a) Menselijke
emoties in hun tocht naar gevoelens en innercommunicatie
Het houten ruimteschip in het woud van haast glazen
bomen
Hier vond ik een soort onbeschrijfelijke rust in m'n
eigen. Hier kon ik de eenheid met de
natuur smaken en kon het ruwe, het nog niet tot het rijpbewuste ontwikkelde, me
minder raken. Hier werd tussen hemel en
aarde in gevreën, gestudeerd en gezonnebaad.
Hier werd intens gedroomd en geanalyseerd en gewandeld. Hier kon je je
eigen gedachtengolven laten smaken wat er in de wereld te observeren viel. Deze plaats leek een paraboolantenne die
dingen ontving en doorgaf. Deze plaats
laat zovele planten stralen en vogels bestaan.
Hier ontwaken is je eigen op de trilling van het draaien van de planeten
zetten. Hier slapen is weten dat de
schors van de bomen in je dromen meer dan echt zal zijn. Hier dagelijks vertrekken en dagelijks
terugkomen is ondertussen weten wat die dromen voorspelden. Hier ontwaken is de
groeipijnen van mensen met uitdagingen die problemen werden, gezuiverd terug de
lucht insturen. Hier zijn is weten dat
er niet altijd even aanvoelbare vormen van heel sterk licht bestaan...is weten
dat zogenaamd dood en zogenaamd leven één zijn; één middelpunt voor wie het
voelen kan. Hier leven is ook gewoon in
een hangmat liggen zowel als vier maal per jaar de overlast van ook anderen hun
riolering opruimen. Hier leven is
beseffen hoeveel meer er door niet
overvloedig eten, vrijkomen kan. Hier
leven is weten dat je voornamelijk van liefde, water, planten en bomen of
struiken-extrakten, fruit en kaas en af en toe wat vis en zo, leven kan. Hier drinken is alles met mate genieten, een
wijntje, een pintje...en hoe minder suiker, hoe minder je zomers puffen
moet. Hier leven is mensen met
financiële en emotionele problemen tegenkomen, die ook daardoor de schoonheid
hier niet meer aanvoelen kunnen...zomin als sommige mensen zonder financiële
problemen dat soms kunnen. Hier leven is
de tirannie van privéeigenaars van elektriciteit en andere aardse
telekommunikatiewegen ondergaan. Hier sterven moet zijn zoals een boot die op
het water brandt of een kiem waaruit nieuw leven komt. Hier zie je wat je mist, als de mist
ochtendlijk zweeft tussen de bossen.
Hier staat de zon soms buiten haar circel in brand als twee mensen in
hun midden uit het donkere woud komen gewandeld. Hier fluit een bepaalde vogel
dag en nacht...tot de dag dat die overbronstige nationalist in de caravan naast
die bepaalde boom wonen kwam. Toen
galmden hier smartlappen van 'laat me nu toch niet in de steek, ik kan niet
zonder jou' door de eter. Hier vibreert
alles. Hier kunnen ook de zwakke doden,
genetische energie uit het verleden, je bereiken
als je niet sterk genoeg staat.Hier is voor het sterke in je, het verleden helder, het NU een beetje
toekomst reeds. Hier kan je verleden en
toekomst doen verdwijnen in het NU...dan focust alles wat bestaat zich in jouw
middelpunt. Je wordt onbeweegelijk, vast
punt, je straalt door je ogen en geeft een soort onbegrijpelijke levensenergie
door.
Die momenten zijn uniek en niet voortdurend en je moet
altijd weer door het aardse lijden, altijd weer een beetje sterven om weer kiem en om weer straal te kunnen
zijn. Straal, want een plant of dier ben
je niet meer. Hier ontlast men zich met
de deugd die het afscheiden van het oude, bewust geven kan.2 Hier wordt adem verbinding met aura. Hier worden organen spiegels van universele
krachten, met elk een ander gezicht.
Hier gaan chacra's open en wordt al het aardse bovengezogen, terwijl de
rest van het kosmische naar beneden daalt.
Hier wordt vrijen het zien en voelen van hele dikke en hele fijne aura,
die jaren jonger maakt en die de tijd voelbaar opgevreten heeft. Hier moet je jezelf eerst een tijd uittesten
voor je dit allemaal doorhebt. Hier kan
je zo gelukkig worden, dat je tenslotte weet dat je weer voor andere, moeilijke
uitdagingen zult worden geplaatst. Hier
zeg je dikwijls DANK aan de natuur, voor menig mooi SEKOND...voor ieder deeltje
van een uur. Hier had je kunnen leven
met een kunst-vrouw van je leven, maar je deed het altijd maar voor even...maar
dat was dan ook LEVEN. Hier verzin je
niet, hier komt altijd alles op je af.
Hier begin je niet, hier werk je af.
Hier luirik je niet...hier rust je uit.
Hier is 'hier' ook niét hier. Hier gebeurdt lachen veelal vanbinnen. Hier draai jij niet rond vanalles, maar ben
jij vast scharnier, dat openingen maakt.
Hier hangt 's nachts al hetgeen in de dag niet bovengeraakte...morgen
zal het weer worden beschenen en hoef je het maar te plukken...als je op je
eigen trilling zitten blijven kan...en niet mee door anderen naar beneden wordt
getrokken. Hier worden geneesmiddellen
overbodig, want het bannen van je illussies en angsten alléén...geneest. Sommige emoties zijn soms illussies, geldstrukturen en hun legers zijn
er de materiële uitwerking van. Hier
hangt niet veel jaloezie, hebzucht, egoïsme, trots, agressie en onwetendheid
meer, maar hun tegengestelde, uitgezuiverde...voorlopig... altijd voorlopig
? Wie geen rust overerfd, kan ze hier
zelf ontwikkellen. Met onrust kan je op
ieder wilskrachtig moment breken en handelen of niet-handelen. Rustgolven zullen je overspoelen, als na een
hoogtepunt. Of de rustgolven blijven,
hangt af van hoe vaak je al bereid was van te durven genieten en hoe vaak je
lijden zonder angst op je nemen kon.
Hier is niets toeval, alles een puzzel, die soms grillend en krakend
uiteindelijk de meest heldere beelden zonder puzzelgrenzen vormt. Hier is weinig gepland, het vloeit allemaal
weer in mekaar, telkens het peil in alle betrokken vaten op mekaars gemiddelde
hoogte komt.
Hier is een bloem iets met een ziel, een kracht
met een ander frequentie en een andere uitwerking
dan de struik ernaast. Hier is een boom
een stroom naar boven, een streling die je verstopte en kromme energiebanen
rechttrekt, zin naar boven geeft. Hier
is hout iets waar je van houdt. Hier
voel je dat het groen genieten kan van dagenlang in de regen te staan.Hier
hangt niet de somberheid van op vele plaatsen elders; wanneer het weken donker
en koud kan zijn. Hier duik je dan mee
en voel je vallende bladeren als een even groot raadsel als al die soorten
bloesems aan. Hier heb je een band met allerleikleurige bomenkruinen die je de
aan ieder nieuw moment aangepaste krachten sturen...als jij je er maar voor
openhoud...en er intensief...vanuit je vezels om vragen kunt. Hier tintelen lichtjes vanop de bodem van
verdriet, dat, wie? ... weet van waar
het komt en dat je logisch soms niet meer vatten kunt. Hier moet je beseffen
dat je je moet kompleet leegmaken kunnen, indien je de omgeving door jouw wil
laten stromen. Hier klop je niet achter
vliegen en storen spinnen en mieren niet...en als je gebeten wordt denk je :
''t' is misschien wel gezond voor iets", zonder verwensen.
Ach, hier houden van, is altijd ook weer een beetje
afstaan...of afstand nemen...en dat doet van die smakelijke vonken geboren
worden. Ach, de liefde.
stenen
mannelijk, schelpen vrouwelijk
een
man stapt door de duinen bij avond
een
vrouw is nog een dag aan zee
een
maand ligt tussen de twee
het is
wat laat, want weer stondt de avond
een
hele lange wandelng met steeds weer zeewind
een
goeie warme soep en een guiness
een
uurtje wat bijpraten tot weer blijgezind
het is
nacht, als dat maar weer geen nieuw begin is
een
hete douche voor het slapengaan
één
enkel verkeerd signaal eist zijn tol
een
moeilijk kwartiertje over hoe verder gaan
een
tijd om weer intensief te strelen en schelpend lulgelol
een
halfuurtje van dat intiem ondergronds biogeproef een ervaren van het nu gevulde opgevulde
verlangen
een
klankkreten atoomexplosie van opgestapelde energie 't wordt weer zeekalm, een nachtzoen, hoofd op
poef
een
reeks beelden voor het inslapen,gezichten onbekend
een
droom, niet bijgebleven, vergaat
een
ontwaken in de richting van vent naar lief serpent het is tijd om uit te slapen
wijl ze naar de winkel gaat
een
ontbijttafel, buiten aan de zee
een
zee van kleur, traag genietend opgegeten
een
krant als kontrast in deze plaats van vree
het
komt er nu even op aan weinig te willen weten
een
wandeling met de voeten in het nat
een
filosoferen en lachen en weer andere vondsten vinden
een
kijken naar de mens, een echt kunstwerk, af
het moest
geschreven dit gedicht, voor het zou 'verschwinden'
wat
zal er nog gebeuren met deze 'beminden' ?
de
vermenging van de steen der fysica, het bio van de schelpchemie
we
zien wel wat we nog vinden
ik
laat ze dit stukje lezen, de inventieve mie
zicht van
in de duinen
vanop
een afstand hangt er OOK een rust over de stad
vanop
een afstand is alles anders dan het lijkt
de
woontorens staan er als rechtgehouden door het licht
bejaarden
met haast weer een peutergang, gaan af en aan
vanop
mijn stoel laat ik woorden op papier ontstaan
vanin
mijn geest zie ik de dingen zoals ze zonet zijn geweest
vanin
het nieuwe dat weer vanergens naar boven komt
het is
herfst morgen, maar toch nog zomer
vanachter
deze woorden, groet U deze dromer
vanachter
mijn ogen heb ik de ruimte opgezogen
vanachter
de parasol loopt de tafel met schaduw vol
een
meeuw wenkt met een vleugslag om een aanvulling op haar menu
vanvoor
in de keuken wordt haar laatste wens bijna nu
de anijs in m'n raki
ontspannen geraakte verlangende lippen, oosters
gehunker
levende beeldhouwwerkjes der natuur
die harde tepels over bollende velden van blank
veranderingen in geest en lijf, geesteslijf
taalspelletjes in alle talen
tongetje zo passend bij het mijne
zachte oorlelletjes laten zich sensueel bezoeken,
verzoeken
welvingen vanop schouders, stijl omhoog kussend,
open de deuren van de sappen van beneden
doorgaan of afsterven
zo
sschoon, zo wwreed, zo onmogelijk
de
houthakker met de naam 'levenskracht',
doet
zijn ronde in het bos
hij
ziet het jouwe van jouw boom, het mijne van de mijne
hij
ziet hun kruinen, zwaarder geworden dan hun wortels, hun stam
hij
heeft hun groeien duizenden jaren gevolgd,
zo
sschoon, zo wwreed,
hij
krijgt het niet over zijn hart van ze allebei om te hakken
ze
zouden toch niet vallen, vergroeid als ze zijn
ze
zouden toch maar blijven rechtstaan
en nu
hebben de vogels en de lucht en het licht er nog iets aan
zijn
baas, de levenskracht, de natuur en zijn stormen zullen het werk wel doen
hun
oud hout zal eens anderen binnen tot warmte dienen
terwijl
buiten jonge bomen de hoogte zullen inschieten
zo
bestaat het leven verder
mijn
boom vertaalt de stilte in luisteren naar jazz en blues en zomeer
de
jouwe geeft de jonge bomen raad en troost de ouwe
het
lijkt vreemd en toch zo vertrouwd, die realiteit,
niet
meer kunnen en mogen van te houwen
is het
één van mijn vele wortels nog gegund, oh levenskracht
in een
ander dan ons bos opnieuw wortel te schieten?
kan
men, al zo oud op een andere plek, naast een andere boom,
opnieuw
ten volle van ander licht en ander lucht en vocht genieten ?
zal
dan alleen de regen en de koude ons nog aan mekaar herinneren
of zal
het licht en zijn seizoenen ons in momenten komen zoenen
al
zijn we ondertussen zo ver verwijderd dat we mekaars kruin niet zien ?
nee,
beantwoord dit alles maar niet en laat het je gewoon verblijen
het is
een laatste windstoot die ikzelf in de storm van mijn leven in jouw richting
inblaas
terwijl
de boom die ik was zich omstandigheidsgebonden uit jouw levensweb trekt
en nu
schuin over de poel van m'n leven, over het water hangt,
bewonderd
en begrepen en onbegrepen aangekeken wordt
door
een dichter in een kano
die
vaart, de winter tegemoet en de dingen bedankt en begroet
de
dichter heeft het weer begrepen, weer eens overmoed
hij
ziet de houthakker, ziet de bomen met de zware kruinen
en
voelt de levenskracht
doch,
neemt in acht, in acht, in acht, in acht, in acht, in acht, in acht,
zijn
quasi onmacht tegenover waarvoor mensen ten gevolge van omstandigheden
voor
moeten moeten moeten moeten moeten kiezen,
alsof
het vastgegroeide bomen zijn
het
zal zo moeten zijn, al dat eindeloos aanvoelen en repeteren van pijn
en het
genieten, dat misschiens een dag simpelder zal zijn
en
voor de moment, ochtoe octo 't es allemaal goe
en 't
doet er niet meer toe
toeter
niet meer toe, niemand wil dat allemaal nog weten
ik
zwijg en geniet van m'n innercommunicatie, da sie
weg de
tijd dat ik dacht dat het alleen ik het was die de takken bij wijlen brak
het
waren de stormen en de draagkracht van ieder,
buigend
onder de levenskracht
dra
wrijven weer andere verleidingen over onze arm of rug
en
kunnen we met al onze kennis en al het in kaart gebrachtte,
weer
niet meer terug, gebonden, verbonden, verslonden, eens te meer;
ik
weet, je zegt 'voor mij hoeft zoiets niet meer',
je zei
het al menig maal, en zo komt het noodgedwongen korter bij
tot je
ooit gedwongen wordt om totaal voor iemand te kiezen ?
al heb
je dat wel misschien net als ik altijd al te complex voor iedereen gedaan...
en
daarom is het ons zo vergaan en zal het zo verdergaan misschien
alles
in het leven oh zo tijdelijk, de warme moederborst, de jeugd,
de
droom van huis en gezin en iedereen mekaar begrijpen enzovoort
dat
iedereen maar leeft zoals hem vindt dat het hoort
ik zie
wel dat ik geniet van woorden, een eitje, observeren enzovoort
enzovoort
enzovoort enzovoort...tot de dag dat niemand nog iets van me hoort
door
het leven gevoed en vermoord opdat z'n woorden alleen maar...
omdat
z'n woorden alleen maar zouden kunnen worden gehoord...
en
altijd eerst achteraf zouden kunnen
worden begrepen
...maar
waar ligt achteraf, hier en nu en eindeloos verder...zo ver mogelijk
de
volle-maan-dagen
van
1700 staat ze in het oosten, om 0700 in 't westen ik stuur je weer haar zalige licht en wens
je het beste
de
nieuwtjes op het werk; een gerucht doet de ronde,
dat
tegen september 4000 man worden weggezonden
over
het hart kunne we 't niet z'o blijven hebben
het
hartezeer zal toch wel wegebben ?
tot de
volgende gloed je verbazen doet
of die
dan wel door mij zal komen
daar
wil ik niet meer aan denken en dromen
ik
moet mijn kaartenhuis immers weer langzaam opbouwen
maar
er zijn in het spel meer heren dan vrouwen
vermits
die meer zijn voor het zekere dan voor ideëen
raak
ik hier nooit met z'n tweeen
ik zal
zijn een nomade die altijd zijn tenten moet verleggen
omdat
hij meent zijn waarheid te moeten zeggen
wat
heeft de toekomst voor mij in spe ?
freelance
boven de 48 knuffelen ok,de rest neem ik mee
ver
sta ik van de idealen van de romantisch trouwe jongeling
't
tweede best lijkt me de ongebonden mengeling
maar
vermits een mengeling niet ongebonden kan zijn
krijgt
de externe afgunst in triangels je toch weer klein
als de
liefde zoiets als tanden krijgen is,
moeten
we door de pijn tot het volledig gebit er is
en dan
denken we dat we er zijn
maar
volgt het verlies met weer die pijn
op de
duur leggen we ons bij het vergankelijke neer
en
vragen ons af, kom er nu niks meer ?
waarom
moet dat allemaal wel zo zijn zal je vragen
ik
weet het niet, dus mij zal je er niet over horen zagen
dit is
maar een schets van een moment,
en
niet elk moment weet je wat en hoe en wie je bent
, daarom
is het goed dat je mensen kent en vertrouwt
en
alleen de goede dingen onthoudt
zal nu
met dit gedicht maar stoppen,
elk
klein woordje kan dit kaartenhuis doen floppen
welke
lessen te trekken uit het heden ?
als je
't soms niet meer snapt, het verleden
weet
iemand wanneer het stopt ?
Kwam
een man tegen, hij vertelde z'n verhaal.
Smoorverliefd
op een meisje, spraken eigen taal.
Zouden
inderdaad trouwen, kinderen krijgen.
De
problemen met haar vader zouden nu zwijgen.
De man
wilde de wereld verklaren, verbeteren.
De
vrouw wilde teveel kuisen, om zich tegen haar eigen te weren.
Ze
legde de zonden van de vader op haar man.
Hij
kon er niet aan uit, niets misdaan, waar kwam het dan van ?
Zij
vond een nieuwe vlam om over haar ziel te praten.
Had ze
de rest niet beter gelaten,
want
ze heeft toch haar man en kroost verlaten ?
Eerst
gekwetst om wat het leven hem had
aangedaan
Dan
geloofd dat dit hem sterker maken zou voortaan.
Weer
als rijper man verliefd geworden.
Op een
vrouw die niet bij haar thuis gemist kon worden.
Was oh
zo schoon en oh zo wreed.
NIet
alles aan de band dat hem speet.
Kon
verder niks van komen
Want
éénmaal mekaar teveel aangedaan,
Is het
met de liefde gedaan.
Zelfs
al is het niet allemaal een kwestie van schuld.
Je
blijft zitten met de bult.
Alles
wat je nooit hebt willen doen
Viel
zoals met zes december vroeger in je schoen.
Kado's
van 't leven.
ontwaken
in een zetel
niks
wat ik vandaag al deed krijgt zin
als ik
m'n eigen niet verman
en
tegen mezelf zeg
van de
donkerte buiten en het ongelukkige gevoel, daar is niks van
Dus,
de kaars in m'n eigen maar aangeknipperd
en
weer op het zoek naar licht
'k had
nooit gedacht dat dit zou komen dit gedicht
Verderborduren
op een overwinning op de leegte
Vertrouwen
dat de zin na de beproeving opkomt als de zon
Verschijnen
daar waar je het meeste nodig bent
Verdwijnen
als het scenario je niet meer nodig heeft
het
labyrint genoemd 'leidraad'
ik
denk dat ik alles afmaakte, wat ik ben begonnen;
m'n kunstwerk
is gemaakt, de draden gesponnen...
'k wil
er niemand in vangen, maar tonen wat ik heb ontgonnen'k mag er niet verstrikt
in raken...
of de
zwarte weduwe zal me komen afmaken
was ik
dan toch mis ?
altijd
beweerd dat geest en stof, onafscheidelijk zijn;
maar
met teveel lichamelijke pijn kan m'n ziel niet kort meer bij m'n geest
en als
ik echt lichamelijk lijdt, lijkt het
'oh,
ben ik dan toch alleen maar stof ?'
toch
geef ik het niet OF.
?waarom
sterven sommige mannen op middelbare leeftijd ?
om
weer als puur kind te kunnen herbeginnen
om
meisjes weer te kunnen zien als vriendinnen
om te
komen met nieuwe plannen voor de pinnen
of is
na de dood gewoon alles voorbij
de
genetische vertakte stamboom van het leven blijft beneden...verder strevend
naar vrede
puntjes
op de i
nu
veel is geweten en ontleed
nu
niks nog door mij hoeft worden uitgelegd
kan ik
gewoon wat mediteren,
schrijven,
schoonheid om de schoonheid kreëren
want
je moet niet zonodig intenser willen leven
ik heb
het beste van mezelf aan ieder willen geven
nu
weet ik, dit leven, het duurt maar even
en
toch eeuwig, zo'n moeilijk en makkelijk probleem
verdwijnt
wanneer je wordt...bekweem
april
op een oude bank
ben
boom ben huis voel me thuis
ben
stuk begin ben stuk einde, middenin
gescheiden
en toch gezin,
schrijven
geeft leven,
daarom
hou ik dit moment even vast,
voor
m'n lichaam duikt in last...da was't
de
kersenboom een
boom is niet alleen stam
er
hangt zoveel omheen
soms
bestaat een stam zelfs uit meer dan één
ieder
is stam, met zovelen om ons heen
iedereen
is ook zijtak, zo ben je nooit alleen
de
laatste veroveringspoging
er was
een jongen die de liefde van zijn leven had
een
vrouw wie hij om haar malse hart aanbad
zijn
liefde zo groot zou hem soms verscheuren
maar
af en toe kwam zij hem opbeuren
met
periodes vond hij niet zijn gerief
en wou
't uitmaken met dat leed en lief
ze
verstond maar niet dat verlangen ziek maken kan
van
samen rollen behang gaan kopen kwam niets van
de
vrouw van een vriend las zijn liefdesroman
vond
dat hij maar niet van zijn ex loskwam
de
jongen, moe van in de woestijn roepen en vechten
had
geen zin meer in hunkeren naar die echte
hij
kan toch niet aan al die belangen en angst en maskers meer uit
gewoon
geluk haalde hem op termijn altijd onderuit
maar
allee verdomme even blijven liggen en verbijten
nooit
gedacht dat hij ooit nog eens zou schrijven :
'loop
maar allemaal ...'.
octoschets
het
regent wolkentranen met tuiten
geenenen vogel die ik hoor fluiten
gelukkig was er wat wijsheid van Fellini op tv
hij had het over het hoe en waarom van
kunst en ik was direct mee
tussen het internetnieuws vond ik een site van
doppers wat ze voor ford-genk voorstelden kan
geenenen vogel die ik hoor fluiten
gelukkig was er wat wijsheid van Fellini op tv
hij had het over het hoe en waarom van
kunst en ik was direct mee
tussen het internetnieuws vond ik een site van
doppers wat ze voor ford-genk voorstelden kan
een
beetje kloppen
niet staken, maar blijven werken in eigen beheer
niet staken, maar blijven werken in eigen beheer
zo doe
je de kapitaalstrategie zeer
ik gaf hun wat gedichten over de lef die de klasse ontbreekt voor 't geval de taktiek van de gevestigde
partij-en vakbondleidingen...
hun weer renault-achtig zuur opbreekt
ik gaf hun wat gedichten over de lef die de klasse ontbreekt voor 't geval de taktiek van de gevestigde
partij-en vakbondleidingen...
hun weer renault-achtig zuur opbreekt
anoniem
afscheid
een
wonderlijk mooi en triestig orgelpunt
een
afscheid in mineur en grandeur
de
gave voor het verwoorden van verdriet en geluk
het
werd ons allemaal gegeven
alsook
de kracht om alsmaar verder te leven
tot we
helemaal zijn opgebruikt
de
gaaien, de vinken, de spechten allemaal
getuigen van ons lichte, ons zware ons echte
dolend
dolend
in de stratenarmen van de stad
te
lang had hij niet liefgehad
zoekend
naar een opening
de
absolute voorwaarde voor elk begin
lezend
op gezichten in beslommeringen gevangen
dat
zijn noden bot zouden vangen
zelfs
geen warme lach of vriendelijk woord
werden
door zijn ziel gehoord
het
leek wel of hij was een wandelend spook
dat
ongevraagd in hun stenen wereld opdook
dan
toch een paar blije gezichten op de trein
van
mensen die op reis zijn
te
veel ikken
op
alles wat hij hoort heeft hij een reactie
op
alles wat hij leest een antwoord
bij
alles wat hij ziet een gevoelen
bij
alles wat hij denkt een uitleg
voor
alle problemen een aantal oplossingen
naar
iedereen toe de neiging om te verstaan en te helpen
ZO
krijg je op den duur te veel ikken
want
niemand is alleman-machtig
aan
ieder zij eigen last om dragen
niet
alleen wat ons is overkomen, verklaart ons geluk of ongeluk
ook
het NU, dat al eens te complex geworden kan zijn hij is te complex om mee te
leven
omdat
hij teveel heeft meegeleefd
op
reis
op
reis zijn we allen
voor
we dood neervallen
of
voor we zacht of woest in nevelen verglijden
na een
leven van beleven van genieten en lijden
op
zoek naar iets of iemand om ons te bevrijden
van
een positie van onevenwicht
om te
redden ons gezicht
het
gezicht
kan
alle toestanden van ons voelen aannemen
kan
praten, lachen en wenen
kan
ontploffen of heimelijk iets meer dan zacht doen ontluiken
kan
doen hopen of elke verwachting fnuiken
het
ergerlijke
met
het ergerlijke in de medemens
is het
soms zoals met de winter soms moet je doorbijten kunnen
of
verhuizen naar een warmer land
waar
gelukkig ook onvolmaakte mensen wonen
mensen,wensen,
wonen
een
huis is niet iets wat ouders bouwden
in
feite bouwt de kinderwens het al
een
huis is ook steen geworden wens
in
feite is een huis gebouwd door de kinderen zelf
verzoening
en geweten
hou
van het lichaam waarin je leeft, het is je woning
hou
van het huis waarin je woont,
het is
niet alleen je adres
hou
van de mensen die er wonen
en van
hen die er dagelijks gaan en komen
hou
van je werk...in zoverre...
je dat
ook al niet onmogelijk wordt gemaakt
de
twaalf geboden
ontwikkel
het sterkere in jezelf
tracht
naar objektieve kennis
overwin
je negatieve emoties
wees
solidair met rechtvaardigen
doe
jouw deel van het werk
neem
de tijd voor stilte en natuur
geld
was een middel, geen doel
ontdek
de ware betekenis van trouw
leef
niet alleen om te werken
overmatige
konsumptie vervuilt jezelf
ontdek
de symboliek van de zin van het leven
kunst
brengt je dichter bij de kern van het leven
u bent
van geen tel
want
hebt geen geld, geen grond, geen aandelen
niet
het juiste diploma of papier
wat
wil u toch dat ik met u begin ?
ik heb
geld en beslis wie er zal hebben
en val
je uit de boot, redt mijn regering je... ternauwernood
om
fysiek in leven te blijven
...en ook als je sterft verdienen we aan je dood
uitgeschreven
veel
inkt liet ik al vloeien...
sinds
m'n pen voor 't eerst de inktpot uitzoog
tergend
traag, telkens voor het krassen
het
papier zowaar een beetje bewoog
eerst
het ABC, de cijfers, de woorden oefenen
dan de
eerste vijfwoordenzin als begin
hoe
meer je leerde lezen...
des te
meer kreeg alles zin
maar
na zo'n jaar of vijf, zes les
toen
we het bestaan van god en z'n heersers hadden aangenomen
begon
ons eigen bewustzijn met voorzichtig verzet
want
al dat winstgerichtte weten, had ons onze dromen ontnomen
de
slimsten zouden later 't meest verdienen
diegenen
met mindere rapporten of tekorten
werden
diegenen die veelal het echt zinnige werk deden en van al dat ingewikkeld
boekhoudkundig gewoeker...wordt je geen levenszoeker
wat
zal de wereld worden ?
een
plaats waar de mens robotachtig gaat leven ?
een
oord van kommer en kwel ?
of
samen solidair zoeken naar vrede in medeleven ?
da's
veel gezonder voor ons gestel
gelukkige
verjaardag, vriendin-in
in het
soms best niets meer uit te leggen
het ontwarren van soorten passie en dromen
het koesteren van onze interessen
het vallen in plooien
het open omgaan en omsluieren
het verwerken van verdriet van anderen
het uit-en aanmaken
het leren uit pijn en vreugde
het afstand houden
het inleven in onze rol
het ouder zijn
het tussengeneratie zijn
het luisteren naar verhalen en vertelllen ervan
het beleven van natuur en kultuur
het niet gedomineerd willen worden
het overstijgen van wat niet lekker zit
het zoeken naar de bestaanslijn
het samen rusten en onrusten, reizen,
vertrekken en aankomen het tv en media bekritiseren : het 'media-dieeten' want,ben je niet nog altijd,
m'n modem die m'n soms ingewikkelde
signalen vertaalt m'n gsm die het qua inhoudt van berichten op anderen
haalt m'n kameraad met alles erop en
eraan al lijkt het soms dat veel is vergaan
m'n reispartner door 't leven
al sputtert de motor wel eens even
m'n kurve met pieken en dalen
al wil je wel eens teveel toppen halen
m'n bron van mysterie en leed,
al bekom je dan weer vaak dat ik dat weer
vergeet
m'n nachtmerrie en m'n droom
al is wat ik zeg en schrijf niet altijd even
schoon
m'n geritsel en geruis, m'n slagen en
donder
al zijn we nog samen, soms is 't een wonder
m'n breken en opnieuw beginnen
al vaak gelijmd door het prikkellen van
deze soort zinnen m'n afhaken en jouw inhalen
al immer overstegen door het overstijgen
van het balen en verhalen m'n kulturele geestesgenoot
wie weet gaan we nog wel eens ...voor bloot
m'n klaagmuur en ik de jouwe
al zullen we niet trouwen
m'n steen des aanstoots, m'n klavertje
vier
al is't om reeds lang uitgesproken redenen
soms moeilijk
kom nog maar eens hier
PS.
zonder humor en gedichten hadden we het nooit volgehouden
verlangen naar eerlijkheid
is invullen willen aan de hand van wat echt is
echt is, wat zich aan jou wil en jouw wil wil
openbaren
openbaren, omdat alles wat misgroeide;
daardoor voortdurend rechtgetrokken worden moet
maar je moet willen naar echtheid verlangen
zelfs als die echtheid je weer naar beneden trekt
omdat ze zo zwaar om dragen is soms
zo kunnen twee verstrikten, hoezeer ze mekaar ook
ontstrikken , soms verstrikken; en daarna weer een licht -en richtpunt voor
mekaar zijn;
soms kiezen ze een andere weg,
nooit ver weg van hun opgave
de eigenlijke opgave, een leven in dienst van wie je
vanuit zieletoestanden verschuldigd bent...
eerst dan help je de groei van je geest;
die op 't einde van je leven, geboren worden moet,
maar nu al leeft, zolang je geeft
zie je over zieletoestanden heen, kleeft geen blok
meer aan je been
verzoening
iedereen
op eigen kracht, niet de ene die de andere leegzuigt
niet de ene die de andere vanalles wijsmaakt of alleen
maar troost,
soms omdat de andere de waarheid niet dragen kan
soms zelfs het onevenwicht van de andere niet
doorheeft vergeving en aanvaarding doen de energie weer vloeiend, houdt de
bloedbanen open oordelen en veroordelen in de het zieleleven
voedsel
voor de geest
bijna
alles voor mensen met interesse in :
filosofie,
geschiedenis, samenleving,
psychologie...via
uitleg, lezen, kunst en media
16780-ste dag van m'n leven ZODANIG ZOT
ZCHEPSELKE
ZODANIG
ZONNIG ZOMERS ZOENDE ZIJ ZIJDELINGGS M'N ZIJ.
ZODANIG ZIMPEL ZOOG ZE ZOMAAR ZOMER BOVEN IN HIJ.
ZULKSE ZALIGE ZEGENINGEN ZITTEN ZEKER HEEL ZIEP IN
HAAR.
ZONDER ZORGEN ZEGEVIERT DE ZEVENDE ZEMEL IN ELK GEBAAR.
lessen van aan de Lesse
al krijg ik een overzicht ook onder gedichtvorm klaar,
'k heb te veel ander werk, vandaar
in plaats van een overzicht van een jaar of tien, dus
dit klein gebaar over één dag levenslessen leren aan de Lesse
een dag die begon met mijn dorst aan haar te lessen
in de auto naar het ons nabije Zuiden
kwamen weer van haar die echte vertelselgeluiden
over het oude en het jonge volkje om haar heen
over haar geluk en het moeilijke waar ze zwemt
doorheen
je kan dat allemaal moeilijk opschrijven
en alles verandert voortdurend, 't is niet bij te
blijven
aangekomen zochten we een rots aan de rivier
hadden er op onze manier vijf uur plezier
de bomen en het water hielden de hitte weg
de braaf progressieve krant hield ons niet van de
werkelijkheid weg
de moppen die geboren werden waren zo goe
da we ze 's avonds al bijna vergeten waren, zo floe
zoals gewoonlijk had ze haar antwoord op m'n theorieen
klaar
met niet teveel oog voor 't verstand maar voor de
gevoelige snaar
nauwelijks de tijd om de duizenden kajaks voorbij te
zien drijven zelfs ik, de zogezegd oudere man had weinig oog voor jongere
wijven
' s avonds na een dag vasten zijn we lekkere forel
gaan eten in de herberg LESSE POIRE, de 'hoop', weer iets om nooit te
vergeten
Pa's nieuwe-eeuw-boodschap
Energie baarde het leven...en het evolueerde verder
Ondertussen zijn we al miljarden jaren wijter
Wie voorafgingen aan onze levens baarden ons
We proberen te begrijpen wie we zijn en wat we willen
We proberen niet vooruit te lopen, vandaag is vandaag We proberen niet in 't
verleden te blijven hangen We proberen ons hart, ons lichaam, onze geest te
volgen
Soms hebben die dezelfde taal
We proberen voor iedereen goed te doen zonder ons te
schaden Dat kan nogal verkeerd lopen, want ieder moet op eigen sterkte voort
Als 't helemaal mis gaat, even beter niet meer teveel
proberen Want soms kunnen we niet meer
We wensen niemand ongeluk of verwarring toe, al zijn
we er soms oorzaak van.
Wat ik wel wens :
fijngestemde observatietrillingen, veel lachen, cultuur, gesprekken, vriendschap...en de
ontdekking van wat liefde kan zijn en worden of verworden...het hangt allemaal
van zoveel af; maar 't ligt in onze handen
...het al dan niet ons verbranden.
Aan ons om aan te voelen met wie nu juist wat
gaat.
Het bestaat.
inzicht in dit zijn
‘t begint al heel klein
licht -donker/warm-koud / nat-droog
hard-zacht/honger en dorst
gegeten en gedronken
‘t heeft te maken met reizen tussen rust en onrust
met aanvaarden en verwerpen van gezag
met het willen domineren van anderen via gezaag
met roepen om aandacht en meelij-pijlen
‘t wordt misvormd door de
heersende klieken
door wijzelf die ons meer
en beter voelen dan
door de tijd die we in
geldverwerving steken
door eerst over details te
vergaderen
‘t blijft steken in onze
onverwerkte ervaringen
in waar we niet overgeraken
kunnen
in wat we hadden gewild dat
zou kunnen zijn
in eindeloos vluchten in de
toekomst
‘t groeit waar genoeg
geobserveerd,
genoten en geleden is
tussen ogen en benen
tussen m'n ogen
Tussen m'n ogen ontsteekt de vonk,
de gassen in de hemel schieten in brand;
gevoed door de zuurstof die komt en gaat.
Een gloed verbrand alle oude illussies
achter m'n vensters op de wereld.
Wat overblijft is niet de stilte uit de oren,
maar de rust.Verborgen jonge zaden en reeds
opschietende wortels onder de asse :
weer verlangend naar het licht.M'n benen weer trots in
dienst van de richting van m'n voeten;
of bij stilstand : gehoorzaam aan het onverschillig
evenwicht.Opdat wat moet komen toch komt.
tussen m'n benenTussen m'n benen stuwen m'n sappen al
sinds de natuur
de eerste cellen uit haar atomen deed ontsnappen.
Je kan ze uit me weglokken door je vrouwelijkheid;
door aanraking, uitstraling, gewilligheid.
Ze laten zich om onnavolgbare redenen soms beteugelen
door trouw.
Ze laten zich niet zomaar meer inpakken door een 'ik
hou van jou'.Ze kunnen verzaken en het dan laten bliksemen en donderen,
veel te lange hitte en droogte en woorden brengen zo'n
wonderen.Telkens wanneer het evenwicht tussen m'n ogen en tussen m'n benen is
bereikt;
en m'n buik ...emotieloos, tevreden zwijgt...
voel ik me weer enorm verrijkt.
subtiele geheiimen des levens
HOE JE EEN DEUR OPENT EN SLUIT ALS ANDEREN NOG SLAPEN
DE ZACHTHEID VAN JE TRED OP DE TRAP
DE MOOR DIE JE NIET LAAT FLUITEN ALS JE THEE ZET
HET LEREN VAN DE ONGEHAASTE KAT
HET HANDIG SORTEREN VAN AFVAL AL VOOR JE KOOPT BEGINT
DAT AL
WETEN WIE WAT NIET TEGEN WOEKERPRIJZEN REPAREERT
ZELF VEEL REPAREREN OF
STUKGAAN VOORKOMEN
voor pa René
afscheid van een wijs en goed man
afscheid van een verzoener van mensen
afscheid van een werker, een doener
afscheid van een vredebrenger, geen oorlog maar FRUIT
uitvoeren
afscheid van een hagelander die ontelbare bomen
bloeien liet
afscheid van een mens die geloofde in vrouw en familie
afscheid van een medemens die mensen doorgronden kon
afscheid van een iemand die het goede in iedereen
beloonde
afscheid van een ondernemer die werk schiep
afscheid van een gelovig man in vele vormen
afscheid ...en toch geen afscheid, maar een her-verwelkomen
verwachting hem in onze geest nog dikwijls te
ontmoeten
verwachting hem in gedachten sterkte te vragen
verwachting hem nog dikwijls te citeren
verwachting om van zijn gepast leren zwijgen te leren
verwachting zijn heilzame invloed verder te zetten
verwachting zijn lessen aan het moderne leven door te
geven
verwachting van zijn goed doen verder te willen geven
verwachting van ons aan zijn daadkracht op te trekken
verwachting van een steeds betere wereld
verwachting van hem in ons eindstation weer te zien
iets blonk als gouden
glas in het gras
ik ging op m'n knieën
zitten
zag dat het een
dauwdruppel was
en toen deed ik m'n was en hakte het hout
om me te verwarmen bij
nat en koud
een dichter is soms een
MYSTicus
mist is vocht en regen
en koud en warm tegelijk
en al die dingen maar
een moment lang rijk
de taal van het dichten
een plensbui, de ruiten
van een auto open
onverwacht gekletter van
water na een broeierige atmosfeer
weldaad de ruiten van de auto die je gaat dichtdraaien
een teken van
verbondenheid
de auto bracht je immers
op tal van plaatsen
en je rekent ook nog
verder op hem
in de vriendschap, ook
opbouw van wolkenvelden na een tijd goed weer ook de zorg dat de
andere niet beschadigd raakt
een mensenhart en een
motor; beide scherm je ze af
je parkeert ze in je
buurt
een fiets, een auto en
m'n eigen voeten
een liefde, een
vriendschap, kennissen
ik gebruik ze allemaal
om m'n motor droog te houden,
om ergens in het 'meer'
van het dagdagelijkse te raken
een gesprek met een
dorpsbewoner, een knuffel, uitwisseling
geen enkele parkeert
zich permanent bij mij
want ze hebben hun eigen
wagenpark te onderhouden
ik ben een garagist voor
veel merken
een stuk uit één auto
kan ik niet altijd voor een ander gebruiken
maar op de energie van
de pomp van m'n hart loopt of sputtert iedereen om redenen van ver terug
en dichterbij
vermits onze auto's met
al die jaren van dienst 's avonds overmatig snurken slapen we onze nachten
alleen
wijzelf hebben van onze
decibels geen last
dat begint soms alleen
maar in de dag
als de spoken van het
verleden willen stoken
dit mag wel, dat mag
niet, je zult branden in de hel
ook voor het volgen van
je gevoel
als iets fout gaat ben
je de schuld van alles, slecht
daartegen verzet ik mij
terug, m'n bedoelingen waren goed
leven is leren geen pijn
te hebben, want dan haal je uit naar anderen raak je verstrikt en
loopt de motor niet meer
bang
om de eindigheid
neemt vele vormen aan
niet genoeg van dit en
niet genoeg van dat
niet genoeg van die en
niet genoeg van die ander
teveel voor die, te
weinig voor mij
angst om te sterven en
verliezen vermeerdert de pijn
laat ons allen toch
gewoon zijn en onszelf en anderen verdragen
als we dat kunnen
verdwijnt de angst in onze dagen
dan weten we weer dat we
toch eeuwig hetzelfde en toch anders zijn
verdwijnen de oordelen
en de pijn
niets blijft altijd voor
eeuwig onder dezelfde gedaante
alleen je goede kern
overwint alle venijn
In een gedicht kan je
alles kwijt
Je kan zeggen voel je
niet schuldig aan m'n onbehagen
je hebt nooit beloofd
wat een verliefd man wel kan verdragen.
Je kan zeggen bedankt
voor de mooie momenten vóór 't rei-zen
ze gaven me vleugels
maar 't blijkt niet de bedoeling te zen.
In vrouw zit het woord
rouw omdat kinderen en man werden verlaten
omdat men voelde dat men
wat het hart en 't lichaam moest aan 't woord laten
De rede toch zo ambetant
Het andere plezant
Omwille van een
onverwerkt verleden, ijdelheid, energieverschillen:::
iets moest die honger
naar en de onvolmaaktheden van toch stillen
In man zit het woor
'kan'
Kan ook nog die of die,
waarom niet ...
ook ijdelheid, en afweer
van jaloezie dat altijd waarom nie .
Het erge aan de liefde
is gewoon dat twee die daar allemaal boven zouden staan
niet met al die
beslommeringen zouden moeten zijn begaan.
Als ze niet voor mekaar
kiezen...
dan moeten ze maar
zitten kniezen...
misschien is veel ziekte
en nervositeit gewoon een straf
onderweg in de richting
naar het graf.
Echte liefde zegt
altijd...ik neem de spons...
maar in veel gevallen is 't voor iedereen beter...de
bons
nu nog iemand uitnodigen
op de koffie
zomaar zozie
dan nog een machientje
dat warme boterhammen levert
tot rust komen,genoeg
gezeverd
een verbod op praten
over moeilijkheden ingesteld
alleen leuke dingen
worden nog verteld
voorlopig moet ik wel
nog twee koppen drinken
ze lopen niet dik die
met mij willen klinken
ik zoek het echter zelf
zal je me wel vertellen
wie wil er nu om te
filosoferen bij iemand aanbellen
voor je het weet is hij
vertrokken
zijn publiek met z'n
uitleg en vergelijkingen te schokken
en dan zijn poëzie,
water stroomt uit de
kraan, muziek uit de radio
het leven uit het
lichaam, alles lijkt ergens
doe
doe niet mottig
maar vlieg vlinder
vlieg
doe niet stekelig
maar zoem bijtje
zoem
doe niet horzelig
maar bestuif hommeltje …bestuif
got this jiny,jiny,
jiny-grid good feeling upon me
Jiny, jiny,
jiny-grid, wait a bit, wait a, wait a bit.
Awoke up with her
today-ay , jiny, jiny, jinygrid
Heavenly smells and
bodyly warmth surrounding
surrounding the books
on the floor and in the garden
Garden, garden of
Eden, with Jiny, jiny-grid
Why do we wait a bit,
wait a bit, jiny-jinygrid
She's in love with
books with a bit of me around
still not profound,
jiny-jinygrid just you just wait a bit
jiny, jiny-grid
Indonesian night
While the rain played
it's melody
We had already talked
our misunderstandings away.
On the small sized
bed of her grace
We lay.
It seemed like the
wood and walls had waited for years.
For this moment to
pass by.
While the wind
assured the freshness of the outside.
Again waiting for our
goodby.
Morninglight broke
through the clouds.
We held a breackfast
and a book to be read.
Another day to
confront the outside world.
Enough having been
set, preparing for a new reset.
And so the day came,
fel in a deep sleep for a while.
She, with her waves
on exercice
Her sheep don't
understand whyyyyy
I, studying the book
I took, is it a disguise ?
Filtering all this
information, comparing it with science
Finding some points
of recognition
Read that the reader
sould remain himself dough
Found some mistakes
ready for abolition
Openingssymfonie van de 2x4
week
Op een kanno in een bijna
novemberpracht
van kleuren uur na uur meer
zacht,
werd een ode aan de
70jaar-kosterviering gebracht.
Het dobberen dompelde ons
onder in zomerse beelden
het ene moment vloot in het
andere, niemand verveelde
elke mekaar aanvullend woord
heelde.
Oh drie uur stipt, maar
eigenlijk vier
het licht oh zo buitengewoon
genadig weldoende viel...
en nodigde uit voor een
zitsiesta aan het riet.
Zij aan zij, eerst zijn
gevoel tegen haar verstand
mooie uitwisseling van
beelden en ideeën, een ideaal bestand
tot haar conclusie kwam, die
man koos de verkeerde kant.
Dus zocht ze de zon weer op,
nu zat ze met haar gevoel links van mij
en ik ondertussen met mijn
analysekant aan haar zij....
het idee van d'er met een
rietstengeltje te kietelen kwam niet uit die kant van mij
Het heet water voor de
thee stond te lang al op en deed de vakantiefoto's zweten
geen nood, we hielden ons
'fatsoen' en 't babbelen deed ons weer meer weten.
We hadden het ook over die
'kapel' in ieder van ons eigen
die soms al de rest buiten
ons ons eigen doet zwijgen,
om even terug te keren naar
het innerlijke in de topjes van onze twijgen.
We hebben ons inderdaad
volledig aan die mooie namiddag gegeven
en hebben er veel voor
teruggekregen
zoveel
dat onze lichamen alhoewel, zwegen.
paarden-
hoef- jes niet te koud of te heet
mijdend het moe-ras op
Romein'se sandalen
zachte stralen verbinden ons
hemels licht
gekleed in aardse kleuren
tussen herftse stralen, geuren,
squawend zoekt ze een
weg,
ook de krijger vanachter
heeft z'n zeg
samen schreven ze het boek
van de zomer van 006
voor beiden nog dagelijks vol
menig wijze les
slechts heel zelden zuigt
Real Art bezoekers aan
herinnert ze aan hun
'bekwaam'
nooit kwam er iemand zonder
talent over de mossen vloer
reigers, vissen, eekhoorns,
katten, vogels, groen vindt er z'n voer
de kale takken van de winter
houden het leven nog even binnen
weten nu al wat er in de
lente kan herbeginnen
krijg je het soms al eens te
koud
de kunst weet je, is 't die
van je houdt
loving life is the
greatest art, living together also
forever not always means
no
analyse :
de namiddag doen wesmelten de
dag vóór haar boiler 't begaf
door lezen bij iemands kern
tot fusie komen
bij het diepgaande wordt
proza poezie en omgekeerd
mijn boek in haar
hand, zo licht als een zware borst,
zo
universumzwaar, mijn gebaar naar de toekomst
zij vindt dit natuurlijk m'n
voorgeschiedenis,
voorsprong nemen doet ze
graag, strategie aanreiken,motiveren
ach ja de liefde, het vervolg
vh witte boek heeft geen geheimen
ze is er wel klaar voor, want
geen jaloerse-feeks gehalte
daarvoor alleen al zou je de
platonika in ere houden
al is deze platonika
bijwijlen zeer erotisch
een che wil ik niet zijn,
zijn experiment bloemt
andere plaats, andere tijd,
andere methoden
wees gelukkig met wat je
weet, sommigen zijn niet te bekeren
zijn best tevreden met in hun
verleden vast te zitten
misschien houden ze gewoon de
groeipijn tegen
omdat ze onbewust weten wat
ze aankunnen en wat niet
omdat er zich toch geen
tegenspelers aandienen
die moet men
misschien verdienen
leren aanvaarden er
voor stagnerenden te willen zijn, siert ook
je hebt het jarenlang gekunt,
het zware bij tijd verdunt
het zelfbehoud is je meer dan
gegund, ook ik kies er soms voor
de twee kanten van de
medaille niet laten verroesten,
draaien, ophangen,
rechtzetten,
dagelijks met positieve en
negatieve leren leven,
als je er de kracht voor
hebt, anders er in een boog omheen
eerlijk en goedbedoeld
is onze luxe
met confrontatie en
transformatie heb ik geen probleem
ik zet een cd met marokmusic
op en ben al ginder
zoals wanneer ik je naar je
kijk almeteen op je golf zit
welk een hoogte of laagte ze
ook vertolkt
wat ben jij toch weinig
bewolkt, zal het blijven ?
oeps, de muziek beinvloed
almeteen ook dit schrijven
almeteen verschijn je als
buikdanseres voor m'n ogen
het meisjes
met vlechten, vetes tussen noord en zuid eruit
daar kwam ze voor als kiem
voor mensen op lange termijn
in overdrive door de harde
praktijk, geen klassiek voorbeeld
zonder moeilijkheden, zoals
de reklamewereld het schetst
als vrouw op spirituele
hoogten bereikbaar
als je echt de
tijd neemt voor haar en wat ze met je kan
of hoe ze inspeelt op wat je
geeft
angst geen energie te hebben
verdwijnt door zelfinschatting
een kol van eerste kategorie
niet willen oprijden is geen angst
te voet langs de paadjes veel
meer aangepast
sneller op je doel afgaan
moet je fysiek heel goed voor zijn...
dat komt wel vanzelf alleen
als het nodig is
hechting en onthechting,
ont-echting, hechtgenoten,echtgenoten
de moderne hechtingsdraden
worden door het lichaam verteerd
onze hechting is niet van
draden, maar van stralen
het enige 'missen', sappen en
huid...vergaan voor een stuk
ze hoopt op m'n verwerking en
m'n 'serieuse' zaken, taken...
ik zie lijnen van
wetmatigheden, zij komt in driehoeken voor
ik beland er altijd in en
leerde er veel van over de mens,mezelf
voorbestemd
om uit hoogten en laagten te distileren
om tijdens en na dit leven
door te kunnen geven
nergens deelachtig aan geluk
en pijn, sluit men zich af
na geluk en pijn wordt men
wijs en dan is afsluiten iets anders
onverschillig evenwicht, de
brug tussen handelen en niet-handelen,
innerllijk geluk,
innercommunicatie ten top
altijd op je hoede voor
euforie, je weet hoe dat gaat
geniet ze ter plaatse, de dag
zelf, geef ze door,
projekteer ze niet naar geluk
voor eeuwig
Interakties tussen
mensen, in stilte en bescheidenheid
een alternatief beleven dat
ook door de veroorzakers
in de driehoek(en) begrepen
wordt.
eigenlijk zijn we allen
veroorzakers van bij mekaar komen
en van uit mekaar gaan of de
tussensoort
niet proberen het allemaal in
de sterren te zien
alhoewel mooi opgezocht en
gebracht en energie gevend
er zijn zeker
zoveel auteurs als meningen over het 5-jaar
'voorbereiding om doelgericht
nieuwe inzichten te volgen'
...zal ik onthouden, zij die
'doemgericht' willen afschudden
houwvast... heilig boek, hier
komen we...
het heilig boek is niet
zozeer van papier, maar onze levens zelf
tijdspanne tweelingen
achterlatend, tijdspanne kreeft tegemoet
veelzijdig en toch zo
gezellig rond
glühwein hoefde nauwelijks,
zijzelf warmte
aandachtig, speels woorden
ontlokken
in afwachting van de eerste
sneeuwvlokken
geen splitsing, geen afstand,
geen vereniging
alleen dwars door en door
mekaar stralen
al bestond er geen taal
om ons uit mekaar te halen
ook dat is een reden waarom
het goed met mensen gaat
de ene die gewoon als mens
naast de andere staat
aanvaarding en wil tot
begrijpen, engelengeduld
de hebzucht is steeds messen
slijpen
wij smelten het ijzer om tot
ploegen in de menselijke geest
goed dat er ooit ook zo'n
koppel zal zijn geweest.
a2) Gastauteurs
Gastauteur willeke :religieus ochtendgloren
Vroeg uit de dons verkwikt lichaam en
geest even goed als de beste slaap.
De explosieve elektriciteit van
gisteren heeft zuurstof achtergelaten en verdrijft de vermoeidheid die veel
zomer kan teweegbrengen. Warmte is heerlijk maar hitte is té … zoals je kan
houden van koel water maar niet van koud vocht .
Ik wandel langs de struiken waarin de
resten van het avondlijk onweer zich niet onderscheiden van parelende
dauwdruppels … toch niet voor mijn menselijk oog . Misschien proeft een insect
het verschil wel … intuïtief ben ik er bijna zeker van …
Terwijl ik de bloemen en grassen inadem
vraag ik mij af wat er te genieten viel in de dampende kroeg van daags voordien
… Mijn hoofd is duidelijk verdraagzamer voor geuren die zich zuiver , subtiel ,
en sensueel aandienen dan voor avondlijke uitlaatstoffen allerhande … al moet
ik toegeven dat in het avondlijk moment het genieten evenwaardig aanwezig was…
maar dan in een vastere vorm , in een vorm die ons lichaam al langer kent : van
mens tot mens .
Behoeften kunnen nogal eens
verschillen van moment tot moment .
Ik vraag me af of onze geest wel wil
ombuigen naar volledig etherische vormen zolang er geen doodsverlangen mee
gepaard gaat? … Ons lichaam zeker niet … en vermits ze één zijn
… Of is het gewoon de aard van het
beestje “mens”, dat evenwicht in zichzelf zoekt en de ingrediënten daartoe voornamelijk
vindt in de ontmoeting met de anderen maar evengoed in het éénheidsgevoel met
de natuur.
De ontmoeting tussen mensen verloopt
op het eerste zicht eerder problematisch . Er is de mens met zijn oordeel ,
twijfel , goedkoop sentiment , de waarheid van zijn eigen gelijk … zijn
verleden , zijn pijn , zijn hoop en zijn kleinheid . Er is de mens die zwijgt ,
die oplossingen aanreikt , die luistert , die in opstand komt , die meeleeft,
die zich afwendt , die zich inleeft . Er zijn de tegenstellingen , het
afgewezen worden , het zich begrepen voelen , het “er niet alleen
voorstaan”-gevoel , het kunnen en mogen en willen lachen met een grap om een
uit de hand lopende discussie te relativeren .
We worden duidelijk naar mekaar toe
getrokken , we hebben iets te leren van mekaar of we hebben onbewust een
ontbrekend puzzelstukje van de ander in ons bezit . We “herkennen” iets in
mekaar en zoeken , stellen ons open en laten de ander toe om te vinden , of
sluiten ons af en weigeren ons bloot te geven . We kunnen elkaar tot grotere
prestaties of weidser denken brengen maar evengoed mekaar kapotmaken . Oorlogen
woeden in grote vorm als de discussie niet uitgepraat wordt als het probleem
nog klein is … en als het niet uit te praten valt is er altijd nog het respect
voor het anders- zijn van onze medemens waar we zouden kunnen op terugvallen .
We moeten ervoor waken dat de woorden
“ verwondering “en “ verantwoordelijkheid “ niet uit ons leven verdwijnen .
Durven het risico te nemen van ons kwetsbaar op te stellen … Onszelf en de
anderen vergeven als het misloopt … Zoeken naar oplossingen en niet naar
redenen …
Evengoed kan onze verbinding met de
natuur ons verheffen of vernietigen . Leef je niet in respect voor en evenwicht
met onze aarde dan mag je een reactie verwachten . Licht- , lucht- , water-
vervuiling eisen hun tol . Ontbossing , woestijnvorming , smelten van de polen
, overstromingen : elke dag komt er wel iets van in “het nieuws” . Vergrijzing
, tekorten in de ziekteverzekering zijn het gevolg van het inruilen van
kwaliteit voor kwantiteit van leven maar ook van corruptie en speculeren met
geld in onze zowel reguliere als alternatieve geneeskunde .
We moeten ons bevrijden van de
allesoverheersende geldmachten die denken dat ze lucht kunnen kopen en verkopen
en ons doet geloven dat er in de economie moet vervuild worden op straffe van
ondergang . Ons hele systeem voert mensen terug naar de slavernij … consumeren
,concurreren , tijdsdruk … Het is tijd om bruggen te bouwen en te stoppen met
kraters te slaan …
Indien we niet de mogelijkheid en de
kracht hebben om het op te lossen voor de mensheid , kunnen we tenminste
proberen onszelf in goede banen te leiden . Ieder van ons heeft een opdracht en
weet diep in zijn bewustzijn wat die opdracht is . De natuur kan de nodige rust
bieden om ons voor dat weten open te stellen , maar de medemens is nodig om
onze weg af te leggen en daar kunnen we ons aan ergeren of bij neerleggen …
willeke
Schelpen en steentjes WV
------------------------------------------------
Ik bracht je een presentje
Vanuit een kustoord mee
Het kostte me geen centje
Want het komt recht uit zee
Ik raapte ze terwijl ik stapte
Onder een mooie lentezon
En gretig zeelucht hapte
Vol gezonde jodion
Alles in dit kleine zakje
Werd door zeezout gaaf geboend
En door miljoenen waterdruppels
Dagelijks intens gezoend
WV
Verwachtingen
----------------------------
Houten huis, zwangere bomen
Slierten mist, werkelijk wordende dromen
Frisse avond, sterrenhemel
Knusse kussen(s), lijfgewemel
Sappige vruchten, warme kleuren
Lange nachten, diepe geuren
Overgave
------------------
Tussen de klanken van de radio en het getingel van een jonge gitarist,
hoor ik mijn hart zingen.
Terwijl de afwas door mijn handen gaat, zoeken mijn ogen de voorbijzwevende
wolken die langs de maan glijden.
En ik voel weer je vingers zoeken,ik zie je ogen strelen, ik hoor je bloed
door je aders kloppen.
Ik glij mee langs de hemel…er is geen afstand tussen de sterren en mij.
Ik glij mee langs de hemel…er is geen afstand tussen de sterren en mij.
Zo dichtbij is je adem, zo dichtbij je mond, zo dichtbij je hart.
Er is geen afstand tussen jou en mij.
Er is geen afstand tussen jou en mij.
Er is altijd nog wel een vogel of een blad aan een boom
om je het eeuwige en vergankelijke uit te leggen…
the morning after
‘the Bridges….
-------------------------------------------------------
Deinend in bad
Het druppen van de kraan
Houdt me wakker
Woorden van voorbije nacht
Seipelen binnen
Elke porie wil gevuld worden
Me warmte en vocht
Je hart pompt het bloed
Door m’n aders
In gedachten zie ik je zwemmen
Onder een volle maandag Laat me jou maan zijn
In donkere nachten
Laat me het water zijn
Dat je drijvende houdt
Laat ook mijn hart het levenssap
Door je lichaam stuwen WV
Het bos van troost
-----------------------------------
Aardekleuren dringen door tot aan de kruinen
Roest en oker in bossen en tuinen
Wijnrode tinten aan de druivelaar
Het mooiste seizoen voor de wandelaar
De reiger streelt zacht de aura van het water
Een beekje, nog helder, neemt een trapje in klater
De zon is nog warm op sommige open plekjes
Maar de rijm gaat niet weg achter bomen en hekjes
De lucht is zuiver gezond, dus ik adem met teugen
Het verwarmt mijn
bloed, ik ‘safe’ mijn geheugen.
WV
Nootjes
in de dop
---------------------------
Ik zag ze hangen, dicht bijeen.
Wij lagen zö , terwijl we naar ze keken
Wij lagen zö , terwijl we naar ze keken
Verstopt zaten ze, onder hunmooie blaren
Beschermd tegen gretige wormpjes en ook voor soms
Te felle zon
Net kleine gezinnetjes waren het,
Van twee à drie, uitzonderlijk vier leden
Sommigen groen, anderen bruinrood getint
Zouden er bij de noten ook kleurlingen bestaan ?
In ieder geval, ze leefden vreedzaam naasr mekaar
Dat mensen daar maar eens een voorbeeld aan nemen
Ze woonden er graag, dat zag je aan de glans op hun blaren, ook al
leefden ze van weinig :
Zon, water en wat liefde van hun baas
We zouden ze in de herfst samen opeten.
Daar waren we op dat ogenblik rotsvast van overtuigd
De buurman met de zaag besliste daar anders over
Zo zie je maar : op voorhand plannen is niets waard
Altijd is er wel iets of iemand die zich stoort aan simpele schoonheid, of geen oog heeft voor
eenvoudig, klein geluk, hopelijk gaan die mens zijn ogen nu open
Dan is hun sterven tenminste niet voor niets geweest
Ik weet dat het heel lang zal duren , notelaar
Eer je weer nootjes dragen kunt, maar
Je wortels heb je nog, dus met geduld
Én onze liefde ben je zo weer groot
WV
Zomermorgen in Rillaar
--------------------------------------
Het chalet kraakt in zijn voegen
En ik strek ook mijn armen uit
Naar de nog gesluierde contouren
Van een warme zomerbruid
Even later streelt ze met haar stralen
Langs de sprieten van het gras
De ochtenddauw verdampt genietend
Ze ontdoet de vijver van zijn neveljas
Ik zit hier gelukkig te wezen
Nog geen zorgen aan mijn kop
Straks in de mensenwereld zal't anders wezen
Maar ik blijf er wel bovenop
Met dit beeld voor ogen
En de herinnering van jouw aura tegen die van mij
Kan ik tegen slag en stoot
Het maakt m'n dag simpelweg blij
WV 24/07/01
Augustus 1999
-----------------------------
Zomer met al een beetje herfst.
Groen met nog maar een beetje bloem
Apppels, noten, bijna eetbaar.
Koeler water, tast- en zichtbaar
Koeler water, tast- en zichtbaar
Eenden, verliezen hun dons
De mosgrond veranderd weer in een spons
De kip vindt het te koud om te leggen
Het is tijd om vaarwel te zeggen.
Aan een zomer van hitte en tijd,
Een periode van passie en spijt.
Van gemis, van pijn, vooral van liefde.
Het spijt me als ik je soms griefde. WV
Liefdesgedichten schrijven
---------------------------------------------
Liefdesdichten schrijven
Als een puber, begin mei
Op het water drijven
Samen, zij aan zij
Wandelen door bossen
Luisteren naar vogelzang
Neervlijen op zachte mossen
Een hele middag lang
Rustig keuvelen aan zee
Genieten van de zon
Heel ontspannen en tevree
Water drinken van een bron
Tot de middag slapen
Vrijen na de noen
In de herfst kastanjes rapen
Spelend vechten om een zoen
Met de ogen dicht aanvoelen
Hoe de ander naar je kijkt
Ontdekken van bergen en poelen
Een hand die door je haren strijkt
Van al deze leuke dingen
Word je helemaal niet dik of ziek
Je hart gaat er door zingen
En je wordt weer energiek
Even doorbijten moeten we dus
Vooral onze gewoontes doorbreken
Niet half en half of zo en zus
't Zal iets zijn voor weken
Ga maar fijn appelen plukken
Als beloning word je snel weer slank
Samen zal het ons wel lukken
En met behulp van groentendrank
Zuinig zijn met vet bij 't stoven
Frieten aan de kant
Haal maar terug de fietsen boven
Gezonde pic-nic in de mand
Zwemmen, dansen of trappen lopen
Iedere beweging is gezond
Naar de sauna en geen ijsjes kopen
Fruitsap geeft een frisse mond
Doen en volhouden is de boodschap
Geen bier meer in de kroeg
Beschouw dit niet als straf of grap
Er blijft nog keus genoeg
Als je klaar bent om te starten
Geef je maar een sein
We mogen onze gezondheid niet tarten
Dat doet later misschien pijn
Willen we nog van 't leven profiteren
In de jaren die ons resten
Dan zullen we ons moeten soigneren
Of we raken in de nesten
Je kent jezelf maar al te goed
Dus niet te vlug opgeven
Heb vertrouwen en heb moed
Er is nog veel om voor te leven WV
Als een puber, begin mei
Op het water drijven
Samen, zij aan zij
Wandelen door bossen
Luisteren naar vogelzang
Neervlijen op zachte mossen
Een hele middag lang
Rustig keuvelen aan zee
Genieten van de zon
Heel ontspannen en tevree
Water drinken van een bron
Tot de middag slapen
Vrijen na de noen
In de herfst kastanjes rapen
Spelend vechten om een zoen
Met de ogen dicht aanvoelen
Hoe de ander naar je kijkt
Ontdekken van bergen en poelen
Een hand die door je haren strijkt
Van al deze leuke dingen
Word je helemaal niet dik of ziek
Je hart gaat er door zingen
En je wordt weer energiek
Even doorbijten moeten we dus
Vooral onze gewoontes doorbreken
Niet half en half of zo en zus
't Zal iets zijn voor weken
Ga maar fijn appelen plukken
Als beloning word je snel weer slank
Samen zal het ons wel lukken
En met behulp van groentendrank
Zuinig zijn met vet bij 't stoven
Frieten aan de kant
Haal maar terug de fietsen boven
Gezonde pic-nic in de mand
Zwemmen, dansen of trappen lopen
Iedere beweging is gezond
Naar de sauna en geen ijsjes kopen
Fruitsap geeft een frisse mond
Doen en volhouden is de boodschap
Geen bier meer in de kroeg
Beschouw dit niet als straf of grap
Er blijft nog keus genoeg
Als je klaar bent om te starten
Geef je maar een sein
We mogen onze gezondheid niet tarten
Dat doet later misschien pijn
Willen we nog van 't leven profiteren
In de jaren die ons resten
Dan zullen we ons moeten soigneren
Of we raken in de nesten
Je kent jezelf maar al te goed
Dus niet te vlug opgeven
Heb vertrouwen en heb moed
Er is nog veel om voor te leven WV
We zien ons nog zo graag
----------------------------------------------------
Wij zien ons nog graag
ik heb het zoeven nog gevoeld
t flitste van mijn ogen naar mijn maag
en t kwam mijn hart binnengewoeld
Ofwel ben ik een echt talent
of jij behoorlijk subjectief
ik word door jou met lof verwend
en ik heb dat graag , mijn lief
Het is hier stil nu op dit uur
een lange dag zit er weer op
en morgen moet ik weer vol vuur
mensen te woord staan met een frisse kop
Of ik je morgen zie weet ik nog niet
k vertrouw nu enkel op de nacht
met een uitgerust lichaam en nieuwe energie
hoop ik dat jij me dan verwacht WV
ik heb het zoeven nog gevoeld
t flitste van mijn ogen naar mijn maag
en t kwam mijn hart binnengewoeld
Ofwel ben ik een echt talent
of jij behoorlijk subjectief
ik word door jou met lof verwend
en ik heb dat graag , mijn lief
Het is hier stil nu op dit uur
een lange dag zit er weer op
en morgen moet ik weer vol vuur
mensen te woord staan met een frisse kop
Of ik je morgen zie weet ik nog niet
k vertrouw nu enkel op de nacht
met een uitgerust lichaam en nieuwe energie
hoop ik dat jij me dan verwacht WV
13 januari 2004
-----------------------------
Het verwarmde huis bedoelt het goed
het beschermt en koestert met geduld
maar de muizenissen worden alsmaar groter
en mijn hart is met pijn en vragen gevuld
over goed en kwaad, over wil of moet
over voor en tegen , over wel of niet
over verlangen en niet kunnen
... over hoe ik voel en jij het ziet
Eindelijk durf ik een deur opendoen
de frisse lucht dringt in mijn hoofd
een briesje wind streelt en masseert
maar niets in mij dat nog gelooft
Een sterke wind , ik schrok ervan
hij sleurde en trok aan mijn haren
een frisse drup viel op mijn wang
en mengde zich met zout van jaren
toen kwam de storm , ik vlucht weer terug
nog geen tornado zal jou uit mij verjagen
ik wil nog niet , ik ben van al wat nieuw is bang
en ik heb nog zoveel vragen WV
Het verwarmde huis bedoelt het goed
het beschermt en koestert met geduld
maar de muizenissen worden alsmaar groter
en mijn hart is met pijn en vragen gevuld
over goed en kwaad, over wil of moet
over voor en tegen , over wel of niet
over verlangen en niet kunnen
... over hoe ik voel en jij het ziet
Eindelijk durf ik een deur opendoen
de frisse lucht dringt in mijn hoofd
een briesje wind streelt en masseert
maar niets in mij dat nog gelooft
Een sterke wind , ik schrok ervan
hij sleurde en trok aan mijn haren
een frisse drup viel op mijn wang
en mengde zich met zout van jaren
toen kwam de storm , ik vlucht weer terug
nog geen tornado zal jou uit mij verjagen
ik wil nog niet , ik ben van al wat nieuw is bang
en ik heb nog zoveel vragen WV
Herfstzon
----------------------
Een brok gesmolten boter hangt
Romig in de lucht
Om te warmen is ze te loom,
Om te schitteren te lui
Ze trekt zich niets aan van ‘s mensens
Wens naar zomer
Ze weet dat licht geven haar al
Zwaar genoeg valt
…Het is herfst en tijd om te rusten
en te dromen,
Om op te laden en te wachten…
Onder zich ziet ze de rusteloze mens
Spartelend om boven te blijven in de zee van kerstversieringen en
nieuwjaarswensen
« Hoe is het mogelijk dat hij dat volhoudt » ?
,vraag ze zich af, terwijl ze zich dieper in de
nevelslierten wentelt.
« Waar is hij toch zo druk naar op zoek » ?
« Het kan niet anders ofhij is zijn levensritme kwijt », denkt
ze in een laatste opflakkering.
…En de mens…doet nog een kunstlicht meer branden en scharrelt
« onvermoeibaar »voort.
WV
Indrukken
---------------
-Het zwarte van een Hongaarse nacht
Met een sprookjesachtige sterrenpracht
-Boomstammen groot, stoer en in de winter wat stijver;rond een
witbesneeuwde Heverleese vijver
_Vergeetmij-nietjes in een hemelsblauwe kleur
en het heerlijke van de acacia-geur
-Dieprode, bolvormige pioenen
Omheen een watertje waar honderden dikkopjes krioelen
_Bloeiende wilgekatjes vol druk
gezoen
en pasgeboren gras, zo mals en groen
-Net ontloken beukeblaren, roze als een pasgeboren kind
en de lichtheid van een paardebloemzaadje in de wind
-Helder-geel van boterbloem, narcis en zilverschoon
en de specht zijn ritmisch kloppen tegen een holle boom
-Bruine eekhoorns, vinnig-lief beweegelijk
in een bos in rust : onzegbaar zegenrijk
-Paars-lila viooltjes, pinksterbloemen en jasmijn
en ‘t mysterie van het leven, dat er altijd weer zal zijn
-het altijd weer doorwaden van de
diepte van de poel om te klauteren naar de bergtop :
het eeuwige doel WV
Allerheiligen
Alternatief
-------------------------------------------
In ‘t station gelukkig zitten wezen.
Op de trein reklameborden lezen
Niemand om voor te zorgen
Geen denken aan morgen
De dwanggedachten overwonnen in hoofd en maag
Voor mij alleen maar Antwerpen en boekenbeurs vandaag
WV
Vertrouwen
-----------------------
Bevrijding in mijn hart
Ik heb het weer begrepen
Terug klaar voor een nieuwe start
Niet meer angstig en benepen
Voor hoe lang weet ik nu nog niet
Mijn overmoedig voelen zegt : voor altijd
Hetgeen ik vandaag achterliet
Waren spoken in de eindeloze tijd
WV
Tussen Leuven en Tienen
-----------------------------------------
Heerlijk wiegend op de trein
Buiten koud, vanbinnen fijn
Heerlijk deinend in de tijd
Ik voel me weer tot leven bereid
Wenskaarten
--------------------------
Wenskaarten zijn rijker met eigengeschreven teksten
Ik hou van de Ruimte waarin je leeft
De rust die je mij steeds geeft
Ik hou van je ongebonden omgaan met de tijd
Het geduld waarmee je tegen onrecht strijdt
Ik hou van je vertrouwen in de Kracht
De manier waarop je met je ogen lacht
Ik benijd je wel eens je vrijheid
Het onvoorwaardelijk durven nemen van verantwoordelijkheid
Ik heb nog nooit zo’n bondgenoot gehad
‘k Ben blij dat ik je tegenkwam op mijn pad
‘k Zou nog zoveel willen zeggen
Maar niet alles is met woorden uit te leggen
Daarom wens ik je maar gewoon “gelukkige verjaardag”
Dat onze vriendschap eeuwig duren mag !
Ps Er is nog brood . DE vlierthee hangt te drogen aan de
deur. Laat dat maar hangen, dan hebben
we in de winter nog bloemetjes om thee te zetten.
Je bent me lief. Dikke kus.
Je bent me lief. Dikke kus.
WV
De weg is ons geluk
----------------------------------
1
Tijdens een lange autorit
doorkruisen jaren mijn gedachten
van onmacht en onnoemelijke pijn
van geluk , dat me soms versmachtte
Tijden een druilerige morgen
veel te lang in bed
met ledematen die niet willen
heb ik ze aan de kant gezet
Jaren zijn wat ze zijn geweest
gedachten veranderen van lijn
Vanaf nu wil ik nog maar alleen
nu na nu aanwezig zijn
2
Niemand voelt zich zo bedrogen
dan hij die op zoek is naar steeds zon
De weg die naar geluk loopt
leidt ons menig blokje om
De natuur heeft in ons wegeltje
meni'ge waterplas geplaatst
maar heb j' ook weleens gemerkt
dat daardoor licht beter weerkaatst ?
Zag je weleens dat op een gaanpad
van kassei , marmer of mozaiek
in't licht ook warme kleuren stralen
of blijf je dom ...of liever ziek ?
1
Tijdens een lange autorit
doorkruisen jaren mijn gedachten
van onmacht en onnoemelijke pijn
van geluk , dat me soms versmachtte
Tijden een druilerige morgen
veel te lang in bed
met ledematen die niet willen
heb ik ze aan de kant gezet
Jaren zijn wat ze zijn geweest
gedachten veranderen van lijn
Vanaf nu wil ik nog maar alleen
nu na nu aanwezig zijn
2
Niemand voelt zich zo bedrogen
dan hij die op zoek is naar steeds zon
De weg die naar geluk loopt
leidt ons menig blokje om
De natuur heeft in ons wegeltje
meni'ge waterplas geplaatst
maar heb j' ook weleens gemerkt
dat daardoor licht beter weerkaatst ?
Zag je weleens dat op een gaanpad
van kassei , marmer of mozaiek
in't licht ook warme kleuren stralen
of blijf je dom ...of liever ziek ?
WV
Liefste lief
---------------------
Wij zien ons nog graag
ik heb het zoeven nog gevoeld
t flitste van mijn ogen naar mijn maag
en t kwam mijn hart binnengewoeld
Ofwel ben ik een echt talent
of jij behoorlijk subjectief
ik word door jou met lof verwend
en ik heb dat graag , mijn lief
Het is hier stil nu op dit uur
een lange dag zit er weer op
en morgen moet ik weer vol vuur
mensen te woord staan met een frisse kop
Of ik je morgen zie weet ik nog niet
k vertrouw nu enkel op de nacht
met een uitgerust lichaam en nieuwe energie
hoop ik dat jij me dan verwacht WV
ik heb het zoeven nog gevoeld
t flitste van mijn ogen naar mijn maag
en t kwam mijn hart binnengewoeld
Ofwel ben ik een echt talent
of jij behoorlijk subjectief
ik word door jou met lof verwend
en ik heb dat graag , mijn lief
Het is hier stil nu op dit uur
een lange dag zit er weer op
en morgen moet ik weer vol vuur
mensen te woord staan met een frisse kop
Of ik je morgen zie weet ik nog niet
k vertrouw nu enkel op de nacht
met een uitgerust lichaam en nieuwe energie
hoop ik dat jij me dan verwacht WV
kleine vertederingen om
onrust te zalven
--------------------------------------------------------------
Een hommel op een laat
lavendelbloempje
een kleine poes streelt langs mijn been
haar kattemoe geeft haar een zoentje
de hommel zoemt tevreden heen
De zon streelt zacht doorheen de bomen
een kinderlach vult heel de straat
van ver hoor ik de ijsman komen
het kindervolkje wacht paraat
Ik zit er wat verloren bij te kijken
de herfst houdt zich nog even in
mijn hand wil die van jou bereiken
maar krijgt vandaag nog niet haar zin
een kleine poes streelt langs mijn been
haar kattemoe geeft haar een zoentje
de hommel zoemt tevreden heen
De zon streelt zacht doorheen de bomen
een kinderlach vult heel de straat
van ver hoor ik de ijsman komen
het kindervolkje wacht paraat
Ik zit er wat verloren bij te kijken
de herfst houdt zich nog even in
mijn hand wil die van jou bereiken
maar krijgt vandaag nog niet haar zin
WV
Om te hebben moet je
zijn
----------------------------------------
Om
te HEBBEN moet je ZIJN...
in wijsheid groot , in bezitsdrang klein
Als je niets verwacht en je leeft bescheiden
vind je altijd iets om j'over te verblijden
Straal je rust en tevredenheid uit
dan krijg je gemakkelijker een vriendelijk geluid
Hebben heeft niets met geld of macht vandoen
maar met openheid en goed fatsoen
Zijn is een manier om in het leven te staan
van aandacht en aanwezigheid bij elke stap die je moet gaan
Dus koester en geniet van elk gekregen klein geluk
grote dromen zijn kwetsbaar en vallen zo vlug stuk
Neem de tijd en kreeer ruimte om je te verwonderen
het leven is te boeiend om je af te zonderen
van WV
in wijsheid groot , in bezitsdrang klein
Als je niets verwacht en je leeft bescheiden
vind je altijd iets om j'over te verblijden
Straal je rust en tevredenheid uit
dan krijg je gemakkelijker een vriendelijk geluid
Hebben heeft niets met geld of macht vandoen
maar met openheid en goed fatsoen
Zijn is een manier om in het leven te staan
van aandacht en aanwezigheid bij elke stap die je moet gaan
Dus koester en geniet van elk gekregen klein geluk
grote dromen zijn kwetsbaar en vallen zo vlug stuk
Neem de tijd en kreeer ruimte om je te verwonderen
het leven is te boeiend om je af te zonderen
van WV
voorspel in januari
----------------------------------
In de eerste maand van't jaar
heerst rust en stilte in het bos ,
toch tovert d'eerste zonnestraal
op stam en tak een eerste blos
De zon draagt haar winters-oranje kleedje
met een zachtgele lenteglans
en oefent dartel springend
een mooie verleidingsdans
Haar sensueel en plagend likken
aan de schijnbaar dode bomen
doet denken aan verliefd spelen
en helpt de sappen stromen
Oefening baart kunst
zonder twijfel , ook in de natuur
binnenkort staat "boom" tot aan zijn twijgjes
voor haar in vlam en vuur WV
In de eerste maand van't jaar
heerst rust en stilte in het bos ,
toch tovert d'eerste zonnestraal
op stam en tak een eerste blos
De zon draagt haar winters-oranje kleedje
met een zachtgele lenteglans
en oefent dartel springend
een mooie verleidingsdans
Haar sensueel en plagend likken
aan de schijnbaar dode bomen
doet denken aan verliefd spelen
en helpt de sappen stromen
Oefening baart kunst
zonder twijfel , ook in de natuur
binnenkort staat "boom" tot aan zijn twijgjes
voor haar in vlam en vuur WV
Nazomerse dag aan zee
---------------------------------------------------
Op een terrasje in de Panne
zit een vrouwtje klein en freel
oud in jaren , maar nog pienter
in een jurk van blauw en geel
in haar ogen staan nog lichtjes ,
om haar mondhoek speelt een lach
en aan haar voeten ligt een hondje
verschiet je niet ...zijn naam is 'blaf'
Aan de and're kant van 't terrasje
ook een vrouwtje , koud en kil
nog niet zo oud van dagen
maar met uitstraling 'nihil'
Haar ogen op halfzeven
en haar mond bitter en wrang
ze vindt blijkbaar haar leven
vervelend , saai en veel te lang
De eerste drinkt een theetje
van een heerlijk ruikend kruid
de tweede houdt van whisky
en duwt haar sigaretje uit
Ze hebben beiden zeker een rijk leven gehad
met tegenslag en vreugde zoals iedereen
maar d'een geniet en koestert
d'ander beklaagt zich steen en been WV
Op een terrasje in de Panne
zit een vrouwtje klein en freel
oud in jaren , maar nog pienter
in een jurk van blauw en geel
in haar ogen staan nog lichtjes ,
om haar mondhoek speelt een lach
en aan haar voeten ligt een hondje
verschiet je niet ...zijn naam is 'blaf'
Aan de and're kant van 't terrasje
ook een vrouwtje , koud en kil
nog niet zo oud van dagen
maar met uitstraling 'nihil'
Haar ogen op halfzeven
en haar mond bitter en wrang
ze vindt blijkbaar haar leven
vervelend , saai en veel te lang
De eerste drinkt een theetje
van een heerlijk ruikend kruid
de tweede houdt van whisky
en duwt haar sigaretje uit
Ze hebben beiden zeker een rijk leven gehad
met tegenslag en vreugde zoals iedereen
maar d'een geniet en koestert
d'ander beklaagt zich steen en been WV
Herinnering aan toen
--------------------------------------
Tot nu kon ik niet verwoorden
Hoe mooi jou sterven was
De levenskracht die toen vrijkwam
Hoe jij onze pijn genas
Je klampte nog heel even vast
aan de vloed van vrijgekomen energie
maar loste weer en vol overgave
gaf je hem aan ons drie
De traan die daarbij vrijkwam
staat in ons hart gegrift
Als wij ten prooi zijn aan depressie
is zij het die ons boven lift WV
---------------------------------------------------------------------------------------
Wie ik ben
Tot nu kon ik niet verwoorden
Hoe mooi jou sterven was
De levenskracht die toen vrijkwam
Hoe jij onze pijn genas
Je klampte nog heel even vast
aan de vloed van vrijgekomen energie
maar loste weer en vol overgave
gaf je hem aan ons drie
De traan die daarbij vrijkwam
staat in ons hart gegrift
Als wij ten prooi zijn aan depressie
is zij het die ons boven lift WV
---------------------------------------------------------------------------------------
Wie ik ben
-----------------
Ik ben een kast met vele schuiven :
Voor wie me dochter noemt ben ik een intelligente , gezonde , wijze vrouw .
Hun garantie voor een onbezorgde oude dag , hun liefdeskind , hun trots , hun troost .
Voor mijn echtgenoot ben ik wispelturig , eigenwijs , iemand die alles beter weet , die zijn eigen wetten maakt en leeft .
Voor mijn kinderen ben ik vergevingsgezind , begrijpend , tolerant , geduldig , attent . Een voor alles een oplossing zoekende moeder , hun associatie met gezelligheid en warmte , hun thuis .
Voor mijn lief ben ik de verpersoonlijking van een schuldgevoel , dikwijls te kwetsbaar , soms te gevoelig , romantisch , warm , lief , zijn pijn en zijn geluk , zijn maatje op reis , zijn geborgenheid en zijn eenzaamheid .
Voor mijn omgeving ben ik vriendelijk , soms mysterieus ,begripvol maar afstand bewarend , soms verlegen ,soms vlotte prater .
Voor mijn vrienden ben ik betrouwbaar , wijs , zelfstandig , respectvol , verantwoordelijk , sterk , vrijgevochten , royaal .
En hoe zie ik mezelf ? Steeds zoekend naar een evenwicht tussen hart en verstand , dikwijls verdwalend tussen plicht en verlangen , geinteresseerd in mensen , nieuwsgierig naar het ongewone , vergevingsgezind , koesteraar van het kleine geluk , een kruising tussen een verliefde puber en een wijze vrouw met een drang om te globetrotten . WV
Ik ben een kast met vele schuiven :
Voor wie me dochter noemt ben ik een intelligente , gezonde , wijze vrouw .
Hun garantie voor een onbezorgde oude dag , hun liefdeskind , hun trots , hun troost .
Voor mijn echtgenoot ben ik wispelturig , eigenwijs , iemand die alles beter weet , die zijn eigen wetten maakt en leeft .
Voor mijn kinderen ben ik vergevingsgezind , begrijpend , tolerant , geduldig , attent . Een voor alles een oplossing zoekende moeder , hun associatie met gezelligheid en warmte , hun thuis .
Voor mijn lief ben ik de verpersoonlijking van een schuldgevoel , dikwijls te kwetsbaar , soms te gevoelig , romantisch , warm , lief , zijn pijn en zijn geluk , zijn maatje op reis , zijn geborgenheid en zijn eenzaamheid .
Voor mijn omgeving ben ik vriendelijk , soms mysterieus ,begripvol maar afstand bewarend , soms verlegen ,soms vlotte prater .
Voor mijn vrienden ben ik betrouwbaar , wijs , zelfstandig , respectvol , verantwoordelijk , sterk , vrijgevochten , royaal .
En hoe zie ik mezelf ? Steeds zoekend naar een evenwicht tussen hart en verstand , dikwijls verdwalend tussen plicht en verlangen , geinteresseerd in mensen , nieuwsgierig naar het ongewone , vergevingsgezind , koesteraar van het kleine geluk , een kruising tussen een verliefde puber en een wijze vrouw met een drang om te globetrotten . WV
Het deel weerspiegelt
het geheel
--------------------------------------------------
Aangezichten op een houten deur
vertegenwoordigen het wezen van de boom;
mensen haalden hem met veel gesleur
en verkapten zijn statige droom
''Was je familienaam van belang
in't geheel van 't grote bos ?
Werd je uitverkoren of geselecteerd,
of hakte men er maar op los ?''
Je kijkt me aan als wil je zeggen :
''een mens is een wezen zonder fatsoen,
om de drang naar geld te stoppen
heeft hij nochtans bos-rust vandoen !'' WV
Aangezichten op een houten deur
vertegenwoordigen het wezen van de boom;
mensen haalden hem met veel gesleur
en verkapten zijn statige droom
''Was je familienaam van belang
in't geheel van 't grote bos ?
Werd je uitverkoren of geselecteerd,
of hakte men er maar op los ?''
Je kijkt me aan als wil je zeggen :
''een mens is een wezen zonder fatsoen,
om de drang naar geld te stoppen
heeft hij nochtans bos-rust vandoen !'' WV
Korte of lange armen
----------------------------------
Ondanks de beperktheid van ons tijdelijke zijn
hebben we de mogelijkheid om aan dit korte leven
minstens één dimensie meer te geven ,
maar dan doen we heilige huisjes pijn
't Gaat nooit op een pijnloze manier
de kans wordt echter zeer weinig benut ,
elke dag zet de mensheid zich voor schut
en gedraagt zich als een kuddedier
Hadden we de armen van d'eeuwigheid
en zaten we minder in onze kleinheid gevangen
dan durfden we onze onwetendheid vervangen
en vonden we kracht in zinvolle strijd
Maar de armen van ons tijd'lijk leven
houden uitdagingen en initiatieven tegen
die de grijsheid uit kan vegen
en zin en kleur aan ons bestaan kan geven
Angst houdt ons in bekende kringen
onzekerheid in de routineuze alledaagsheid
van meeloperij en vermeende veiligheid
en als beloning krijgen we uitkeringen
Wij worden ziek als we de drang
naar 't weten niet durven volgen
onuitgesproken woorden maken ons verbolgen
en doemen ons te eindigen in bitt're zwanenzang WV
Ondanks de beperktheid van ons tijdelijke zijn
hebben we de mogelijkheid om aan dit korte leven
minstens één dimensie meer te geven ,
maar dan doen we heilige huisjes pijn
't Gaat nooit op een pijnloze manier
de kans wordt echter zeer weinig benut ,
elke dag zet de mensheid zich voor schut
en gedraagt zich als een kuddedier
Hadden we de armen van d'eeuwigheid
en zaten we minder in onze kleinheid gevangen
dan durfden we onze onwetendheid vervangen
en vonden we kracht in zinvolle strijd
Maar de armen van ons tijd'lijk leven
houden uitdagingen en initiatieven tegen
die de grijsheid uit kan vegen
en zin en kleur aan ons bestaan kan geven
Angst houdt ons in bekende kringen
onzekerheid in de routineuze alledaagsheid
van meeloperij en vermeende veiligheid
en als beloning krijgen we uitkeringen
Wij worden ziek als we de drang
naar 't weten niet durven volgen
onuitgesproken woorden maken ons verbolgen
en doemen ons te eindigen in bitt're zwanenzang WV
L.A.T.
-----------
Ik zit hier droog en warm
Jij ginder nat en koud
Ik stook meestal met olie
Jij verbrandt liever hout
Ik wandel meestal in de winter
Jij fietst 's zomers heel graag
Ik sukkel met mijn bloeddruk
Jij hebt iets aan je maag
Ik mis je in de ochtend
Jij haat de avonden alleen
Ik droom van mooi momenten
Jij beleeft er liever één
November waait door alle straten
blaren vallen neer in groot getal,
ik ga de lange avond haten
die me eenzaam maken zal
Niemand heeft me nodig
iedereen is bezig iets te doen ,
gesprekken lijken saai en overbodig
liever had ik nu een zoen
één die me kon helpen voelen
dat het leven zin heeft en mooi kan zijn...
ik ben het even kwijt , wil ik bedoelen
vandaag is er één van droeve pijn
Mooie kleuren op het kerkhof ...
er staan rode rozen op je graf
ben je nu al weergekeerd tot stof ?...
soms vind ik je beter af
Ik moet hier maar verder wroeten
door die moeilijke stucturen
en voor iedere gemaakte keuze boeten...
kan jij niet even helpen sturen?
Het verwarmde huis bedoelt het goed
het beschermt en koestert met geduld
maar de muizenissen worden alsmaar groter
en mijn hart is met pijn en vragen gevuld
over goed en kwaad, over wil of moet
over voor en tegen , over wel of niet
over verlangen en niet kunnen
... over hoe ik voel en jij het ziet
Eindelijk durf ik een deur opendoen
de frisse lucht dringt in mijn hoofd
een briesje wind streelt en masseert
maar niets in mij dat nog gelooft
Een sterke wind , ik schrok ervan
hij sleurde en trok aan mijn haren
een frisse drup viel op mijn wang
en mengde zich met zout van jaren
toen kwam de storm , ik vlucht weer terug
nog geen tornado zal jou uit mij verjagen
ik wil nog niet , ik ben van al wat nieuw is bang
en ik heb nog zoveel vragen
WV
Ik zit hier droog en warm
Jij ginder nat en koud
Ik stook meestal met olie
Jij verbrandt liever hout
Ik wandel meestal in de winter
Jij fietst 's zomers heel graag
Ik sukkel met mijn bloeddruk
Jij hebt iets aan je maag
Ik mis je in de ochtend
Jij haat de avonden alleen
Ik droom van mooi momenten
Jij beleeft er liever één
November waait door alle straten
blaren vallen neer in groot getal,
ik ga de lange avond haten
die me eenzaam maken zal
Niemand heeft me nodig
iedereen is bezig iets te doen ,
gesprekken lijken saai en overbodig
liever had ik nu een zoen
één die me kon helpen voelen
dat het leven zin heeft en mooi kan zijn...
ik ben het even kwijt , wil ik bedoelen
vandaag is er één van droeve pijn
Mooie kleuren op het kerkhof ...
er staan rode rozen op je graf
ben je nu al weergekeerd tot stof ?...
soms vind ik je beter af
Ik moet hier maar verder wroeten
door die moeilijke stucturen
en voor iedere gemaakte keuze boeten...
kan jij niet even helpen sturen?
Het verwarmde huis bedoelt het goed
het beschermt en koestert met geduld
maar de muizenissen worden alsmaar groter
en mijn hart is met pijn en vragen gevuld
over goed en kwaad, over wil of moet
over voor en tegen , over wel of niet
over verlangen en niet kunnen
... over hoe ik voel en jij het ziet
Eindelijk durf ik een deur opendoen
de frisse lucht dringt in mijn hoofd
een briesje wind streelt en masseert
maar niets in mij dat nog gelooft
Een sterke wind , ik schrok ervan
hij sleurde en trok aan mijn haren
een frisse drup viel op mijn wang
en mengde zich met zout van jaren
toen kwam de storm , ik vlucht weer terug
nog geen tornado zal jou uit mij verjagen
ik wil nog niet , ik ben van al wat nieuw is bang
en ik heb nog zoveel vragen
WV
November
--------------------
November waait door
alle straten
blaren vallen neer in groot getal,
ik ga de lange avond haten
die me eenzaam maken zal
Niemand heeft me nodig
iedereen is bezig iets te doen ,
gesprekken lijken saai en overbodig
liever had ik nu een zoen
één die me kon helpen voelen
dat het leven zin heeft en mooi kan zijn...
ik ben het even kwijt , wil ik bedoelen
vandaag is er één van droeve pijn
Mooie kleuren op het kerkhof ...
er staan rode rozen op je graf
ben je nu al weergekeerd tot stof ?...
soms vind ik je beter af
Ik moet hier maar verder wroeten
door die moeilijke stucturen
en voor iedere gemaakte keuze boeten...
kan jij niet even helpen sturen? WV
blaren vallen neer in groot getal,
ik ga de lange avond haten
die me eenzaam maken zal
Niemand heeft me nodig
iedereen is bezig iets te doen ,
gesprekken lijken saai en overbodig
liever had ik nu een zoen
één die me kon helpen voelen
dat het leven zin heeft en mooi kan zijn...
ik ben het even kwijt , wil ik bedoelen
vandaag is er één van droeve pijn
Mooie kleuren op het kerkhof ...
er staan rode rozen op je graf
ben je nu al weergekeerd tot stof ?...
soms vind ik je beter af
Ik moet hier maar verder wroeten
door die moeilijke stucturen
en voor iedere gemaakte keuze boeten...
kan jij niet even helpen sturen? WV
...'t is bijna lente...
--------------------------
Als ik de Japanse kerselaar
voor je deur zie staan
zo mooi in bloei
Als ik de bonte specht ontwaar
en kijk naar
't tortelduif-gestoei
Dan kijk ik naar wat jij steeds zag,
vanuit je zetel, toen je op je ziekbed lag
Alleen of samen, steeds genietend
van het grote wonder der natuur
En steeds was ied'reen welkom
voor een tas of voor een glas,
je maakte tijd op elk uur
Op de achtergrond een liedje
een kwinkslag of een mop
We hadden niet veel nodig...
Maar ons geluk, het raakte op.
We zullen nooit vergeten hoe helder
dat de maan toen scheen,
de nacht dat je uit je huis,
onze straat, ons dorp,
onze wereld verdween.
...'t is bijna lente...
WV...voor overleden broer
Emma en Agaatje
------------------------
De trein van zondag na de noen
Stopt aan een doordeweeks perron
Daar staan ze met een glimlach
In de mooie najaarszon
Om hun oud doorleefd gezicht
plakken krullend-grijze haren
en aan hun velletje te zien
tellen ze elk negentig jaren
Emma draagt een bril met zwaar montuur
Die helemaal niet bij haar past
Misschien kreeg z'hem op de rommelmarkt
voor een prikje vast !?
Agaatje's rimpeltjes zijn niet te tellen
Ze koestert zorgzaam en teder
Een oud plakkerig 'sacochke'
Indertijd was 't van wit leder
Ze kijken naar de jonge mensen
en hebben heel wat te vertellen
Voor hen heeft mode geen belang
Zeker geen gsm's die bellen.
Genietend van mekaars gezeldschap
houden ze nauwlettend in de gaten
Of hun bestemming nadert
Om op tijd van de trein te raken
Daar staan ze weer op het perron
in hun groezelige kleren
Emma reikt Agaatje een arm en samen gaan ze
de blikken op een terras trotseren
WV 14/09/03
TIJD
--------
Eb en vloed tussen ervaring verwerken en ervaring opdoen
lijf insmeren...tijd ontberen
druiven eten...tijd vergeten
woorden vinden...tijd verslinden
mensen kijken...tijd verstrijken
zonnebruinen...tijd verzuimen
wind trotseren...tijd boetseren
rust opzoeken...tijd opdoeken
slaperig wiegen...tijd gaat vliegen
..................................
huiswaarts keren...tijd om te leren WV
Ontwaken is geboorte aanschouwen 18/09/03
------------------------------------------------
Bij ' t openen van de gordijnen
zag ik een klein geel bloempje staan
't Was deze nacht geboren
aan mijn zeezicht-vensterraam.
De drang om d'ervaring van te leven
en het leren sterven op te doen
zit in ieder tijd'lijk wezen
is voor evolutie zeer vandoen
Cellen komen en verdwijnen
onvermoeibaar vormen zij en kneden
totdat wij hun taal verstaan
en enkel nog beschouwen in het heden WV
Menopauze of wijsheid ?
-------------------------------------
Soms wil ik een jong
meisje zijn
dat onvermoeibaar likt
en kust
Soms denk ik enkel aan
de pijn
wil ik genieten van de
rust
Nu = omhelzing van toen
en straks
Ik heb mijn
Peloponnesos-kettingske
en mijn Guiness-bic uit
Ierland meegebracht,
dat moet volstaan om te
genieten
van deze mooie
zeezicht-pracht
Het medaillon doet me
nog denken
aan een kleurrijke,
fijne reis
ik draag ze altijd op
m'n hart
dat behoed me van het
grijs
De bic die kan de weg
beschrijven
van alles wat ik denk
en voel
net als toen we links
moesten rijden
om te komen aan ons
doel WV
Geluk
Een galop op het strand
?
Garnalen in een mand ?
Meestal is 't genoeg om
nodig
te onderscheiden van
overbodig WV
Elke dag een ander
liefdesspel
Als een minnaar zijn
geliefde benadert
is hij meestal creatief
Soms is hij stoer en
passioneel,
ofwel is hij ontzettend
lief
Misschien leerde hij
het van de zee
Die speelt ook elke dag
een spel
soms likt ze traag en
plagend
aan het strand, je kent
dat wel
Toch heb ik ook al
meegemaakt
dat z'elke golf twee
maal omwoelt
dan beukt ze op het
strandzand in
tot haar driften zijn
bekoeld WV
Eindelijk rust
In een piepklein
westers land
aan een godvergeten
stukje strand
mediteer ik met de
golfslag mee
van een zalig-rust'ge
zee
Aan de horizon een
bootje
van hieruit een
botervlootje
dichterbij een
wandelaar
zeebries spelend in
zijn haar
Alles glimlacht
diep tevreden
naar de
zon-van-hier-beneden
De kalender kondigt
najaar aan
maar de zomer blijft
doorgaan WV
Beweging met geluid
Van wandelaars en
zwemmers
kijken we hier niet op
wel van 't lawaai van
helicopters
vlak boven onze kop
Paardrijders en
fietsers
wijn we hier gewoon
maar het lawaai van
waterscooters
is voor ons té veel
vertoon
Zonnekloppers,
ijsjeslikkers, krijsende meeuwen
is aan zee normaal te
noemen
maar mannen met
metaaldetectors
horen we liever toch
niet zoemen
Moterbootjes,
visserssloepen
'k hoor nog liever dat
geluid
dan 't gekwebbel en
gezever
van een groepje
ijdeltuit WV
Strandpark
'k Heb voor een tijd
een nieuwe thuis
Hier woon ik in een
heel klein huis
Mijn buurman's haar
heeft een carré
ook hij koos voor een
weekje zee.
De buur is van
Hollandse komaf
en weet je wat ik vind
zo straf ?
Hij heeft zijn poes die
'Mops' heet mee
Wat moet zo'n beest nu
aan de zee ?
Mops heeft van vakantie
een eigen idee
ze wandelt snorrend en
tevree
ieder huisje binnen en
liefst niet terug buiten
dus iedereen moet hier
z'n deurtje sluiten
Bovendien loopt z'ook
al eens verloren
Dan volgt baasje haar
kattesporen
Maar gisteravond liep
het even mis
'k Denk dat ze op eigen
kracht naar huis toe is.
15/09/03 WV
Seizoenswissel
De maan is er van op
haar rug gevallen
Amper drie dagen
geleden
hoorde ze de zon
vertellen
dat sommige mensen haar
stralen meden
Op de voorlaatste
zomerdag
had ze er nog eens 30°
uitgeperst
en buiten enkele
uitzonderigen
vond iedereen dat best
Heerlijk was dat
natuurlijk,
maar vandaag was 't
andere koek...
op 't onverwacht kwam
koning 'winter'
deze morgen-vroeg al op
bezoek
Hij liet meteen van
zich spreken
en vroor enkele
auto-ruiten dicht
bijgevolg was 't al
serieus rillen
in het prille
ochtendlicht
De zon heeft
ondertussen
haar plaats terug
ingenomen
en tovert mooie
herfstkleuren
op de tot rust komende
bomen WV
Menu
Chablis met zuiderse
vruchtjes
Seldersalade op een
kleurrijk bedje
Kevelsoep met rondingen
Zonnevis in romige
courgettereepjes
omkranst door gladde
piepertjes
Bananentarteletje van
verbondenheid
dit eetmaal wordt U aangeboden
ter gelegenheid van ons afscheid
van de zomer van 2003 WV
Uitstapje
Een landelijk perron
een bankje in de zon
een man die vrolijk
lacht
een vrouw die blij
verwacht
een vlucht duiven in de
lucht
een trein die stoppend
zucht
een boek onder de arm
een zetel knus en warm
een rustig landschap
door het raam
een kaartjesknipper
komt eraan
een eenzame mens die de
rust omarmt
een innerljke stem die haar verwarmt
een hart dat aarzelend
geniet
een vrijheid gestalkt
door verdriet WV
Onderweg
Overstappen in de
grauwe stad
Internationaaal
gezeldschap kwebbelt wat
Het koffietje in Sam's
café
houdt me wakker tot aan
zee
Wolken stapelen zich op
maar de zon blijft aan
de top
Ik observeer een klein
gezichtje,
schrijf nog een
zoet-zuur gedichtje,
lees in een
wijs-uitziend boek
en cocoon me zalig in
een hoek
Een mollige dame eet
suikergebak,
ik knabbel een appel om
mij gemak
Met het motto : eerst
wat verbranden en dan eten
ben ik uiteindelijk
gestart met diëeten
De meeste mensen zijn
sluimerend in zichzelf beland
Hoopvol richt ik mijn
zinnen op het strand
Straks stap ik zonder
tegenslag
een paar uur op en af
langs de zoute
waterplas
'k Wou dat jij nu bij
me was
om deze rust te delen
en een liefdesspel te
spelen WV
hernnering aan toen
Tot nu kon ik niet
verwoorden
Hoe mooi jou sterven
was
De levenskracht die
toen vrijkwam
Hoe jij onze pijn genas
Je klampte nog heel
even vast
aan de vloed van
vrijgekomen energie
maar loste weer en vol
overgave
gaf je hem aan ons drie
De traan die daarbij
vrijkwam
staat in onshart
gegrift
Als wij ten prooi zijn
aan depressie
is het zij die ons
boven lift WV
wie ik ben
Ik ben een kast met
vele schuiven :
Voor wie me dochter
noemt ben ik een intelligente, gezonde, wijze vrouw.
Hun garantie voor een
onbezorgde oude dag, hun liefdeskind, hun trots, hun trroost.
Voor mijn echtgenoot ben
ik wispelturig, eigenwijs,iemand die
alles beter weet, die haar eigen wetten maakt en leeft.
Voor mijn kinderen
benik vergevingsgezind, begrijpend, tolerant, geduldig,attent. Een voor alles een oplossing zoekende moeder,
hun associatie met gezelligheid enwarmte, hun thuis.
Voor mijn lief ben ik
de verpersoonlijking van een schuldgevoel, dikwijls te kwetsbaar, soms te
gevoelig, romantisch, warm, lief, zijn pijn en zijn geluk, zijn maatje op reis,
zijn geborgenheid en zijn eenzaamheid.
Voor mijn omgeving ven
ik vriendelijk; soms mysterieus, begripvol maar afstand bewarend, soms
verlegen,soms vlotte prater.
Voor mijn vrienden ben
ik betrouwbaar, wijs, zelfstandig, respectvol, verantwoordelijk, sterk,
vrijgevochten, royaal.
En hoe zie ik mezelf
? Steeds zoekend naar een evenwicht
tussen hart en verstand, dikwijls verdwalend tussen plicht en verlangen,
geïnteresserd in mensen, nieuwsgierig naar het ongewone, vergevingsgezind,
koesteraar van het kleine geluk, een kruising tussen een verliefde puber en een
wijze vrouw met een drang om te blobetrotten.
WV
verschil
een ontmoeting beleven
een bezoek verdragen
je vertrouwen geven
over prullen zagen
aan tevredenheid weven
om misselijkheid vragen
óf verantwoordelijk
leven
óf een heel leven
klagen WV
thuis reizen
Thuis blijven of
vertrekken
Heel ver vliegen of
naar zee
Voor een dag of voor
een jaar
Neem vooral 'thuis'
niet teveel mee
Thuis vertoeven of weg
zijn
Heeft aanwezeigheid
gemeen
Als je van beiden kan genieten
Als je van beiden kan genieten
Reis j'over de locatie
heen WV
het leven aanraken
Een leven, een jaar,
een dag, een avond,
een uur, een sekonde,
...een flits
Een leven, een strijd,
een discussie, een gesprek,
een zin, een
woord...een oogopslag
Een leven, een reis,
een trip, een bezoek,
een afspraak,een
ontmoeting...een elkaar kruisen
Het leven een aanraking
tussen een moment en een blik WV
gedichten Scalie
gedichten Scalie
· Weekend in Augustus
Vriendenpolitiek Horen, zien en zwijgen,
d daar kun je
iets van krijgen.
Horen, mijn oren zijn grote broden.
Zien, ogen worden
bedrogen.
Zwijgen, stemmen horen, maar niemand herkennen.
Nu niet zeggen, maar
wel veel weten en niet meer vergeten
Gesprek op cafe Afhoren , roddelen over anderen.
Wie doet het niet, die
moet ik nog tegenkomen.
Oordelen over anderen, daar kun je niets aan
veranderen.
Mensen praten veel te veel, luisteren kunnen ze niet meer.
En
als je niet hoort wat ze zeggen, beginnen ze luider te praten. Ze springen van
de tak op de hak, en hebben aan alles de kak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten