1.Soms heeft een oude herinnering een levenslijn
voorspellend karakter
Van de morgen, de babbel met de drie Russels, nee, geen familie van de
filosoof, maar wezens met een eigen manier van filosoferen over het leven,
gewoon hond zijn. Zo blij als zotten
worden wanneer ze snappen dat er een fiets in een camionette wordt gezet
en dat ze in de bijna eindeloze
boomgaarden en velden van het Hageland vrijelijk mogen gaan crossen, snuffelen,
op muizen -en rattenjacht gaan. Wijl
weer de kievit op dezelfde plek zijn mannetje waarschuwt dat we door hun
broedgebied trekken…kan ook een vrouwtje zijn, van zo hoog zie je dat
niet. Aan het kapelletje van 1628 ongeveer staat een hoge meiboom in bloei,
niet de klassieke struiken meiboom, maar een echte dikke stam, recht omhoog en
een verzameling meiboombloemen met een welhaast hemelse geur. Laat de kerken maar zeuren over de hemel,
alles is eeuwig zowel als vergankelijk, maar het leuke is dat op manieren waar de
meeste mensen toch al ook niet veel in geïnteresseerd zijn, alles misschien wel
eens weerkeert tot alle verhalen weer hun voltooiing benaderen en dan plots
weer andere wendingen krijgen. Fietsend
tussen de honderden meters lange rijen fruitbomen die hun sexy look voor een
groene reeds hebben verwisseld, deze zesde mei van 2018, denk ik terug aan toen
ik als peuter of kleuter bij een wandeling met de klas met mijn korte broekje op
de soms rode, soms bruine of zwarte grond van de streek zat en de rode mieren
serieus wat plekken op mijn benen en billen achtergelaten hadden. Deze beestjes denken niet na, ze doen gewoon…zoals
de eerste slogan voor de komende gemeenteraadsverkiezingen zegt. Wat er niet
bij staat is dat dat ‘gewoon’ ‘doen’ in dit deel van de geschiedenis als gevolg
heeft dat naast de welvaart, de armoede en oorlog ook voortduren blijft. Voor de mensheid vandaag valt of staat de
welvaart met zoveel mogelijk economische groei of de boel valt stil…dus met
zijn allen maar ‘fakken’ (streekdialect voor werken als ezels) …met zo weinig
mogelijk mensen om zo goedkoop mogelijke producten te maken terwijl dat niet de
bedoeling van het leven kan zijn. Meer
en meer mensen moeten hun hoofd bezig houden met zien dat ze toekomen op het
einde van de maand. Wat me trouwens
sterk aan die mieren doet denken. Dan
liever een hondenleven, nat als ze zijn van hun tochten door het lange gras en
de eerste reeds voor drogend hooi van klavers, ‘pisbloemen’ (paardebloemen) en twintig
soorten gras gemaaide velden; ruikend naar kip; trekken we weer huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten