Vermits elektronen onvernietigbaar zijn, zijn mineralen en straling dat in
essentie ook. In de veronderstelling dat
er reeksen van big bang cyclussen zijn, zou het kunnen dat alle verzamelde
essenties van alles weer bijeenkomen als straling en na teveel druk weer aan
een alfa-omega reis beginnen…straling…atoom…planeet…cel…straling…voortplanting
door deling. Straling, evolutie van
straling tot onze ziel en weer geest…straling.
Wat valt er zo al te observeren en filosoferen ?
Ongelooflijk veel individuen zijn als mix van voorouderlijke composities
reeds door het leven gegaan en vergaan…toch werden hun verhalen genetisch,
sociaal, politiek, emotioneel en spiritueel verder gezet in reeksen van nieuwe
verbindingen die soms wel heel verdacht veel lijken gebaseerd op tegengestelde
karakters die mekaar beurtelings aantrekken en afstoten, storen en beminnen;
resulterend in weer pro en contra manieren van tegen of voor mekaar stelling te
nemen. Op grote collectieve schaal mondt
dit uit in partijen en klassenbelangen, vrede en oorlog. Al van vóór het kapitalisme is deze waanzin
al aan de gang, de eeuwige begeleider van het wezenlijke in dit leven; het
overkomen van onze negatieve emoties, samen met anderen. Dit heeft niet alleen een economisch en
sociaal luik (in die volgorde), maar daardoor juist ook een politiek
verlengstuk. Je kan je helemaal terug
trekken uit deze werelden en op je eentje gaan leven, maar net zoals in de
micro fysica werelden zal je perioden van absoluut evenwicht en neutraliteit
moeten afwisselen met verbindingen maken met de buitenwereld, dingen ondergaan,
leren, beïnvloeden.
In iedere situatie liggen een aantal antwoorden waarnaar je bewust of
onbewust op zoek naar bent. Gewoonlijk
blijf je in die situaties zitten tot dat je door hebt waar je je blind op
staart…of wat je nauwelijks opmerkt.
Iets in ons geeft begeleiding bij al hetgeen we doen. Lucht heb je nodig om te kunnen leven, dat
‘iets’ hebben we ook nodig. Zoals lucht
een samenvoeging is van elementen die lucht vormden, zo zijn wij ook het
resultaat van splitsingen en samenvoegingen waarvan de componenten op iedere
verschillende situatie via de samenwerking van die componenten gaan
reageren…(of via de afzonderlijke ego’s gaan handelen).
Het zich inleven in groepen of individuen, de goede en de minder goede
ervaringen; leiden op de duur tot het aantrekken van diegenen die je nodig hebt
voor de dingen die jou specifiek te doen staan.
Vaak al voor je geboren wordt is de voorbereiding eigenlijk daarvoor al
bezig. Sommigen komen hier om strijdbijlen
op te graven en oude rekeningen van vroeger te vereffenen, er zijn er ook die
gewoon de sfeer op een boerderijtje nodig hebben om weer in hun onschuldige
kindertijd te belanden en zoveel mogelijk omwegen kunnen vermijden; kalme
mensen tegen over te drukke; ze vullen mekaar aan; maar bij mekaar… . Door aandachtig te observeren weet je meteen
wat je te doen staat en met wie en met wie voorlopig niet. Net zoals je probeert voor een nest jonge
honden met ieder hun verschillend karaktertje een gepast baasje te zoeken, zo
lijkt iets groter, een voorzienigheid ook wel met ons bezig en gebruikt,
liefde, vriendschap, handel en wandel hier bij als zoetigheid om ons uit onze
tent te lokken. Aanvaarden zoals de
andere is, geeft mooie dingen als dat ook in de andere richting toegelaten
wordt. Krijgen en geven, leven en laten
leven, complimenten en kritiek, een lach en even doorbijten. Heb je zelf voordelen ? verdraag dan dat een ander er ook
heeft…(overdrijven wordt wel te veel toegestaan in de huidige samenleving). Niets is voor eeuwig, maar wat je goed gedaan
hebt, dat geeft pas echte rente ! Ach, je mag nog zo duidelijk en beknopt of
uitgebreid iets uitleggen aan iemand; alleen jij weet hoe het geweest is; maar
ben jij geen wijs en bewust iemand, weet je zelf ook niet echt helemaal waarom
wat wanneer met wie was wat het was en in welk kader wat voorviel niet vermeden
kon worden, …gebeurde. Een talent moet je leren vervolmaken, het is iets dat
niemand op jouw manier voor jou kan invullen.
Men zegt wel eens “kon ik maar op meerdere plaatsen tegelijk zijn”. Onze
voorouders van duizenden jaren terug , zijn zij niet op meerder plaatsen
tegelijk onder al die deeltjes die wij nu samengesteld zelfstandig zijn ? Cellen die groeien kan vermoeiend zijn, want
jonge honden slapen veel…cellen die ouder worden, kan ook vermoeiend zijn. Zijn onze huisdieren niet te verwend ? Maar ja, wie kan er de deur open zetten en
zijn honden en katten terug laten jagen met al dat verkeer en de kippen van ook
de buren…voor sommige dingen is het te laat, want we zitten zelden in een
omkeerbaar verhaal. Altijd is alles vol
van zijn en verandering, opkuisen, hervormen, verder gaan …ieder moment is als
zomers warm, opzettende wind, regen of bliksem op weg naar donder. De
personages die je kende, kent, ken je niet zo maar; ze zijn symbolen van wat
individueel en collectief in een aantal levens gebeurde…het begrijpen van de
symboliek er achter moet je zelf uitzoeken.
“Van straling naar cel en weer naar straling,
geest. Innige deelneming”, schreef ik
daarnet aan iemand, “iedereen heeft een andere mysterieuze verdwijndatum”. Gewoonlijk verwijs ik dan naar één van mijn
blogs; doch niet alles is uit te leggen; maar als we ons niet meer kunnen
verwonderen, zien we de magie niet meer.
mensen die absoluut in godsdienst willen blijven geloven zouden zich beter
meer op de wetenschap en het filosofische agnostische denken oriënteren en
maatschappelijk aan een ander model van verkiezen en beheren beginnen denken
dan het 2500 jaar oude model van burgerlijke verkiezingen ...nog een beetje en
overal komen er nu ook "islamitische" partijen op die net als
"onze" 'christelijke' partijen, bepaalde klasse belangen
De vernuftige wijze waarop
veel toch werkelijkheid wordt
Elke dag weer een dag na een andere
Zevende van de zevende in het jaar 2016. Omwille van
het begrijpen van wat vooraf en wie vooraf aan me ging bevind ik me nu waar ik
me nu bevind en probeer ik aan de hand van de verschillende soorten puzzels me
door diegenen die ons zogezegd verlaten hebben en de nog effectief levenden aangereikt
te oriënteren. Of ik dat nu alhier moet doen bij de Nederlandse grens ongeveer
of al reizende, wat voorafging legde dat al grotendeels vast. Heeft er iets
absolute prioriteit in het deel leven dat me nu op mijn zestigste nog rest ?
Wat zou je hier de aarde nog willen meegeven ? De internationale stopzetting
van alle militaire productie denk ik. Alle oorlogen van nu zijn een gevolg van
het imperialisme van vooral een aantal grote staten. Toch zijn er al vóór het
grootkapitaal oorlogen ontketende oorlogen geweest, ook onder andere
samenlevingssystemen, net zoals honden onder mekaar ook wel eens vechten zeker.
Hier achter de statige dennenbossen met het loofwoud terug in opmars is het
mooi vlak met geografische verassingen toch fietsen of langs de kanalen heen.
Niet alleen het loofbos begint terrein te winnen; ook de militarisering van de
planeet, de fabrieken die men wil doen blijven draaien door de zogezegde
‘tegenstelling’ met Rusland via de NATO aan te wakkeren. Oude anachronistische
tendensen, net als de oefenvluchten van de bommenwerpers vliegtuigen boven deze
grensstreek en de toename van de verwerking van de radioactieve afval alhier in
een tijd waar zonne- en windenergie in alle behoeften zouden kunnen voorzien
indien men maar op andere basis dan die van de vlugge maximumwinsten aan
planning deed. Goed dat ik in ’t Meerdaalwoud een paar bronnen weet
met heel lekker gezond water, want wat hier uit de kraan komt, betrouw ik niet
zo goed. Bij wekenlange regen en overstromingsgevaar loost het kernenergiebedrijf
dat het nucleaire afval verwerkt immers minder afvalwater want anders zou er
bij overstroming in Ezaart wel eens straf water in de mensen hun tuin kunnen
terechtkomen. Waar is de tijd van de zuivere stroom de Nete, niet te verwarren
met de Nethe die door Sint Joris Weert en Grez Doiceau loopt, in Nethen onder
andere ? ! Het stoppen van de waanzin rond oorlogsproductie heeft natuurlijk
alles te maken met de desinteresse voor de internationale politiek van het
grootste deel van onze medebewoners. Jarenlang de politiek van dollar -en
andere Staten volgen en regimes in andere landen proberen te vervangen, de tol
betalen we nu meer en meer voelbaar. Het onder andere Belgische stemgedrag van
de meeste kiezers wordt niet bepaald door de buitenlandse politiek die de grote
klassieke partijen of zelfs de recente nieuwkomer nummer één innemen, maar door
de buik en de eigen kortzichtige belangen eigenlijk van tegen mekaar opgezette
sociale groepen. Bijna hopeloos om me daar nog eens veertig jaar willen gaan
mee te moeien, omdat het me zo moe maakt de laatste tijd eigenlijk. De meeste
mensen zitten ook in overwerkte toestanden, onnozel gehouden door de glitter
der cultuurdingen die vooral niet tot kritisch denken wil aanzetten.
Het relationele leven van velen is vaak over complex
en allerlei pogingen om aan negatieve spiralen te ontsnappen leveren niet
steeds een evolutie op die tot meer innerlijke rust leidt, zodanig dat de
‘innercommunicatie’ er op verbetert. ‘Innercommunicatie’, we hebben er niet
eens een woord voor, net als voor diegenen die ons reeds ontvallen zijn, de
‘heengegaanen’ , bestaat volgens deze computer ook niet als Nederlands woord.
Nog meer dan de in vorige zinnen opgesomde dingen, zou ik me met dat raadsel
van leven en dood eigenlijk en de innerlijke relatie van mensen en hun
persoonlijke relaties onderling willen bezig houden om het één en ander in zijn
geheel willen te doorgronden, zoals ik dat reeds 1944 pagina’s hiervoor
deed…maar het lukt me niet altijd, wel in het dagelijkse leven via minuut tot
minuut indrukken, maar literair, dat moet je kunnen opbouwen zoals ik de
voorbije dagen deed…en ja, hier zit ik dan weer aan ’t schrijven voor ’t nut
van ’t algemeen en ’t plezier van de enkeling in ’t bijzonder onder andere. Die
innerlijke communicatie begint al laat ons zeggen van ’s morgensvroeg bij de
analyse van de vorige dag of de dromen, waarmee je soms wel in andere
tijdvakken van je leven belandt. Bij het letterlijke opstaan en naar buitengaan
heb je dan al een hele reeks metaforen die de dagelijkse ochtendrituelen
begeleiden…wel dat is allemaal een heel sterk onderdeel van die innerlijke
communicatie.
Af en toe las je al eens een fijne reisdag met de
fiets in of de fietsen de camionette in en op ’t einde van de dag of de dag
erna of zo probeer je er de essentie in woorden van te vatten. Alles in functie
van het verstaan van die puzzels van de eerste alinea.
Waverse dorpen. In begin juli nog de geur van de
acacia bomen. Chaumont Ghistoux, Doiceau en Grez. Nethen, Sint Joris Weert, de holle wegen aan het
Meerdaelwoud aan de woudkerk van de zoete waters omhoog en dan rechts af, de
Herte-en Minnebron. De ex camping La Hetraie, met de laatste settlers die
vastberaden tegen de bureaucratie van teveel planning en te weinig door de
vingers zien in hun goedgekeurde chalet van weleer willen blijven wonen. De
heerlijke nawerking van de warme deegwaren bij de vrouw van de herberg. Berg op
bergaf, heerlijk bewegen, vier jonge zwanen aan de Zoete Waters. Paar dagen
later naar Griendtsveen achter Eindhoven (niet ver van ’t gehucht America) ,
fietsen in de bossen en heiden in combinatie met een bezoek aan de meter van
mijn gezellin. Bijna Zweeds-Deense zichten soms, op z’n Hollands dan. Vrouwen
met de naam van hun echtgenoot. Toevallig ’s morgens in het boek ‘Zoon’ van de
Noor Knausgnard gelezen dat de ouders van het kind hoofdpersonage niet meer
tegen hun dochter wilden praten omwille van het feit dat deze voor haar naam
wou kiezen, het kind verstond dat niet, net zoals alle schrijvers in hun
jeugdjaren dingen niet verstonden en deze dingen zich dan geleidelijk aan door
het leven zelf laten verklaren, als of je er zelf om had gevraagd.
We waren al een tijdje van plan geweest naar de meter
in het home te gaan. Iemand met het etiket ‘dementie’ ondergebracht in een
modern rustoord met Engelen van verzorgsters en zij, heel kalm en waardig
sprekend, het verleden goed doorgrondend, relativerend, iets minder makkelijk
was het heden bijwijlen…maar wat een verschil met de mannen op de afdeling die
er bijna dof op nul bijzaten, vrouwen deden het daar precies in die demente
wereld ietsje beter. Toen we met haar in het park van Hollands Deurne gingen
wandelen kwamen we een vrouw in een rollator tegen. Vermits ik nog tot die
bijna uitgestorven groep van mensen behoor die zelfs onbekenden groet of
aanspreek kruisen we dus na wat jonge mensen met problemen en een blinde vrouw
een vrouw met een rollator en vooral een leuk rietachtig petje. Ik op mijn
beste Hollands dus “wat heeft U een leuk petje mevrouw”. Wij met ‘Zus’ in de
invalidewagen stopten en zij ook. Na een lang gesprek over waar ze woonden en
waar ze vandaan kwamen eerst, herkenden ze mekaar als jeugdvriendinnen. Niet te
geloven ? In deze moderne tijd heb ik er wel een filmpje van hee ! Hopelijk
bezoekt de ene de andere nu voortaan in het home. Het deed ‘zus’ goed, we
hebben haar ook een boek uit de bib van het rustoord laten kiezen, haar de
korte inhoud voorgelezen, streekromans wou ze lezen en ze kende de naam van de
bekendste streekschrijver nog : Toon Cortooms. Anton Coolen kende ze ook nog
bij naam zonder hem te noemen. Wie weet is dement zijn naast sleet, niet soms
de eindfase van een leven en de zogezegde eindigheid van het persoonlijke leven
verdringen ? De koestering in ’t verleden, maar toch, ze idealiseerde het leven
niet, was nuchter wijs, toch schalks. Blij haar mee te mogen maken. De fiets
deed weer genieten en uitrusten op twee kruiswagens, beeldhouwwerken voor
turfstekers, banken aan een enorme watervogelplas. Wind en veel zuurstof,
heerlijk gedut voor de fietstocht naar de terrastafel uiteindelijk van de
Morgenstond. Een plaatselijk musje kwam mee eten, zonder
schrik, pikkepikkepik en dan weer naar de nest onder de dakgoot. Terugweg, de
bijna Deense hoeven van Hollands Brabant achter ons latend, weer naar de
dagelijkse dingen die er onder mensen moeten worden gedaan.
Zag je foto
Kende
je niet
Welk
zonnetje voor vele mensen
Moet
jij wel zijn geweest
Organiseren,
delen, blijheid
Je
ging op vakantie grapte je nog in een sketch
En je
zou niet meer terugkomen
De
toeval- logica der dingen bepaald in detail
soms
gruwelijk het dagelijks bestaan
Enkele
centimeters, een druk verkeerspunt
Honderd
één factoren
Ze
maken nu radeloos en gek van verdriet bij velen
Ze
beperkten je tussen ons zoals voorheen voortbestaan
We
moeten ’t aanvaarden. Woede, onmacht, verdriet
Het
treft nu ons allen en enorm hard de meest geliefden
We
zullen gewoon verder met je praten en voelen
Want
je bent er nog zoals Sint Augustinus honderden jaren terug schreef
En ook
de voor de wetenschap is onze bouwsteen nummer één eeuwig : straling
Op een
aantal momenten in de toekomst
Die
ons eeuwig altijd zo of zo bindt Zal je weer tussen ons zijn, met één, twee,
drie....
Tot
het ook onze beurt is en je ons in je nieuwe zijn inwijden kan
Laat
ons de dingen waar je mee bezig was samen fijn voltooien
Samen
hier en de gene zijde beleven, als zijn ze één -voor je familie en
vrienden
Kijk eens naar de hemel met al zijn sterren bij wijlen. Sterren staan
centraal en een aantal planeten en zo bewegen zich in een baan rond om hen, net
als in de micro wereld. Net als eenieder
omgeven wordt door een aantal personen met een bepaalde soort
aantrekkingskracht. Vermits ons zijn uit
dezelfde materie als die in het universum is opgebouwd, in origine al
gedeeltelijk bezield met ‘de geest’ die de evolutie naar meer en meer
bewustzijn via de stof met zich droeg, is alles aan het leven verwant met
mekaar. Een hond zet zijn zich door
de evolutie toegeëigende leven en overleven via zijn soort verder. Waren er nooit honden en katten geweest, de
aarde zou met miljarden ongedierte meer zijn overspoeld…net als we met plezier
van bijvoorbeeld de melk van ons vee overleefden, moeten we iedere soort wel ergens
dankbaar voor zijn in plaats van ze blijven af te slachten…wat we al doen sinds
‘we’ mekaar hebben leren afslachten in feite. Groots symbolisch verschil met wij onder mekaar en de
verhouding van de sterren en planeten is echter dat we alhoewel alles één is,
we mekaar wel meer raken en daar in zijn we meer een beetje familie met de
microstructuren, de centrale kern van het atoom, met middenin zowel de rust van
het neutron evenwicht van plus en min als de plus geladen proton die in
interactie kan gaan met de min geladen elektronen rondom hen. In de fysica en de chemie, de ouders van de
biologie gebeuren die dingen met de magische logica van de wiskunde,
voorspelbaar, altijd kan het niet anders dan; de objectiviteit is een koel
persoon. Wij als mensen uiteindelijk,
hebben al meer keuze. Alhoewel veelal
alles een voortzetting is van wat door onze voorouders werd vastgelegd en wij
hen in een ver vertakte vorm eigenlijk zijn, hebt U nu de keuze om op te houden
met lezen en iets anders te gaan doen.
Het ‘doen’, net als wij een kind van de ‘stof’, een verlengstuk van het
minerale fysieke en chemische zijn, verhoogt net als de evolutie ons
bewustzijn; terwijl we met onze dingen bezig zijn, werken we aan onze relatie
met mekaar, onze omgang met ons eigen. Een
heel leven lang ,tot op ons sterfbed; waar we mekaar nooit gaan vragen tot
welke politieke partij we behoorden, maar waar voornamelijk het innerlijke en
niet alleen de meest dichte familiale verwantschap die we met mensen hadden uit
onze herinneringen zal opborrelen…we komen van straling en stof en alles wordt
weer straling en stof. Dit zijn helemaal
geen onbelangrijke dingen in een wereld waar men zogezegd uit naam van God maar
in dienst van het grote geld; dagelijks duizenden afslacht. Competitie kan mooi zijn in de sport…de
economische competitie in de huidige machtsverhoudingen leidt tot meer en meer
barbarij echter. We zijn hier niet om de
wetten van het veelkoppig monster van de haat en intolerantie en het teveel
willen bezitten en er verkeerde dingen mee te doen te blijven ondergaan. Eerder zijn we hier om te begrijpen waarom we
persoonlijk met die en die mensen in ons leven werden geconfronteerd en hoe dat
allemaal in mekaar zit !
Voor onze goeie gebuur
Ooit jongste burgervader
Op praktisch vlak veel geregeld voor mensen
Gewoon de gemeentebelangen dienen
Niet die van de grote politieke strekkingen
Hij liet zich niet recupereren door de grote politiek
Bleef Volks. De Tuin. Groenten, vruchten, de beesten.
Ook daarin, Maria zijn grote steun
Zie ze nog in hun koets bij hun trouw
De Marcel, met buren en wie ook praten
Naar de duiven kijkend met m’n pa
Het lichte delend,
Het zwaardere mede dragend
We gaan zijn typische lach missen
Reis maar verder nu Marcel
We redden het wel ! Sterkte Sam, Maria en eenieder.
Duizenden herinneringen van in de tijd van de voorouders
zullen ons verder dragen
Epilogen als verjaardagsgeschenk
Bouwstenen van ’t
eeuwige
Weet nog de
intensiteit
Van je laatste
verjaardag dicht
Voor mij, vóór je
reis
De toestand van
ons zijn
Die je schetste
Weg en toch
verbonden
Door ’t verleden
beleefd,
Beleden, geleefd,
gezeefd
Zogezegd
geschonden
Begaan met
beiden’ s heden
Omwille van
gezamenlijk gestelde opdrachten
Ook van een
voorverleden vóór ons precies
Barend vreugde en
delen van dalen
Voorzichtiger
leren omgaan met mekaar
Deelverzamelingen
van zovelen
Om ook nog eens
voor te zorgen
Veelbelovend,
soms uitdovend
Altijd weer een
blije gedachte
Die ’t smeulen activeert
Heel veel geleerd
en gedeeld
Vele epilogen op
vele gebieden Wens ik jou
En als ’t even
minder moest gaan…
Weet dan dat
ik…van je… door die ik van jaren terug
Voor een heel warmhartig goede mens
Kalmte en
Jovialiteit
Wijsheid en
Levenslust
Zij gaan niet van
ons heen
Marcel Nestor had
hét allemaal
Deelde er veel
van aan ons uit
Niet alleen door
’t verhaal van de handel in fruit
En daarom ook is
‘t
Dat het lied van
’t leven
Nee, ’t gaat
nooit uit
Komaan vrouw van
zijn leven, zonen, familie…
In nagedachtenis
van de oude Nestor en nu ook zijn zoon
Vooruit !
Zeer innige
deelneming
Weer een fruitman
in de hemel
Hij zal niet
alleen zijn !
Met de Nestor’s
was het altijd heel fijn handelen
Eerst de grapjes,
dan het werk
Camion laden en
lossen op ’t gemak
Dan koffie en
gezellig
zijn
Praten en echt
samen mens zijn
gelukwensen, laat het écht een jaar van
verandering zijn
Bonk van ne vent
Wees met je zelve in
rust, content
Laat geen chemie je nog
opjagen
Ook geen ‘rook’ je rust
dragen
Je moet niet grof plezant
Voor iedereen willen zijn
Van té veel van dát
plezant
Komt na de roes :
AMBETANT
Dan zien we niet zozeer
De man weer met het goede
hart
Maar de gast onder
hoogspanning van te veel
Niet meer all cool maar
alcohool, rook, pillen
Rotzooi die geest en gestel
ondermijnt
En ander van dat zogezegd
‘plezier’
Bokssporten en werk
onbekwaam na ongeval ?
Met eenieder heeft het
leven bedoelingen.
We moeten leren mekaar te
aanvaarden, eerder dan af te stoten
De één is beter in
aanvaarding dan de andere
Maar niet alleen een
kruik is breekbaar onder druk
Je bent al een tijd
misschien beter bezig
Doch pas op, op vijf
minuten en minder
Zou het op een dag zelfs
in een paar seconden
Verknoeid kunnen zijn,
hetgeen je weer opbouwde
Het ga je goed dit jaar !
De stilte in het woud van
dennenbomen en wederkerende inlandse eik en varens en acacia’s , wijl de honden
alles naspeuren wat naar een maaltijd of sekse spoor zou kunnen leiden. De rioolleidingen kregen een douche door de
overvloedige meiregens, de waterpijp van het dak spoot water met stuifmeel
zoals een stier zijn zaad. Ik raakte
eventjes, heel eventjes maar met mijn blackboot een hoekje slak…en oeps, een
heel licht krakje doorbrak de stilte; op een honderdste van een seconde snapte
ik, ‘niet doorduwen’ en zo bleef ze in leven, wel met een druppelend plafond
bij regen waarschijnlijk voortaan.
Groeit wie weet wel dicht. Nooit
iets van geleerd op school of tv.
Ik plooide het zo liefelijk
door haar gestreken zakdoekje open en de drie jonge hondjes kwamen op hun
grappigst naar me toe, me uitnodigend tot hun zo verfrissend energierijke
spelletjes. Soms wat tekenonderzoek en
geknuffel en geknauw, dan verdwenen ze onder de platen in de door hun ouders
gegraven gaten. Cadeau gedaan aan Oxfam
donoren later. Nam mijn
notaschrift, het achtenzeventigste zeker in mijn leven en keek eens even na
waar over ik sinds de lente geen tijd of muze had om de in mij beleefde muze er
van ook in getypte letters uitvoeriger te verwoorden.
Het ‘wereldfeestje’
bijvoorbeeld, onze tweede fotofilosofie tentoonstelling. Mensen lopen af en aan, nee, slenteren, tegen
hun zin lijkt het wel; tussen de standjes van de nieuwe Belgen die armbandjes,
Oosterse mystiek, troetelpopjes…verkopen, de kamers van hun kinderen, een niet
onaanzienlijk aantal kamers eigenlijk; liggen er al vol mee. De nieuwe Belgen sloven zich uit om toch maar
iets te verdienen, net zoals een deel van hun collega’s op de klassieke
weekmarkten elders. Ze plooien Indiaanse
doeken heel mooi; geven kleur en vorm weg, niet zo duur want men werkt nog
tegen centiemen waar ze gemaakt worden, kan je het geloven ! ’t Merendeel van het wereldfeest bezoekers,
zouden ze er om Balen ? Bovendien is de concurrentie
in de wandeldreven van het feestgebeuren groot.
Er stond zelfs een paar kunstenaars, een fotografe en een schrijver die
samen het dieper nadenken over dingen gratis promoten. Hij, de filosoof, te duur en te langzaam om
nog in ’t systeem te passen, het productiesysteem dat ook zo van de goedkopere
jongeren profiteert en de ouderen langer wil doen werken omdat door de
automatisatie en digitalisering anders te veel vervroegd pensioen moet worden
betaalt. Ze hadden wel geen honderden
bezoekers meer zoals op Manifiesta; maar wel toch een aantal grappige en
verassende contacten. Mensen konden ook tegen onkostenvergoeding de
ambachtelijk gefabriceerde postkaarten van de grote spandoeken verkrijgen,
kaARTen om de medemens per post een filosofisch ruggensteuntje in ’t leven te
geven. Doch, de tijd nemen om in de
tent-tentoonstelling binnen te komen en te lezen; het waren er een pak minder,
veel Balende Belgen dus, alhoewel de
spandoeken van buiten af goed zichtbaar waren.
Op Manifiesta ging dat
vlotter misschien omdat daar een meer sociaal betrokken publiek op af komt ?
Veel blikken van ‘we kijken wel’ of ‘we hebben te veel rond ons hoofd’…veel
mensen die teveel TV gewoon zijn of oppervlakkig amusement; zich niet meer
diepzinniger leren uiten hebben of meningen kunnen vertolken…de TV doet dat wel
voor hen, of de kranten met de meningen van die die ’t speculatiekapitaal
moeten verdedigen. In gesprek gaan over
oorlog en vluchtelingen en wie er met die oorlogen begon en hoe dat verliep en alle
dagen verloopt,’ veels ‘te moeilijk en oh zo verwarrend en over politiek
praten, maar dan heb je direct ruzie tussen vrienden en zo als je niet
uitkijkt. En waarom dat dan allemaal zo
is…ja zeg ! Ok dan, er zijn ook spandoeken en postkaarten over het ontstaan van
de schepping, over liefde en dood en psychologische, gewone dingen…ook al t e
riskant zeg U ? Goed dan, loop maar voorbij en koop het zoveelste knuffeltje!
“Laat ons het leven proberen te overleven” en “Het is heerlijk te weten dat je
bewust leeft” zijn dus duidelijk niet aan U besteed ! Gelukkig was er nog dat meisje van een jaar
of vier, dat achteraf naast ons op een stoel zat bij het optreden van een groep
Latijnse danseressen. Zij, verkleed,
gemaquilleerd zoals men met kinderen op festivals doet : “waar hebben jullie
dat ijsje gehaald”? “Daar, om de hoek”. “Nee, dat is daar niet denk ik”. Een poosje later kwam ze met haar zusje of zo
terug met een ijsje; de natte stoelen met hun verkleed klederen droog wrijvend
voor ze zich zetten. “De mijne is choclatte zwarte …en de Uwe…wilt ge eens
‘lekken’” ? Opeens de andere “we moeten
gaan, ze komen ons wéér halen”.
de snelheid van licht en de mikro-en makrokosmos Als we naar
de maan kijken is het licht dat we zien 1 seconde onderweg geweest. Het licht dat rechtstreeks van de zon komt,
het zonlicht, doet er acht minuten over.
Het licht uit de macrokosmos komt dus uit het verleden(nog van de big
bang) en bereikt ons als waarnemer in het
NU...de grens van verleden met toekomst.
Ook de
microkosmos is een niet volledig volgens dezelfde wetten opgebouwde wereld met
kernen (atoomkernen) zoals de sterren en elektronen(planeten, manen) die errond
cirkelen. Heeft het atomaire licht ook
een snelheid nodig om ons te bereiken of valt het volledig met onze tijdszijn
samen of...of reist dat anti-materie-licht in de richting van de toekomst als
we de richting van het licht uit de macrokosmos als het verleden beschouwen
...of valt de
snelheid van het atomaire licht niet samen met het uiteinde van het verleden en
bevindt het licht in de atomen hun antimaterie zich in ons hier en NU in een
genetische of atomaire vorm die tevens het volledige naslagwerk van ons
verleden vormt ? Ik denk eerder aan een
combinatie van de drie stellingen, met altijd een 'voorzienigheid' naar de
toekomst toe. Wat kan ik
daar nu mee aanvangen zal je zeggen?
Vermits onze
geest één is met de materie, want we komen
uit de straling die de materie vormde voort...en alles wat er gebeurt
met materie en straling te maken heeft en weer straling en uiteindelijk weer
één punt met bijna geen inhoud wordt; kunnen we ons beginnen afvragen of we
niet al geen miljarden bigbangs en ontwikkeling van biologisch leven meegemaakt
hebben. Miljarden herkansingen.
Uitgaande van het bovenstaande,
kan je een aantal schetsjes maken.
De ruimterekening gaat van
klein naar groot. Ruimte werd door de
big bang geschapen, werd groter en groter en groeit voort. De tijdsrekening gaat van verleden
naar toekomst, van min naar plus.
De snelheidsberekening van
macrolicht en microlicht met waarnemer gaat van min naar plus, van verleden
naar toekomst en wij als waarnemer altijd op het uiteinde van het recentste
verleden...ons wegdek om te rijden, de toekomst, altijd in 't oog houdend. Vergeet niet op tijd te rusten...zodat je
bewust dagelijks de toekomst weer plannen kunt...in zoverre die toekomst al
‘plan’ baar is...soms kan je er alleen maar op inspelen... .octaaf
ZA15OKTO2016 Kwart
voor drie gisteren begonnen, kwart na drie vanmorgen gestopt. Het werk van de
voorbije veertig jaar van tien delen naar hoofdzakelijk drie gebracht en deze
nieuwe start, ‘het nieuwe schrijven’ op gang gebracht. Ochtend.
Op de radio heeft men het over taalstudies om de tijd van de 17 de eeuw
te begrijpen en de beeldcultuur toen.
Tof, maar mensen zouden best onderwezen worden over de niet alleen
positieve invloed die de beeldcultuur op hen heeft. Stoofje aan, thee gezet, honden ritueel der
blijdschap, ze stonden na hun blije sprongen al op de oude schuif af van boven,
zonder dat ik het wist of vroeg. Het
tafereeltje maant de kippen en aan tot wat zang om maïs en de haan tot het
bewaken van de hiërarchie in de gemeenschap.
De duiven hun eten is op, want ze komen zich bij de kippen instaleren.
Geen muis in de levende val vandaag,
voorlopig geen fietsrit met de honden in de bos, want er is een cross. Wou eigenlijk ne cross schrijven maar dat geeft van die vervelende foutcodes. Goe geconditioneerd zijn wij ! Eerst mochten we alle c’s met k schrijven en
veel andere dingen en een tiental jaren later gooide men de wetten weer
overhoop. Bovendien blijf ik er bij dat
ik in familie twee ellen hoor.
Een beetje minder macho dingen in de familie en dat kan wel hee
taalgeleerden. Doordenkertje. Langer mag dit niet worden, of U haakt
af. Beeldcultuur en snelle
denkgewoonten. Voor meer, google de blogfilosoof en zijn 24 blogs zou ik
zeggen. Authentiek materiaal, want de er
zitten nog een aantal taalfouten in het proza van de blogs en dialect hier en
daar (al of niet schuin in beide
betekenissen) in de’ gedichten’, zal ik maar schrijven, want op poëzie moeten
zo van die deeltekens waar het soort vingeracrobatie voor nodig is dat
tijdverlies met zich meebrengt…en tijd is geld…allen weer de file in om vaak
overbodige dingen te maken over aan over bureau toestanden mee te doen. Ingewikkeld wereldje, maar bon, men zit toch
weer aan de onderhandeltafel om de oorlogen te doen stoppen, maar meer daarover
op de blogs die ik U ondertussen al wel doen vinden heb, laat ons hopen, na
toch wel weer dan een decennium sociaal activisme op de sociale media; wel is
waar. Wat de meer asociale media
betreft, zie maar dat U zich niet te veel laat wijsmaken vandaag, want ik heb
me al laten vertellen van morgen dat alles in kannen en kruiken is en de
regering voor billijke besparingen gaat en “jobs, jobs, jobs”. Hun groeimodel zit echter anders in mekaar
dan wat gewone, nog niet door hun leer aangetaste mensen van het leven
verwachten. ‘Ik laat mijn zaak
rusten’…of moet dit ook al in ’t Engels geschreven worden : “I rest my case” of
zo. U mag mij altijd laten weten
of ik niet beter in de bos had blijven wandelen vanmorgen.--tempels, kerken, moskeeën , mooi; maar op natuur, je zelf, anderen
bouwen—
Zusjes, maar niet maar zo
-éne had iets met beelden
en trok woorden aan
-een andere bereidt voor
de gemeente jongeren voor op het bestaan
-de vierde maakt van het
vak fysica iets moois en zachts, zo logisch
-nog ééntje, tovert
zomaar een kasteel uit haar mouw
-dan die ene houdt zoals
de overige naast een gezin een halve provincie mobiel
-de jongste, exporteert
Hollands-Vlaamse grappen, lachen en handelen
Mijn
werk bestaat uit vijf delen en behelst iedere vorm van literatuur, maar dit
deel zijn voornamelijk een verzameling columns tussen 2006 EN 2010 geschreven
voor de dagelijkse hoofdpagina van Skynetblogs.
Er zitten ook een aantal essays tussen over wat er met onze democratie
internationaal aan de hand is tussen en vooruitkijkend enkele denkoefeningen
rond het democratisch gebruik van de telematica naar de toekomst toe. Dit deel
dus, Filosofisch Verzet, 370 A4 pagina’s, is ook een getuigenis van hoe de
grote media de dagdagelijkse gebeurtenissen tijdens die jaren internationaal
heeft gemanipuleerd en een ervaringsverslag van mijn jaren werking in de
Telecomsector, tegen de privatiseringsrage destijds. Nog altijd zijn dezelfde mechanismen om
bewustwording tegen te gaan werkzaam.
Nog steeds heeft de meerderheid van de bevolking niks te zeggen over
deelname aan oorlogen, militaire reconversie, eenvormige, eenvoudige en
internationale sociale statuten en gestandaardiseerde eenvoudige
taxatiesystemen. Mijn werk (dit bestand
en de zes anderen )is raadpleegbaar via internet http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be en
de onderscheiden linken (een deel ook in het Engels vertaald), niet alleen
sociale analyses maar ook vooral artikels en essays rond zingeving van het leven;
niet van uit een godsdienstige maar van uit een wetenschappelijke benadering,
die ruimte laat voor de geestelijke en psychologische noden van de mens,
vertaald in alle literaire stijlen met
eigen foto en videowerk en recent dat van een fotografe die met mijn teksten
werkt (link Fotofilosofie). We stelden al op Manifiesta en Fiesta Mundial
ten toon en binnenkort op de Vredestoren in Eben Ezer of op plaatselijke
activiteiten. Na 2010 heb ik het
schrijven van columns aan anderen overgelaten en nu verspreid ik via Facebook
en Philosophical Resistance (pagina) en in eigen naam een aantal progressieve
auteurs, voornamelijk rond de chaos van de huidige wereldpolitiek. De voorgaande link was een blog met de
actueelste posts in mijn project. De volgende link geeft een globaal overzicht,
met linken naar de gedichten en 56 filosofische essays, sociaal psychologische
inzichten in theorie en praktijk en een drietal theatermonologen rond een
linkse kijk op schepping en het psychologische en sociale leven van de mens,
een kijk die de weerstanden van mensen die door de Godsdienst van het sociaal
progressieve denken afgehouden worden, doorbreken wil . Tot daar een
schets van mijn alle domeinen van het mens zijn omvattend literair, maar vooral
sociaal en menselijk project. Ook
raadpleegbaar via de overkoepelende blog
Media
‘watchen’ en werken voor Facebook vrienden
Zie boekdelen ‘filosofisch verzet’ en later onder meer
het bestand en boekdeel : ‘het Hageland
wil niet meer voor oorlogen betalen’, gebaseerd op interventies op Facebook,
maar dan vanaf 2017 (de vorige zie de blog ‘blogverzet’ en andere
-Sinds Internet bestaat breng ik dagelijks
vooruitstrevende info over internationale toestanden en filosofische aspecten
rond het bestaan, het begon zo :
Theatermonoloog
intermezzo
š
°Eerst was ik supersnel...straling,
weet je wel. Toen begon ik te vertragen...atoompjes gingen me dragen. Daarna
begonnen die wat te prullen...dra zaten we met moleculen. We hadden het kunnen
weten, dat moest eindigen met planeten. Wat dan weer redelijk eenzaam was...zo
ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch ook al relatief gezien als
atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten celletjes aan te komen. Die
celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...van toen ze met sex begonnen
experimenteren moesten ze zich niet meer copiëren. Van de celletjessex kwam het
eerste orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan. Tussen allerlei soorten
groot en klein is ook de mens ontsproten. Wat had hij een leven misschien.
Bleef hij in 't begin niet in de buurt van zijn bomen hangen ? Eten genoeg ,
aan werken ging hij zich niet laten vangen. Nog bossen genoeg, jacht en pluk en
op tijd nog andere leuke dingen. Van zodra het ergens te koud werd zijn we dan
van de ene naar de andere gordel getrokken...altijd maar van 't goei leven
blijven dromen. Er zaten ook mensen tussen die nooit kontent waren met genoeg
of zo maar een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspeculant... en zo
heten. Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze zich toe...ze leerden ons
werken voor een loon en kopen en verkopen, niet meer gewoon produceren en
verdelen. Zo werd dus het geld, de duiten ...geboren...en hoe meer er werd
gevochten voor die duiten...hoe meer we naar ons schoon leven konden fluiten.
En gaat ooit eens het licht voorgoed uit? Toen vonden de nooit contenten dan
nog eens de wapens uit om anderen hun streken te veroveren. Ondertussen kamen
er velen, ze noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onzen Lieven Heer en den
Allah, ze hadden het misschien goed voor...maar wij hadden vroeger genoeg aan
de zon en de maan, een kampvuur en eten en aan ons eigen innerlijke bestaan; de
rest was allemaal goed om weten en soms mooi vertaald. Ook veel filosofen
sloven zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgden ze alle wel en wee
op de been. 't Ergste was altijd dat een deel van die tisten alles alleen in
dienst van de boze machthebbers wisten. In feite kwam het samenleven beheren
ons toe, en niet de nooit kontenten; maar was het al niet te laat...ze
bestonden al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun krijt
altijd tot collaboratie met het kwaad bereid. We besloten ons wel ten allen
tijden tegen hen te keren. Waarom zouden we voor hun onzin blijven kreperen ?
We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons steeds lieten vangen
door hun telkens heraangepast gezwam. De ene keer riepen ze "' t zijn
heidenen, hak ze in de pan", dan weer " "pak ze want ze lezen
Marx of de Koran". Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de
olie...", maar we zijn nog altijd de dupe verdorie !
š
Ps : mijn essays over de geschiedenis van de filosofie
zelf, die de evolutie van de wetenschappen volgt, maar ook een reflectie is van
persoonlijke karakters : http://deblogfilosofen.skynetblogs.be
Wakker worden. Met respect voor jullie en anderen binnen
links hun inzet, maar verder doen binnen het huidige democratische systeem van
in de tijd van het oude Griekenland ? We hebben iets aangepaster nodig. Eerst
een programma voorleggen ter stemming, dan de dirigenten, internationale eisen
om militaire productie te ontmantelen, taks systemen eenvoudig te maken en
rechtvaardig, lonen die mekaar niet beconcurreren, speculatie afschaffen,
goedkoop wonen enz...het is dat of de afschaffing van de loonarbeid en de
handel, gewoon produceren en verdelen met een internationale munt als
ruilmiddel gewoon http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be Aanvullende duiding en standpunten : http://filosofischverzet.skynetblogs.be
de
blog, ontstaansgeschiedenis 'het
voortijdig testament'
en
alle
linken : http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be/
Engelstalige
vertalingen-English translations het Voortijdig testament :
filosofisch
verzet and philosophical resistance op Facebook , YouTube and Vimeo and Daily
Motion : search via Google zoeken
poetry on music thanks to Frank L. and a Medium
Havare Film :
Nieuwjaarsgedicht
voor nieuwjaarszangers
Grote
mensen, sluit de wapenfabrieken
Doe
oorlogen stoppen
Mensen
van goede wil willen geen oorlog
Zijn
het vechten moe
Sluit
ze, doe, ze toe
Bouw
toch andere dingen
Of
we komen nooit meer zingen
-Indien
alles eindig is, dan ook de dood-
Het verband tussen leven en dood : was dat niet iets voor paters en
pastoors ? De stand van 'wie bezit wat' werd bijgehouden door de notaris. De
score van wie is er ziek en wie niet, was een taak voor de dokter en de
apotheker.
Wie dat er hoeveel recht op werk en inkomen had, was een zaak van
politiekers en bedrijven, met wat geluk van je eigen
Een mens ontwikkelt zich langsheen de confrontatie met positieve en
minder positieve tot negatieve ervaringen
Was hij soms op de wereld om de mensen leren te doorgronden ?
Het
leven zat raar in mekaar en dat merkte je pas helemaal hoe ouder je werd, omdat
er je zoveel overkwam zonder dat je er de achtergronden van kende
Hoe
meer men als kind goedwillend was of zachtaardig, des te groter het risico dat
men al van jongs af aan ging te maken hebben met mensen bij wie de negatieve
emoties, vaak nog in dierlijke
instinkten zaten verankerd
Ik probeer een aantal verborgen, niet altijd romantische realiteiten zo veel mogelijk ethisch en
verteerbaar voor te stellen, zo dat ze bespreekbaar worden
Leugens leggen soms te lang een hypotheek op de toekomst
De oudere generatie heeft geen liefdesremedies op onze generatie kunnen
overbrengen, er werd gewoon weinig over gesproken over die dingen…gaan wij het
beter doen, misschien is dit een gemeenschappelijke opdracht van ons en
anderen, dingen bespreekbaar maken voor de volgende generatie.
In de liefde kunnen sommige
waardevolle illusies kunnen blijvend zijn op voorwaarde dat je de kracht
verwerft om er niet over te treuren als een derde ze volgen gaat”.
Op tal van manieren heb ik reeds over
het leven geschreven. Als gevolg van de praktijk van het leven, zoals die zich
door de natuur en de geschiedenis van de menselijke soort heeft ontwikkeld, heb
ik het leven in al zijn facetten op talrijke manieren op een aantal blogs
verklaard. Tientallen niet wiskundige filosofische essays geschreven, alles ook
in alle mogelijke vormen van literatuur verklaard. Ik zend U wel een lijstje
met links indien U dat zou wensen…of voeg ze bij de epiloog van dit werk. Maar
mij dunkt dat het emotionele leven van de mens het waardevolste en het meest
zingevende is in het leven van de mens, het fundament, de rest is omkadering,
maar dan één die op alle mogelijke manieren inspeelt op het evolueren van
zielen.
Eigenlijk was hij veelal telkens voor een haar, de ideale man, waarbij
een vrouw gewoon gelukkig kon zijn, indien ze zelf maar innerlijk tevreden was.
Maar hij kreeg altijd vrouwen op zijn pad die dat eigenlijk op beslissende
momenten niet waren vanwege de genen, het bloed, de voorouderlijke
voorgeschiedenissen, de ervaringen als kind, tiener en zo meer
Al is het je lot om de wegen van mensen met zwaar emotionele uitdagingen
te delen, en gebruikt de liefde je daarvoor…al krijg je het beste in hen boven,
en help je hen voor een stuk hun voorouderlijke erfenissen te begrijpen zodat
ze hun opdrachten en kansen beter zouden verstaan, al schrijven ze teksten van
spirituele waarde, soms loopt het allemaal niet zo zoals men zou kunnen hebben
gehoopt en verwacht…omdat een hoger plan het al allemaal anders heeft bedacht.
Men wenst mekaar sterkte en reist verder, want wrange ‘na gevoelens’
werken nefast.
De tijdstippen voor je eigen geluk lijken afhankelijk van de evoluties
waarin dat anderen zitten.
Ontelbare evoluties van verschillende mensen kruisen elkaar en als
domino's valt alles en iedereen van 't één in 't ander…
Voor kinderen is alles eenvoudig, hun hormonen spelen nog niet mee. Ze
kunnen genieten van een eenvoudig kusje tijdens een dansje...het zijn maar de
volwassenen met hun genetische strijd om te overleven en hun maatschappelijke
overlevingsstrijd, die alles ingewikkeld maken.
(Kunnen kinderen de genetische argwaan tussen hun ouders in abnormaal
gedrag naar hun ouders en hun kinderen toe vertalen ?)
Iets kan maar altijd zo zijn zoals de mogelijkheden op een bepaald
moment te bieden hebben. Wil je verder raken moet je bijvoorbeeld eerst je
illusies, je over bezorgdheid of allerhande onnodige toegeeflijkheden
overwonnen hebben. Soms willen vrouwen of mannen dat je echt kwaad wordt in
plaats van altijd maar hun experimenten willen te begrijpen en lijken ze te
verlangen naar autoritaire grenzen.
Mensen kunnen mekaar zowel liefhebben als tarten, maar ook indien ze
niet samen blijven zal het toch nog wel een tijd duren voor ze de loutering van
het proces hebben ingezien. De liefde blijft te vaak
in verstand en zware emoties vastzitten. Iedereen heeft z'n eigen opgave ten
overstaan van anderen, zelfs als die opgave 'opgeven' betekent.
Ik merkte doorheen mijn ervaringen al snel dat er een band was tussen
ongeweten en onuitgesproken dingen en het lichamelijke liefdesleven.
Telkens wordt een mens bewuster van het
feit dat mensen soms zowel kunnen liefhebben, als tarten
om ergens 'gelouterd' uit een relatie te komen.
De liefde, de intelligentie, de logica proberen alles op een hoger niveau te trekken, maar
blijven te vaak in zware emoties en praktisch verstand steken.
Mensen die deze groeiprocessen beet hebben en toch niet loskomen
uit de gewoonten van hun 'oude' angsten, blijven afzien...anderen
worden tijdens hun leven eindelijk geboren en leren zich uiten en
inzien dat niet een ander, maar zijzelf in de eerste plaats
verantwoordelijk voor hun groei en vastzitten zijn.
Iedereen heeft zijn eigen opgaven tegenover anderen...zelfs als
die opgave 'opgeven', 'loslaten' van die andere betekent.
In sommige gevallen moet de sterkere de zwakkere lossen.
" Welke maatschappelijke, biologische ,psychologische en
levensbeschouwelijke invloeden staan het liefdesleven, van meer
mensen dan het toegeven, in de weg?",
feit dat mensen soms zowel kunnen liefhebben, als tarten
om ergens 'gelouterd' uit een relatie te komen.
De liefde, de intelligentie, de logica proberen alles op een hoger niveau te trekken, maar
blijven te vaak in zware emoties en praktisch verstand steken.
Mensen die deze groeiprocessen beet hebben en toch niet loskomen
uit de gewoonten van hun 'oude' angsten, blijven afzien...anderen
worden tijdens hun leven eindelijk geboren en leren zich uiten en
inzien dat niet een ander, maar zijzelf in de eerste plaats
verantwoordelijk voor hun groei en vastzitten zijn.
Iedereen heeft zijn eigen opgaven tegenover anderen...zelfs als
die opgave 'opgeven', 'loslaten' van die andere betekent.
In sommige gevallen moet de sterkere de zwakkere lossen.
" Welke maatschappelijke, biologische ,psychologische en
levensbeschouwelijke invloeden staan het liefdesleven, van meer
mensen dan het toegeven, in de weg?",
Op een moment dat de band zo intiem is, en er niet gekozen wordt
voor een beleving alleen met twee en alleen van het beste met
jouw, m'n lieve vrouw op 'n ander, en het beste in mij, en als je dat beste in
niemand anders hebt...als er dan niet gekozen wordt...kunnen
dingen niet meer zonder weer in pijnen te vervallen
voor een beleving alleen met twee en alleen van het beste met
jouw, m'n lieve vrouw op 'n ander, en het beste in mij, en als je dat beste in
niemand anders hebt...als er dan niet gekozen wordt...kunnen
dingen niet meer zonder weer in pijnen te vervallen
Moet zij gewoon nog leren vanaf welk moment je samen iets niet meer
delen kan, of raakt ze vanuit haar gesplitste eigenheid niet
verder...door ons voor mekaar te blijven openstellen zullen we het
misschien te weten komen, door ons af te sluiten niet en waarom zou dat dan beter zijn ?
verder...door ons voor mekaar te blijven openstellen zullen we het
misschien te weten komen, door ons af te sluiten niet en waarom zou dat dan beter zijn ?
"Ik hou van de Ruimte waarin
je leeft, de rust die je mij steeds
geeft. Ik hou van je ongebonden omgaan met de tijd. Het geduld
waarmee je tegen onrecht strijdt. Ik hou van je vertrouwen in
de Kracht. De manier waarop je met je ogen lacht. Ik benijd je
wel eens je vrijheid. Het onvoorwaardelijk durven nemen van je
verantwoordelijkheid. Ik heb nog nooit zo'n bondgenoot gehad.
'k Ben blij dat ik je tegenkwam op m'n pad. Ik zou nog zoveel
willen zeggen. Maar niet alles is met woorden uit te leggen"
geeft. Ik hou van je ongebonden omgaan met de tijd. Het geduld
waarmee je tegen onrecht strijdt. Ik hou van je vertrouwen in
de Kracht. De manier waarop je met je ogen lacht. Ik benijd je
wel eens je vrijheid. Het onvoorwaardelijk durven nemen van je
verantwoordelijkheid. Ik heb nog nooit zo'n bondgenoot gehad.
'k Ben blij dat ik je tegenkwam op m'n pad. Ik zou nog zoveel
willen zeggen. Maar niet alles is met woorden uit te leggen"
Ik zal waarschijnlijk beginnen
schrijven...het is niet meer te houden...waarover weet ik nog niet.”
schrijven...het is niet meer te houden...waarover weet ik nog niet.”
Had ik niet al honderdmaal gezegd in
gesprekken, dat ik nooit nog een relatie zou aangaan waarin één van de twee
niet vrij was ? Dat moet je maar doen, weet ik nu. Al zeg je zoiets maar één
maal, je hebt het zitten.
Zaten we gewoon niet in een proces
waarin we altijd dezelfde moeilijkheden zouden tegenkomen totdat we ze
overwonnen hadden ?
Ik wil al heel m'n leven anderen aanzetten tot allerlei soorten bewustzijnsverruiming. Wat me interesseert is waar we met z'n allen individueel en collectief vandaan komen…en hoe. Dus daar heb je zeker filosofie en geschiedenis voor nodig. Sinds ik Willeke ken, interesseert me ook wat mensen ziek maakt en wat ze gezond houdt. Haar vele verhalen rond mensen en toestanden hebben me hierin geholpen.
(Deze energie was de vrucht van alle
uitgesproken woorden, zinnen en verhalen uit het verleden, een vrucht die
ernaar uitkeek om de toekomst onder het purperen licht van de bed lakens, die
we als tent gebruikten...NU...te ontmoeten)
Je zal de ware betekenis nooit weten
voor je ze ervaart
(? Je komt in een toestand waar je niet
meer vraagt en denkt, maar van een soort chemisch branden geniet.)
Met welk een schuldgevoelens men je ook
probeert te beladen...HET HART IS GEEN LASTDIER VOOR GEDACHTEN EN EMOTIES...die
het voornamelijk voor rekening van anderen dan je eigenlijke zelf...proberen te
verlammen.
Zijn partners niet altijd bang dat eens
zij iemand anders hebben gehad en hun 'vaste' partner dat weet, dat hij of zij
hetzelfde gaan doen en zijn ze daarom altijd steeds een beetje of veel op zoek
om zich tegen de pijn daarvan in te dekken ?
De evolutieleer, het Darwinisme, zou
eigenlijk een psycho - genetisch vervolg moeten hebben dat de visie van
bepaalde psychoanalisten corrigeert en aanvult.
Veel van de conflicten tussen mensen
hebben niet alleen met de sociale politieke spelletjes van de machtsgroepen te
maken, maar evenzeer met die prachtige oer energie die zich tussen onze benen
bevindt. Die oer energie kan echter ook in een vernietigende jaloezie omslaan
als we met biologische concurrentie geconfronteerd worden. Soms hoeft de
concurrentie zelfs niet biologisch te zijn en duikt er ineens een geestverwant
in een verhouding tussen man en vrouw op...en wordt de liefdesstrijd met nog
grotere pijnen gestreden. Twee geestverwanten, met ook een passionele
biologische band tussen hun beiden, hebben meer kans dat ze op een dag of via
een langgerekte periode, mekaar fysiek zullen moeten lossen.
Eigenlijk hopen we in het leven van
mekaar dat we veranderen, soms gebeurt dat ook wel voor een stuk; toch blijft
iedereen de rol spelen die in z'n oorspronkelijke genetische blauwdruk en
opvoedingservaringen klaarligt.
Kinderen krijgen liefde van hun ouders
en moeten tegelijkertijd afrekenen met de onverwerkte emoties en geestelijke en
materieel onvervulde betrachtingen van hun ouders. Later vormen die kinderen
weer koppels en het spel begint opnieuw, maar met oude zowel als met nieuwe
elementen. Die nieuwe elementen zijn dan de getransformeerde oude, of de oude
zelf. Iemand kan bijvoorbeeld nog altijd zo gierig zijn als zijn vader of
grootmoeder of juist het omgekeerde, verspillend...of de evenwichtige
tussensoort.
Het leven, en dan vooral de omstandigheden waarin we leven, lijken ons wel te dwingen van de lijn van onze blauwdruk bij benadering te volgen. Zo is een deel van ons ziek zijn trouwens te verklaren. Leven met onwaarheid en het zich niet weerbaar genoeg tegenover anderen opstellen, kan ons ook fysisch verzwakken...alhoewel sommige anderen daar nu precies juist sterker van worden
Het leven, en dan vooral de omstandigheden waarin we leven, lijken ons wel te dwingen van de lijn van onze blauwdruk bij benadering te volgen. Zo is een deel van ons ziek zijn trouwens te verklaren. Leven met onwaarheid en het zich niet weerbaar genoeg tegenover anderen opstellen, kan ons ook fysisch verzwakken...alhoewel sommige anderen daar nu precies juist sterker van worden
Ik bedoel dat we alleen een antwoord op
de vele waarom' s kunnen vinden als we het leven in al zijn hoogten en laagten
durven beleven...liefst zonder onze broek te veel te scheuren natuurlijk.
(Ik geloof in een soort telepathisch
verbonden-vaten-systeem tussen mensen; met verschillende soorten
'transportsystemen' voor de verschillende soorten energieën naargelang het
soorten vloeistoffen, gassen of golven of soorten van licht zijn")
Soms zetten we bij anderen dingen in
gang waaraan, indien we deze dingen voorafgaandelijk wisten; we zeker niet
zouden aan meewerken.
Onze geest zit komiek in mekaar. Soms
heeft een schrijver geweldige zin om iets over zijn personages te vertellen,
hem of haar met woorden uit te beelden...soms geniet hij van zijn inspiratie en
van die onvolmaakte mensen in hun volmaaktheid zelf, zonder ook maar iets te
schrijven, soms gaat hij alleen echt tot schrijven over als ze dood zijn en
weet hij hun essentie in één goed gedicht of een paar gevoelige zinnen te
duiden
Ik verkies in 'levenskrachten' te
geloven. Een zeer sterk wapen. De oer energie van die levenskrachten is volgens
mij de 'liefde' in zijn algemene betekenis. Iedere persoon snakt ernaar deze
energie te bereiken, via z'n huid, z'n emoties of z'n verstand. Eens men deze
'energievorm' verworven denkt te hebben, stelt men soms in meer of mindere mate
vast, dat die energievorm ook andere, ziek makende energieën als afgunst, haat,
wrok, nijd , jaloezie of leedvermaak 'oproepen' kan.
niet alleen de individuele,
psychologische band bepaalt de intensiteit van een relatie...ook de band met het
collectieve bewustzijn is van belang in een relatie, vind ik. In veel gevallen
wordt de liefde gesaboteerd, 'beproefd' door de levensomstandigheden,
alsof de genetische erfenis soms al niet zwaar genoeg om transformeren is.
alsof de genetische erfenis soms al niet zwaar genoeg om transformeren is.
Mensen zijn niet opgevoed om het hele
filosofische beeld te begrijpen en elk tijdvak probeert zijn eigen woorden te
vinden om dit begrijpen mogelijk te maken. Het redeneren in termen van 'goed'
en 'slecht' en 'slachtoffer' is de voor velen eenvoudigste manier om
probleemloos samen te leven met duidelijke regels over wat wel en niet mag.
De genetische en emotionele energie van mensen proberen te snappen is veel moeilijker.
De genetische en emotionele energie van mensen proberen te snappen is veel moeilijker.
De 'levenskrachten' zoals jij ze noemt,
al die krachten van in jezelf gebruiken je via een aantal illusies of drijfveren,
om aan te tonen dat alles in het universum leeft...behalve mensen die niet hun
eigen leren worden".
.Keerde alles wat je een ander
'aandeed' niet ook terug ?
Soms komt men over als een kermend
iemand
Soms als een leeuw, soms als een tornado
Soms in een kluwen van objectief niet te achterhalen zijnsstromen
De scheppende kracht der natuur...noemt theatergenie.
Mensen met gelijke of tegengestelde ervaringen in hun jeugd, komen bij mekaar.
Vertellen mekaar eerlijk hoe hun leven er uit zag, doen er een schep bovenop, verbergen dit of dat of wenden iets voor of verdraaien de waarheid…of liegen…uit ijdelheid of welke emotie dan ook. Of zijn gewoon in de war wat hun geaardheid betreft, alleen uit op domineren en gedomineerd willen worden in plaats van uitwisseling. Toppunt is dat sommigen echt wel wat dominantie nodig hebben.
Soms als een leeuw, soms als een tornado
Soms in een kluwen van objectief niet te achterhalen zijnsstromen
De scheppende kracht der natuur...noemt theatergenie.
Mensen met gelijke of tegengestelde ervaringen in hun jeugd, komen bij mekaar.
Vertellen mekaar eerlijk hoe hun leven er uit zag, doen er een schep bovenop, verbergen dit of dat of wenden iets voor of verdraaien de waarheid…of liegen…uit ijdelheid of welke emotie dan ook. Of zijn gewoon in de war wat hun geaardheid betreft, alleen uit op domineren en gedomineerd willen worden in plaats van uitwisseling. Toppunt is dat sommigen echt wel wat dominantie nodig hebben.
HOE GROTER JE INTERESSEs EN BEREIDHEID
VAN WIE JE BENT ECHT TE WILLEN EN KUNNEN
BELEVEN, HOE BETER JE HET NU LEERT STUREN. EMOTIES ZIJN DAAR EEN BELANGRIJKE LEERMEESTERES IN. ZE LEREN ONS DINGEN IN FASEN DIE WE ALLEEN KUNNEN BIJSTUREN ALS WE HET ALLEMAAL ZEKER BEGREPEN HEBBEN EN WETEN WAT WE WILLEN. OP DAT MOMENT KUNNEN WE VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT ECHT HANDELEN OF BESLUITEN NIET TE HANDELEN...hetgeen allebei positief uitvallen kan.
WEINIGEN KUNNEN VOOR ANDEREN AANVOELEN WAT NU VOOR HEN EEN POSITIEVE RICHTING KAN ZIJN. Maar diegene die echt door iemand wordt bemind, kan niet anders dan voor hem of haar kiezen…op voorwaarde dat zijn of haar plaats niet in hun oorspronkelijk gezin is…verantwoordelijkheden gaan voor of je moest echt in een situatie zitten die je door tal van voorouderlijke verhalen opgedrongen werd.
BELEVEN, HOE BETER JE HET NU LEERT STUREN. EMOTIES ZIJN DAAR EEN BELANGRIJKE LEERMEESTERES IN. ZE LEREN ONS DINGEN IN FASEN DIE WE ALLEEN KUNNEN BIJSTUREN ALS WE HET ALLEMAAL ZEKER BEGREPEN HEBBEN EN WETEN WAT WE WILLEN. OP DAT MOMENT KUNNEN WE VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT ECHT HANDELEN OF BESLUITEN NIET TE HANDELEN...hetgeen allebei positief uitvallen kan.
WEINIGEN KUNNEN VOOR ANDEREN AANVOELEN WAT NU VOOR HEN EEN POSITIEVE RICHTING KAN ZIJN. Maar diegene die echt door iemand wordt bemind, kan niet anders dan voor hem of haar kiezen…op voorwaarde dat zijn of haar plaats niet in hun oorspronkelijk gezin is…verantwoordelijkheden gaan voor of je moest echt in een situatie zitten die je door tal van voorouderlijke verhalen opgedrongen werd.
Het leven altijd een training voor wat
achteraf volgt. Het is de in het leven verankerde onzin van wat er op de
planeet aan absurds verankert is...die aan me vreet denk ik.
De liefde en zijn vele variaties en
combinaties kunnen zowel vreugdevol en genietend als afmattend en vergankelijk
tegelijk zijn, maar altijd wordt zowel positieve als negatieve energie gebruikt
om een hogere staat van bewustzijn te bereiken dat dan weer anderen ten goede
komt...en in die zin is 'liefde' een oneindige energie.
Zo'n evolutie tussen driehoeken gebeurt
in fasen. Eerst versterkt de band tussen het originele koppel, voor een groot stuk
omwille van de opwinding die dit tussen beiden teweeg brengt; maar dat verzwakt
want er is iets diepers dat de nieuwe geliefden bindt.
Op elk domein van de filosofie
(sociologie, politiek, psychologie, de existentievraag naar de zin van het
leven na het leven…weet ik duidelijker dan ooit, dat alles aan mekaar hangt en
hoe het grofstoffelijke(materie, levensomstandigheden) het
fijnstoffelijke(woorden, gedachten, beelden, …) beïnvloed. Daar kan ik iets mee
doen. Al meen ik dat weinigen er oren naar hebben of m’n woorden via hun ogen
tot zich willen nemen.
Om de sporadische zwaarte van een
bepaalde partner aan te kunnen, heeft iemand soms de energie van anderen nodig
...ik weet aan wie en wat en aan welke toestanden ik me zou kunnen ergeren, maar ik doe het niet meer. Ik kan me niet meer geven in wat ik niet meer aanvoel en beoordeel alles naar de energie die ik op het moment zelf aanvoel...in overeenstemming met m'n opties naar de toekomst toe. Met iedereen eerlijk kunnen zijn, betekent voor sommigen een ondragelijk iets...zeker als het met lichamelijke liefde te maken heeft.
Iemand echt graag zien is lijkt op termijn wel een leerrijke straf als
je mekaar isoleert
misschien ben ik een belangeloze spion
van 'de staat van zijn' van individuen en gemeenschappen...ik spioneer voor het
goede dat doorbreken wil en alle dagen zijn betere en mindere methoden
beproeft...nee, ik slaag niet door en ben niet te lang alleen...ik gebruik
zowel m'n intelligentie, geheugen, gevoel, fantasie en intuitie...en dat brengt
mij soms heel wat uiteindelijk zeer realistische bevindingen bij.
ik heb de wereld en de mensen lief en
observeer hoe ze in knopen raken en er niet uitraken, wetend dat knopen
langzaam moeten losgemaakt worden zoals er ergens staat, ben ik verplicht om
niet m'n hart op tijd te sluiten en een evenwicht tussen handelen en
niet-handelen te vinden.
In de hierarchie van de veranderingen
op maatschappelijk gebied blijft emotionele zwaarte gevangen zitten in
prestatie-en consumptiegewoonten en de vooruitgang op sociaal en innerlijk
gebied verhinderen...
Onze eigen achtergrond maakt ons
geschikt of ongeschikt om al of niet het verleden van anderen een louterende
evolutie te scheppen.
Dan kan je het niet maken om de pijn van anderen in een nieuwe relatie binnen te dragen... .
Dan kan je het niet maken om de pijn van anderen in een nieuwe relatie binnen te dragen... .
Bovenal leer de liefde die in je zit
voelen en leer ze ook aan wie te geven.
Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.
Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie. Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.
Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.
Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie. Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.
Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed,
het universum dat uit deint en weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook
wat van.
. Alles is op een bepaald punt altijd
het resultaat van wat eraan voorafging.
soms is het zoeken naar een andere
partner alleen maar zin in avontuur of gebeurt het uit revanche...of om de
partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.
Het waarom van zowel verliefdheden als
scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn
vele stukjes van zij die voor ons kwamen. Het leven stuurt de ene vele paden
in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te
nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ?
Een vrouw of een man, of beiden, die
zich niet goed meer bij mekaar voelen bewerkstelligen bij mekaar dat ze zich
voor derden beginnen openstellen
eigenlijk is je leven iets waarvan je
de gevolgen die dat dat leven op anderen heeft, en het waarom daarvan, nooit
volledig begrijpt...da's iets dat verborgen in het collectief bewustzijn
ligt. Het collectieve
bewustzijn, de trauma's van generaties terug die zich nog altijd blijven
vertalen in over dominante bindingen tussen ouders en kinderen en omgekeerd,
tussen vrienden en vriendinnen, collega's...enz.
Vreemd, zo'n vertrouwd onderhuids
verlangen naar lichamelijke intimiteit die weer een sluis van de hemel
opendraait en bij wijlen zo'n gigantisch meer van rust op 't eind kreëert.
Terwijl dan altijd weer die rust op je turbines valt en je er een geweldige
energie genereert. De kracht om dagelijks te leven, beter opgewekt met z'n
twee.
Sommigen menen van anderen dat zij
vrouwenlopers of mannen zot zijn. Heroplevingen van de lichamelijke en andere
kant van relaties, hoeven niet aan de porno of pillenindustrie gebonden te zijn. Levenslot, levensslot...het antwoord zit hem in één letter. Welk is
het levenslot en het levensslot van diegenen op onze weg...breken zij wel of
niet uit het oude karkas van maar te blijven lijden...dan is dat inderdaad hun
lot.
Man en vrouw zitten met een bibliotheek
van doorgegeven ervaringen en pogingen om hun eigen te willen zijn in hun
wezen. Soms zit in dat willen veel te veel met het genetische verbonden
tegenstrijdigheid. Soms ziet een buitenstaander toch meer dan zij zelf. Het is
de confrontatie met jezelf en anderen die je moet leren aankunnen.
De echte waarheid omtrent het te volgen
levenspad wordt dan wel met de jaren duidelijker en duidelijker , maar het is
telkens wachten op de evolutie van anderen om zelf verder naar het soort
dubbele verlichting dat we zoeken : geestelijke en lichamelijke intimiteit, door te stoten.
. De woorden die gewisseld worden
zijn altijd een mengeling van wat er op die momenten op alle fronten leeft. Hoe
beter je dat doorhebt, hoe moeilijker het te verwoorden valt...en toch vindt je
eens je dat beseft dan moment na moment de juiste woorden om uit te
spreken...welke soms nare gevolgen ze op het eerste gezicht soms ook voor
jezelf of anderen hebben.
De dood bij leven al achter de rug
hebben...is zoveel kennis, inzicht en wijsheid verzameld hebben dat je totaal
vrij van vrees bent geworden en vol van overgave aan je innerlijke goede gevoel
. De boom zwiept en zwiept soms,
lichtjes door de wind beveeld, het licht werpt een dansend schaduwspel op het
behang, zo komt die wereld van innerlijke rust dan op ons over...en eerst dan
kunnen we waarlijk lief hebben, liefhebben vanuit innerlijke rust
Een dag kan op duizenden manieren
beginnen...maar veel wegen en wegjes om te volgen zijn er niet. Voordat je op
een dag zo'n weg vindt, moet je de betekenis van je nacht en de vorige dag
begrepen hebben...ook al bevatten je dromen geen fundamentele boodschap en
vormen ze een gekke collage met alleen flarden uit de vorige of andere
dagen...ze zijn dan gewoon een verwerking van de vorige dag, niet van een hele
periode of een half leven. Bewaar je intiemste gedachten voor diegenen die echt
je leven willen delen, volgens welke formule dan ook.
We zijn allen knikkers en ons verleden
speelt met ons, al van vóór we zijn geboren. Komen er nieuwe knikkers in het
spel, dan duiken de oude vragen weer onder nieuwe of vertrouwde vormen op.
Je eigen weg. Elke dag is er één om te
herinneren, een jaarring in je leven, zoals een boom die heeft. Op een echt
goeie dag zie je ineens het zonlicht dat weer door de wolken breekt ander. Het
licht verschijnt dan weer op de scène van het levend theater dat het dagelijks
leven is. Het licht verspreidt zijn
helderheid dan tot diep in je ziel en injecteert je dan met een vurig verlangen
naar je nobelste doelstellingen. Het licht verzekert je dan dat hetgeen je aan
positiefs in het verleden soms voelde nog steeds heel waardevol in het heden
zou kunnen blijken te zijn...zelfs al zijn het dingen die weinigen kunnen
schelen en zijn het enkelingen die het voor een stuk begrijpen. De graad van
bewustzijn die we bereiken, probeert op de ons omringende wezens af te stralen.
Sommigen willen ons voor een lagere graad van bewustzijn winnen en inspannen.
Daar kiezen we toch niet voor ?
wie goed doet, goed ontmoet passeert
eerst langs weten wat 'goed' doen is, dat leert het leven ons.
Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.
Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.
Je bestudeert de politieke weldaden en
rotzooi in de wereld, het fascisme, want de wereld bestaat niet uit liefde
alleen en het lijkt je dat zo'n apparaat slechts kan geboren worden uit
frustratie en haat, uit armoede en hebzucht...allemaal dingen met biologische
en sociale zowel als persoonlijke achtergronden en drijfveren.
Tijd, relativiteit en liefde
Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.
De minuten duren dan uren.
Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.
Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.
De minuten duren dan uren.
Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.
Mijn kristallen antennes en mijn weegschaal zijn
voortdurend op zoek naar kwaliteitsvolle signalen...te midden de
ogenschijnlijke chaos in het leven. Wie de resultaten van de kristallen schaal
kan lezen op de momenten dat lichaam en geest er toe in staat zijn, en men niet
zelf in een staat van vertroebeld observeren verkeert... begrijpt de schijnbare
chaos rondom hem.
(als de energie er niet is, is niets doen en niets
beslissen de eerste vereiste om verder te geraken. De atoomkern in z'n
neutronenpositie die cool blijft en wacht op het moment dat de
protongeladenheid weer iets naar de tegengesteld geladen elektronen vuurt. Elk
atoom en elk individu heeft zowel een kern als een omgeving)
Als ik rondom me heen kijk, merk ik dat als mensen
met tegengestelde karaktertrekken of energieën mekaar aantrekken, één van
beiden of soms allebei dezelfde ervaringen met andere mensen achter de rug
hebben. Dat kunnen opvoeders zijn die niks opkomends sensueels in kinderen
kunnen verdragen vanwege de angst daarvoor die in henzelf zit of dat kunnen
zich instinctief sexueel opdringende volwassenen zijn of allerhande
minderwaardigheidsgevoelens...niet uit vorige reïncarnatielevens, maar gewoon
genetisch gebaseerde knopen van diegenen die er lichamelijk soms al lang
onderliggen...maar anderen toch nog mee rondlopen. Hoe dat deze gegevens zich
telkens gedurende een heel leven proberen te veruitwendigen en hoe ze vóór en
tijdens de totstandkoming van een embryo tot stand komen, is een hele complexe
materie die eigenlijk niet beschrijfbaar is, maar deel uitmaakt van het
mysterie van de verbondenheid van vele levens over de dood heen...wat niet
alleen zeker onbeschrijfbaar is, maar wat je vanuit je innerlijke rust wel
opvallen kan. Die dingen gaan nog verder dan het alleen of met z'n tweeën
interpreteren van bepaalde feiten of observaties
. 'Liefde' is voor mij meer het goede en helende
dat je in jezelf hebt kunnen uitdragen in al zijn verschillende gradaties...het
goede wensen voor iedereen die het nastreven wil ...meer 'goedertieren'
dus...de mens minder egocentrisch maken...de positieve emoties versterken, de
negatieve onder ogen durven zien.
Velen bewerkstelligen in het leven van anderen dat
dingen minder stroef en ongemakkelijk verlopen...of datzelfde overkomt hen
juist daardoor. Niks garandeert een eeuwigdurend geluk. Soms lijken we wel door
het leven verplicht van wat minder in onze kaarten te laten kijken door
anderen. 'Een goed gevoel met iemand' op welk vlak dan
ook...we willen het koesteren...geen probleem.
Zie tekst ‘geachte lezeressen’ pagina
141 ach ja de liefde
Ook bij mensen in jongere generaties gebeuren nog
altijd dezelfde oude dingen op andere manieren, in een ruimer kader van met
mekaar omgaan. Kinderen blijven geboren worden vanuit de evenwichten en
onevenwichten van de voorgeschiedenis en ze vullen de plaatjes volmaakt aan.
Het wezenlijke in zielen zoekt immer zijn weg, ook in de mensen zonder
kinderen.
Toch zegt iets in mij dat bijvoorbeeld dit schrijven
ooit zoals onze levens, velen tot nut kan zijn ook. Velen kunnen door iets van
zich af te schrijven en te overdenken, ook beter worden in het uiten van
woorden naar anderen toe.
De werking van het wezenlijke doorheen de geest en
het alledaagse een beetje in kaart te brengen, kan via de ontleding van
filosofie, politiek, kunst ...het allemaal als een geheel praktisch aanvoelen,
moet je dagelijks oefenen.
'enkele keren per dag op je rustige ochtendgolven
geraken in de dag, iets observeren te midden de natuur en er verwonderd over
zijn...dat kan natuurlijk ook iets cultureel zijn, een recept in een kookboek
kan ook...iets dat het gejaag en getob in je kop stil zet.
De meeste mensen in conflicten geraken bedolven
onder wederzijdse schuld -en onschuld spelletjes...en vluchten...wij proberen
te begrijpen en ons is het te doen om echt te voelen waar het over gaat.
De verstrengeling van de emotionele
banden die er tussen mensen bestaan is zo moeilijk te doorgronden omdat er vóór
we allen werden verwekt er al zoveel is gebeurd dat wel onvermijdelijk tot ons
bestaan leiden moest. Deze soort geestelijk-biologische bewegingen zijn enorm
moeilijk te vatten.
In hoeverre zijn we eigenlijk 'vrij' om
ons eigen emotionele leven te leiden...bestaat die vrijheid eigenlijk wel, zijn
we immers niet verbonden met iedereen die via oorzaak en gevolg aan ons
voorafging ? Als dit sociaaleconomisch en politiek toch duidelijk zo is, waarom
zou dat dan ook niet voor onze persoonlijke, emotionele relaties gelden ? Als
maatschappij hebben we de vrije wil om armoede, oorlog en vervuiling uit de
bannen en om door velen zeer duidelijke, uiteenlopend omschreven redenen, kan
dit nog altijd niet...alsof de oude demonen uit de geschiedenis nog niet tot
rust gekomen zijn. Ondanks alle mogelijke
alternatieven voor het huidig samenlevingsbeheer, blijven we in een
sukkelstraatje zitten...net als soms met onze relaties trouwens.
Ondanks enkele poëtisch mooi verwoorden
raadgevingen in de oude geschriften moeten er buiten het klassieke koppel om,
de dag van vandaag nog een aantal scheefgetrokken toestanden van vroeger worden
rechtgetrokken. Ook hier in kan een filosofische, veel meer dan een religieuze
benadering een rol spelen.
Onder teveel druk van buiten uit ontploffen ook wij en onze relaties (stress op het werk, overdreven steeds opgefokter consumptiepatronen, de cultus van het seksuele genot, de commercialisering van de seks, de sensatiepers, het inhoudsloze deel van wat de media te bieden heeft : geweldfilms, geweldspelletjes, uitgaan te midden van overdreven decibels en tot in te vroege uurtjes, verkeerde voeding, milieufactoren, geen tijd voor bezinning...het gevoel maar één eindig leven te hebben dat zo vol mogelijk moet zitten, wanhoopgevoelens naar de eindigheid van het leven toe, politieke a-pathie die asociaal en individualistisch maakt...).
Onder teveel druk van buiten uit ontploffen ook wij en onze relaties (stress op het werk, overdreven steeds opgefokter consumptiepatronen, de cultus van het seksuele genot, de commercialisering van de seks, de sensatiepers, het inhoudsloze deel van wat de media te bieden heeft : geweldfilms, geweldspelletjes, uitgaan te midden van overdreven decibels en tot in te vroege uurtjes, verkeerde voeding, milieufactoren, geen tijd voor bezinning...het gevoel maar één eindig leven te hebben dat zo vol mogelijk moet zitten, wanhoopgevoelens naar de eindigheid van het leven toe, politieke a-pathie die asociaal en individualistisch maakt...).
Onze wortels zijn in feite ons
gemeenschappelijk collectief verleden, zij die er niet meer zijn, maken er in
feite op een haast onzichtbare manier nog deel van uit
Misbruikte en overdonderde kinderen
hebben vaak een hele leerschool voor de boeg om te leren voor zichzelf opkomen.
Een aantal mensen, ook toen al natuurlijk, wisten eigenlijk niet juist waarom
ze niet voor het stichten van een gezin gekozen hadden en hadden slechts een
vaag bewustzijn van waarom ze van wegen hun levensweg en die van anderen, al of
niet levend of dood, eigenlijk niet voorbestemd waren om kinderen te krijgen.
Als dat niet zo is, lijkt het wel ergens om heel moeilijk uit te leggen
redenen, zo wel te moeten zijn.
Kan men op een bepaald moment niet
anders dan bezwijken voor de kracht van omstandigheden waaruit men al voorkomt
en waardoor men voor een stuk gedetermineerd is ?
Als personages op het echte toneel van
het leven, waar niets is zoals het via de indrukken van een onervaren iemand
lijkt, vullen wij mensen mekaar aan met onze tegengestelde en gelijkgestemde
reacties op alles wat aan ons voorafging en ons overkomt...en zo maken we de
bouwstenen voor morgen...voortdurend. Voortdurend vallen er personages weg en voortdurend komen er
bij...maar niet zo maar toevallig...diegenen die er bij komen brengen niet zo
maar toevallig hun boodschap...ze zijn de ideale aanvulling op het
geheel...omdat een en ander voor een stuk vastligt en niet moeilijk anders kan
dan zijn eigen te worden...waar we allemaal naar op zoek zijn ten slotte.
Met iemand die geen goede relatie met
z'n ouders of één van de ouders had, of slechte ervaringen met volwassenen in
z'n jeugd, of andere nare ervaringen...kan een mens het nog zo goed mee
voorhebben en z'n best doen...vaak heb je er niet de dank voor terug die je
verdient...al besef je soms niet dat iemand die met je breken wil, het hoe raar
het ook klinkt...goed met je voorheeft
Diegenen die je het naast aan je hart
liggen zijn vaak in hun kern voor een deel anders dan je zelf...of het nu om
kinderen of andere familie of geliefden gaat. Soms staat men dichter bij mensen
daarbuiten
Zie ook Engelse teksten vanaf pagina 206 Ach(t) ja de liefde
Bijvoorbeeld When spiritually connected
people can overcome their negative emotions their fingers become like camera’s
reading each other cells
About
getting old.
Is one indeed the one who one wishes to be ?
Beauty indeed is always in the inner, no matter what age,
But vanity and the wrong kind of ego takes a lot of energy away.
How many real friends remain, who touch your real inner ?
One can be one’s owns best friend only if one knows oneself.
If that is the case, indeed one will not argue with oneself…or have sorrows.
Is one really happy living alone by oneself ? No.
A man, a woman, a son…can be good company…
Which human touch brings the inner closer ?
The superficial or the one touching one’s very being ?
It’s ok to have freedom, enjoy pleasant things…
Except when it is too much of away in avoiding the inner voice confronting oneself.
If the inner is really peaceful,
even younger people won’t have sarcasm seeing older people.
There indeed are reasons why older people start forgetting things…
As one gets to tires of looking for the mechanisms and lessons for eternity.
What are the reasons of a broken hart ?
Why does one have to say farewell to a dear one ?
Having pain does not continue to give strength.
Feeling the burden and joie of being of age more and more,
must not indeed make oneself unhappy.
Indeed, continue to be positive, and understand a yes and a no.
Can one really be longing for a good day in the morning,
Knowing one probably will spent the day alone …
And at the same time being grateful in the evening ?
Not caring about what others think of you is not always positive.
How can a negative thing be good even if it hurts no one ?
Do not be afraid to live with the one who fully understand you.
And if one is one can only hope there are the wright reasons for it.
Indeed, complaining is no use when one get’ s older, it’s the weed of our harvest.
One controls more than one thinks.
One can expect more than one thinks from others.
One does not need to be afraid of disillusion…it’s called fear.
One indeed has to learn how to have no hate, but one must be careful.
One cannot always have a head without sorrows, but try to avoid them.
One indeed must enjoy simple things and try to be glad.
And if one has talents for understanding the more complex, develop them.
It can give a very good energy inside. One must avoid being too helpful in certain cases.
It can be negative to give more and expect less. Try to make each day a nice one indeed.
These are a few remarks about the other side of ‘truth’ in the pps of the women who names herself Paradise.
Is one indeed the one who one wishes to be ?
Beauty indeed is always in the inner, no matter what age,
But vanity and the wrong kind of ego takes a lot of energy away.
How many real friends remain, who touch your real inner ?
One can be one’s owns best friend only if one knows oneself.
If that is the case, indeed one will not argue with oneself…or have sorrows.
Is one really happy living alone by oneself ? No.
A man, a woman, a son…can be good company…
Which human touch brings the inner closer ?
The superficial or the one touching one’s very being ?
It’s ok to have freedom, enjoy pleasant things…
Except when it is too much of away in avoiding the inner voice confronting oneself.
If the inner is really peaceful,
even younger people won’t have sarcasm seeing older people.
There indeed are reasons why older people start forgetting things…
As one gets to tires of looking for the mechanisms and lessons for eternity.
What are the reasons of a broken hart ?
Why does one have to say farewell to a dear one ?
Having pain does not continue to give strength.
Feeling the burden and joie of being of age more and more,
must not indeed make oneself unhappy.
Indeed, continue to be positive, and understand a yes and a no.
Can one really be longing for a good day in the morning,
Knowing one probably will spent the day alone …
And at the same time being grateful in the evening ?
Not caring about what others think of you is not always positive.
How can a negative thing be good even if it hurts no one ?
Do not be afraid to live with the one who fully understand you.
And if one is one can only hope there are the wright reasons for it.
Indeed, complaining is no use when one get’ s older, it’s the weed of our harvest.
One controls more than one thinks.
One can expect more than one thinks from others.
One does not need to be afraid of disillusion…it’s called fear.
One indeed has to learn how to have no hate, but one must be careful.
One cannot always have a head without sorrows, but try to avoid them.
One indeed must enjoy simple things and try to be glad.
And if one has talents for understanding the more complex, develop them.
It can give a very good energy inside. One must avoid being too helpful in certain cases.
It can be negative to give more and expect less. Try to make each day a nice one indeed.
These are a few remarks about the other side of ‘truth’ in the pps of the women who names herself Paradise.
Je roerde alles tot diep in de kern, schreef het gebald neer, de
noodzaak aan geconcentreerde vertaling, raak je niet kwijt. Hoe hoger je
bewustzijn van andere mogelijkheden, hoe meer geduld om alternatieven leefbaar
te houden, te organiseren. Ideeën laten groeien vereist naast het spontane,
discipline en inzet, gekruid met passie en zelfkritiek, anderen met bewustzijn
wapenen, streefdoelen vooropzetten. Het nieuwe dat doorbreekt geeft voldoening,
't einde ervan vaak door de ouderen niet meer meegemaakt. Het totale bewustzijn
van overkoepelende kennis, blijft vrijblijvend indien er geen daden op woorden
volgen. De synthese van iedere ontgoocheling werpt zijn onverwachte vruchten af
en de rijpheid komt met de bereidheid om nieuwe vragen te stellen. Momenten dat
je denkt genoeg gegeven te hebben, zijn de voorlopers van nieuwe
initiatieven...zelfs al botst onoordeelkunde
voor een langere periode tegen je op. Je geeft het niet op als andermans
passiviteit, onbegrip, verveling ,negatieve emoties...blijven steken in
geestelijke tering. Daar waar het individualistisch snobisme de
eenheidsstructuur van het algemeen
belang vergift, daar is welvaart niet ok.
Eindelijk er acht-er gekomen !
De drijfveren van het menselijk bestaan !
Hoe kunst ontstaat.
Het kwetsen en verblijden van mekaar programmeert de levens.
Dat alles balsemt en overwoekert het sociale.
Geeft dwaze politieke spelletjes veelal vrij spel.
Eindelijk, alles valt op zijn plaats.
Al het nuttige opgebouwde even terzijde.
Woorden die beginnen met God, gewoon een denkmethode.
Wetenschap, een voertuig naar méér inzichten.
Lichamen, de echte tempels van geestelijk ontwaken.
Eindelijk het waarom van het leven zelf, onbeschrijfbaar in roman. Leven
zelf…
Dat alles op zijn diepst doorwoelen kan.
Dat speelt met alle emoties, een spel. Dat het negatieve uit het
positieve sleuren wil.
Eindelijk doorgrond, weer bijna tot op de bodem.
Niet de goeie ouwe fictieve God, maar de mens, bijna ondoorgrondelijk.
Niet alleen voor zichzelf en voor anderen.
Niet alleen door de voorouderlijke pijnen, de nieuwe compositie en zo.
De angst om te vergeven en vergeten, doet bloesems verwelken.
Eindelijk begrepen welke soorten vruchten, karakters dan worden geboren.
Waarom we hier rondlopen, hier horen en weer niet.
Waarom er sterke schouders bestaan.
Waarom liefde ongemerkt domineert, maar de soorten angst regeren.
De ijdelheid, het te grote zware ego, hebzucht, jaloezie à l’infinie.
Eindelijk ogen, hart, verstand, weer even op open.
Welk een afwisseling van geluk en ongeluk moeten worden doorstaan.
Welk een vermijdbaar (?)aantal paden, gejaagd gelopen.
Welk een linken allemaal afgewogen, verbanden herwogen, geschrapt,
geschept.
De mens, waarom dat eeuwige te min en te onmin.
Eindelijk zowel emoties, gevoelens als eeuwige straling, kernen en
elektronen verklaard.
Hun werking, zoals die tussen man en vrouw en mensen, in beelden en
gedachten ook.
Hun reddend onverschillig evenwicht en heilzaam overhellen weer opnieuw.
Hun soms te lang blijven lopen achter de feiten.
Eindelijk bijna alle watertjes doorzwommen.
Bezit, wraak en weerwraak, meelij wekken, de koestering van de onmacht.
In alle soorten camouflage en alibi’s vluchten.
Onbegrepen eigenheid zogezegd, omwille van valse trots.
De andere niet kunnen luchten, de uitdagingen ontvluchten.
Concrete Redenen genoeg om op te
sommen.
Altijd het onbegrepen verleden dat zich
wreekt.
Niet snappen dat ook het niet
uitgesproken spreekt.
Niet geloven dat eenieder hier met zijn
eigen redenen bestaat.
Het verschil tussen achterkant en
voorkant, algemene lijn en detail niet zien.
De veelal onvermijdelijke driehoeken en
andere kansen tussen mensen.
Het
stoffelijke en de gemakzucht laten primeren.
Bemind willen worden met teveel
verliefdheid op zichzelf.
De enige, de beste, de snelste…willen
zijn.
Te koud, te warm, de seizoenen in
mensen niet kunnen zien.
Hun klimaat, hun ondergrond, hun
overlevingsvormen, hun afschermen niet kennen.
Wacht niet op het te vroeg willen
sterven om je geest te kunnen laten geboren worden.
Plichtsbewust en kalm, aanvaard geen overdruk
Braaf, volgzaam, stille, kritische inborst
Werklustig, toch neiging tot revolteren wanneer iets op gang komt
Ijdel, te gevoelig en teveel imponeren uit macht en op de lust
Gezapig, volgzaam
Eerlijk, net en behulpzaam
Plat, sociaal, maar uiteindelijk gezagsgetrouw
Zachtaardig, lief, spijtig weinig klassebewust
Opofferingsgezind, enorm humoristisch, soms iets te weinig karakter
Goed hart, emotioneel soms verward
Recht voor de vuist, nog teveel zenuwen
Kloek, rechtgeaard, nog teveel afgevend op zwakkeren
Preuts, te goeiig, onzeker, toch eerlijk bedoelend
Ervaring genoeg, hard werkend, opportunistisch, fysiek
Vervalt in sleurgedrag, indien niet emotioneel onzeker verassend
Kalmerende invloed, recht door zee
Grote mond, klein hart, durvend ondanks alles
Sympathiek, laat zich opjagen en dan nerveus
Rationeel, zich afschermend
Overbezorgd, sensueel
Osserig, zelfmedemijdend; best goeie inborst
Zakelijk, buurchatterig
Cynisch anarcho-like, no-nonsense, hierarchisch minded
Gezond boerenverstand, kritisch, maar niet uiterlijk kritisch
Weinig onafhankelijk ego, materialistisch, afgevend
Relativerend inborst die soms nog emotionele sterkte mist
Braaf met bedwongen sensuele vulkaan
Kleinburgerlijk juist handelen zonder risico
Proletaar in psychische groei
Teveel met libido bezig, te vlug gedesorienteerd
Sterk karakter, toch angst voor gezag.
Stipt, ijverig, ambitieus, verwacht lof
Overgefixeerd, nog teveel navel, positieve kiem aanwezig
Is zoals het volgens het boekje moet zijn, toch schat met naieve schrik
Gelukkig een niet-met-mij-instelling, nog gereserveerd
Artistiek talent, maar geweldig onzeker soms
Iemand die absoluut geen last wil zijn, plichtsbewust
Te lang 't zelfde werk, heeft sociale inzet, nog geen orientatie genoeg daarin
Overcomplexe reakties, soms wijs
Overijverig om met z'n eigen te kunnen leven, beste kerel
Te beschadigd gevoelsleven, te gevoelig
Wil er tegenaan gaan, maar met reserve en belast door relatie ?
Ronduit kalm, te bescheiden durf
Vluchtend, probleem met vluchtmiddellen, zit toch juweel in
Kan doordraaien door onzekerheid, gouden inborst
Energierijk indien
Overgeobsedeerd door gebrekken, toch aparte invalshoeken
Rechtgeaard, soms boos als 't moet, soms nodeloos
Soms onverdragzaam, zeverloos; wil geen 'komplementen'
Met karakter, toch ergens onrustig
Zoekend naar stabiliteit door relatie op zelfde spiritueel nivo
“mijn man zegt”
last van wellust, oversympathiek enz....
Braaf, volgzaam, stille, kritische inborst
Werklustig, toch neiging tot revolteren wanneer iets op gang komt
Ijdel, te gevoelig en teveel imponeren uit macht en op de lust
Gezapig, volgzaam
Eerlijk, net en behulpzaam
Plat, sociaal, maar uiteindelijk gezagsgetrouw
Zachtaardig, lief, spijtig weinig klassebewust
Opofferingsgezind, enorm humoristisch, soms iets te weinig karakter
Goed hart, emotioneel soms verward
Recht voor de vuist, nog teveel zenuwen
Kloek, rechtgeaard, nog teveel afgevend op zwakkeren
Preuts, te goeiig, onzeker, toch eerlijk bedoelend
Ervaring genoeg, hard werkend, opportunistisch, fysiek
Vervalt in sleurgedrag, indien niet emotioneel onzeker verassend
Kalmerende invloed, recht door zee
Grote mond, klein hart, durvend ondanks alles
Sympathiek, laat zich opjagen en dan nerveus
Rationeel, zich afschermend
Overbezorgd, sensueel
Osserig, zelfmedemijdend; best goeie inborst
Zakelijk, buurchatterig
Cynisch anarcho-like, no-nonsense, hierarchisch minded
Gezond boerenverstand, kritisch, maar niet uiterlijk kritisch
Weinig onafhankelijk ego, materialistisch, afgevend
Relativerend inborst die soms nog emotionele sterkte mist
Braaf met bedwongen sensuele vulkaan
Kleinburgerlijk juist handelen zonder risico
Proletaar in psychische groei
Teveel met libido bezig, te vlug gedesorienteerd
Sterk karakter, toch angst voor gezag.
Stipt, ijverig, ambitieus, verwacht lof
Overgefixeerd, nog teveel navel, positieve kiem aanwezig
Is zoals het volgens het boekje moet zijn, toch schat met naieve schrik
Gelukkig een niet-met-mij-instelling, nog gereserveerd
Artistiek talent, maar geweldig onzeker soms
Iemand die absoluut geen last wil zijn, plichtsbewust
Te lang 't zelfde werk, heeft sociale inzet, nog geen orientatie genoeg daarin
Overcomplexe reakties, soms wijs
Overijverig om met z'n eigen te kunnen leven, beste kerel
Te beschadigd gevoelsleven, te gevoelig
Wil er tegenaan gaan, maar met reserve en belast door relatie ?
Ronduit kalm, te bescheiden durf
Vluchtend, probleem met vluchtmiddellen, zit toch juweel in
Kan doordraaien door onzekerheid, gouden inborst
Energierijk indien
Overgeobsedeerd door gebrekken, toch aparte invalshoeken
Rechtgeaard, soms boos als 't moet, soms nodeloos
Soms onverdragzaam, zeverloos; wil geen 'komplementen'
Met karakter, toch ergens onrustig
Zoekend naar stabiliteit door relatie op zelfde spiritueel nivo
“mijn man zegt”
last van wellust, oversympathiek enz....
Indien U ten einde raad
bent, put U niet uit in medelijden, maar oefen U in begrip en neem desnoods wat
afstand en uit ook Uzelf, als uw draagkracht echt vermindert is het tijd om
eens uw batterij op te laden door wat afstand te nemen. U gaat er U goed bij
voelen eerst.
Afhankelijk van wat het lot
voor mensen in petto heeft om tot allerlei inzichten te komen, zal er al of
niet weer een toenadering komen...afhankelijk ook van hoe vlug het optimisme en
de bereidheid dingen aan te pakken van uw partner zich herstellen. Vaak zal dat
niet gebeuren voordat uw partner weer een bepaalde mate van rust gevonden
heeft. Een plant groeit niet goed met weinig of geen licht, weet je wel. Het kan in het tegenovergestelde geval al
of niet tot een tijdelijke breuk komen. De sterke schouders hoeven geen
'liefdesverdriet' te hebben, niet in hun hoofd bezig te zijn met als ik 'zus'
of zo' deed en wat deed ik verkeerd. Gewoon rustig proberen observeren en
gepast inspelen op wat er zich in deze periode in uw leven midden anderen afspeelt.
Vaak zal je zien dat de andere dan weer om aandacht komt vragen en dat je
'bekommernis' je soms weer onnodig veel 'denkwerk' oplevert, waardoor je weer
in dezelfde schuit komt te zitten als je niet uitkijkt. Vaak is alles met goede
wil en een lach op te lossen. Heeft het zin om van partner te veranderen...dat
weet alleen U, veel hangt af van wat U zelf met het leven wil...en als U
het niet weet, zal U het ondervinden waarschijnlijk, als U lang genoeg
leeft. Toch, al wil je van alles van het leven en hoop je in stilte op andere
dingen, mensen...soms lijkt het wel of je ergens om bepaalde redenen net op die
plaats nodig bent en probeer wat je wil, je raakt er niet onder uit. Bijna niet
te vatten dit leven, voor wie dieper wil graven of het zich zelf aandoet om
dieper te graven. Allerlei toestanden hebben altijd een bepaalde zin, maar tot
waar ? Aan U de beleving en de keuze...of zullen we het maar simpel het 'lot'
(gedeeltelijk genetisch bepaald) noemen. Dan had ik het nog niet over die
dingen die niet met negatieve emoties (de te overwinnen schaduwzijde, de aard
te maken hebben...zoals GELD bijvoorbeeld. Allerlei materiële onzin
is altijd een welkome aanleiding om de wisselwerking tussen zielen of
delen van zielen van onnodige suspense te voorzien.
Rest : zie
van af pagina 251
-Tu as
compris ! Tu veux un compromis ?
-De
dag dat ik voor de voorlaatste keer afscheid nam van Rillaar Chalet en nog een
toer rond de vijver deed bleef er een Vlaamse Gaai zitten op een meter in een
struik. Niet bang. Keek me een tijdje aan vóór weg te vliegen. Ik dacht er aan toen ik naar het schilderij
naast mijn bed keek waar ook een Gaai opstaat.
-Zou
het zo zijn dat je qua verdiensten aan de levens van mensen die je hebt gekend,
in die hemel die men ons wil aanpraten via straling proportioneel meer inzicht
krijgt over waarom het al die dingen die er tussen mensen gebeurden… of gaan de
verhalen via de genetische vertakkingen gewoon verder via combinaties van
nieuwe wezens die hier ook moeten zijn om te begrijpen dat het waarom van al
hun vragen als antwoorden in situaties in hun individuele en collectieve
omgeving liggen ?
-collectieve
bewustzijnsverhoging kan niet zonder de individuele bewustzijnsverhoging en
omgekeerd
-via
de genen teveel willen snappen wat van wie komt, is een beetje zoals proberen
achterhalen van wie je een verkoudheid hebt opgedaan---eerder iets voor
fijngevoelige mensen die zelf al veel weg in wijsheid en bewustzijn hebben
afgelegd
-“Laat
het ons op zoek naar je antwoorden, ook over de zinnen van het leven hebben,
niet alleen over je ongeluk”.
-Elke
soort van denken werkt volgens de logica en de ratio en heeft een hele grote
dosis ‘domino -effect’ . Bovendien, indien we combinaties zijn van dieGENEN die
ooit anderen waren; zijn we dan niet gewoon de domino’s van hen die aan ons
vooraf gingen…op al die wegen waar we ons, na eeuwen onder andere combinaties
proberen van ons van onze negatieve emoties te ontdoen? Sociaal en spiritueel
groeien blijft de rode en blauwe draad.
-Staat
de DNA info ten dienste van diegenen die hier in het kader van vorige alinea
geboren worden…of moeten worden…met andere woorden in hoeverre ligt een deel van
de gebeurtenissen die de personages te wachten staan al voor een groot stuk
klaar in de DNA archieven…en in hoeverre hebben we een vrije wil ?
-Feit
is dat het spel gespeeld wordt via aantrekking en afkeer van anderen,
aantrekking van zowel tegengestelden als gelijkgezinden; afkeer van
tegengestelden zorgt soms zelfs voor scenario’s waar er toenadering groeit (wat
niet hoeft daar waar het over de verhalen van het uitspelen van positieve
tegenover negatieve emoties gaat).
Toenadering in de strijd tussen tegengestelden is eerder positief daar
waar het over collectieve dingen als economische, sociale en politieke
situaties gaat.
-Alle
individuele problemen waar mensen tot generaties terug mee zaten, lijken in
deze welvarender tijden onder invloed van de stress van de moderne tijd, de
werkdruk en de consumptiedrang wel in versnelling door te breken.
-Soms
eens even op waar je plezier in had in ’t leven en waar in niet, wat je in die
of die mens wel zag zitten en wat niet
Objectieve
Bedenkingen van een Enkeling
‘1982 gemeenteraadsverkiezingen’
De
uitdrukking “vandaag is de eerste dag waarmee de toekomst begint”, geldt zeker
voor dagen waarop verkiezingen (voornamelijk parlementaire dan) gehouden
worden. Teneinde deze bewering te
staven, nodig ik U uit om met het geschreven woord als contactmiddel eens even
na te denken over de maatschappij waarin we leven. Punt A. Onze huidige samenleving even
opzijzetten en de algemene grondbeginselen van een meer logischer maatschappij
schetsen. Vervolgens zullen we ontleden
hoe het er werkelijk aan toe gaat (punt B) om daarna de middelen te bespreken
die ons zo kort mogelijk bij punt A kunnen brengen.
A.
De fundamenten die we voor een voor iedereen goed
perfectionerend systeem nodig hebben zijn rechtvaardigheid en
menselijkheid en geweten. Daarom moeten we
reeds op gemeentelijk vlak de juiste standpunten innemen.; teneinde ze op hoger niveau te
kunnen doordrukken. We zouden moeten
komen tot een samenleving die de ontplooiingsmogelijkheden, de talenten die in elk mens zitten niet
beperkt of beknot. Zowel als iedereen
(na lange tijd verworven) recht heeft op voeding, kleding, huisvestiging als
materiële zaken; zo zou ook iedereen moeten kunnen genieten van goed onderwijs,
zinvol werk en creatieve of actieve ontspanning als middelen om zichzelf te bevestigen in wat men graag
doet. Er moet NU iets veranderen in
onze betrokkenheid tot de vraagstukken die ons heden ten dage confronteren.
Anders zullen we het in het jaar 2000 nog altijd vanzelfsprekend en normaal
vinden dat 1/5 van de Westerse wereld werkloos en 3/5 van de wereld in armoede leeft en velen miljoenen ondervoed
zijn. -Het politiek
klimaat om dergelijke kerngedachten te verwezenlijken mag :
---niet overdreven nationalistisch zijn omdat
discriminaties tussen mensen voor veel
onheil kunnen zorgen. Taal, ras,
land, streek, geloof worden teveel gebruikt om mensen opzettelijk verdeeld te
houden ten gunste van abstracte idealen of concrete geldelijke
winstbelangen. ---niet totalitair Kapitalistisch of
Staatskapitalistisch zijn (is niet gelijk aan ‘communisme’ een bijna
onbereikbaar ideaal dat nooit in de praktijk technologisch ontwikkelde
samenlevingen heeft bestaan en gewoon productie en distributie inhoudt, geen
handel en loonarbeid. De individuele
mens, de kleine, middelgrote en grote ondernemingen moeten soepel de kans krijgen om economisch
initiatief te nemen. De multinationale bedrijven van de grote
sectoren zijn kunnen tegenwoordig bijna doen en laten wat ze willen, in het ene
land al meer dan in het andere…daar moeten binnen het huidige systeem
maatregelen tegen genomen worden, rechtvaardige taxen en een simpel sociaal
zekerheidssysteem, ecologisch gerichte productie en zinvol werk scheppen,
verdeling van het beschikbare werk en meer vrije tijd om het leven zinvol te
beleven, niet aan hol vermaak te doen, (misdaadfilms, videogames met
oorlogstoestanden etc) . Een ongecontroleerde wildgroeiconcurrentie
leidt altijd tot een economische puinhoop en oorlog. Daarom
moet er zeker ook militaire reconversie komen en een wereldeconomie ten dienste
van het verlichten van de meest acute noden van de wereldbevolking, geen luxe
om de luxe fabriceren terwijl er belangrijker zaken te realiseren zijn. ---Ook
Godsdienst wordt in partijprogramma’s gebruikt om enge groepsbelangen te
dienen. Gaan we geleidelijk aan bepaalde verstikkende machtsstructuren
ombuigen of moeten we nu al niet eerder
werken in de richting van een andere manier om aan democratie te doen, voor de
voornaamste eisen een wereldreferendum houden waar alle grote politieke leiders
zich aan te houden hebben ? Indien dit
politieke initiatief niet zou lukken is moet het langs de sociale weg gaan, bezetting van alle
fabrieken die militaire producten maken tot er een reconversieplan op tafel
ligt.
B.
Vooraleer deze nieuwe aanpak uiteen te zetten is
het misschien aangeraden de tot nu toe gevolgde redenering even te vertragen en
eens te kijken hoe het er in ons dagelijkse wereldje aan toegaat. De meeste mensen hebben hun interesse in de
politiek verloren of hebben er geen. Het wordt hen ook niet geleerd er interesse
voor te hebben en op school werd de geschiedenis nogal verdraaid uitgelegd en
de media is in handen van leidingen die het grootkapitaal goedgezind zijn, daar
ze er van afhangen. Bovendien wordt alles
van boven af zo bureaucratisch geformuleerd
en over complex gemaakt dat de
zaken maar niet recht gezet worden en er maar blijft over gezeverd worden opdat
de leidende 0,2 percent van de upper class haar zin kan blijven doen. De mensen willen eenvoudige oplossingen;
geen zakken vullen, geen gegraai, geen
corruptie, geen over administratie, maar eenvoudige, gelijkvormige
regelingen. De moderne techniek en de
nog te verwachten evolutie daarvan
leiden tot meer automatisatie en minder jobs, niet slecht op zich, maar op
termijn onhoudbaar. De toekomst is er
één waar minder en minder mensen recht op een job gaan hebben. Zich vervelen en zich profiteur voelen is een
lot dat steeds meer mensen te wachten staat.
De techniek zou moeten ten dienste staan van de mens en in die zin moet
de werktijd mee evolueren. Dan is er pas
echte vrijheid en vooruitgang mogelijk.
Wie krijgt
momenteel de schuld van ons falend systeem ?
De gewone mens, boer, middenstand, werknemers, die moeten bezuinigen en
inleveren, terwijl het grootkapitaal cadeaus als staatshulp en
belastingvermindering krijgt. We
moeten voortdurend zien dat de loonnorm ‘concurrentieel’ is .
Waarom geen internationale loonafspraken ? Waarom moeten er trouwens fabrieken
sluiten…is er al genoeg productie voor iedereen wereldwijd ? Of zijn het
structurele sluitingen om nog meer winst te kunnen maken ?
C.
Per soort
productie één kapitaalgroep en lonen internationaal standaardiseren…plus zelfde
telematisch taxatiesysteem. Iedereen
kan dan aan ’t werk daar de kostprijs geen rekening moet houden met
concurrentie. Heeft dit niks met
gemeenteverkiezingen te maken ? Tuurlijk
wel, naast de plaatselijke taken van de gemeentebesturen moet ook aandacht gaan
naar de inkomens van mensen, de wereldvrede, de ecologische situatie en zo
meer. Het moet van beneden
betrekken. Voor mijn later werk zie
E.
http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be overkoepelende blog en
op Facebook octaaf coeckelberghs (er zijn twee profielen—zelfde persoon)
Verdeel en Heers, 40
moderne recepten :
Gids
voor conservatieve beleidsmakers :
Zeg dat
iedereen gelijk voor de wet is, handel anders.
Geef
sommige arbeiders brugpensioen, andere niet.
Betaal
uitkeringen, pensioenen naargelang diploma...enz
Zorg
dat inwoners van één land niet voor iedereen kunnen stemmen naargelang de taal
die ze spreken.
Maak
heel veel politieke zuilen in de dienstverlening die mutualiteiten,
scholen...aanbieden.
Zend
alleen info uit van partijen die willen verdelen.
Subsidieer
allerlei kerken die mensen van echt geloven en zich engageren weghouden.
Organiseer
verkiezingen op basis van partijen die het verdeel -en heers principe genegen
zijn.
Hef
taxen op een heel elitaire manier.
Zorg er
voor dat werknemers onoverzichtelijke statuten hebben en ontwerp nog meer
labyrinth-toestanden in de sociale wetgeving...vooral vereenvoudig en
internationaliseer niet.
Toon
voortdurend negatieve beelden en geef weinig inhoud over de toestanden in het
verpauperde deel van de wereld en vooral...leg geen verbanden.
Steun
malafide praktijken in bankwereld en leg de speculatie niet aan banden...zodat
het ongenoegen en de afkeer van politiek nog meer stijgt.
Haal
net voldoende immigranten in het eigen land om de woning -en arbeidsmarkt
kunnen blijven te manipuleren en het ongenoegen onder mensen aan te wakkeren in
plaats van internationale afspraken omtrent een globale aanpak van menselijke
samenlevingsproblemen te maken.
Beschuldig
mensen die ingrijpende, geweldloze veranderingen willen voortdurend van
extreem, utopisch gedrag.
Vertaal
'democratie' voortdurend als het recht van de economisch sterkste om iedereen
zomaar een job te kunnen ontzeggen.
Laat
vooral niet blijken dat je als overheid de macht hebt om waar nodig dwingende
maatregelen op te leggen daar waar men bijvoorbeeld miljardenwinsten maakt en
afdankt.
Laat
uitschijnen dat de gemeenschap elke menselijke activiteit aan het absurde
superwinststreven van gigantische kapitaalgroepen moet uitbesteden omdat de
overheid geen goed bestuurder zou kunnen zijn.
Geef
geen inspraak aan de bevolking, zeker niet via de moderne telematica.
Qua interne
partijwerking, omring U met getrouwen die van hun carrière van de toplaag van
de partij afhankelijk zijn.
Waak er
over dat de moderne mens niet doorkrijgt dat de telematica een ander
samenlevingsbeheer via het zich uitspreken over een globaal programma
van wereldwijd welzijn zou kunnen mogelijk maken
Zorg
voor een aanzienlijk aantal armen die niet kunnen reizen of maandelijks amper
toekomen.
Breng
manifestaties van rechtse minderheden voortdurend in beeld om de indruk te
wekken dat ze een overgrote meerderheid van de publieke opinie
vertegenwoordigen.
Hou de
grote mediagroepen de hand boven het hoofd en laat ze hun journalisten
manipuleren en verslag laten doen zonder dat dat ook engagement in het belang
van het algemeen welzijn betekent. Maak vooral geen publiciteit voor die andere
journalisten, zwijg ze dood als je ze niet voor je kar kan spannen.
Maak
veel mist en schep voortdurend nieuwe verdelingen tussen mensen mét en zonder
hoofddoek.
Breng
uitvoerig verslagen over massa's die hun leven willen geven om de ene potentaat
voor een andere om te wisselen.
Probeer vooruitstrevende
regimes, maar economische concurrenten zoveel mogelijk in een negatief daglicht
te plaatsen.
Laat
het uitschijnen dat bepaalde andere landen een voortdurende militaire bedreiging
zijn, onder meer als alibi om de wapenindustrie vet te mesten.
Schep
situaties waarbij veiligheidsproblemen kunnen worden overdreven.
Laat
toe dat dieren in situaties moeten leven waarbij ziekten wel moeten uitbreken
en maak daar dan de pharma industrie rijk mee en trek nog meer angst over de
mensen.
Sta
niet toe dat boeren weer echt boer kunnen zijn, omdat dat niet binnen de logica
van de monopolies past.
Maak
kunstmatige loonverschillen tussen man en vrouw.
Controleer
wat wél en niet mag worden onderwezen.
Zorg
voor een entertainment industrie die de mensen weghoudt van hun sociale zijn.
Steun
eerst terroristische groeperingen en gebruik ze als ze hun eigen agenda willen
opdringen als afleidingsmaneuver om iedereen in het gelid te houden.
Maak
vooral niet duidelijk dat een degelijk inkomen voor iedereen het belangrijkste
politieke streven zou moeten zijn, een politiek die veel
verdeling voorkomen kan.
Maak
van ethische kwesties geen individuele zaak, maar voer propaganda om kampen in
stand te houden. (+ en passant probeer je maar zoveel mogelijk geld aan
embryo’s te verdienen...bah)
Stel
genetisch gemanipuleerde gewassen als noodzaak voor.
Laat
het geld van de verzekeraars de wet maar schrijven.
Sta toe
dat mensen zich blauw betalen aan leningen en dat banken dicteren hoeveel er op
de staatschuld aan rente moet worden betaald.
Laat
uitschijnen dat hebben veel belangrijker is dan zijn.
Moraal
van dit verhaal : erger je niet aan wat klassegenoten als voordeel verworven
hebben...alles kadert binnen het systeem van iedereen op zijn plaats te houden.
For your inspiration Problems and
what to do about them
Say “everyone is equal”,
act otherwise
Give some workers early
pension, others not
Pay allowances according to
degrees
Divide people in too the
language they speak
Let private shareholders
run public services
Broadcast parties that
support the division game
Subside religions that keep
people away from spirituality
Organize elections : first
the politicians, then the program
Divide people by organizing
unjust taxes
Keep social security
overcomplex
Show horror images and do
not explain the truth
Get a lot of immigrants in
too the country to divide people
Don’t support cheap rents
or social house building
Translate being liberal in
too the law of the richest groups
Don’t give the impression
that decent laws could better the world
Don’t let the 99% get the
idea that they could take power by telematics
…or by organizing elections
on an international program themselves
…and then choose the
conductors
Surround yourself with
people with connections to the bourgeoisie
Make sure a lot of people
stay poor
Pay workers very different
according to country and sector
Speculate with wages,
prices, resources
Regroup and then make price
monopolies
Report a lot on right wing
manifestations, give the impression they were many
Control the bourgeois
journalists and don’t talk about alternative media
Try to blame progressive
regimes for a lot
Create a feeling of
insecurity
Don’t care about the rights
of animals
Give pharma industry and
others benefits and save bankers
Don’t let farmers just be
farmers producing healthy things
Control the kind of history
that is being thought
Support the entertainment
industry and culture that keeps uncritical
Use terrorist groups for
the purposes of imperialism
Don’t let ethics bother
you, (embryos cannot take revenge?)
Let capitalism put it’ s
greedy hands on health insurance and other stuff
Find ways in convincing
people that paying 5% for a loan is normal…
And O % as a rent for
placing your money is not
Make sure that people
believe to have is more important than to be…
And keep them working like
fools, producing a lot of silly products
Moral of this story : don’t
be jealous of what your working class members gained,
the purpose their intention
is to keep us divided
oorlog :
maar wat er tegen te doen ? de arbeiders in de
wapenindustrie toelaten comfortabel te staken voor wereldwijde reconversie van
de wapenindustrie...of afwachten tot de wereld door een sterke linkerzijde
geregeerd wordt...en een telematisch wereldreferendum opstarten...of alle drie
tegelijk...en hoe en door wie ? zal er zelf maar aan beginnen---al een tekst in
tien talen vertaald---je vertaalt de eerste in het Engels en de vertaling in
andere talen is heel goed de dag van vandaag
but what
to do about it? to allow the workers in the arms industry to strike comfortably
for worldwide reconversion of the arms industry ... or wait until the world is
ruled by a strong left ... and start a telematic world referendum ... or all
three at once ... and how and by who ? well start by yourself --- I translated
a text into ten languages --- (translated the first into English and
the translation into other languages is quite
good these days)
Filosofische traktaten, psychologische schetsen, gedichten…
Kruis
aan wand
1
Illusies loslaten, vaak een heel lang proces 5 Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin had
6 Het leven gaat nooit
dood 7
Brief aan de toen 59 jarige vader van
toen 8 Blijven Bedenkingen Bouwen verhoogt weerbaarheid 11
Dagboekreeks eind 2017-2018 14
de
zeven G’s
15 onderzoek naar de zin van veranderingen 17 Even
alles weer op een rijtje zetten-altijd is alles permanent nieuw 21 Het leven is
voor een groot stuk het beheren en leren uit innerlijke, intermenselijke en
samenlevingsconflicten 22 Wat
ons overkomt is een Aaneenschakeling van…23
108 JAAR !
p24
Levens en symboliek 31
Woord zoekt beeld 40
Voor wie nu nog niet 48 Het
veranderende uur 50 Mag ik eens een
paar uur uw kerk lenen padre ? 51
Droomtoestanden 53 Het leven en wie het is Vindt sterkte in de vreugde in U zelf
55 Intro
kortverhaal “er was dus toch leven na dood”
61 Laat ons het leven proberen te overleven 61 Het Nieuwe Schrijven 64 Beste
papier, hier nog wat woorden voor jou, niet verder vertellen ! 74 de snelheid van licht en de
mikro&makrokosmos 76 ZA15OKTO2016 77 Beste 79 Theatermonoloog 80 Wakker worden82 de blogs per titels 82
Ach ja, de Liefde 85 -Tu as compris
! Tu veux un compromis ? 111
Verdeel en Heers, veertig moderne
recepten 112 Divide and Rule-40 modern bourgeois concepts 116
Geen opmerkingen:
Een reactie posten