekst :